Fic Harry Potter ป่วนรักที่ฮอกวอตส์

Fic Harry Potter.

Intro… ตระกูลบาสเคอร์วิลล์  (Baskerville)

            ตระกลูบาสเคอร์วิลล์ ตระกูลที่ภูมิใจหนักหนาที่จะกล้าพูดได้เต็มปากว่า ทุกคนในบ้านบาสเคอร์วิลล์คือสายเลือดบริสุทธิ์   ไม่ว่าจะเป็นพ่อบ้าน แม่บ้าน คนรับใช้ในตระกูล หรือแม้กระทั่งคนสวน ทุกคนคือพ่อมดแม่มดสายเลือดบริสุทธิ์หมด

          ยกเว้นแต่เด็กชายหญิงฝาแฝดสองคนที่อาศัยอยู่ที่บ้านโทรมๆภายในเขตรั้วของบาสเคอร์วิลล์

          เด็กแฝดพี่สาว เด็กหญิงวัยสิบเอ็ดปี เธอเป็นคนตัวเล็กดูแล้วเหมือนเธอจะมีรูปร่างผอมแห้งไปนิดหน่อย และเธอไว้ผมสั้นสีดำสนิทที่ดูแล้วเหมือนทรงผมผู้ชาย (และเธอก็ชอบใส่เสื้อผ้าของเด็กผู้ชาย)

ชื่อของเธอคือ เวอร์บีน่า บาสเคอร์วิลล์

          ส่วนเด็กแฝดน้องชาย เด็กหนุ่มวัยสิบเอ็ดปี เขามีรูปร่างที่สมบูรณ์ เขามักจะทำหน้านิ่งๆอยู่เสมอ เวลาไปไหนมาไหนเขามักจะถือหนังสือแนววรรณกรรมทั่วไป หรือไม่ก็หนังสือแนวฆาตรกรรม

          ชื่อของเขาคือ ป็อบปี้ บาสเคอร์วิลล์

          ตระกูลบาสเคอร์วิลล์อนุญาตให้พวกเขาทั้งสองคนออกไปเที่ยวข้างนอกได้สามครั้งต่อเดือน แต่ว่าพวกเขาทั้งสองคนต้องใส่เสื้อคลุมของตระกูลไปเพื่อปิดบังหน้าตาไม่ให้ใครเห็น และเพื่อไม่ให้มีคนรู้จัก เวอร์บีน่า บาสเคอร์วิลล์ และ ป็อบปี้ บาสเคอร์วิลล์

          เช้าวันจันทร์วันแรกของเดือนกรกฎาคม อากาศที่ดูธรรมชาติและสดใสในบ้านโทรมๆที่พี่น้องฝาแฝดอาศัยอยู่ เสียงตะหลิวกับกลิ่นหอมของอาหารทำให้แฝดคนน้องต้องตื่นเสมือนนาฬิกาปลุกอยู่ทุกวัน เขาลุกขึ้นจากผ้านวมเก่าๆที่ไว้ปูนอนก่อนที่จะผ้าเก็บมันให้เป็นระเบียบ

“ป็อบออกมากินข้าวได้แล้ว”   เสียงของเวอร์บีน่าดังมาจากห้องข้างนอกที่เป็นทั้งห้องรับแขกและห้องครัวในเวลาเดียวกัน

ป็อบปี้เดินเข้ามาในห้องก่อนที่จะสังเกตเห็นเวอร์บีน่าหน้าเปื้อนสีดำอีกแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่นั่งลงบนเก้าอี้ไม้เก่าแล้วกินข้าวฝีมือพี่สาวฝาแฝดของเขาอย่างเงียบๆ

“วันนี้ฉันออกไปหางานทำนะ”   เวอร์บีน่าพูดขึ้น

“แอบไป...”   ยังไม่ทันพูดจบเวอร์บีน่าก็พูดขัดก่อน

“ประมาณนั้น ฉันว่าจะไปทางโพรงลับที่แจ๊คบอกน่ะ  แล้วก็กินเสร็จล้างจานด้วยนะ” เวอร์บีน่ากินข้าวคำสุดอย่างเร่งรีบ ก่อนที่จะลุกขึ้นและเดินออกจากบ้าน แต่ไม่ทันไรก็มีเหตุการณ์ชวนฆ่านกฮูกเกิดขึ้น

จดหมายสองฉบับหล่นลงจากนกฮูก และตามด้วย... ขี้นกที่ตกใส่หัวของเวอร์บีน่าพอดี

“...”

มือขวาของเธอหยิบจดหมายสองฉบับที่ตกลงพื้นเมื่อกี้มา และมือซ้ายจับที่ผมของเธอก่อนที่จะมองนกฮูกเมื่อกี้

สงสัยวันนี้จะได้กินต้มยำนกฮูกเป็นมื้อเย็น

ป็อบปี้หันหน้าไปมองเวอร์บีน่าที่เดินกลับเข้ามาในบ้านพร้อมกับหิ้วนกฮูกมาพร้อมกับจดหมาย

“ไปขโมยของใครมาหรอ”   ป็อบปี้พูดขึ้น เวอร์บีน่าวางจดหมายสีขาวสองตัวไว้บนโต๊ะที่กินข้าวพร้อมกับนกฮูกที่ยังมีชีวิตอยู่

“ฉันไปล้างหัวก่อนนะ”   เวอร์บีน่าไม่ได้ตอบคำถามน้องชายฝาแฝดของตน แต่เดินเข้าไปในห้องแทน

ป็อบปี้หยิบจดหมายขึ้นมาดูที่จ่าหน้าซองถึงเขา ในสมองของเขากำลังประมวลว่าใครส่งมาหาเขากับพี่สาวฝาแฝดของตน ไม่มีใครเคยจดหมายถึงเขามาก่อน

คุณ ป็อบปี้ บาสเคอ์วิลล์

บ้านโทรมๆหลังคฤหาสน์บาสเคอร์วิลล์

แล้วทำไมต้องเขียนว่าบ้านโทรมๆ

ซองจดหมายที่ดูหนา ทำจากกระดาษแข็งสีออกขาวเหลืองเก่าๆ จ่าหน้าซองไม่ติดแสตมป์ แต่เพียงพลิกซองดูอีกด้านทำให้ป็อบปี้ต้องชะงัก

ตราประทับของโรงเรียนฮอกวอตส์

“บ้าน่า”   เสียงพึมพำของเวอร์บีน่าที่อยู่ด้านหลังป็อบปี้ (ตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้) ทำให้เขาต้องหันไปมอง   “ไหนๆลองแกะดูข้างในดิ”   เขาเปิดจดหมายตามที่พี่สาวฝาแฝดบอก

โรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์

อาจารย์ใหญ่ อัลบัส ดัมเบิลดอร์

(เหรียญตราแห่งเมอร์ลินชั้นหนึ่ง พ่อมดที่ยิ่งใหญ่ หัวหน้าหมอผี

อิสรชนชั้นสูง พันธพ่อมดนานาชาติ)

ถึง คุณบาสเคอร์วิลล์

เรามีความยินดีที่จะแจ้งให้คุณทราบว่าโรงเรียนคาทาพ่อมดแม่มดและเวทมตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์ รับคุณเข้าเรียนในปีนี้ ที่แนบมมาด้วยกันนี้คือรายการหนังสือและของใช้จำเป็น

โรงเรียนเปิดวันที่ 1 กันยายน เราจะคอยนกฮูกของคุณจนถึงวันที่ 31 กรกฎาคม

ขอแสดงความนับถือ

มิเนอร์ว่า มักกอนนากัล

(มิเนอร์ว่า มักกอนนากัล)

รองอาจารย์ใหญ่

“สุดยอด!!   ป็อบ นายจะเรียนมั๊ย”   เวอร์บีน่าพูด

“ยังไงยายแก่นั่นก็ไม่ให้พวกเราไปอยู่ดี”   ป็อบปี้พูด

.

.

.

“ไม่ต้องห่วง ฉันมีแผน”

------------------------------------------------

ถ้าไม่ดียังไงก็บอกด้วยนะค่ะจะได้ปรับปรุงและแก้ไข