แฝด {Yaoi 18+}
เขียนโดย 
PimZPank
วันที่ 6 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 18.54 น.
แก้ไขเมื่อ 8 มีนาคม พ.ศ. 2558 20.10 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) 1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
{1}
กริ๊ง กริ๊ง!
ผมลุกขึ้นมาปิดเจ้านาฬิกาปลุกที่กำลังแหกปากอย่างบ้าคลั่งนั่นลง จะบ้าตายๆๆ วันนี้เปิดเทอมวันแรกอีก ไม่อยากไปเลยเว้ยยยย
“’ป๊อป’ ตื่นยังลูกอาบน้ำแต่งตัวลงไปกินข้าวได้แล้ว” เสียงหวานๆของแม่ผมดังขึ้นมาจากชั้นล่างของบ้าน เสียงแม่นี่ดังจัง ฮู้
“ป๊อป!! ถ้าลูกยังไม่ตื่นแม่จะขึ้นไปปลุกนะ”
“ตื่นแล้วครับแม่!!” แง่งงง ให้ตายเถอะ ถ้าไม่รีบอาบน้ำแม่ว่าแน่ ไปก็ได้ๆ หลังจากที่พูดคนเดียวเสร็จผมก็รีบอาบน้ำ แต่งตัวลงไปทานข้าวทันที
เมื่อผมมาชั้นล่างกลิ่นหอมของข้าวต้มกุ้งก็ลอยมาเตะจมูกผมทันที อ่า ข้าวต้มกุ้งจ๋า ชั้นจะไปหาแล้วน้า ผมเดินยิ้มร่าไปที่โต๊ะอาหารทันที โดนที่แม่ยังไม่ได้สั่ง
“ทีแบบนี้น่ะเร็วเลยนะ ไอตัวแสบ” เมื่อผมนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆพ่อ พ่อก็วางหนังสือพิมพ์ลงแล้วยกมือขึ้นมาขยี้ผมผมทันที
“พ่ออ่า ผมของผมยุ่งหมดแล้วนะ” ผมพูดงอนๆ ว่าแล้วก็พองแก้มเชิดใส่ พร้อมยกนิ้วโป้งใส่พ่ออีกที พ่อก็ไม่พูดอะไรเอาแต่หัวเราะแล้วก็ขยี้ผมผมต่อ เอาเข้าไปหมดหล่อเลย แม่ก็หัวเราะในท่าทางของผมและพ่อ ชิ เล่นแบบนี้ทุกครั้งที่กลับมาบ้านไม่เบื่อหรือไงพ่อนะพ่อ พ่อกับแม่ไม่ค่อยกลับบ้านหรอกครับ พวกท่านต้องไปทำงานที่ต่างประเทศบ่อยๆ นานๆทีพวกท่านจะกลับมา คราวนี้ท่านก็กลับมาตรงกับวันที่ผมเปิดเทอมพอดี กลับมาให้เร็วกว่านี้หน่อยก็ไม่ได้ ชิๆๆ ไม่นานข้าวต้มกุ้งก็หมดหม้อด้วยฝีมือผม รสมือแม่ไม่เปลี่ยนเลยแหะ
“ป๊อป วันนี้ต้องไปโรงเรียนนี้ลูก รีบไปเถอะเดี๋ยวสายนะ” แม่พูดขึ้นหลังจากที่เห็นผมกระดกหม้อข้าวต้มจนหมด (คนหรือหมูว่ะ:Nabee) ผมเป็นคนนะครับไม่ใช่หมู เอาเหอะ ผมต้องรีบไปโรงเรียน ก่อนที่จะออกจากบ้านก็ไม่ลืมจุ๊บแก้มแม่ก่อนที่จะไปโรงเรียน
“รักแม่นะครับ ผมไปก่อนนะ” ผมจุ๊บแก้มแม่ก่อนที่จะวิ่งออกจากบ้าน อ่าชื่นใจจัง ผมคว้าเจ้ากวางของผมมาปั่นไปโรงเรียนอย่างรวดเร็ว งงอ่ะดิ กวางก็คือจักรยานคู่ใจของผมเอง ผมใช้มาตั้งแต่ผมอยู่ป.5 แล้วตอนนี้ผมอยู่ม.5 นานใช่ไหมล่ะๆ ผมรักมันมากเลยนะ ฮิ ผมปั่นเจ้ากวางไปโรงเรียนเรื่อยๆ พร้อมครอบเฮดโฟนไว้ที่หูฟังเพลงไปด้วย
“เฮ้ย!!!” ผมอุทานขึ้นเมื่อมีรถคันหนึ่งเชี่ยวผม แรงจนผมล้มลงโดนมีเจ้ากวางทับตัวผม แล้วเฮดโฟนก็หลุดจากหัวผมลงน้ำไป ผมมองมันค่อยๆจมน้ำอย่างเสียดาย ไปแล้วเฮดโฟนลูกพ่อ ไอบ้าเอ๋ย ขับรถภาษาอะไรว่ะ!! ผมค่อยๆยกเจ้ากวางขึ้นช้าๆแล้วค่อยๆเอาขาตัวเองออกมา รถคันนั้นหยุดลงก่อนที่ชายร่างสูงคนหนึ่งลงมาจากรถ พร้อมกับชายวัยกลางคนอีกคน ชายร่างสูงคนนั้นพูดอะไรซักอย่างกับคุณลุงคนนั้นแล้วขึ้นรถไปก่อนที่คุณลุงคนนั้นจะเดินมาทางผม
“คุณเป็นอะไรมากหรือป่าวครับ” เสียงทุ้มสั่นพูดขึ้น พร้อมกับมือที่เหี่ยวย่นที่ยื่นมาทางผม ผมยื่นมือไปจับกับมือเขาแล้วค่อยๆพยุงตัวเองขึ้น
“ผมไม่เป็นไรครับ ขอบคุณนะครับ” ผมยกมือไหว้ให้คุณลุงคนนั้น พร้อมยิ้มหวานให้เขา แต่สายตายังมองคนในรถไม่วางตา
“ไม่เป็นไรครับๆ ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ ถ้าต้องการให้เรารับผิดชอบอะไรก็บอกนะครับ” คุณลุงยิ้มให้ผมกลับพร้อมยื่นบัตรใบหนึ่งให้ผม ‘Pop&Eye Group’ งั้นเหรอ ถ้าไม่มีแอนด์ผมจะนึกว่าหนังการ์ตูนเรื่องป๊อปอายนะ เหอะๆ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ แค่จักรยานผมมัน..คือช่วยซ้อมมันให้หน่อยได้ไหมครับ” ผมพูดขึ้นแล้วนึกขึ้นว่าเจ้ากวางของผมมันเจ๊งแล้ว โซ่หลุด แฮนด์หัก กวางลูกพ่อ เจ็บไหมนั่น ผมมองเจ้ากวางตาละห้อยด้วยความสงสารมัน
“ทางเราจะซื้อคันใหม่ให้นะครับ” คุณลุงพูดพร้อมยิ้มอบอุ่นให้ผม
“ไม่ต้องหรอกครับ แค่ซ้อมให้ก็พอ”
“นี่!! จะคุยกันอีกนานไหม ผมรีบนะครับ!!” ในขณะที่ผมกำลังคุยกับคุณลุงอยู่ คนในรถก็ลงมาโวยวายใส่เรา เป็นบ้าอะไรวะ รออีกนิดไม่ได้รึไง
“เออ ยังไงทางเราจะเอาไปซ้อมให้นะครับ เสร็จแล้วครับคุณอาย” คุณลุงพูดก่อนที่จะโค้งให้ผมแล้วเดินไปหา’คุณอาย’ คุณลุงพูดอะไรซักอย่างกับเขาคนนั้น เขาคนนั้นพูดอะไรซักอย่างแล้วขึ้นรถไปอีกครั้ง
“เออ คุณครับ คุณทิ้งจักรยานคุณไว้ที่นี้นะครับ เดี๋ยวผมจะสั่งให้ช่างมาเอาไปซ้อมให้นะครับ แล้วผมจะนำไปให้ที่โรงเรียนคุณนะครับ”
“ลุงรู้เหรอว่าผมเรียนที่ไหน” ผมถามลุงแต่ผมกลับมองไปที่คนในรถนั้น ทำไมหน้าคุ้นๆว่ะ ก่อนที่ผมจะหันไปมองหน้าลุง ลุงไม่ตอบกลับชี้ที่หน้าอกข้างซ้ายของผม ผมมองตามมือลงก็รู้คำตอบ จะไม่รู้ได้ไงชื่อโรงเรียนก็ปักอยู่นี่หว่า ผมส่งยิ้มเหยไปให้ลุง ก่อนที่ผมจะยกมือไว้ลุงเขา แล้วโบกมือเรียกวินไปโรงเรียนทันที
Part Eye
“คุณอายครับ ทำไมไม่เข้าไปทักคุณป๊อปล่ะครับ” คุณลุงทอมพูดขึ้นหลังจากที่ป๊อปขึ้นวินไป ผมยิ้มมุมปากก่อนที่จะมองไปนอกหน้าต่างรถโดยไม่มองลุงเลย แล้วผมก็ค่อยๆหันไปหาลุง
“เขาน่ารักไหมครับ?” ผมเอียงคอมองลุงที่นั่งข้างผม
“น่ารักมากเลยครับ เธอเป็นเด็กที่น่ารักที่สุดเลยครับ” ลุงตอบในสิ่งที่ผมอยากได้ยิน ผมยิ้มให้ลุงก่อนที่จะหันไปมองนอกหน้าต่างอีกครั้ง พี่ป๊อป ผมกำลังจะได้อยู่กับพี่แล้วนะครับ
Part Pop
อ่า ถึงซักที โรงเรียนที่แสนน่าเบื่อ ผมลงจากวินแล้วจ่ายเงิน เสียเงินอีกแล้วอ่ะ ค่าวินแพงชะมัด ชิ เสียดายเงินวุ้ย ผมค่อยๆก้าวเข้าโรงเรียนไปเรื่อยๆแล้วจู่ๆตัวผมก็ลอยด้วยแรงควายของใครบางคน
“เฮ้ย!! ไอไนท์!! ปล่อยกู!!” ผมร้องขึ้นเมื่อไอคนตัวเล็กกว่าอุ้มผมขึ้น คนบ้าอะไรไม่รู้ตัวเล็กนิดเดียวแต่แรงเยอะชิหาย
“ไอป๊อป กูคิดถึงมึง” ไอไนท์พูดพร้อมปล่อยผมลงแล้วกอดผมแรงๆ ผมทุบมันแรงๆ เพราะผมหายใจไม่ออก แล้วมันก็ปล่อยผม ให้ตายสิ ทำไมแรงเยอะงี้ว่ะ
“ไอไนท์มึงแม่ง กูแทบตาย” ผมตีอกมันเบาๆ พร้อมพองแก้มงอนๆ ทั้งที่มันจะขอโทษมันกลับขยี้ผมผมจนยุ่งไปหมด นี่อีกคน ทำไมชอบขยี้หัวกูจังครับ ทั้งพ่อทั้งเพื่อนเลย กูฮอลลลล
“ฮ่าๆๆ มึงแม่งน่ารักว่ะ ไปขึ้นห้องได้แล้วจะเข้าเรียนกันแล้ว แล้วเจ้ากวางมึงไปไหนวะ ทำไมมึงไม่ปั่นมันมาเรียน มันเป็นอะไรวะ หรือมึงทำพัง ไม่น่าใช่เพราะมึงรักมันจะตาย แล้วแขนมึงไปโดนอะไรมาทำไมถลอกงั้นว่ะ ตกท่ออ่อมึง ตอบกูหน่อยสิอย่าเงียบ แล้วพ่อแม่มึงกลับมายัง กูคิดถึงว่ะ อยากกิน ข้าวผัดฝีมือแม่มึงอ่ะ กูคิดถึงอยากเล่นบาสกับพ่อมึงด้วยอ่ะ บลาๆๆๆ” ไอไนท์ร่ายยาวระหว่างทางที่ไปห้องเรียน แล้วบอกให้กูตอบ สะเอือกไม่หยุดให้กูได้ตอบมึงเลย แม่งแรงเยอะแล้วพูดมากอีก มึงแดกน้ำตาลเกินขนาดใช่ไหม ถึงห้องแล้วแม่งยังไม่หยุดพูดเลย
“เออ วันนี้จะมีอาจารย์คนใหม่มาสอนเราด้วยนะโว้ย เห็นเขาบอกว่าหน้าสวย พึ่งจบด้วยนะมึง อายุ17เองมั้ง ได้ยินมาว่าเขาเรียนจบจากอังกฤษ หัวดีมากๆๆเลยจบเร็ว สุดยอดเลยว่าป่าว อายุเท่าเราแท้ๆแต่ไปไกลกว่าเราแล้วอ่ะ ได้ยินว่าชื่ออะไรน้า..” ผมนั่งฟังไนท์มันสารธยายเกี่ยวกับอาจารย์คนใหม่อย่างออกรส จนประตูก็เปิดขึ้นพร้อมกับชายที่เจอเมื่อเช้า อาย!!
“สวัสดีครับ ผมคืออาจารย์คนใหม่ของพวกคุณ ผมชื่ออายครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้ยนะครับ” การปรากฏตัวของเขาทำไมให้ทุกคนหันมามองที่ผมสลับกับเขา ห้องมันสว่างยิ่งทำให้ผมเห็นน่าเขาได้ชัดขึ้น ว่าแล้วว่าเคยเห็นที่ไหน ในกระจกไง!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
