สัญญาแค้น แสนรัก

ตอนที่ 2

ในเช้าของวันใหม่ ร่างบางที่โดนทารุณกรรมมาตั้งแต่เมื่อคืน วินไม่มีท่าทีที่อ่อนโยนกับเขาเลยสักนิด ตามเนื้อตัวร่างกายมีแต่รอยฟกช้ำ รอยกัด และอย่างอื่นอีกมาก ช่องทางทางหลังฉีกขาดอย่างรุนแรงจนเลือดแห้งเกรอะกลัง ดวงตาสีสวยบวมโตจากการร้องให้มาทั้งคืน...

"ลุกไปอาบน้ำซะ ฉันจะให้เด็กมาเก็บที่นอน" พูดนะมันง่ายถ้ากุลุกได้ตอนนี้กุจะลุกไปหักคอมมึงให้ตายคามือ ร่างบางจ้องเขม่งไปยังชายร่างสูงที่พึ่งแต่งตัวออกมา

"กุบอกให้มึงลุก" ร่างสูงตรงเข้ากระชากแขนเล็กให้ลงจากที่นอน ร่างบางร่วงลงพื้นทันทีความเจ็บตรงข้างหลังมันสะท้านไปทั้งร่างเจ็บจนน้ำตาไหลขึ้นมาอีก

"อึ๊ก..กุเจ็บนะไอ้เหี้ย" ใบพัดรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างไหลออกมา

"เจ็บสิดีกุอยากให้มึงเจ็บมากกว่านี้อีก" ร่างสูงปรายตามองคนที่นั่งกองอยู่ที่พื้น ร่างบางตัวสั่นมือบางกำหมัดแน่น แล้วน้ำใสๆก็ล่วง

แหมะใส่มืออย่างไม่ขาดสาย ใบพัดสะอื้นเบาๆอย่างน่าสงสาร

วินเมื่อเห็นใบพัดสะอื้นใจเขากลับไหววูบรู้สึกหงุดหงิดในใจ ก่อนจะก้มลงช้อนตัวใบพัดขึ้นสู่อ้อมอก

"อย่ามาแตะตัวกู...อย่า ฮืออ"

"มึงจะหยุดร้องได้ยัง"ร่างสูงขึ้นเสียงดุเพราะเขาไม่ชอบเห็นน้ำตาใคร

"ฮึก..เป็นมึงจะร้องไหมละ ฮึกก ฮือ" ใบพัดถามแล้วช้อยสายตาขึ้นมามอง

"เห้ออออ เจ็บขนาดนี้มึงยังปากดี อาบเองละกันกุจะไปตามแม่บ้านมาทำความสะอาด" วินถอนหายใจนึกคนอะไรดื้อชะมัด เขาวางใบพัดลงในอ่างกว้างเปิดน้ำอุ่นใส่อ่างแล้วเทผงสบู่ลงไป

"ล้างให้สะอาดกุไม่ชอบเอากับคนสกปรก"

"มึงก็สกปรก จิตใจสกปรก สมองสกปรก" ร่างบางไม่ยั้งปากที่จะด่า

"หึหึหึ" เขาหัวเราะต่ำในลำคอแล้วเดินออกมาปล่อยให้ใบพัดอาบน้ำเอง

พลางมองห้องที่เขาทำอะไรกับใบพัดบนเตียง

มันเละเทะ ไปหมด....เขานึกว่าทำอะไรตัวเล็กไปบ้างนึกแล้วก็สงสารแค่เห็นหน้าใบพัดก็นึกถึงมินตรา เพราะสองคนนี้ มีอะไรที่คล้ายๆกัน ทั้งเสียง ทั้งเวลาสัมผัส ที่วิน ซึมซับมันอย่างคิดถึง

มือหนาลูบหน้าตัวเอง เสียงร้องยามที่ใบพัดถึงจุดกระสันมันยังคงดังก้องในหู กลิ่นเหงื่อ รสปากที่ยังหวานติดลิ้น....ยามที่ใบพัดตอดรัด

เขาตอนสวมใส่ มันทำให้เขาหยุดทำไม่ได้ ไม่รู้เพราะอะไร ตอนแรกเขากะเอาใบพัดมาข่มขืนแล้วฆ่าทิ้งก่อนส่งไปให้พี่มัน แต่ตอนนี้ เขากลับไม่กล้าทำ....

.......

หลังจากที่ทำความสะอาดเสร็จ ร่างสูงเห็นว่าใบพัดอาบน้ำนานผิดปรกติ จึงเดินเข้าไปดู

"ใบพัด" ร่างสูงตรงดิ่งไปที่อ่างทันที เมื่อใบพัดนอนไม่ได้สติอยู่ในอ่างแล้วค่อยๆจมลงช้าๆวินดึงตัวใบพัดขึ้นจากน้ำ

"ตัวร้อนชิป"เขารีบอุ้มใบพัดมาวางไว้ที่เตียงนอนที่ทำความสะอาดแล้วร่างบางเรียกยังไงก็ไม่ตื่น

"ใบพัด ใบพัด เห้ยย" ร่างสูงตกใจเมื่อเลือดซึมออกมาจากก้นของใบพัด

มือหน้ากดโทรศัพท์เรียกหมอมาทันที

"ไอ้หมอ มึงมาหากุที่เกาะหน่อย เร็วนะเว้ยกุมีคนไข้อาการหนัก"ร่างสูงออกอาการเป็นห่วง

วินไปหยิบเสื้อเชิตของตัวเองในตู้มาใส่ให้ก่อนที่หมอจะมา

...

..

.ก็อกๆ

วินเดินไปเปิดประตู ชายร่างสูงใส่ชุดกราวสีขาวสะอาดตาพร้อมกับอุปกรณ์เครื่องมือแพทย์

ใบหน้าหล่อคมจ้องนิ่งไปยังผู้ที่เรีกเขามา

"มึงทำเหี้ยอะไรเนี้ยะไอ้วิน" ทันทีที่หมอเห็นร่างเล็กที่นอนไม่สติอยู่บนเตียง มองปราดเดียวก็รู้ว่าร่างเล็กโดนอะไรมาบ้าง

"เรื่องของกู ไอ้ซัน มึงรีบๆดูดิ๊ว่าใบพัดมันเป็นอะไร"วินเร่ง

"แล้วมึงทำอะไรน้องเค้าละถึงได้เดนตายแบบนี้" ซันตรวจตรงช่องทางข้างหลัง ถึงรู้ว่ามันฉีกขาดอย่างรุนแรง และบวมมาก ซันฉีดยา

แก้ปวดกับแก้อักเสบ สวนเลือดที่ออกมาต้องปล่อยไว้เพราะร่างกายจะรักษาตัวเองในไม่ช้า

"มึงนะมึง ไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนี้" ซันหันไปคาดโทษเพื่อนรัก

"ก่อนมึงจะด่ากุ มึงถามกุรึยังว่าไอ้นี่มันเป็นใคร" วินย้อน

"จะเป็นใครก็ช่างแต่มึงไม่มีสิทธิ์ไปทำกับเค้าแบบนั้น เค้ามีพ่อมีแม่นะเว้ย" ซันพูดออกมาอย่างเหลือ อดเมื่อเห็นเพื่อนวินไม่รับรู้ว่าตัว

เองทำอะไรที่เลวร้ายลงไป

"มันชื่อใบพัด ของของไอ้ภาค คนที่ฆ่ามีนตรา" ร่างสูงในชุดขาวชะงัก เขารู้ดีว่าเพื่อยจ้องจะแก้แค้นไอ้ภาคมากแค่ไหน แต่ไม่คิดว่า

เพื่อนจะใช้วิธีสกปรกแบบนี้

"แต่มึงก็ไม่สมควร ใบพัดมันรู้เรื่องระหว่างมึงกับไอ้ภาครึปล่าว" ร่างสูงส่ายหน้า

"แล้วมึงมาลงที่น้องเค้าทำไม กุไม่อยากคุยกับคนแบบมึงแล้ววะ" ซันไม่อาจทนเห็นร่างเล็กที่มีแต่รอยบนตัวทรมานไปมากกว่านี้

"ยากุจะจัดไว้ให้ กินให้หมด" ซันสั่งก่อนกลับ

"เออ" ร่างสูงรับคำอย่างมาใส่ใจก่อนจะเดินไปนั่งที่ข้างเตียงมองใบหน้าสวยที่มีรอยช้ำมุมปาก มือหนาสัมผัสแตะเบาๆ แต่กลับชักมือ

กลับ

"ผิดที่พี่มึงนะแหละ" เขามองร่างเล็กแล้วผละออกไป

..

..

..

"ป้าครับ วินฝากทำทำข้าวต้มหมูไว้ให้ใบพัดด้วยนะครับ จะได้ให้เขากินยา" ร่างสูงลงมาบอกป้าแม่บ้านที่เลี้ยงเขามาตั้งแต่เด็ก ด้วยแววตาอ่อนโยน

"คุณวินคะ หนูใบพัด...."หญิงชราต้องเก้บคำพูดไว้เมื่อโดนสายตาดุดันของวิน ในใจนึกห่วงใบพัดไม่น้อยเพราะรู้ว่าวินทำอะไร เธอต้อง

ทนฟังเสียงกรีดร้องของใบพัดเกือบทั้งคืน ทั้งๆที่อยู่เรือนหลังเล็ก

...

..

..

"อื้ออออ พี่ครับ พี่ ใบพัดเจ็บ" ร่างบางที่ไข้ขึ้นสูงระเมอออกมาเพราะพิษไข้ ร่างสูงที่นอนพิงหัวเตียงอ่านหนังสืออยู่หันมามองแล้วทำ

คิ้วผูกโบว์

มืออหนาเอื้อมไปแตะหน้าผากใบพัดเพื่อวัดไข้ แล้วต้องรีบชักมือกลับ

"ตัวร้อนจี๊เลย" ร่างสูงอุทานก่อนจะลงไปบอกป้าแช่มให้เตรียมข้าวกับผ้าชุบน้ำขึ้นมา

"ป้าเช็ดให้นะคะคุณวิน"

"ผมจะทำเองครับ" ร่างสูงไม่อยากให้ใครเห็นรอยบนตัวของใบพัด

"ตะ แต่ ว่า .."

"ลงไปทำงานเถอะครับเดี๊ยวผมจัดการเอง" ป้าแช่มออกไปแล้ว ร่างสูงค่อยๆเช็ดตัวใบพัดอย่างแผ่วเบา

"อือออ พี่ พี่ ฮึก..ใบพัด..ใบพัดเจ็บ" ร่างบางยังคงเพ้อ วินมองเห็นรอยช้ำบนตัวของใบพัด

"เจ็บมากไหมวะ"

"ใบพัด ตื่น ตื่นขึ้นมากินยาก่อน"รวินที่ปลุกใบพัดให้ลุกขึ้นมากินยา น่างบางปรือตามอง

"พี่ครับ..."ร่างบางผวากอดวิน เขาอึ้งนิ่ง เพราะร่างเล็กคิดว่าเขาเป็นไอ้ภาค ก่อนจะดันตัวใบพัดออกแล้วมองดวงหน้าที่ตอนนี้ซีดเป็น

กระดาษ เขาพยุงให้ใบพัดหันหลังเอาหัวซบ อกแกร่งแล้วค่อยๆยัดยาเข้าปากบางตามด้วยน้ำ

อึก

อึก

"พี่มาหาพัดแล้วหรอ" ผมมองเห็นใครบางคนกำลังป้อนยาผม หึ..ไอ้วิน มึงเห็นไหมว่าพี่มาช่วยกูแล้ว ผมกอดเอวพี่ไว้แน่น

"อย่าทิ้งใบพัดนะครับ ใบพัดกลัว" เสียงออดอ้อนของคนเป็นไข้เหมือนกับเด็กชายตัวน้อย ร่างสูงพยายามแกะมือบางออกจากเอวตัว

เอง แต่ยิ่งแกะยิ่งรัดแน่น

"ไอ้เด็กบ้า" เขาจึงต้องล้มตัวนอนข้างๆ เอาหัวเล็กหนุ่นแขนตัวเองไว้ รอให้หายไข้ก่อนเถอะฉันเอาคืนนายแน่ ใบพัด

ร่างเล็กซุกอกแกร่งด้วยความหนาว มือหนาลูบหัวใบพัดอย่างแผ่วเบานึกสงสารคนตรงหน้าที่ต้องมารับกรรมแทนพี่ชายตัวเอง เขาดึงผ้า

ห่มหนาห่มให้ร่างบางแล้วหยิบหนังสือที่หัวเตียงมาอ่านด้วยมือข้างเดียว

.............

วินคอยปลุกให้ใบพัดลุกขึ้นมากินยาทุก4ชั่วโมงจนตอนนี้ไข้ลดลงไปเยอะ แต่ใบพัดก็ยังกอดเขาแจ

"นี่มึงติดพี่ขนาดนี้เลยหรอใบพัด" วิน ขยับตัวเล็กน้อยเพื่อคลายเมื่อ เขากลัวคนตรงหน้าจะตื่นขึ้นมา