เธโปเนียส มหานครกึ่งเทพ ภาค ผลึกนิทราสีเลือด

แกรก...แกรก...แกรก...ตุ๊บ! 

    “ นายเป็นใคร” เสียงเย็นๆดังขึ้นตามมาหลังจากได้ยินเสียงเหมือนของหนักๆตกลงพื้น สายตาสองคู่สบกันพอดิบพอดีอย่างกับฉากรักหวานแหววในนิยายตาหวาน สายตาคู่หนึ่งแสดงอาการตกใจออกมาอย่างไม่ปิดบังส่วนอีกคู่ก็แสดงความสงสัยอย่างเปิดเผย

    “ เอ่อ...คือว่า...ฉะ...ฉันมาเดินเล่นน่ะ” ในที่สุดผู้บุกรุกก็ตอบคำถามของเจ้าของบ้านหลังหายจากอาการตกใจเมื่อครู่

    “ เดินเล่น?!....ในปราสาทของเมืองเนี่ยนะ? ” เจ้าของบ้านหรี่ตาถามอย่างไม่แน่ใจในคำตอบดวงตาสีน้ำหมึกจ้องผู้บุกรุกอย่างจะเค้นหาความจริง ใบหน้าคมคายที่รับกับดวงตาสีน้ำหมึกนั้นช่างเข้ากันได้ดี เส้นผมสีดำสนิทช่วยเสริมให้ใบหน้าของเด็กหนุ่มดูหล่อมากขึ้น  เขาแต่งกายด้วยชุดของท่านชายผู้สูงศักดิ์ไม่ต้องให้เดาเด็กอมมือในเมืองแห่งนี้ก็ทราบโดยทั่วกันว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้เป็นท่านชาย       “ แล้วทำไมฉันจะมาเดินเล่นแถวนี้ไม่ได้??   ” ผู้บุกรุกตอบอย่างฉะฉานโดยไม่เกรงกลัวคนตรงหน้าเลยสักนิด เด็กหนุ่มเสยผมสีเทาที่ตกลงมาปรกใบหน้าให้กลับเข้าทรงตามเดิมดวงตาสีม่วงหรี่ลงเล็กน้อยอย่างกับจะกวนประสาทเจ้าของบ้าน ซึ่งเจ้าตัวก็ทำสำเร็จซะด้วยเพราะท่านชายแห่งอาณาจักรยื่นดาบสีเงินวาวๆมาตรงหน้าของเขาอย่างรวดเร็ว

วูบบบบบ

      “ เฮ้ยยยยย.....ดาบ!!”  เขากระโดดหลบหลังต้นไม้ทันที ซึ่งชะตากรรมอันเลวร้ายนั้นก็ตกเป็นของต้นไม้ต้นเตี้ยๆที่เขาบังอยู่นั่นเอง                                     “ ไปกับฉัน ”คำพูดสั้นๆแต่กินความหมายกว้างๆ เรียกให้สีหน้าตกใจของเขากลับมาอีกครั้งหนึ่ง เมื่อท่านชายแห่งอาณาจักรเก็บดาบเข้าด้ามแล้วเดินมาลากคอเสื้อของเขาออกไปที่กำแพงเมือง

                   “ เฮ้ นาย จะพาฉันไปเนี่ย! ”  เด็กหนุ่มสะบัดตัวเองออกจากการ(ลาก)จูงเขาก่อนจะตั้งคำถามอย่างสงสัย เมื่อเห็นท่าทีสงบแบบแปลกๆของท่านชายตรงหน้า

                    “ ไปตามหาน้องสาวกับฉันที!”