มาเป็นของ(พวก)พี่เถอะครับ! 3p

[อมยิ้ม]

หวาาา เลิกเรียนเร็วจัง วันนี้ตุ๋นก็ไม่มา วีกะจีก็โดดเรียนตั้งแต่คาบสอง สวยก็ไปเที่ยวกับแฟน ทิ้งผมไว้คนเดียวซะงั้น ยังไม่อยากกลับบ้านเลยอ่าา ว่าแค่ตรงนั้นมีอะไรกันน๊า คนมุงเต็มเลย ไปดูหน่อยดีกว่า

ผลั๊วะ! พลั่ก!

"ของๆกูมึงอย่าเสือกยุ่ง!"อ่า มีคนต่อยกันอยู่ล่ะ น่าสนุกจังเลย~~

"ของๆมึงทำไมไม่ดูแลให้ดีดีล่ะวะ!"สงสัยแย่งผู้หญิงกัน

"เหี้ยเอ๊ย!!"ผู้ชายที่สบถคำว่า เหี้ยเอ๊ย ก็เริ่มประเคนมือและเท้าใส่อีกคนแบบไม่ยั้งเลยครับ ก็ใช่ว่าอีกคนจะยอมนะครับ แต่อีกฝ่ายมีเยอะกว่านี่สิ

"เชี่ย แน่จริงอย่าหมาหมู่ดิ สัส"จะตายอยู่แล้วยังปากหมาอีกนะครับ ^__^

"เหอะ งั้นถ้ามึงแน่จริงอย่ามาเสือกของของคนอื่นดิวะ ครั้งนี้กูจะไม่เอามึงตายแต่ถ้ามีรอบต่อไปอย่าหวังว่าจะรอด!"พูดจบก็เดินฝ่าฝูงคนออกไป ส่วนคน มุงอยู่ก็แยกย้ายไปจนหมด ทิ้งให้คนที่เลือดท่วมตัวนั่งอยู่ที่พื้น

"ลุกไหวไหมครับ"ผมเดินเข้าไปถาม

"เสือกว่ะ"อ่า ทำลายน้ำใจกันอย่างงี้เลยเหรอ เสียใจนิดๆแฮะ เอ พึ่งสังเกตุว่าคนตรงหนตัวเล็กกว่าผมซะอีกนะเนี่ย หน้าตาก็ดูน่ารักดีนะ แต่ตาคมๆนั่นคงทำให้ดูเท่มั้งครับ

"ฮ่ะๆ อย่าพูดแบบนี้สิครับ ผมเสียความรู้สึกนะ"ผมพูดแล้วเอื้มมือไปแตะมุมปากของอีกคน

"โอ๊ย! สัสแตะหาพ่องกูเจ็บ"พูดพร้อมนิ่วหน้าครับ

"เจ็บแบบนี้จะกลับบ้านยังไงครับเนี่ย"

"เลิก! เสือก!"เอ๋ เสื้อนักเรียนนั่นมัน โรงเรียนเดียวกันนี่นา~

"คุณชื่ออะไรเหรอครับ"

"จิ๊ กูบอกแล้วจะเลิกเสือกใช่ป้ะ"

"ครับ"

"กูชื่อ ฟองเบียร์ พอใจยัง แล้วไม่ต้องเรียกกูว่าฟองเรียก เบียร์ โอเค๊"

"โอเคครับ ฟอง ^^"

"กวนตีนนะมึง ไปไกลๆตีนกูได้ล้ะ"

"ให้ผมช่วยดีกว่านะครับ ผมว่าสภาพนี้คุณคงลุกไม่ไหว"ถึงฟองขัดขืนผมนิดหน่อยแต่สุดท้ายก็ยอมให้ผมช่วยพยุงอยู่ดีแหละครับ ผมพยุงฟองไปที่รถของฟองครับและฟองก็คุ้ยเอากล่องประฐมพยาบาลออกมาจากรถครับ สงสัยมีเรื่องบ่อยเลยมีติดรถไว้มั้งครับ

"ให้ผมช่วยทำแผลไหมครับ"ผมถามเมื่อเห็นอีกคนนั่งทำแผลให้ตัวเองอย่างทุลักทุเล

"เสือกตลอดเลยนะมึง"ผมอุตส่าหวังดีน้าา

"ตกลงจะให้ช่วยไหมครับ"

"เออๆอยากช่วยก็ช่วย"พอได้ยินคำตอบผมก็เดินไปปลดกระดุมเสื้อฟองซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ได้ขัดขืนครับนั่งนิ่งๆให้ผมถอดเสื้อออก อ่า แผลฟกช้ำเต็มไปหมดเลยแฮะ หัวก็แตก บนหน้าก็คิ้วแตกปากแตก แก้มช้ำข้างซ้าย ศอกถลอก เข้าถลอก บนตัวก็มีแต่รอยฟกช้ำ หน้ากลัวนิดๆแฮะ ผมเริ่มทำแผลที่หัวหน้าศอกและเข่าของอีกคนก่อนจะมานั่งทายาที่ตัวให้ จนเสร็จและใส่เสื้อกลับให้เหมือนเดิมครับ ระหว่างการทำแผลเงียบตลอดครับ ไม่มีแม้แต่เสียงร้องเพราะเจ็บเลยซักแอะเดียว แสดงว่าเจ็บบ่อยจนชินมั้งครับ

"เสร็จแล้วครับ ^^"

"อืม... ขอบใจ"รู้สึกดีใจนิดๆแฮะ

"ไม่เป็นไรครับ"

"แล้วมึงชื่อไร"นึกว่าจะไม่ถามซะแล้ว

"อมยิ้ม ครับ"พอได้ยินชื่อผมฟองก็ทำท่ากลั้นขำ

"ชื่อมึงแม่งปัญญาอ่อนสัส"

"ผมเสียใจนะครับ"ผมพูดแล้วเบ้ปาก

"เออๆช่างแม่ง กูกลับล้ะ กลับบ้านดีดีล่ะมึง"พูดจบก็เดินขึ้นรถไป

"ห่วงผมเหรอครับ"ผมถามไล่หลัง

"พ่อง!!"ถึงจะด่าแต่ก็ไม่ได้ปฎิเสธจริงไหมครับ ^^?

[ฟองเบียร์]

วันนี้แม่งโครตซวยเลยสัส ทั้งโดนรุม ทั้งเจอคนเสือก เหอะๆ ถึงการเจอคนเสือกจะดีนิดๆก็เถอะ อืม ว่าแต่ไอ้คนเสือกชื่อไรหว่า...อ้อ อมยิ้ม ชื่ออมยิ้มแถมชอบยิ้มตอนทำแผลก็ยิ้มไปทำไป เหมือนคนบ้าเลยสัส ถึงรอยยิ้มมันจะทำให้กูใจเต้นแปลกๆก็เถอะ

Rrrrrr

ใครโทรมาวะ เบอร์แปลกด้วย

"โหล"เบอร์แปลกแต่กูก็ไม่เคยสุภาพครับ
(กลับถึงบ้านรึยังครับ)เสียงคุ้นๆ

"มึง...เชี่ยอมยิ้มเรอะ!"
(ดีใจจัง จำได้ด้วย)ว๊ากก เอาเบอร์กูมาจากหนาย

"เอาเบอร์กูมาจากไหน"
(อ้อ ตอนทำแผลผมแอบเปิดโทรศัพย์ฟองดูอ่ะครับ)กูไม่ได้ล็อคโทรศัพย์ไว้นี่หว่า ต่อไปนี้กูจะล็อคไว้สัส!

"สัส!"
(ตกลงถึงบ้านยังครับ)

"ยัง"
(งั้นถึงบ้านแล้วโทรบอกผมด้วยนะครับ เป็นห่วง)

และแม่งก็ตัดสายไป ว่าแต่ทำไมตอนนี้ใจในเต้นแรงจังวะ เป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วง...เป็นห่วง อ๊ากกกกก!! -///- ทำไมกูต้องเขินด้วยวะ!! กูโดนรุมแล้วเป็นบ้าเหรอวะเนี่ยย เมมเบอร์แม่งไว้ดีกว่า เมมว่าไรดีวะ อืม... 'เหี้ยยิ้ม' ชื่อนี้แหละ ดีล้ะ

~เมื่อถึงบ้าน~

"แม่คร้าบบ เบียร์กลับมาแล้วว"ผมตะโกนลั่นบ้านและเดินเข้าไปกอดแม่อย่างอ้อนๆ

"มีเรื่องมาอีกแล้วใช่ไหม!"อุย โดนดุอีกแน่เลย

"นิดนึง~"นิดพร่อม กูเกือบลุกไม่ไหวเนี่ย

"เฮ้อ ไปๆขึ้นไปพัก"แม่ถอนหายใจอย่างเอือมๆ

"คร้าบบ"ก่อนไปก็หอมแก้มแม่หนึ่งทีและวิ่งเข้าห้องไปก่อนโดนด่าข้อหาลีลาครับ เข้าห้องได้ก็หยิบโทรศัพย์มากดโทรออกหาเบอร์ที่โทรเข้าสุด... เอ๊ะ กูจะโทรหามันทำไมวะ!? -0-

(ถึงบ้านแล้วเหรอครับ)รับเร็วชิบ
"เออ แต่กูไม่ได้ตั้งใจจะโทรมาบอกมึงนะ กูโทรผิด!"พูดจบก็ตัดสายทิ้งทันทีครับ ว๊ากกกก กูบ้าไปแล้วววววว!!!