Naruto [YAOI] ชิงหัวใจนายประธานสุดหล่อ(sasunaru)

"ซาสึเกะเป็นไงบ้าง"

ร่างเล็กกล่าวทักทายพี่ชายฝาแฝดของตัวเองก่อนที่เขาจะแหงนมองคนตรงหน้าที่มายืนอยู่หน้าเขาถึงสองคนก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากน้องสาวฝาแฝดของเขา นานามิกับคาสึมิ

"ฉันสบายดี พวกเธอล่ะ?"

"ก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะอะไรรู้มั้ย?"

"เพราะตั้งแต่เรามาเป็นสภานักเรียน พวกผู้หญิงก็ตามติด ฉันเดาถูกใช่มั้ย?"

ร่างสูงเอ่ยถามน้องสาวของตัวเองก่อนที่ทั้งสองคนจะพยักหน้ารับแล้วเดินไปนั่งตามที่ตัวเองนั่งซึ่งแต่ละคนมีหน้าที่กันทั้งนั้นแต่คนที่หนักควรจะเป็นแฝดสามซะมากกว่าถึงจะไม่ได้เป็นหัวหน้าของสภานักเรียนแต่งานก็เข้ามาและเป็นเรื่องที่หนักหัวทั้งนั้นซึ่งแน่นอนแฝดสามแห่งอุจิวะอยากจะพักผ่อนบ้างถ้ามันเป็นอย่างนั้นบ้างก็ดี

"นานามิเป็นอะไรมั้ย?"

"...เบื่อ..."

"สมเป็น ราชินีน้ำแข็งเลยนะ ไปเอานิสัยแบบนี้มาจากใครกันน้า"

ร่างเล็กพูดขึ้นมาก่อนจะปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์แต่มีเหรอคนอย่างร่างสูงจะรู้ว่าท่าทีแบบนั้นกำลังพูดถึงใครก่อนจะเริ่มกระตุกยิ้มฝ่ายร่างเล็กก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน(- -)

"เย็นนี้เจอกันที่เซ็นทรัล"

"มันจะมีซักวันมั้ยที่เธอจะนะฉันน่ะ?"

"สักวันมันต้องมีแน่"

ร่างเล็กที่ฟังการทะเลาะของพี่ของตัวเองค่อยๆถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วเริ่มขมวดคิ้วแล้วเริ่มถอนหายใจออกมาอีกครั้งมันจะเป็นอย่างนี้ประจำส่วนเรื่องที่มันจะเกิดขึ้นร่างเล็กคงต้องดูตอนเย็นตามสถานที่ๆพี่ของตนนัดกันไว้

"ไปกินข้าวกันมั้ย?"

มีทางเดียวเท่านั้นก่อนจะเริ่มสงครามครั้งใหญ่ระหว่างพี่ทั้งสองของร่างเล็กคงต้องเป็นอย่างนี้เท่านั้นร่างสูงและร่างเล็กอีกคนหันไปมองน้องเล็กของตน

"งั้นไม่เย็นนี้ ตอนนี้เลยยิ่งดี"

"เอางั้นก็ได้ ถ้าเธอแพ้ เธอต้องขัดห้องน้ำเป็นเวลาหนึ่งเดือน แต่ถ้าฉันชนะจะยอมฟังที่เธอพูดเอง"

"เฮ้อ มันจะมีสักครั้งมั้ยที่พวกพี่จะหยุดทะเลาะกัน มันไม่ถึงตายหรอกนะถ้าจะหยุดทะเลาะน่ะ"

ร่างเล็กพูดออกมาก่อนจะเดินออกไปโดยทิ้งท้ายให้พี่ทั้งสองของตัวเองเดินตามจนไปถึงรถสปอต์ของตัวเองและเป็นคนละคันด้วยซ้ำ(มันจะหรูเกินไปถึงไหนวะ?พวกท่านพึ่งอยู่แค่ม.6เองนะครัช)

"ขับรถดีๆล่ะ"

"รู้แล้วล่ะน่าไอ้เจ้าพี่บ้า"

"..."

น้องเล็กแห่งตระกูลอุจิวะเอาหัวเขกกับพวงมาลัยเบาๆก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะค่อยๆเคลื่นรถออกมาและทิ้งท้ายโดยพี่อีกสองคนเช่นเคยร่างเล็กไม่เคยคิดว่าต้องมาเจอสถานการณ์ที่เป็นแบบนี้ทุกครั้งเวลาที่เหมือนจะเกิดความเลศนัยระหว่างสองคนนั้นร่างเล็กขมวดคิ้วก่อนจะหยิบแว่นตาสีชาขึ้นมาใส่ก่อนจะเริ่มเปิดเพลงเบาๆเพื่อไม่ให้เป็นการบกวนแต่ในระหว่างนั้นรถสปอตสองคันที่ขับด้วยความเร็วจนผมต้องพริ้วตามซึ่งไม่ต้องบอกร่างเล็กก็รู้ว่าเป็นใคร(โอ้วตายพวกนี้นักซิ่งนี่หว่า)

"คิดว่าจะแซงได้งั้นเหรอ?"

"ใช่ เพราะยังไงฉันก็เก่งกว่าเธอแล้วกัน"

"เอางั้นก็ได้"

ร่างเล็กพูดออกมาเบาๆก่อนจะเร่งความเร็วแล้วแซงพี่ทั้งสองของตัวเองด้วยความรำคาญก่อนจะลดความเร็วลงรู้ตัวอีกทีก็มาถึงลานจอดรถแล้ว(นี่เธอก็เอากับเขาด้วยเรอะ?!)ก่อนที่รถสปอตอีกสองคนจะมาถึงพร้อมๆกันแล้วรีบลงจากรถ

"นานามิตัดสินให้หน่อยสิว่าใครชนะ"

"เสมอ"พูดจบก็ถอดแว่นสีชาออกพร้อมกับปิดเพลงแล้วลงจากรถก่อนจะเเดินตามพี่ของตัวเองไปโดยฟังการทะเลาะของพี่ตัวเองมานานจนถึงหน้าร้านอาหารก็ยังไม่วายจะเลิกแม้กระทั่งเข้าไปในร้านก็ยังไม่จบแต่แปลกเหมือนกันที่ร่างเล็กรู้สึกดีอาจเป็นเพราะอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เล็กร่างเล็กช้มือเรียวหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่มก่อนที่อาหารจะวางอยู่ตรงหน้า

"นารุโตะ นายเอาน้ำสตอเบอรรี่ปั่นไปเสริฟที่โต๊ะ27ทีนะ"

"ครับ พี่ยาฮิโกะ"

ว่าจบร่างบางก็ถือถาดที่มีน้ำสตอเบอรรี่ไปเสริฟตามที่พี่ชายของตนเองได้สั่งก่อนจะเห็นว่ามีร่างสูงและร่างเล็กที่แข่งกันกินอาหารอยู่ส่วนอีกคนก็เอาแต่นั่งเบื่อ

"เอ่อ...คือว่า"

"เอาน้ำมาเสริฟใช่มั้ย?"

ร่างเล็กเอ่ยถามร่างบางทั้งที่ยังไม่ได้มองหน้า

"ค..ครับ"

ร่างบางพูดสั้นๆก่อนจะเดินไปเสริฟน้ำให้ร่างเล็กก่อนจะมองอีกสองคนที่แข่งกันกินอาหารอยู่ก่อนจะสักเกตุร่างเล็กที่นั่งขมวดคิ้วและดูจากหน้าตาคงจะรำคาญหน้าดู

"เป็นอย่างนี้ประจำเลยเหรอครับ?"

"ประจำ จนฉันรำคาญ"

"-__-;;;???"

ร่างบางที่สังเกตุเห็นสัญลักษณ์ตรงแขนเสื้อข้างขวาก่อนที่ร่างเล็กจะหันมามอง

"มีอะไรเหรอ?"

"...คือว่าพวกคุณเป็นนักเรียนโคโนฮะเหรอครับ?"

"อืม แล้วนายไม่ไปทำงานต่องั้นเหรอ?"

"!!!"

เมื่อนึกขึ้นได้ว่าต้องมีงานที่ทำก็รีบเดินออกไปทันทีก่อนจะเดินเข้าไปข้างในครัว

"เป็นคนที่สวยจัง...ผู้หญิงคนนั้น"

ร่างบางพูดออกมาเบาๆก่อนจะไปทำหน้าที่ต่อส่วนฝ่ายร่างเล็กหลังจากที่แข่งกันกินอาหารเสร็จก็เดินเล่นในห้างไปเรื่อยๆ

"สุดท้ายก็เสมอกันอีกแล้วสินะ"

"ใช่ ว่าแต่เราจะทำอะไรกันต่อล่ะ?"

"งั้นก็เดินเล่นหน่อยแล้วกัน นานามิว่าไง อ้าวหายไปไหนแล้วล่ะ?"

"มีอะไรเหรอ?"

ร่างเล็กเอ่ยถามพี่สาวของตัวเองระหว่างที่กินน้ำ

"นั้นน้ำราสเบอรี่ปั่นนี่นา นานามิแบ่งฉันกินมั้งสิ><ฉันเองก็อยากกินเหมือนกันนะ"

"ดีที่ซื้อมาเพื่อ ส่วนนี้ก็ของนาย"

พูดแล้วยื่นแก้วน้ำให้ร่างสูงก่อนที่เขาจะหยิบแก้วน้ำมาจากมือร่างเล็กก่อนจะดื่ม

"รู้ใจฉันจังนะ"

"ฉันเป็นน้องนายนะมีเหรอที่จะไม่รู้ใจนายอีกอย่างที่ฉันซื้อมาก็เพื่อให้พวกนายสองคนสงบศึกกันซักทียังไงล่ะ"

"นานามิรอฉันด้วยสิ"

"หึ...นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้เห็นเธอคุยกับฉัน"

พูดจบร่างสูงก็เดินตามร่างเล็กทั้งสองไปโดยที่ไม่มีการทะเลาะใดๆทั้งสิ้นจนกรทั่งเดินอยู่ในห้างกันจนถึงเย็นก่อนจะเดินลงห้างแล้วกลับบ้านกันทันที

"กลับมาเหรอครับ คุณหนู"

"นี่ฮารุโตะจะให้ฉันบอกนายกี่รอบว่าอย่าเรียกฉันกับน้องอย่างนั้นพวกฉันไม่ชอบ"

"ต้องขออภัยเป็นอย่างสูงขอรับ ท่านซาสึเกะ...ท่านอิทาจิกลับมาแล้วนะขอรับจะไม่ทักหน่อยเหรอขอรับ?"

"ไม่ บอกให้ฟุชิมิ ยาตะ ไอ ไปจัดของให้พววฉันหน่อยวันนี้พวกฉันจะไปนอนค้างที่อื่น"

"เข้าใจแล้วขอรับ"

พูดจบก็โค้งก่อนจะเรียกคนตามที่ซาสึเกะบอกก่อนจะแยกย้ายกันไปจัดของและหลังจากที่ได้รับของมาแล้วสามแฝดรีบบึ้งออกจากตัวบ้านไปอย่างรวดเร็วร่างสูงสถบออกมานิดๆก่อนจะเร่งความเร็วของรถให้ไวขึ้นกว่าเดิม

"ท่านไปทำอะไรให้ ท่านซาสึเกะ ท่านคาสึมิ แล้วก็ท่านนานามิโกรธอย่างงั้นเหรอขอรับท่านอิทาจิ?"

"เรื่องไม่เป็นเรื่องน่ะ"

"ให้ตายสิไม่นึกเลยว่าหมอนั้นจะกลับมา"

"ไม่มีใครรู้ทั้งนั้นแหละ คาสึมิ ทั้งฉันทั้งซาสึเกะไม่มีใครรู้ว่าหมอนั้นจะกลับมา"

"ใช่..."

ตาของทั้งสามเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงสดก่อนจะกลับมาเป็นสีเดิมเพราะเรื่องที่พวกเขาเกลียดชังมาตลอดแปดปีกับเรื่องที่พี่ชายคนโตที่ทำไว้พวกเขาไม่อาจลืมมันได้ภาพวันนั้น...ภาพของคนที่ฆ่าพ่อแม่ของพวกเขา

                           ****************************