You are enemy! ศัตรูของหัวใจอันตรายต่อความรัก

          เยส!! วันนี้เป็นวันที่ไอ้พี่อตินไม่อยู่! สวรรค์ทรงโปรด >< เวอร์ละ ฮิฮิ แต่ยังไงก็ตามนาทีนี้ขอฉันไปนอนเล่นข้างล่างดีกว่า ตั้งแต่ไอ้พี่อตินมาทำอะไรก็ไม่สะดวก หึหึ เอ...แต่ฉันยังใส่ชุดนอนอยู่นี่หว่า เอ้อ ชั่งมันยังไงก็ไม่มีใครอยู่ ฮิฮิ ดูบาร์บี้ดีกว่า - - 

               ก๊อกกก ๆ  ๆ 

พี่อตินไม่อยู่นี่หว่า หรือว่ากลับมาแล้ว? เฮ้ยยยไม่มีทาง เขาบอกป้าแจ๋วว่ากลับมาตอนเย็นนี่หว่า หรือว่า!! พี่อาร์ตี้มาแล้ว !! เฮ้ยยยนี่ก็เป็นไปไม่ได้อ่ะ เขาบอกว่าไป2 อาทิตย์ นี่! โอ้ยฉันควรไปเปิดประตูสิ- - 

ทันทีที่เปิดประตู ก็มีผู้ชาย ร่างสูง ยืนกดโทรศัพท์ เอ่อ พี่คะ - - พี่แกเห็นฉันป่ะเนี่ย

               "คุณคะ?"

               "อ้อ เอ่อโทษทีครับ...อ้าวน้องบี๋"

               "พี่ซัน ? มาทำอะไรที่นี่คะ"

               "อ๋อ พี่มาหา ตินอ่ะเอ่อว่าแต่มันอยู่มั้ย"

               "ไม่อยู่หรอกค่ะ แต่มีอะไรฝากได้ค่ะ"

               "อ่อ แล้วมันจะเข้ามากี่โมง"

               "น่าจะตอนเย็นค่ะ"

               "เอาไง ดีเนี่ยยิ่งรีบด้วยสิ T^T"

พี่แกทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เลยอ่ะ แสดงว่าคงเป็นเรื่องด่วนมากๆแน่เลย

               "ดูเหมือนพี่จะรีบมากเลยนะคะเนี่ย มีเรื่องอะไรบอกบี๋ได้นะคะ เดี๋ยวบี๋ช่วย"

               "คือ แม่พี่น่ะสิจะจับคู่แต่งงานให้พี่ ไม่ถงไม่ถามพี่สักคำ TT พี่ยังไม่อยากแต่งงานเลยแต่งกับใครก็ไม่รู้น่าตาก็ไม่เคยเห็น พี่เลยโกหกแม่ว่าพี่มีแฟนแล้ว แม่ดันบอกให้พาแฟนไปดูหน้าดูตาตอนเย็นๆ พี่อยากให้ไอ้ตินมันช่วยหาผู้หญิงที่มันพอรู้จักมาแกล้งเป็นแฟนให้พี่หน่อย "

               "อ๋ออค่ะ เอ้ะแต่เพื่อนพี่ซันก็ออกจะเยอะนี่คะ ทำไมไม่ให้เค้าแกล้งเป็นแฟนล่ะคะ"

               "แม่พี่รู้จักเพื่อนพี่ทุกคนน่ะสิ พี่เลยขอให้ไอ้ตินมันช่วยนี่ไง TT "

               "แล้วพี่จะเอาไงต่อดีคะ"

พี่ซันมองมาทางฉัน และสำรวจรอบตัวฉัน เอ่อ- - พี่แกจับฉันเงยหน้าขึ้น เงยหน้าลง เฮ้ยยพี่! 

               "พี่ทำอะไรของพี่คะเนี่ย "

               "มันพอมีทางนึงนะบี๋"

               "ยังไงคะ"

               "ก็ให้บี๋ ช่วยมาเป็นแฟนพี่ไง"

               "อ๋อค่ะ ฮะ!!! พี่จะให้บี๋ไปแกล้งเป็นแฟนเนี่ยนะ ? พี่ซันคะงานนี้บี๋ขอบายนะคะ"

               "เฮ้ย บี๋พี่ขอร้อง ให้พี่ไหว้ก็ได้นะ มันไม่มีเวลาแล้วไหนจะเตรียมตัวอีก"

               "กะ..ก็ได้ค่ะ แต่มันจะไม่เป็นไรแน่นะคะ"

               "ไม่เป็นไรหรอกน่าตาสะอาดแบบนี้แหละ แม่พี่ถึงพอใจ"

               "งั้นก็ได้ค่ะ"

 

จากนั้นฉันกับพี่ซันก็ออกไปข้างนอก

หาเหาใส่หัวอีกแล้วบี๋เอ้ยยยย T^T พี่ซันพาฉันไปซื้อชุดใหม่และถ่ายรูปตามสถานที่ต่างๆเพื่อเป็นหลักฐานว่าเราคบกันจริง ฮือออออออออ ฉันไม่เคยทำเรื่องบ้าๆ แบบนี้มาก่อนเลยนะเนี่ย เฮ้ยนั่นมันไอ้พี่อตินนี่หว่า อยู่กับผู้หญิงด้วย แฟนล่ะมั้ง ผู้หญิงคนนั้นออกจะสวย-..- เอ แต่ผู้หญิงคนนั้นหน้าคุ้นๆนะ เหมือนเคยเห็นเลย โว้ะ แล้วฉันมานั่งวิพากษ์วิจารณ์ คนอื่นทำไมเนี่ย- - 

               "เฮ้ยนั่นมันไอ้ตินนี่หว่า"

               "ผู้หญิงคนนั้นแฟนไอ้..เอ่อพี่อตินหรอคะ?"

               "ไม่ใช่ๆ ผู้หญิงคนนั้นพี่สาวไอ้ตินน่ะ สงสัยกลับมาจากอเมริกาแล้วมั้ง"

กลับมาจากอเมริกา ? ฉันว่าผู้หญิงคนนั้นหน้าคุ้นๆนะ.. เอ มองจากข้างหลังแล้ว..หน้าเหมือน..

               "น้องบี๋ !!! "

ผู้หญิงคนนั้นหันหน้ามาพร้อมกับเรียกชื่อฉัน เอ่อใครวะนั่น- - แล้วผู้หญิงคนนั้นก็เดินเข้ามาหา พร้อมผู้ชายที่ชื่ออติน เดินมาพร้อมกับทำหน้า งง ฉันก็ งง - - 

               "บี๋จำพี่ได้มั้ย? พี่ไงชื่อแอนนา "

               "อ๋อ !! พี่แอนนา พี่เปลี่ยนไปมากเลยนะคะเนี่ย"

พี่แอนนาเป็นรุ่นพี่ฉัน ตอนอยู่โรงเรียนที่อเมริกา ตอนที่ฉันพึ่งเข้ามา โรงเรียนพี่เขาเป็นคนแรกที่เข้ามาคุยกับฉัน และเป็นคนไทยด้วย หลายปีต่อมาพี่เขาก็ต้องเข้ามหาลัย เราเลยเจอกันน้อยลงตอนนี้พี่แอนนาสวยแทบจำไม่ได้เลย ดูฉันสิหน้าตาไม่เคยเปลี่ยนแปลง- - 

               "เอ่อทั้งสองรู้จักกันด้วยหรอ?"

พี่ซันถาม

               "ใช่สิ นี่น้องบี๋ที่ได้รับฉายาว่าตัวเล็ก เบบี๋น้อยของพี่ ฮิฮิ>< "

               "เอ่อ คือเราเคยอยู่ โรงเรียนเดียวกันน่ะค่ะ"

ฉันอธิบายให้พี่ซันฟัง เฮ้อออ นี่พี่แอนนาจะเอาเรื่องของฉันมาขายมั้ยเนี่ย- - 

               "แล้วทำไมแกถึงได้มากับบี๋วะ"

พี่อตินที่เงียบอยู่ตั้งนาน- - เอ่อถ้าเขาไม่พูดฉันก็นึกว่าเป็นอากาศละนะ

               "เรื่องมันยาวเว้ย"

จากนั้นพี่ซันก็เล่าเรื่องแฟนจอมปลอมให้พี่แอนนากับพี่อตินให้ฟัง

               "ไม่ได้นะเว้ย!!!! แกจะให้ยัยบี๋ไปเป็นแฟนไม่ได้นะ!"

               "ก็มันไม่มีทางเลือกแล้วนี่หว่าอีกอย่างมันก็แค่การแสดง แกมีปัญหาไรวะเนี่ย"

               "เอ่อ..ก็ปล่าวหรอก แบบว่าถ้าไอ้อาร์ทมันรู้เข้ามันจะไม่ด่าหรอวะ"

               "ฉันโทรขออนุญาตมันแล้ว "

               "ยังไงก็ไม่ได้ว่ะ เอ่อ..ถ้าแม่แกจับได้ล่ะ "

               "เรื่องมันยังไม่เกิดเลยนะเว้ยบ้าป้ะเนี่ย เป็นไรของแกวะ"

               "เอ...หรือว่า หวง?" พี่แอนนาจู่ๆก็พูดขึ้นมา

               "บ้า ! ใครมันจะไปหวง ยัยนี่เนี่ยนะ ไม่มีทาง"

หน็อย ฉันก็ไม่ได้ขอให้นายมาหวงฉันสักหน่อยนี่ยะ ชิ ! 

               "ถ้าไม่หวงก็ไม่น่ามีปัญหานี่หว่าแค่แกล้งเป็นแฟนปลอมเอง"

               "ยัยนี่ซื่อบื้อจะตาย ทำแผนแกล่มมาทำไงเนี่ย"

               "อ้าว! นี่นายว่าฉันหรอ "

ฉันชักจะทนไหวละนะ 

               "หยุด ๆ ๆ ฉันกับบี๋ต้องขอตัวก่อนเพราะแม่ฉันรออยู่ "

จากนั้นพี่ซันก็พาฉันไปร้านอาหารและโบกมือบ๊ายบายพี่แอนนาและคุณพี่อติน- -

 

อติน

จะบ้าตายเอาใครมาเป็นแฟนไม่เอา ดันมาเอายัยบี๋เนี่ยนะ ใช้ไรคิดวะเนี่ย  อ้อ ผมไม่ได้หึงไม่ได้หวงยัยนั่นเลยสักนิด แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงห้าม 

               "ติน พี่ถามไรเราหน่อยสิ ตินชอบน้องบี๋หรอ"

               "ถามไรของพี่วะเนี่ย บ้าหรอผมไปละนะไม่คุยละโว้ะ"

               "นี่! พี่ดูออกนะ ว่าเราน่ะคิดไรกับบี๋"

               "บ้าหรอ ผมกับยัยนั่นทะเลาะกันบ่อยจะตายจะมาชอบกันได้ไง"

               "พี่ก็ไม่ได้บอกว่าเรากับบี๋จะมาชอบกันพี่แค่บอกว่าพี่ดูเราออกนะว่าเราคิดอะไร"

               "คิดว่ายัยนั่นโรคจิตน่ะสิ พอๆ เลิกๆ เดี๋ยวผมไปส่งพี่บ้านแม่นะ"

               "อ้าวแล้วเราจะไปไหน "

               "เอ่อก็เรื่อยๆอ่ะ มีธุระให้ทำเยอะแยะ พอๆเลิกถามๆ"

               "ธุระที่ว่าเนี่ยหวังว่าคงไม่ได้ตามบี๋กับซันหรอกนะ คิกๆ"

               "บ้าป่ะ ผมไม่ใช่โรคจิตนะ"

               "จ้าาๆ ไม่ใช่โรคจิตแค่ โรคหึงกำเริบ "

               "พี่! "

               "อ่ะๆ เลิกแกล้งๆ"

 

และแล้วผมก็ไปส่งพี่แอนแล้ว ไปไหนต่อดีวะเนี่ย.... ผมขี่รถมาเรื่อยๆ จนกระทั่งเจอบี๋และซันและแม่ของซันนั่งในร้าน ผมเดินเข้าไปแล้วนั่งแอบๆ เอ่อผมคงโรคจิตอย่างที่พี่แอนนาพูดจริงๆแหละ--ผมนั่งสั่งอาหารไปเรื่อยๆแอบฟังไปด้วย เอาวะขอเผือกเรื่องชาวบ้านหน่อย

               "อืมจะว่าไปแฟนซันก็น่ารักนะ แม่ก็ชอบยังไงซะแต่งงานกันเมื่อไหร่บอกแม่ด้วยนะ"

ฮะ??? แต่งงาน? 

               "ฮ่ะๆโอเคเลยครับแต่งงานเมื่อไหร่ผมจะรีบบอกแม่เลยครับ"

แค่กๆ ผมสำลักน้ำ เลอะหมดเลย 

               "นี่ๆ แม่อยากเห็นลูกจุ้บๆกันจังเลย >< "

จูบ !!!!!!!!!!!!? 

               "จูบเลยหรอครับแม่ "

               "เอ้าก็ซันกับหนูบี๋เป็นแฟนกันไม่ใช่หรอจ้ะ แม่แค่อยากเก็บภาพไว้เท่านั้นเอง"

จูบ!!! เฮ้ยไปกันใหญ่แล้ว !! จูบเนี่ยนะ ไม่ได้นะเว้ยย !! 

               "น้องครับ! เก็บตังหน่อย"

ผมเรียกพนักงาน จนโต้ะของซันหันมามอง

               "ไอ้ติน ! "

               "อ้าวไอ้ซัน โอ้ะคุณแม่สวัสดีครับ บังเอิญจะเลยนะครับเนี่ย ฮ่าๆๆ"

บังเอิญจริงจริ๊งง- -

               "เอ่อยังไงผมขอตัวก่อนนะครับ สวัสดีครับ"

แล้วผมก็เดินออกมา ไม่อยู่มันแล้วโว้ย ! มันไม่ใช่เรื่องของเรานี่หว่า เหอะ ! แล้วนี่ผมมาโมโหทำไมวะเนี่ย ? 

ผมขี่รถกลับบ้านอย่างหัวเสีย โมโหเว้ย ! 

               "ฮ่าาาาาาๆๆๆ บอกแล้วว่าอาการแบบนี้มันหึงชัดๆ"

หลังจากที่ผมปรึกษาพี่ผมก็ หัวเราะใหญ่เลย เออหัวเราเข้าไป- - ยังไงผมก็อยู่ที่นี่ไม่นานเพราะต้องไปบ้านไอ้อาร์ท อย่าลืมผมอาศัยอยู่บ้านมันและน้องมันด้วย เพราะผมติดหนี้มัน- - หึยยย!

               "ขำอะไรนักหนา"

               "ก็พี่ไม่เคยเห็นเราหึงนี่นา ขอขำก่อนดิ ฮ่าๆ ยังจะปากแข็งอีกมั้ย"

               "ผมไปก่อนนะ"

               "เดินทางดีๆนะ ฮ่าาๆๆ "

หึง ? ผมเนี่ยนะจะหึงยัยนั่น จริงๆผมก็ไม่ได้อยากจะทะเลาะอะไรกับบี๋นักหรอก จริงๆบี๋ก็น่ารักนะ ผมไม่มีสเป็คหรอก แต่ผมว่าบี๋เขาแปลกดี ไม่เหมือนผู้หญิงที่เจอมา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมชอบเธอแบบหลงรักอะไรทำนองนี้นะ- - แต่ก็ไม่รู้ทำไมผมหึง การเจอกันครั้งแรกของผมกับบี๋มันค่อนข้างจะไม่สวยเท่าไหร่เพราะผมทำของสำคัญของเธอหาย เธอก็หาเรื่องทะเลาะอยู่เรื่อย ผมยิ่งเป็นพวกปากไปไวกว่าความคิด - - เฮอะแต่ชั่งเหอะ ผมอาจจะ..หึงเธอจริงๆก็ได้ล่ะมั้ง..