ปัญหาระหว่างเรา

เช้าวันนี้แสนน่าเบื่อ ฉันเดินออกจากบ้านพร้อมกับกระเป๋าใบโปรดเช่นเดิมเราเดินอย่างไร้เป้าหมายและเหม่อลอยเช่นเดิม บางที่ฉันก็ได้ยินเสียงในความคิดของน้ามีล่าว่า ฉันอยู่ในสภาพเด็กใจเเตก ก็อาจจะจริง เมื่อวานน้ามีล่าบอกว่าอาผู้ชายของฉันจะมารับในอีกวันอาทิตย์หน้าฉันจึงต้องเริ่มเตรียมของไปอยู่ที่บ้านของเขา น้าเขาดูดีใจมากอมยิ้มตลอดเวลาเลย(ฉันควรจะดีใจหรือเสียใจดี) คุณอาผู้ชายฉันไม่เคยรู้จักท่านหรือได้ยินชื่อท่านมาก่อน อเลาดี้ ลิสบอน เฮ้อฉันถอดหายใจ ฉันเดินไปย่านการค้า .''เธอ''เสียงของชายคนหนึ่งเรียกฉัน ฉันหันตามเสียงเรียก เขาเป็นชายอายุพอๆกับฉัน ผิวสี เขายื่นกล่องข้าวมาให้ ''ข้าวกล่องสูตรพิเศษที่ฉันทำมาขายเองกล่องสุดท้ายเเล้วช่วยซื้อหน่อยได้มั้ย''

..............คนดีรึเปล่า.................ฉันคิดเเละเสียงในใจของเขาเข้ามา ..ขอร้องล่ะซื้อหน่อยน่ะ.ขอร้องซื้อหน่อย.........

เฮ้อฉันถอดหายใจเบาๆ''คะก็ได้ เท่าไรค่ะ''ฉันตอบพลางหยิบกระเป๋าสตางค์ ''58เซนต์(20บาท)''

''ถูกมากคะ"ฉันเผลออุทานเเละยื่นเงินให้

"ขอบใจน่ะ''เขาก็ยื่นของมา

''ไปกินกันตรงม้านั่งไหม''เขาชวน

''ก็ได้''  แล้วพวกเราก็ไปนั่งที่ม้านั่งหินอ่อน ฉันค่อยๆเปิดข้าวกล่องบอกตรงๆในภาพรวมน่ากินมาก มันมีอยู่3ส่วน

ส่วนแรกเป็นสันในหมูทอด ไข่ดาว ไก่ทอดชิ้นเล็ก

ส่วนที่สอง ข้าวผัดอเมริกัน

ส่วนที่สาม โยเกิร์ตมูส

''งั้นกินเลยๆ''เขาก็เอากล่องข้าวมากินบ้างฉันก็เริ่มทานข้าวกล่องอย่างเอร็ดอร่อย

''อร่อยไหม ออ เธอชื่ออะไรนะ''

''อิงกิต ลิสบอน''

''เหรอ ฉัน เรวิน เรวินสมิธ อร่อยรึเปล่าฉันทำเอง''

"อร่อยดี ''

''เธออยู่ร.รไหน'' ฉันอึ้งเงียบช่วงขณะ

''กำลังจะเข้าร.รลูปองซ่าร่านะคะ"

''เหมือนฉันเลยฉันกำลังจะไปเข้าที่นั้น''

''คุณอยู่แถวนั้นหรือคะ''

''เปล่า ตามจริงฉันจะไปที่ร.รเซลูสแต่เพราะ ไฟไหม้ตายทั้งร.รเลยไม่เข้า ดีจังมีเพื่อนแล้ว''

''...''

''...''เซลูส ร.รเก่าของฉัน

''เธอๆ เธอเป็นไร"

''...''หลังจากนั้นฉันเงียบจนทานอาหารเสร็จ

''เธอจะย้ายไปวันไหน''

''วันอาทิตย์หน้า''

''อ้าวนี่''เขาก็ยื่นกระดาษที่เขียนเบอร์ของเขาให้

''ฉันจะไปที่นั้นอีกสองวันถ้าเธอไปจะโทรหาเรา บาย''

''บาย''