กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว......

               แววตาของฝ้ายสะท้อนแสงจากพระจันทร์เป็นประกายระยิบระยับ  ในขณะที่เธอกำลังเหม่อมองดวงดาวบนท้องฟ้าสีน้ำเงินเข้มไร้เมฆอยู่   "เมื่อไหร่จะเช้านะ..." ฝ้ายรำพึง   ตอนนี้เธอนอนไม่หลับเนื่องจากเรื่องเมื่อเช้าที่มาทำร้ายจิตใจเธอไม่หยุดไม่หย่อน  เธอไม่กล้าบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้แม้แต่ครอบครัวตัวเอง  เรื่องนี้จึงเป็นความลับที่เธอรู้แค่คนเดียวเท่านั้น   "ฟังนะคุณดวงดาว..." ฝ้ายเริ่มเพ้อเจ้อพูดกับดวงดาวระยิบระยับบนฟ้าราวกับคนบ้า แต่จะมีใครรู้ล่ะ ว่าเธอกำลังเข้าถึงจุดเปลี่ยนชีวิตครั้งสำคัญที่แม้แต่เธอเองก็คาดไม่ถึง   "ฉันขอ...ให้ฉันเป็นคนที่โดดเด่นเหนือคนอื่น ขอให้ฉันมีความสุข ครอบครัวฉันรักกันมากขึ้น มีฐานะดีขึ้นกว่านี้" ฝ้ายหลับตาลงขอพร ฉับพลัน!!!แสงสว่างสีม่วงๆดูน่ามหัศจรรย์ก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าฝ้าย  "เธออยากได้สิ่งนั้นจริงเหรอ?" แสงนั่นเริ่มปรากฏเป็นรูปเป็นร่างขึ้น "แฟรี่!!!!!" ฝ้ายตกใจ  "ชู่ววว เบาๆสิ ฉันไม่อยากให้ใครเห็นฉัน อยากให้ตำนานนี้ลงเอยด้วยการที่มนุษย์มาครอบครองผลประโยชน์ที่เรามีจริงๆเหรอไง" แฟรี่รูปร่างประหลาดตำหนิเสียงสูงจนฝ้ายหน้าสลดลงทันที "มะ...ไม่อยากค่ะ" ฝ้ายตอบเสียงแผ่วเบา   "แล้วตกลงเธออยากได้สิ่งที่ต้องการจริงๆสินะ" แฟรี่กอดอกบ่น  "ค่ะ อยากได้ค่ะ" ฝ้ายพยักหน้าตอบรับอย่างตื่นเต้น  อันที่จริง เธอก็เคยอ่านหนังสือนิทานก่อนนอนในวัยเด็กอยู่เหมือนกัน เรื่องที่เหล่าภูตจิ๋วแฟรี่จะให้พรเด็กน้อยที่มีความบริสุทธิ์ใจ ซึ่งเด็กๆที่เป็นเด็กดีก็จะสมปรารถนาแต่ถ้าดื้อๆล่ะก็...หึๆๆ...    ซึ่งทุกๆเรื่องที่เธออ่านก็จะเริ่มด้วย"กาลครั้งหนึ่ง..."ทุกครั้งไป   "เอ้า!อย่ามัวเหม่อ   ตกลงจะรับพรฉันมั้ย!!!" แฟรี่จิ๋วเริ่มโมโหขึ้นทุกๆที  "รับค่ะๆ อย่าโกรธหนูเลยค่ะ" ฝ้ายลนลาน   "ดีมาก! งั้นต่อไปนี้เธอจะรับภารกิจปกป้องเหล่าเทพนิยายในความฝัน" แฟรี่ชี้แจงเจตนาทันทีที่ฝ้ายตอบรับ  แฟรี่ยิ้มพอใจ ส่วนฝ้ายก็เอาแต่ทำหน้างงๆ "หมายความว่า..หนูจะต้องปกป้องความเป็นอยู่แห่งโลกเทพนิยายเหรอคะ!!!" ฝ้ายสรุปอย่างตื่นเต้นปนหวาดระแวง   "เก่งดีนี่ยัยหนู" แฟรี่ยกนิ้วชมเชยให้ฝ้าย  "งั้นเริ่มภารกิจแรกเลยละกันนะ ฉันจะส่งเธอไปเดี๋ยวนี้แหละ" แฟรี่เริ่มร่ายเวทย์ที่ฝ้ายหรือคนปกติธรรมดาที่ไหนฟังไม่ออก   "อ๊ากกกกกกกก" ฝ้ายกรีดร้องเสียงแหลม  

"อือ...ที่นี่ที่ไหน" ฝ้ายถามตนเอง  "ที่นี่คือฝันไงล่ะยัยหนู" เสียงเล็กๆที่ฝ้ายคุ้นเคยเป็นอย่างดีดังขึ้นอย่างไม่รู้ว่ามาจากทางไหนกันแน่ "เสียงนี้มัน..." ฝ้ายพยายามนึกทบทวนความทรงจำก่อนจะตะโกนออกมาว่า " แฟรี่เมื่อกี๊นี่นาาาา " ฝ้ายตกใจ"คุณอยู่ที่ไหนคะ" ฝ้ายแหงนหน้ามองฟ้าที่เต็มไปด้วยปุยเมฆชมพูสวยในฝัน   "เธอไม่จำเป็นจะต้องรู้หรอกว่าฉันอยู่ที่ไหน ตั้งใจทำภารกิจซะดีกว่า  ภารกิจปกป้องแสงจันทร์นางเงือก!!!!" แล้วเสียงนั้นก็วูบหายไป   "แสงจันทร์? นางเงือก? เงือกจะชอบออกมาหวีผมอาบแสงจันทร์ตามตำนาน!!!!" ฝ้ายตะโกนทบทวนความคิด  "ใช่แล้วแม่หนูน้อย  พอมีความรู้ดีนี่นา แสดงว่ายัยแฟรี่ขี้อวดนั่นคงเลือกคนมาไม่ผิดสินะ" เสียงปริศนาดังขึ้น  "คุณเป็นใครกันคะ" ฝ้ายถามอย่างสงสัย  "ฉันคือนางเงือกเอน่าค่ะ  เป็นคนมาต้อนรับและยื่นภารกิจให้" นางเงือกเจ้าของชื่อกล่าว    "แต่ว่า   แสงจันทราหายไปไหนล่ะคะ!!!!" ฝ้ายถาม