ผม พี่สาวและแม่ ในวันที่แสนธรรมดา
เขียนโดย รีบอร์น
วันที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 21.00 น.
แก้ไขเมื่อ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 22.14 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) อุ้มเท้าที่1:ชีวิตแรกเกิดกับโลก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความในสถานที่ๆไม่รู้จัก แม่ของผม ได้คลอดผม พี่สาวอีกสองตัวออกมามองโลก...ผมและพวกพี่สาวส่งเสียงทันทีที่เริ่มปรับสภาพกับโลกภายนอกได้ในไม่กี่นาที แม่เลียพี่สาวทั้งสองก่อนตามด้วยผมอย่างรักใคร่ ผมและพี่สาวที่แหกปากได้ไม่นานก็พยายามคลานไปหาแม่ที่นอนมองพวกเราด้วยสายรักใคร่และห่วงใย ขาที่ไร้เรี่ยวแรงของผมพยายามพาผมเข้าไปที่เต้านมของแม่อย่างเชื่องช้า แต่ผลของความพยายามก็ทำให้ผมได้ดื่มนมอุ่นจากแมวครั้งแรก มันเป็นมื้อแรกของชีวิตหังจากลืมตาดูโลก แม้ว่าดวงตาของผมจะยังปิดสนิทก็ตาม แต่ผมและพี่สาวทั้งสองก็ได้ลืมตาแล้ว ในโลกที่พวกเราไม่รู้จักและไม่อาจจะเข้าใจได้ใบนี้
"แม่ แม่ แม่อยู่ไหน"
"แม่จ้า แม่ แม่ หนูหิว"
"แม่จ้า หิว แม่"
เสียงที่ร้องเหมียวๆเล็กของพวกเราต่างเรียกหาแม่ ทั้งหิวทั้งหนาว ทั้งมืด อับชื้น มันน่ากลัวเกินกว่าพวกเราจะทำใจรับกับโลกภายนอกนี้ได้ พวกเราร้องอยู่พักใหญ่ ท้องหิว เสียงแหบแห้ง หวาดกลัวจนตัวสั่น พยายามเดินเงอะๆงะๆอย่างทุลักทุเลทั้งที่ไม่รู้จุดหมายที่จะเดินไป
ตุ้บ!
เสียงดังเล็กๆทำให้ผมถอนห่าง ก่อนจะถูกปากกว้างๆคาบเข้าที่คอแล้วหิ้วไปที่รังนอนที่ผมเดินออกมาได้ไม่ไกลนักอย่างอ่อนโยนก่อนวางลง ลิ้นสากๆของแม่เลียขนผมจนทั่วก่อนเปลี่ยนไปเลียให้พี่สาว แม่นอนลงก่อนเรียกพวกเรา
"กินสิจ้ะ แม่มีนมพอจะให้ลูกๆนะ"
พวกเราไม่รอช้า ส่งเสียงเล็กแหลมบาดแก้วหูแข่งกันก่อนตะเกียบตะกายเข้าดื่มนม ผลักกันไปแย่งกันมา ใครไวใครได้ ใครช้าก็อดไป แม่มีเต้านมแปดเต้า เรามีสามตัวเลยกินเต้าไหนก็ได้ แต่ว่ามันกับเป็นสัญชาตญาณที่ต้องมาแย่งนมกันราวกับว่ามันมีเพียงเต้าเดียว...ซึ่งผมก็งุนงงกับสัญชาตญาณเหล่านี้แต่ก็ขัดมันไม่ได้ เมื่อพวกเรากินอิ่มแม่ก็นอนมอบความอบอุ่นให้จนพวกเราหลับไป มีสะดุ้งบ้างเพราะเสียงด้านนอก มีอึดอัดบ้างเพราะเราพี่น้องนอนทับกันเพื่อมอบความอบอุ่นให้กันและกัน วันคืนผ่านไป พวกเราก็คุ้นชินกับมุมที่นอนทุกวัน ชินความมืด ชินอากาศที่แปรปรวน เราเล่นกันทุกวันแม้จะยังไม่แข็งแรงมากนัก
"ได้เวลากินนมแล้วนะ"
"แม่"
"นม กินนม แม่จ้า"
"ผมหิวแล้ว"
พวกเราวิ่งเข้าไปหาแม่เหมือนจิงโจ้ที่สปริงตัวด้วยการกระโดด แม่นอนลงที่มุมเดิมๆพวกเราก็ไม่รอช้าที่จะเบียดเสียดกันเพื่อให้ได้เต้านมตำอหน่งเดิม ผมผลักพี่บ้างโดนพี่ผลักบ้างสลับตำแหน่งกันบ้างเป็นธรรมดา ที่พวกเราจะวนเวีนกันกินนมแม่ได้ทุกเต้า เมื่อพวกเรากินอิ่ม หนังตาก็หย่อนเพราะหนังท้องตึงบวกกับเล่นกันทั้งวันเลยค่อยๆหลับกันไปอย่างง่ายดาย ผมฝันเสมอว่ามักจะมีเสียงเรียกของตัวเมียที่รูปร่างใหญ่โต...มันคงเป็นลางที่ไม่ดีแน่!!!
-----------------------------------(จบ:อุ้มเท้าที่1)-----------------------------------
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ