Five Night at Fredy's คำคืนแห่งรัก

"พี่หมี พี่เป็ด พี่กระต่าย พี่จิ้งจอก แบล็กกี้ร้องเพลง five night at freddy song เป็นแล้วนะ วันนี้แบล็กกี้อุตส่าขอคุณพ่อมาหาพวกพี่หมีนะรู้มั้ย แบล็กกี้จะร้องให้พวกพี่หมีฟังล่ะ ฮะๆ" เด็กน้อยไร้เดียงสาวัย3ขวบพูดคุยกับมาค๊อสที่บรรเลงเพลงอยู่ถึงแม้เธอจะรู้ว่ามาค๊อสทั้ง4จะไม่มีชีวิตไม่สามารถพูดคุยกับเธอได้ แต่เธอกลับรู้สึกว่ามาค๊อสเหล่านี้กำลังมองเธอและเหมือนจะรับฟังคำพูดของเธอทุกคำที่เธอพูดออกมา แบล็กกี้ไม่เคยเหงาเพราะเธอมักจะมาเล่นกับมาค๊อสไร้ชีวิตที่เคลื่อนไหวได้เพราะเครื่องกลเหล่านี้

" เอาล่ะ 1 2 3!"สิ้นเสียงนับเลขแบล็กกี้ก็ร้องเพลง five night at freddy song เพลงที่มาต๊อสเหล่านี้บรรเลงรับลูกค้าทุกๆวัน แบล็กกี้หลงไหลเพลงนี้เป็นอย่างมาก เธอพยายามฝึกฝนทุกวันจนร้องเป็น และวันนี้เธอได้มาร้องคลอกับดนตรีที่เหล่ามาค๊อสบรรเลงอย่างมีความสุขและสนุกสนาน เมื่อร้องจบแบล็กกี้ก็ยิ้มแก้มปริเพราะเป็นสิ่งที่เธอใฝ่ฝันจะทำและก็ได้ทำเสียที

"เย้ๆ แบล็กกี้ร้องจบแล้ว พี่หมี พี่เป็ด พี่กระต่าย พี่จิ้งจอก แบล็กกี้เก่งมั้ยคะ"เด็กน้อยถามเหล่ามาค๊อสโดยไม่ต้องการคำตอบแต่หารู้มั้ยว่ามาค๊อสเหล่านั้นกำลังยิ้มให้เธอ

"หวา 6โมงเย็นแล้ว แบล็คกี้กลับบ้านก่อนนะคะ พรุ่งนี้แบล็คกี้จะมาหาใหม่นะคะบ้ายบาย"เด็กน้อยโบกมือให้มาค๊อสก่อนที่จะวิ่งกลับไปที่บ้านของเธอ

บ้านแบล็กกี้

"คุณพ่อคะ คุณแม่คะ แบล็กกี้กลับมาแล้ว"

"โอ้ ที่รักของพ่อกลับมาแล้ว"พ่อวางหนังสือพิมพ์ลงหันไปมองลูกสาวที่กำลังถอดรองเท้า

"ยินดีต้อนรับกลับจ๊ะลูก รีบมากินข้าวเย็นเร็วๆสิ วันนี้แม่ทำซาซิมิที่แบล็กกี้ชอบให้ด้วยนะ"แม่ที่เดินออกมาจากในครัวยิ้มให้ลูกสาวแสนน่ารักที่วิ่งเข้ามาที่โต๊ะเพื่อมาหาของโปรดปราณที่ตน

"โอ้โห มื้อข้าวน่าทานจังเลยจะทานแล้วนะคะ"แบล็กกี้หยิบตะเกียบมาคืบแซวม่อนเข้าปากอย่างร่าเริง

"อร่อยจังเลย~"

"แบล็กกี้ พ่อกับแม่มีเรื่องจะคุยกับลูก"

"อะไรหรอคะ"

"คือ.....คือพ่อ..."

"คุณคะ..."

"คือ...พรุ่งนี้พวกเราจะกลับญี่ปุ่นแล้วนะ"

แก๊ง..

สิ้นเสียงของพ่อตะเกียบบนมือของเด็กน้อยได้ล่วงหล่นลงมากระทบกับจาน แบล็กกี้สะดุ้งรู้สึกตัวจึงรีบเก็บตะเกียบแล้ววางบนจานให้เรียบร้อย

"แบล็กกี้....ลูกโกรธแม่กับพ่อมั้ยจ๊ะ"แม่ถามเด็กน้อยอย่างใจเสียกลัวลูกสาวจะงอแงและโกรธตนเองกับสามีอย่างมาก

"ไม่โกรธค่ะ ยังไงสักวันเราต้องย้ายที่อยู่ดีนี่คะ ย้ายไปตามงานของพ่อ"แบล็กกี้ยิ้มจางๆให้พ่อกับแม่อย่างฝืดฝืนเพราะถึงแม้จะย้ายที่บ่อยแต่ว่าที่นี่คือที่ๆแบล็กกี้ชอบที่สุดแล้ว

"พ่อดีใจนะที่ลูกเข้าใจพ่อกับแม่...งั้นคืนนี้เรามาช่วยกันเตรียมจัดของหลังกินข้าวนะ"

"พ่อคะ แม่คะ แบล็กกี้อยากขออะไรอย่างหนึ่ง"

"ขออะไรหรอจ๊ะลูก"

"1ทุ่ม แบล็กกี้ขอไปลาพวกพี่หมีได้มั้ยคะ....."

"ได้สิ"

19.00น. ที่ตั้งโชว์หุ่นมาค๊อส

"แฮ่กๆ...."เด็กน้อยวัย3ขวบวิ่งมาหยุดหอบหายใจหน้าหุ่นมาค๊อส4ตัวที่ยังคงยืนอยู่เฉยๆ

"พี่หมี...พี่เป็ด...พี่กระต่าย...พี่จิ้งจอก...ฮือๆๆ.."เมื่อรู้ว่าถึงที่หมายเด็กน้อยได้ปล่อยโฮออกมาอย่างแสนจะเจ็บปวดเธอร้องไห้หน้าหุ่นมาค๊อสทั้ง4อย่างไม่รู้ตัวว่ามาค๊อสทั้ง4ได้มองเธออย่างเศร้าใจ

"พี่หมี พี่เป็ด พี่กระต่าย พี่จิ้งจอก แบล็กกี้จะไปจากประเทศนี้แล้ว พรุ่งนี้แบล็กกี้จะกลับญี่ปุ่นแล้ว.....แบล็กกี้จะไม่ได้เจอกับพวกพี่หมีอีกแล้ว..ฮือๆ..."เด็กน้อยร้องไห้และเล่าทุกอย่างให้มาค๊อสที่ไม่มีวันตอบเธออย่างเศร้าสร้อย

"แบล็กกี้อุตส่าร้องเพลงของพวกพี่หมีได้แล้วแท้ๆ แบล็กกี้จะจากกับพวกพี่หมีแล้ว...."

"แต่ว่า แบล็กกี้สัญญานะคะว่าสักวันแบล็กกี้จะกลับมาหาพี่หมี พี่เป็ด พี่กระต่าย พี่จิ้งจอกอีกครั้ง แบล็กกี้สัญญานะคะ แบล็กกี้ต้องกลับแล้ว ลาก่อนนะคะ พี่ๆ"

"แล้ว กลับ มา ด้วย นะ"ไม่ทันที่เด็กสาวจะก้าวเท้าเธอก็ได้ยินเสียงของในบางคนดังจากจากข้างหลังเธอเธอจึงหันไปมองเธอก็พบว่ามาค๊อสทั้ง4กำลังยิ้มให้เธอ

"พี่ๆ......อื้ม แบล็กกี้จะกลับมาหาอีกครั้ง แบล็กกี้สัญญา"เด็กสาวยิ้มด้วยรอยยิ้มทั้งน้ำตาก่อนที่วิ่งกลับไปยังบ้านของตน