รักร้าย นายกระต่ายเปลี่ยนสี

ณ ห้องนอนในยามเช้า

“อือ~”ฉันลุกขึ้นจากที่นอน ก่อนจะมองไปรอบห้องแล้วส่งยิ้มน้อยๆให้กับตัวเอง เพราะในวันนี้คือวันเปิดภาคเรียนวันแรกของฉันที่จะได้เข้าสู่ชีวิตของนักเรียน ม.ปลายปีหนึ่งหรือคือ ม.4นั้นเอง ฉันไม่รอช้ารีบเดินเข้าห้องน้ำเพื่อทำภรกิจส่วนตัว เมื่อเวลาผ่านไปประมาณ30นาทีฉันก็เดินออกมาในชุดนักเรียนที่ได้เตรีอมไว้เมื่อวานอย่างเรียบร้อย

เมื่อเดินลงมาจากชั้นสองก็ได้เห็นคุณแม่ของฉันซึ่งกำลังล้างจานอยู่ในครัว ก่อนจะค่อยๆเดินเพื่อให้ท่านไม่รู้ตัวแล้วไปยื่นอยู่ข้างหลังของคุณแม่ก่อนจะจับที่ไหลเพื่อทำให้ตกใจ ฉันร้องตะโกนดังเพื่อทำให้ตกใจยิ้งขึ้น

“อรุณสวัสดิ์คะ คุณแม่~!” ฉันส่งเสียงดังก่อนจะเป็นผลสำเร็จคุณแม่สะดุ้งก่อนจะหันหลังมามองฉันอย่างตกใจแล้วพูดเมื่อกับที่เคยทำบ่อยๆ“โธ่~.. ลูกนี้เองเหรอจิสึรุแม่บอกแล้วไงว่าเดี๋ยวแม่ก็หัวใจวายตายหรอก เด็กคนนี้นิ”คุณแม่บ่นฉันสักพักก่อนจะไล่ให้ฉันไปนั่งรอที่โต๊ะเพื่อรอแม่ทำอาหารต่อ

หลังจากที่ฉันเดินไปนั่งที่โต๊ะได้สักพักประมาณ10นาที เสียงเครื่องครัวที่เคยดังอยู่ก็เงียบลงซึ่งหมายถึงอาหารเช้าของฉันได้ทำเสร็จแล้ว คุณแม่นำอาหารมาใส่จานแล้วนำมาวางที่โต๊ะ

อาหารที่อยู่ตรงหน้าของฉันคือขนมปังที่มีไข่ดาวที่นำมาทอดรวมกับแฮมวางอยู่ร้อนๆ“ว้าว~ น่ากินจังเลยคะ”ฉันยิ้มให้กับคุณแม่ก่อนจะเริ่มลงมือทานอาหาร

เมื่อทานเสร็จฉันก็เดินต้องไปที่ประตูซึ่งคุณแม่เองก็เดินตามมาเพื่อส่งฉันไปโรงเรียน“งั้น .. ไปก่อนนะคะ~”ฉันบอกลาแม่ก่อนจะเดินออกจากบ้านเพื่อตรงไปโรงเรียน โรงเรียนที่ฉันเข้าเรียนนั้นคือโรงเรียนชินวะซึ่งเป็นโรงเรียนธรรมดา แต่มีกฎแปลกๆเช่น‘ชมรมกีฬาหากผู้เป็นนักกีฬาเป็นผู้ชายจะต้องมีผู้จัดการเป็นผู้หญิงเท่านั้นแต่หากผู้เป็นนักกีฬาเป็นผู้หญิงก็จะต้องมีผู้จัดการเป็นผู้ชายเท่านั้น’ซึ่งฉันเองก็เป็นนักกีฬาเช่นเดียวกัน ฉันอาริสสึ จิสึรุ อยู่ม.4เป็นนักกีฬาตัวจริงชมรมบาสแต่เมื่อตอนปิดเทอมก็ไม่ค่อยได้เล่นบาสเลย จึงตื่นเต้นที่จะได้ไปโรงเรียนเป็นพิเศษ

“อาริส~”ในระหว่างการเดินทางไปโรงเรียนฉันก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเรียกชื่อของฉัน ถ้าเรียกฉันว่าอาริสล่ะก็มีคนเดียวเท่านั้นล่ะที่จะเรียกฉันแบบนั้น เมื่อฉันหันกับไปมองก็ได้เจอกับเพื่อนสนิดที่เป็นทั้งเพื่อนสมัยเด็กและเพื่อนข้างบ้าน“ริน!”

ฉันหยุดเดินแล้วยื่นรอคนที่เรียกฉัน ก่อนเขาจะวิ่งมาเมื่อรู้ว่าทักถูกคนแล้ว“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ ผมคิดว่าเธอจะย้ายโรงเรียนซะอีกนะเนี่ย~”เขายิ้มให้ฉันเมื่อทุกครั้ง“จะบ้าเหรอ ฉันไม่ย้ายหรอกยะ!”เมื่อพูดจบฉันก็สังเกตุเห็นทรงผมที่ยุงของเขา“นี้นาย .. ต้องให้ฉันดูแลตลอดเลยรึไงกันเนี่ย~”ฉันจับหัวเขาลงมาเพื่อจัดทรงผมให้เรียบร้อยก่อนเราทั้งคู่จะหัวเราะร่า

อูซากิ เรย์จิ เพื่อนสมัยเด็กของฉันถึงเขาจะเป็นผู้ชายแต่ก็ติดฉันมาก ตั้งแตเด็กๆเพราะเขามักจะถูกแกล้งอยู่เป็นประจำ ฉันจึงต้องค่อยช่วยเขาจนในที่สุดก็ได้มาอยู่ด้วยกันตลอดเวลา แต่แปลกที่เขาเป็นคนที่เรียกได้ว่าดังสุดๆในโรงเรียน แล้วอย่างที่ฉันบอกไปฉันกับรินอยู่ด้วยด้วยกันตลอดจึงทำให้หมอนี้เข้ามาเป็นผู้จัดการของชมรมบาส ไม่รู้เพราะเขาไม่เก่งกีฬาหรืออะไรก็ไม่รู้นะแล้วก็ในการเรียนก็เรียนได้ครึ่งๆกลางๆ แต่ผิดกับฉันที่ได้ที่1ในทุกด้านล่ะนะ

เมื่อเราสองคนเดินกันไปคุยกันไปสักพัก ก็ได้มาถึงหน้าโรงเรียนก่อนจะเดินเข้าไปแล้วตรงไปที่โรงยิมเพื่อเข้ารวมงานพิธีเปิด เมื่อเวลาผ่านไปประมาณ3ชั่วโมงนักเรียนที่อยู่ในโรงยิมก็ค่อยๆเดินออกมากัน

“ผมไม่ชอบพิธีเปิดเลยจริงๆน่า~ ที่ต้องมาฟังอาจารย์พูดอะไรก็ไม่รู้ยาวมากเลยล่ะ~”รินบ่นได้สักพักที่เราเดินออกมาจากโรงยิม“ฉันเองก็เบื่อเหมือนกันล่ะน่า~”เมื่อเราเดินบ่นกันไปคุยกันไป ฉันก็เดินไปเพลินจนไปถึงหลังตึกเรียนที่ไม่มีคนเลย“อะ!.. นี้เราเดินมาถึงหลังโรงเรียนเลยเหรอเนี่ยเงียบสุดๆเลยแฮะ แถมไม่เปลี่ยนไปเลยด้วยสิ”ฉันเดินออกมาตามใจตัวเองก่อนจะเดินไปตรงพุ่มไม้เพื่อดูดอกไม้ ก่อนรินจะยิ้มแปลกๆแล้วเดินเข้ามาหาฉันก่อนจะเริ่มพูดอะไรบางอย่างขึ้น

“นี้ .. อาริส อยากฟังอะไรที่มันจะทำให้เธอตกใจแล้วพูดไม่ออกไปเลยไมล่ะ~”ฉันหันไปมองรินอีกครั้งเพราะสงสัยในคำพูดของเขา ฉันอยากรู้จังแฮะมันคืออะไรแถมฉันเองก็เป็นพวกอยากรู้อยากเห็นอยู่แล้วด้วยสิ

“อะไรเหรอๆ”ฉันพูดอย่างสงสัยก่อนจะเห็นลอยยิ้มบนใบหน้าของรินที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเลยจริงๆ เมื่อเราทั้งสองเงียบไปฉันที่อยากรู้ในคำพูดนั้น ก็อยากรู้มากเข้าไปอีกเมื่อความอยากรู้ของฉันถึงขีดสุดฉันก็เดินเข้าไปหารินก่อนจะจ้องหน้าของเขาเพื่อพยามหาคำตอบ

“นี้ .. บอกฉันมาได้ล ..!”คำพูดของฉันถูกหยุดลงเพราะ รินยื้นหน้าเข้ามาก่อนจะประกบริมฝีปากเข้ากับปากของฉัน ฉันหยุดนิ่งด้วยความตกใจก่อนรินจะค่อยๆถอดริมฝีปากของตัวเองออก แล้วมากระซิบที่ข้างหูฉันแทนว่า

“ผมชอบเธอนะ .. อาริส”