Psycho Killer
เขียนโดย genos
วันที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 19.16 น.
แก้ไขเมื่อ 12 มีนาคม พ.ศ. 2558 14.17 น. โดย เจ้าของนิยาย
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ1
ในวันที่อากาศสดใส ท้องฟ้าเปิดโล่ง นักสืบ อิริค ไวท์แมน กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขา เป็นเรื่องปกติที่ ไวท์แมน จะเข้ามาสถานีตั้งแต่ช่วงเช้ามืด เขาชอบที่อยู่อย่างเงียบๆก่อนเริ่มทำงานในช่วงเช้าของทุกวันอย่างต่ำครึ่งชั่วโมง แต่ทว่าวันนี้กลับไม่เป็นไปตามที่เขาต้องการ เสียงโทรศัพทย์ก็ดังขึ้น
“นักสืบ อิริค ไวท์แมน พูดครับ” ใครกันนะโทรมา เขาคิด
“นักสืบ อิริค ผม แมท เดนท์ ผมอยากให้คุณมาที่อาคารร้างที่ดาว์ทาวน์ที่กำลังจะมีการทุบทิ้งคุณรู้ใช่ไหมว่าตึกไหน”
“ผมพอทราบ เกิดเรื่องอะไรขึ้น” อิริค วางกาแฟลง
“เกิดเหตุฆาตกรรมขึ้นครับตอนนี้ทีม นิติเวช มาถึงแล้วและมันก็มีจดหมายถึงคุณอยู่ที่กระเป๋าเสื้อผู้ตาย ยังไงก็กรุณารีบมาด้วยนะครับ” ปลายสายวางไปแล้ว
อิริคลุกจากโต๊ะและเดินออกไปจากสถานีตำรวจ เขาขับรถฟอร์ดเฟียสต้าสีดำ เลี้ยวขวาตามถนน ควีน อเวนิว ผ่านไปสามช่วงถนเขาจึงเลี้ยวขวา เขาถนน เซ็คคั่น อเวนิว และจอดรถไว้ที่ด้านหน้าทางเข้าตึกร้าง
ตึกร้างแห่งนี้อยู่ลึกเข้ามาจากถนนมีที่จอดรถที่ตอนนี้เต็มไปด้วยรถตำรวจและนักข่าว ทันทีที่เขาก้าวลงจากรถนักข่าวก็เข้ามารุมและยิงคำถามเป็นชุดๆ ราวกับเขาสามารถให้คำตอบทั้งหมดได้ ทั้งๆที่เขาก็พึ่งมาถึง
อิริคใช้เวลาพักใหญ่กว่าจะเข้ามาถึงพื้นที่ปิดกั้นได้ เขาถามหาคนชื่อ แมท เดนท์ ที่ติดต่อเขาไป และได้ข้อมูลมาว่า แมท อยู่ที่ชั้นสองบริเวณที่เกิดเหตุ เขาจึงเดินขึ้นไปชั้นบนเพื่อพบ แมท
เมื่อมาถึงชั้นสองเขาก็เดินไปบริเวณที่ทีมนิติเวชอยู่ พวกนั้นกำลังเก็บวัตถุพยานในพื้นที่รอบๆ อิริคถามกับเจ้าหน้าที่ที่อยู่ใกล้ๆว่าใครชื่อ แมท เดนท์ เจ้าหน้าที่คนนั้นชี้ไปที่ชายในเครื่องแบบที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามของห้อง อิริคเดินไปหา แมท ทันที
“คุณคือ แมท เดนท์ ใช่ไหม”
“ใช่ครับ” เดนท์ตอบ “ถ้าให้ผมเดาคุณคือ อิริค สินะครับ”
“ใช่ผม อิริค ไวท์ แมน”
“ซักครู่นะครับผมจะเอาสิ่งนั้นมาให้” แมทเดินไปหาเจ้าหน้าที่นิติเวชและพูดคุยอะไรกันซักอย่างระหว่างนั้นอิริคก็สำรวจสภาพของศพคร่าวๆ “โอ้ให้ตายเหอะ” ผิวหนังของผู้เคราะห์ร้ายเต็มไปด้วยรอยจากการกรีดผิวหนังแล้วค่อยๆกดลงไปจนกระทั่งถึงกระดูกและลากไปตามแนวยาว ระหว่างที่เขากำลังมองไปตามแนวแผลเขาก็มองเห็นผงสีขาวๆ เขาแตะมันขึ้นมาชิม ‘เกลือนี้หว่า’
“เขาตายนานแค่ไหนแล้ว” อิริคถามเจ้าหน้าที่นิติเวชที่อยู่ใกล้ๆ
“ให้ผมเดาจากสถาพร่างกายน่าจะไม่เกินหกถึงเจ็ดชั่วโมงแต่ถ้าอยากรู้ละเอียดคงต้องรอผมนิติเวชหลังจากที่เราตรวจร่างกายเรียบร้อยแล้ว” เจ้าหน้าที่คนนั้นบอก
อิริคยืนพิจารณาศพต่อไปเรื่อยๆเขาสำรวจตั้งแต่เล็บเท้ายันเส้นผมบนหัวเพื่อหาอะไรก็ตามที่พอจะสาวถึงคนร้ายได้ ถึงแม้วัตถุพยานส่วนใหญ่จะถูกนิติเวชเก็บไปแล้วก็ตาม
แมทเดินกลับมาพร้อมกับ กระดาษเอสี่ที่อยู่ในถุงซีลล์ “นี้ครับ” แมท ยื่นถุงซีลล์ให้ อิริค
อิริครับมันขึ้นมา ในกระดาษนั้นมีข้อความเขียนด้วยเลือดสั้นๆ
Catch Me If You Can
Eric Whiteman
อะไรของมันวะ อิริคคิด เขาอ่านมันซ้ำอีกรอบ นี้มันจะให้ไปดูหนังเรื่องนี้อีกรอบรึไงฟระ มันตั้งแต่ปี 2002 เลยนะเว้ย อิริคคิดในใจแล้วเขาก็พลิกด้านหลังดู
Come Find Me In Front This Building
at 12:00 P.M.
ตอนนี้มันห้าโมงกว่าแล้วนี้หว่าเขากำลังจะเดินออกจากพื้นที่เกิดเหตุ
“คุณ อิริค ผมคงต้องขอมันคือนนะครับเพราะนี้ถือเป็นวัตถุพยานและต้องนำคราบเลือดไปตรวจหา ดีเอ็นเอ ว่าเป็นของผู้ตายหรือของคนร้าย” แมทพูดกับเขา
“อ๋อได้ๆผมขอถ่ายรูปเก็บไว้ก่อน” อิริคหยิบโทรศัพท์ เอ็กซ์พีเรียขึ้นมาถ่ายรูปเก็บไว้ทั้งสองด้านของกระดาษแล้วเขาก็เดินออกจากพื้นที่เกิดเหตุงไปที่ชั้นล่างและเดินออกไปที่หน้าตึกตึก ตอนนี้เป็นเวลา สิบเอ็ดโมงห้าสิบ ‘อีกสิบนาที’ เขาคิด เมื่อเขาออกมายีนที่หน้าตึกบรรดานักข่าวก็รัวกล้องอย่างรวดเร็วและพยายามตะโกนเรียกเขาเพื่อให้ได้ข้อมูลเล็กน้อยเขาเอาบุหรี่ขึ้นมาสู่และทำหูทวนลมกับพวกนักข่าวแต่จู่ๆพวกนั้นก็เงียบไปแต่ทุกคนต่างมองขึ้นไปเหนือหัวของอิริค เขามองตามขึ้นไปแม้แต่ตัวเขาเองก็ตกใจเช่นกัน
ที่อยู่เหนือหัวของอิริคคือศพที่ถูกแขวนอยู่กับเชื่อที่ยาวไปจนมองไม่เห็น “นี้นักสืบ อิริค ไวท์แมน ขอกำลังเสริมที่ตึกร้างบนถนน เซ็คคั่น อเวนิว ตัดกับ ถนน รันเนอร์ ด่วน พบศพถูกแขวนอยู่หน้าตึก” เขาพูดใส่วิทยุ เขามองไปที่ศพอีกครั้ง ศพเปลือยท่อนบนเผยให้เห็นกล้ามหน้าท้องอ่อนๆของผู้เคราะห์ร้าย ที่แผ่านหลังนั้นมีกระดาษขนาด เอ 4 เย็บติดอยู่กับผิวหนัง อิริคพยายามเพ่งมองแต่มันอยู่สู่งกว่าเขาไปสามเมตรจึงทำให้มองเห็นได้ยาก
ห้านาทีผ่านไป เจ้าหน้าที่อีกชุดหนึ่งก็มาถึงในขณะที่ ทีมนิติเวชชุดแรกกำลังจะกลับเข้าไปที่สถานีเพื่อเอาศพไปชันสูจน์เพื่อหาสาเหตุการตายที่แท้จริง
ทีมนิติเวชอีกชุดที่มาถึงใช้เวลาเกือบห้านาทีในการนำศพลงมาเพราะว่าปลายเชือกมันอยู่ที่ชั้นสิบและตึกนี้ก็ไม่มีลิฟต์จึงขึ้นไปได้ด้วยบันใดเท่านั้น อีกส่วนก็อยู่ด้านล่างเพื่อรอรับศพผู้ตายและถ่ายรูปสถาพที่เกิดเหตุไว้ ตอนนี้ศพค่อยๆเลื่อนลงมาทีละนิดทีละนิด จนอิริคสามารถมองเห็นข้อความบนกระดาษได้ชัดเจน
Nice to meet you Eric
I’m so sorry. I can’t go to meet you with myself but I sent the courier and he have alive.
Now search in man body I left something in his body
Good luck Eric and welcome to my game
อิริคนั่งอ่านข้อความนั้นแล้วก็ขมวดคิ้วเข้าหากัน เขาเอาถุงมือยางมาสวมก่อนจะลงมือสำรวจศพเขาเริ่มคลำที่กระเป๋ากางเกงซึ่งเป็นจุดเดียวที่จะซ่อนอะไรไว้ได้แต่ก็ไม่พบอะไร เขาหันมามองตรงท้องแต่นั้นก็ไม่มีอะไรจนเขาเลื่อนไปตรงบริเวณหัวแต่นั้นก็สูญเปล่า
...........................
สามารถเข้าไปอ่านเพิ่มเติมได้ที่ : https://docs.google.com/document/d/19d_nk65PVOOpsKG9ZkzSbYdZqNzLDNihShVvbDOm1sw/edit?usp=sharing
ผมเขียนทุกวัน วันละนิดวันหละหน่อย
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ