คดีเกมส์

"นี่ริน โตขึ้นมาลูกอยากเป็นอะไรเหรอ ?"

"ผมอยากเป็น นักสืบฮะ " 

" ฮ่า ๆ ๆ ๆ มันไม่ง่ายหรอกนะ ถ้ามีคนถือปืนมาจ่อยิงลูก ลูกจะทำยังไง? " ชายหนุ่มวัยสูงอายุหัวเราะพร้อมถามผม 

" วิ่งเข้าใส่ครับ !" ในสถานะการที่กำลังจะโดนยิงจริงๆ มันทำให้ผมนึกถึงภาพตอนพ่อยังอยู่บทสนทนานั้น ยังจำได้ขึ้นใจ แต่ถ้าวิ่งเข้าใจจริงๆยิ่งจะทำให้ตายเร็วขึ้น แปลกนะช่วงเวลาไม่ถึงเสี้ยววินาทีก่อนตายทำไมนึกอะไรหลายๆอย่างได้เร็วจัง 

" กู๊ดบาย ไอ้หัวแดง! " ในขณะที่กำลังจะเหนี่ยวไกผมได้หัวเราะออกมาเล็กน้อย

" หึ..หึ.. ฮ่า ๆ ๆ ๆ " และระหว่างหัวเราะ ทำให้ศัตรูเริ่ม งง ทำให้พอมีเวลาให้คิดหาทางรอดอีกไม่กี่วิ กระสุนปืนพก มีความเร็วประมาณ 250 กม./ชม. ความเร็วขนาดนั้นถ้ามีนัดเดียวอาจจะหลบทัน 

ปิ้ว ! ในช่วงเสี้ยววินาทีที่ผมกำลังตั้งท่าจะวิ่ง เสียงปืนก็ลั่นไปด้านข้างซ้ายมือผม แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา เพราะผมไม่ได้ตั้งใจวิ่งไปด้านซ้าย 

" กระสุนไม่ได้มีนัดเดียวนะเว้ยยย !! " ปิ้ว ปิ้ว ปิ้ว ปิ้ว ปิ้ว ปิ้ว ผมไม่สามารถหลบแบบเท่ๆเหมือนในอนิเมะได้ จึงได้แค่ล้มตัวลงพื้นแล้วกลิ้งไปหาคนร้าย พร้อมกับล้วงอะไรสักอย่างในกระเป๋าเป้ตัวเองถึงจะพ้นจากลูกปืน ชุดแรกมาได้แต่คงจะมีแม็กสำรองแน่ๆ

" โอ้! อึดดีนิเจ้าหนู " เขาพูดด้วยน้ำเสียงตกใจเล็กน้อย และเดินมาเหยียบหน้าผมขณะที่ผมกลิ้งอยู่บนพิ้น 

" แบบนี้สิมันค่อยสนุก แต่คงจะจบแล้วแหละ เพราะระยะใกล้ขนาดนี้ แค่เอาปืนจ่อหัวแกก็สิ้นเรื่อง "เขาเริ่มเปลี่ยนแม็กและนั่นคือจังหวะที่ผมรอยู่ 

" เมิงสิที่ต้องจบ ไอ้บ้า ไอ้โง่ " ผมควักมีดพับที่เก็บไว้ในกระเป๋าเพื่อนป้องกันตัวมาละเริ่มจัดกันทางขาข้างที่เหยียบหน้าผม 

แกร๊ก ๆ " อ๊าคคค ไอ้บ้านี่!! " คนร้ายทำแม็กกระสุนหล่น เพราะโดนความทรมานที่มีดแมงเข้าเล่นงาน เขาเริ่มยกขาออกจากผมทันที่ที่ผมเสียบเข้าไปและนั่นเป็นโอกาศที่ผมต้องเอาคืน ดาบคาตานะคอสเพลย์ ที่ผมซื้อมาก็พกมาด้วย ยาวประมาณ 72 ซม. ( ไปตัดออกเล็กน้อยจากเดิมที่หาเมื่อวาน 100 กว่าๆ ) ถึงจะลับคมมาแต่คงใช้ได้ไม่นานนัก ผมจึงเริ่มเอาดาบนั้นชี้ไปที่หน้าของคนร้ายในระยะประชิด

" เน่ๆ จบแล้วเหรอ งั้นก็ลาขาดละนะ " ผมยกดาบขึ้นเหนือหัว คนร้ายพยายามที่จะหนีแต่ก็หนีไปได้เพราะเจ็บขา 

" อย่าๆ ! อย่าฆ่าฉันเลย ขอร้องงงงงงง ! " 

" งั้นหลับไปสักวันสองวันละกัน ไอ้บ้าเอ้ย ! " ผมพลิกเอาด้านที่ไม่มีคม ฟาดเข้าที่...มันเรียกว่าไรนะ หลังคอ ใช่หลังคอ!! 

" อั๊ค " และแล้วมมันก็สลบไป ผมจึงโทรเรียกตำรวจมา พอวางสายเสร็จก็กำลังจะหยิบกุญแจมือที่เตรียมมาใส่กันไว้ก่อน แต่ว่า...

ปัง!!! เสียงปืนดังมาจากที่ไกลๆ กระสุนปืนฟโดนเข้าที่ขาขวาผม ผมจึงทำได้แค่ทรุดตัวลงคุกเข่าข้างหนึ่ง และเมื่อมองไปทางต้นเสียงก็เจอ รถยนต์สีดำคันหนึ่ง ตาผมเริ่มพร่ามัวมาก จึงทำให้มองไม่ชัด และเริ่มรุ้สึกตัวว่ากำลังจะหมดสติ ปกติโดนเข้าที่ขาก็ไม่น่าจะเป็นขนาดนี้นี่นา

"นี่ เจ้าหนู รู้จักกระสุนยาสลบมั้ย " ห่ะกระสุนยาสลบ มองไปที่แผลและพบว่าทีของเหลวที่ไม่ใช่เลือดปนอยู่ด้วย 

" อะไรฟร่ะเนี่ย กระสุนนี่ยิงโดนที่ไหนก็สลบได้... " ผมพูดยังไม่ทันได้จบ สติก็ได้ขาดไปและสลบไป ...

ฝากวิจารด้วยเน่ออออ