ทุกอย่างก็เพื่อเธอ....

เฮือก!!!"เป็นอะไรเหรอมาริยะ" อุซางิกอดชั้น ทำไมล่ะ? กอดเเล้วไม่อุ่นเลย หรือว่าเรื่องจริง...

...." มาริยะจัง....ได้โปรด..อย่าเกลียดชั้นนะ~".........ไม่จริง "........" "ทำไมล่ะ ชั้นเป็นวิณญาณเเล้วเป็นเพื่อนมาริยะจังไม่ได้เหรอ...." ช้นดึงมืออุซางิออก " ไม่ได้เหรอ....เข้าใจเเล้ว ขอโทษนะ..." เธอร้องไห้เเล้วก็หายไปกับสายลม.....ชั้นทำถูกไหมนะ...? "ไม่ถูก" ใครน่ะ 

" คุณคือ" "ชั้น โมโมโกะ ห้องเดียวกับเธอไง ชั้นเเอบดูมาตั้งนานเเล้วละนะ" "ยุ่งไม่เข้าเรื่องจริงๆ"

" เเหม คุณอิมาอิใจร้ายจังนะคะ" ใจร้าย? "เพื่อนคนเเรกของคุณไม่ใช่เหรอคะ ใจร้ายจริงๆ ทั้งๆที่คุณซากุระงิเป็นเพื่อนคนเเรกของคุณเเท้ๆนะคะ"เพื่อนคนเเรก!!! ใช่สิ ยัยกระต่ายขี้เเง นั้นคือเพื่อนคนเเรกของชั้น ทำไมนะ!!! ทำไมชั้นมันเลวเเบบนี้!!! 

(จบบทพูดมาริยะ)

(บทพูดอุซางิ)

ชั้นโดนทิ้งเเล้วล่ะ.....ทำไมล่ะ ชั้นทำอะไรผิดเหรอ มาริยะจัง.....ฮึก ก็ใช่น่ะสิ ชั้นก็เเค่วิณญาณ ไปรวมกับมนุษย์ได้ยังไงกัน ชั้นเองที่ผิด "เเฮ่กๆ" ใครน่ะ? "ยัยกระต่ายเเก่ ขี้เเง บ๊อง ติ๊งต๊อง มานั้งทำอะไรตรงนี้หะ?" มะ มาริยะจัง.. " กลับกัน ยัยกระต่ายเเก่ขี้เเง^^" มาริยะจัง....ขอบคุณนะ เธอคือเพื่อนคนเเรกที่ไม่เกลียดชั้นเพียงเหตุผลที่ว่า " ชั้นคือวิณญาณ " "ขอบคุณนะมาริยะจัง ที่ไม่เกลียดชั้น...ฮือ~" ชั้นดึงมาริยะเข้ามากอด " ถึงเเม้เธอจะเป็นวิณญาณ เเต่เธอก็คือเพื่อนคนเเรกของชั้น  ขอบคุณนะอุซางิ ยัยกระต่ายขี้เเง" "มาริยะจัง.....^^ ชั้นรักเธอ!!~" "เอ้ย!! อะไรของเธอเนี้ยยยยย!!(0////0) " "55555+ มาริยะจังน่าเเดงด้วย " "ยัยกระต่ายเเก่บ้า!!!มาให้ฆ่าซะดีๆ!!"

"มาริยะจังอ่าาาาาา ชั้นยังไม่เเก่น้าาาาาาา~~" นั้นสินะ จะคนหรือวิณญาณ ชั้นกับมาริยะก็คือ เพื่อนละมั้ง คริๆ (><) 

มาริยะ: คนอ่านมองไรว่ะ อยากมีเรื่องไงเดี๋ยวตัดคอหลุด

เเอบหลับ: ดูพูดเข้า เดี๋ยวเถอะ!!//ดึงหูมาริยะ

อุซางิ: ขอจบนิยายเรื่อง รักใสๆ ของยัยยูรินะค้าา

เเอบหลับ: นี่เเน่ะ ยูริ! // บิดหูอุซางิ

มาริยะ/อุซางิ:มันเจ็บนะโว้ยยยย!!!

เเอบหลับ/มาริยะ/อุซางิ: ขอจบนิยายเรื่องทุกอย่างก็เพื่อเธอ ก่อนนะคะ ติชมกันได้นะคะ^^ บ๊ายบาย~~

                                 The End ~ ชักกะตุก  ไม่ใช่ละ 555