ชมรมอนิเมะ

   เมื่อเข้ามาได้คนร้าย ค่อยๆย่องมาหงุดที่เตียงของเอก คนที่แอบเข้ามา มองที่เขาอยู่พักหนึ่ง แล้วค่อยๆ ถอดเสื้อผ้า ออกเหลือเพียงชุดชั้นใน แล้วค่อยๆ เข้าไปกอดเอกที่นอนตะแคง...

    เอ๋ ! รู้สึกว่ามีมือมาจับที่ตัวเรา แล้วปุ่มอะไรนิ่มๆ สองอันมาแนบที่หลัง เอก ลืมตาขึ้นเขารีบพลิกตัวหันกลับมาด้านที่รู้สึกว่ามีปุ่มนิ่มๆ แม้แสงไฟจากข้างนอกจะไม่มาก แต่เขาก็รู้ทันทีว่าเป็นยัยเลส

เบี้ยน ' นุ่น ' แววตาของเธอจดจ้องมาที่ตาของเอก" นุ่น เธอมาทำอะไร เอกพูดด้วยเสียงแผ่วเบาแต่ภายในใจเต้นรัว " มาเป็นของฉันเถอะ "นุ่นพูดจบขยับตัวเข้าจูบ ปากเอก ทันที" เมื่อบรรยากาศ สถานที่นั้นเป็นใจ เอกปล่อยใจทำตามความต้องการนุ่น

    ไม่นาน ริมฝีปากสาวน้อยเริ่มสั่น เอก ลืมตาขึ้นเผยให้เห็นน้ำตาของนุ่น ที่ไหลออกมาจากสองตา เอกรับรู้ในทันทีว่าเธอกำลังฝืนใจตนเอง เขาหยุดแล้วลุกขึ้นนั่ง

    พี่เอก ขอร้องช่วยแต่งงานกับนุ่นที หากไม่ทำเช่นนี้คงไม่มีทางได้อยู่ใก้ลชิดอิม นุ่นพูดไปสะอื้นไป พร้อมดึงผ้าห่มมาปิดตัวที่ไม่ได้สวมเสื้อผ้า " พี่ถามเธอจริงๆ นุ่น เธอมีเหตุ ผลอะไร ถึงทำเพื่อยัยอิมขนาดนี้ 

   " มีซิเหตุผลน่ะ.....

ย้อนไปเมื่อตอนที่เอกอยู่ม.3 

ก่อนวันวาเลนไทล์ หนึ่ง วัน

  " ขอต้อนรับผู้ฟังทุกท่าน เข้าสู่รายการเพลงรักยามเย็น โดย ผม DJ ป้อม " เสียงนุ่มลึก ของDJ ดังมาจากวิทยุสีฟ้าขนาดเล็ก ที่ตั้งอยู่บนเตียงในห้องนอนสาวน้อยแรกรุ่น " และ สำหรับผู้ฟังทุกท่าน พรุ่งนี้ก็เข้าสู่วันวาเลนไทล์ กันแล้ว .....DJ ยังพูดต่อพร้อมเสียงเพลงรักเบาๆ

    อืด อืดดดดด เสียงจากโทรศัพท์ ที่ตั้งสั่นเอาไว้ บนที่นอน ทำให้สาวน้อย รีบกลิ้งตัวไปรับโทรศัพท์ " พี่เซน เธอมองดูชื่อที่โชว์ มา น้ำเสียงหล่อนดีใจสุดๆ

    " นุ่น วันวาเลนไทล์ พรุ่งนี้เราไปกินไอติม ที่ห้างใก้ลโรงเรียนกันน่ะ " เมื่อ ได้ยินเช่นนั้น เธอกลิ้งไปมาบนเตียงด้วยความเขิน " เป็นเพราะ เธอเพิ่งสารภาพรักพี่ เชน เมื่อวานนี้ หลังรวบรวมความกล้าอยู่หลายเดือน และ เขาก็รับรักเธอ เชน เป็น หนุ่มหล่อรุ่นพี่ ม.3 ที่เก่งเกือบทุกด้าน ทำให้เขาเป็นขวัญ ใจของสาวๆ หลายคน เมื่อเขายอมคบกับนุ่นจึงเปรียบเหมือนความฝันสำหรับเธอ

    " ก็ได้ ค่ะ ตกลงเจอกันหน้าโรงเรียน นะค่ะ" ปิ๊ด"นุ่นวางสายเสร็จ เธอ กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ จนเซล้มทับวิทยุพัง " หล่อนตกใจเล็กน้อย แล้วยิ้มต่อ...

    ที่โรงเรียนในวันแห่งความรัก

   เหล่าหนุ่มสาวต่างยิ้มแย้มแจ่มใส บางคนได้ดอกกุหลาบเป็นกำมือ และ ยังมีบางคนกุหลาบดอกเดียว ก็ไม่มี! 

   " นั่นคือ หนุ่ม และ เอก ที่นั่งเซ็งเป็ด อยู่ม้านั่งหน้าอาคารเรียน ของพวกเขา" เซ็งโว้ยยยยยยยย ทำไมเราสองคนไม่ ฮอต เหมือนไอ้ทศ ห้อง1 หรือ ไอ้เซน ห้อง2 ดูมันชิ หอบดอกกุหลาบกับ ซ็อกโกแลต เป็นกระสอบ โดยเฉพาะ ไอ้ ทศ ห้อง1 ตูล่ะหมั่นไส้ จริงๆ เมื่อเช้า น้อง ม.1 มาสารภาพรักกับมัน มันยังปฏิเสธ

    " เอาน่า เอาน่า เพื่อน " เอกตบไหล่เพื่อนเบาๆ วันนี้มันเป็นวันของพวกมีเสน่ห์ กระจอก กระจอก อย่างเรา ก็หลบๆ เขาหน่อย ไปเราไปหาอะไรกินเล่นกันดีกว่า พูดจบเอกลุกขึ้น ทันใดนั้นเอง กล่องซอกโกแลต ขนาดเท่าฝ่ามือ ตกลงใส่หัวของเขาดัง ' โป๊ก โอ้ย ! ใครฟะ เอก รีบเงยหน้าขึ้นด้านบน แต่ไม่มีคนอยู่ เอก ค่อยๆหงิบ กล่องที่หล่นลงมาดู "ถึงพี่เอกกินให้หมดด้วยน่ะ  เอกเพลอ อ่านออกเสียง หนุ่มเมื่อได้ยินเช่นนั้นเข้าสู่ โหมด ขี้อิจฉา พุ่งคว้าซอกโกแลต ในมือเอก ขว้าง ทิ้งลงถังขยะแล้ววิ่งหนีไป " เฮ่อ ไอ้บ้า เอกบ่นเบาๆ แล้วเดินตามเพื่อนไป

    พี่เชน รอนุ่นนานไหม นุ่นที่มาสายรีบถามก่อน" ไม่เป็น ไม่เป็นไร เราไปกินไอติม ที่ร้านในห้างใก้ลๆ นี่กันทั้งคู่เดินยิ้มและคุยกันอย่างสนุกสนาน เมื่อเดินได้สักพัก เชนก็คว้ามือนุ่นมาจับ เธอตกใจแล้วมองหน้าเขา....

    เวลาผมเขียนลงสมุดก่อน ผลงานค่อนข้างดีกว่านั่งพิมพิ์ สดๆ แต่! ติดที่ตรงลายมือของผม มันห่วย มากๆ ประเภทที่ว่าหากผมไม่อ่านเองไม่มีใครสามารอ่านมันออก 55555 แต่เวลาเขียนมือสมองมันแล่นปูดปราดยิ่งกว่า4จี 55555  ตอนนี้ แด่วัยรุ่นทุกคนใน วันวาเลนไทล์