The Power Dead แค้นพลังจิต
เขียนโดย นางฟ้าน้อยแสนสวย
วันที่ 23 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 15.01 น.
แก้ไขเมื่อ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 15.51 น. โดย เจ้าของนิยาย
11) โบส์ถฟริงเก้น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความรถทัวร์เริ่มแล่นไปตามพื้นถนนอย่างช้าๆ เหล่าเพื่อนๆของฉันนั่งนิ่งๆอย่างผิดปกติ ทำไมทุกคนไม่แกล้งฉันล่ะ?
จะว่าไปเราจะไปโบสถ์ไหนน่ะ? ทางแถวๆนี้คุ้นๆซะด้วยแต่ชั่งเหอะ! เราไปสวดมนต์ให้ครอบครัวนี่นา
"ทีเซียร์เอาของว่างมั้ยเธอไม่ค่อยกินอะไรเลยนะ?" ครูถามกับฉัน
"อ้อค่ะๆ" ฉันรับขนมปังมาและทำการกินทันทีอร่อยดีนะแต่ขมๆยังไงไม่รู้
"หึ!" ทุกๆคนเริ่มทำเสียงนี้ขึ้นมา
แล้วทำไมจู่ๆฉันถึงง่วงนอนแบบนี้น้า.....
'วืดดดดดดด'
"นังแม่มดๆ" เสียงนี้มัน..
"เปล่านะฉันไม่ใช่แม่มด!" นั่นมันฉันนี้!
"ฮ่าๆๆๆๆๆ พวกเราจับมันๆ!" เด็กนักเรียนคนนึงพูดขึ้นก่อนที่คนอื่นๆจะเข้ามารุมจับตัวของฉันในฝันเอาไว้
"แกจะทำอะไร!" ฉันใช้พลังจิตพยามดึงเด็กพวกนั้นออก แต่! พวกนั้นกลับไม่ขยับเลยด้วยซ้ำ
"อย่านะ...ฮือออออ" เธอร่ำไห้ออกมาด้วยความกลัวก่อนที่จะมีคนเปิดประตูออกมา
"จับมันไว้ก็ดีแล้วฉันจะได้ตัดนิ้วมันสังเวยพระเจ้า" ป้าแก่ๆคนนึงพูด
ดูเหมือนนี่เป็นเรื่องในอดีตเลยแหะ.. อดีต!
"แล้วฉันจะกลับมาฉันจะกลับมาชื่อทีเซียร์!! กรี๊ดดด!!!"
ของทุกๆอย่างกระจายไปหมดเด็กที่จับตัวฉันในฝันไว้ก็กระเด็นออกมา
"ฮี่ๆๆๆ" ตัวของฉันในตอนนั้นหัวเราะออกมาอย่างหน้าหวาดกลัว
เธอใช้พลังจิตยกโต๊ะทุกตัวและรุมขว้างใส่เด็กนักเรียนคนหนึ่งตามด้วยทำให้กระจกแตกเป็นเสี่ยงๆและรุมแทงเหล่าป้าๆที่จะตัดนิ้วของเธอ เธอใช้พลังจิตทำให้ทุกคนที่หนีตายในห้องหัวระเบิดกระจายออกมา
"ไม่นะ..แม่ค๊ะ!" ตัวฉันในตอนนั้นวิ่งไปดูผู้หญิงแก่ที่ถูกกระจกรุมแทงไปที่คอและหัวของเธอจนเลือดอาบ
"กรี๊ดดดดดดดดดด!!" ตัวฉันกรี๊ดออกมาก่อนที่ตึกทั้งตึกจะถล่ม
"โอ้วพระเจ้า!" ฉันได้แต่เอามือกุมปากพรางน้ำตาไหลตัวฉันในตอนนั้นก็เจอเรื่องแบบนี้อย่างงั้นหรอ หึ! ฉันจะแก้แค้นและทำให้มันเจ็บปวดเหมือนที่พวกมันทำกับฉัน!!
"เผามันเลย!เผามัน!"
ทุกๆคนพากันตะโกนออกมาฉันมองไปรอบๆและพบว่าฉันถูกตรึงกับไม้กางเขนและข้างล่างเต็มไปด้วยฟืน อะไรกัน!
"ปล่อยฉันนะ!" ฉันพูดออกไป
"แกน่ะ! มันนังปีศาจต่างหากยัยทีเซียร์!" ป้าของฉันตะโกนออกมาจากด้านหลัง
ดูเหมือนพวกมันคงยังไม่หลาบจำงั้นฉันจะสอนให้เอง!
"ฉันไม่ได้ชื่อที่เซียร์ชื่อของฉันนั้นคือ....ทริสซี่!"
"ฟึบบ!" เชือกที่ตรึงแขนและขาของฉันหลุดลงมาก่อนที่พวกเขาจะ....
"กรี๊ดดดด!!"
โปรดติดตามตอนต่อไป..
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ