เจ้าหญิงแฝดนรกแห่งประจิม

 ภายในทุ่งดอกไม้ป่านานาชนิดมีร่างบางของสาวน้อย

 คนหนึ่งกำลังเต้นรำอยู่อย่าง

 สนุกสนานทั้งที่หลับตาอยู่ โดยมีเหล่าผีเสี้อตัวน้อย

 โบยบินไปรอบๆตัวเป็นวง

 กลมเปลือกตาบางค่อยๆลืม

 ขึ้นช้าๆเผยให้เห็นนัยน์ตาสี

 แดงสดนัยน์ตากลมโตมองเหล่าผีเสื้อที่บินไปมา

 อยู่รอบๆตัวอย่างอ่อนโยน

 เส้นผมสีดำเงางามตัดกับ

 ผิวสีขาวราวไข่มุกของเธอ

 ทำให้เธอดูโดดเด่นในกลาง

 ทุ่งจู่ๆก็หยุดเต้นรำกลางคัน

 ทำให้เหล่าผีเสื้อหยุดบินไป

 ด้วย

  "วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะแล้ว

 ค่อยมาเต้นรำกันใหม่บาย"

 ร่างบางโบกมือบอกลาให้กับ

 เหล่าผีเสื้อเหล่าผีเสื้อก็บิน

 วนรอบร่างบางอีกครั้งก่อน

 จะบินจากไป

 ร่างบางวิ่งออกมาจากทุ่ง

 ดอกไม้เข้าไปในบ้านไม้

 เก่าๆหลังหนึ่งที่ไม่ไกลจาก

 ทุ่งดอกไม้นั้นมากนัก

  "หิวข้าวววว!" ร่างบาง

 ตะโกนขึ้นทันทีที่วิ่งเข้ามา

 ในบ้าน

  "ก็หาอะไรกินสิตะโกนหา

 ข้าวแล้วข้าวจะลอยมาหา

 หรอ" เสียงหวานติดเย็นชา

 ดังมาจากร่างบางอีกคนที่

 เดินออกมาจากห้องครัว

 นัยน์ตาสีฟ้าอ่อนจับจ้องร่าง

 บางที่เหมือนตัวเองทุกอย่าง

 ยกเว้นเส้นผมสีทองของเธอ

 กับสีดำของร่างบางอีกคน

 และนัยน์ตาสีฟ้าอ่อนของ

 เธอกับสีแดงสดของร่างบาง

 อีกคนใช่พวกเธอคือฝาแฝด

 ที่เหมือนกันมากที่สุด

  "แหมเทียร์จ๋างอนอะไร

 เดียร์หรอจ๊ะ" เดียร์ถามฝา

 แฝดตนนามเทียร์

  "ไม่รู้งั้นหรอ" น้ำเสียงเย็น

 ชาอันเป็นเอกลักษณ์ของ

 เธอทำให้เดียร์น่าขนลุก

   "อาจ๊ะ" เดียร์น่าพูดออกมา

 เบาๆทำให้เทียร์น่าเซอะยิ้ม

 แล้วหยิกใบหูเล็กๆของเดียร์

 ลากมาที่ห้องครัวแล้วชี้ไปที่

 กองจานชามกองสูงที่กองไว้

  "อาแหะๆเทียร์จ๋าปะ ปล่อย

 หูพี่จ๋าก่อนสิจ๊ะเทียร์จ๋า" 

 เดียร์พูดอย่างอ้อนๆเหมือน

 ลูกแมวตัวน้อย

  "เฮ้อออ!ก็ได้คะแต่พี่จ๋าต้อง

 จัดการกองนั้นให้หมดนะคะ

 ไม่!..เสร็จ!..อด!..กิน!..ข้าว!"

 เทียร์น่าพูดจบก็ก้าวขาออก

 จากห้องครัวทันทีทิ้งให้

 เดียร์น่ายืนน้ำตาคลออยู่ที่

 เดิม