จิ้งจอกเก้าหางคนสวย กับหนุ่มดวงซวย ผู้ถูกเลือก

                                        "เจ้าจงไปทำงานของเจ้าเสียเถิด" เสียงคุณปู่จิ้งจอกของมิกาเอะดังก้องอยู่ในหัวของมิกาเอะ ตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกผิดที่เธอหนีออกมาค้นหาคนไปทำหน้าที่นี้แทนทั้งๆที่มันควรจะเป็นหน้าที่เธอมาตั้งแต่แรก  "อัลฟาเอล เราจะไปทางไหนดี" สาวน้อยกลั้นใจถามอย่างหมดหวัง "ผมว่าเราแยกกันไปเถอะ" อัลฟาเอลสีหน้าเคร่งเครียดมากๆ  "อะ...อื้ม" มิกาเอะรีบทำตามทันที  อัลฟาเอลโบกมือให้มิกาเอะก่อนวิ่งหายลับไปในสายหมอก มิกาเอะยิ้มก่อนเดินเข้าดงหนามประหลาดเพราะรู้สึกว่าดงหนามนี่ดูมีพิรุธชอบกล  15นาทีผ่านไป มิกาเอะเริ่มเหนื่อยล้า เนื้อตัวก็เริ่มสกปรกมอมแมม มีบาดแผลจากการถูกหนามอันตรายที่อุตส่าห์ฝ่าเข้าไปขีดข่วนจนมีเลือดไหลซิบๆ  "เฮ้อ~เหนื่อยจัง"มิกาเอะบ่นก่อนจะตัดสินใจหยุดนั่งพัก  แววตาเศร้าสร้อยเผยให้เห็นอย่างชัดเจนบนใบหน้าขาวนวลของยัยจิ้งจอกสาวคนสวย  เธอจิบน้ำเล็กน้อย ก่อนจะปาดเหงื่อแล้วลุกขึ้นยืนพรวดทั้งๆที่ร่างกายอ่อนล้าลงเต็มที แต่เพื่อเพื่อนสนิทของเธอแล้ว ต่อให้เหนื่อยกว่านี้10เท่าก็จะฝ่าดงหนามเข้าไปช่วยอย่างไม่มีวันท้อถอยเด็ดขาด!!!  มิกาเอะวิ่งไป เธอแสบตัวไปหมด สีหน้าทรมานจากบาดแผลขีดข่วน  ไม่ทันไรก็เจอเขาวงกตปริศนาอยู่ตรงหน้าเสียแล้ว มิกาเอะยืนจังก้าอยู่หน้าเขาวงกตที่เธอต้องจำเป็นที่จะเผชิญ