ซวยฉิบ....กฎของแก๊งมาเฟีย

ต่อๆ

^

^

^

     " แน่ใจหรอ? "  นายคนนี้ต้องรู้แล้วแน่ๆ  สีหน้าที่เรนคุงมองผมอยู่ ณ ตอนนี้ ไม่แสดงอารมณ์ออกมาเลยสักนิด ดวงตาที่คมและมีเสนห์ของเรนคุงดูนิ่งและเยือกเย็น มันทำให้ผมคิดว่าเขาต้องรู้ว่าผมเป็นเด็กผู้ชายแล้วแน่ๆ

      ผมเขาไม่เกรงกลัวหรือหลบตาเรนคุงเลย ก็ผมบอกแล้วไม่ใช่หรอว่า ผมน่ะฆ่าคนมาตั้งแต่เด็ก  แล้วทำไมผมต้องมากลัวเจ้าหมอนี้ด้วยล่ะครับ มันมองหน้าผม ผมมองหน้ามัน ผมเอือมมืออ้อมมาด้านหลัง จับที่ด้ามมีดสั้นคู่ใจของผม พร้อมที่จะลงมือฆ่ามันทันทีที่มันเผลอพูดความลับของผม ผมยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเหล่น์แล้วพูดว่า

     " ก็แน่ใจน่ะสิ หรือ........นายไม่เชื่อ" ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง แม่เคยบอกว่า 'เป็นหญิง  พูดน้ำเสียงเย็นชาไม่ได้ อาจจะทำให้ผู้ฟังนั้นสงสัย เราจะต้องพูดเหมือนเราร่าเริงตลอดเวลา ไม่ว่าตอนนั้นเราจะมีความรู้สึกอย่างใดก็ตาม ' แต่นั้นมันไม่ใช่สไตร์ของผมสักเท่าไร ทุกทีผมเป็นคนเฮฮานะคับ แต่บางครั้งผมก็จะกลายเป็นคนเยือกเย็น เยือกเย็นจนลูกน้องผมกลัวกันยกแก็ง รวมทั้งพ่อผมด้วย คนที่อยู่ตรงหน้าที่ผมเชือดได้ตลอดเวลานั้น อยู่ดีดี มันก็หัวเราะ เหมือนคนบ้า อี้∼ น้ำลายกระเด็นอ่ะ

     " 55555 ก็ต้องเชื่ออยู่แล้วล่ะ หน้าตาอย่างงี้จะให้เป็นเด็กผู้ชายไง 5555"  ผมขอจุกแปป คือว่า คำตอบที่มันตอบผม ' หน้าตาอย่างงี้จะให้เป็นเด็กผู้ชายไงว่ะ 'จุกเลย ผมอยากใช้มีดคู่ใจแทงแม้งสัก2-3 รอบ ผมเป็นเด็กผู้ชายหน้าตาอย่างงี้มันผิดตรงไหน!มิทราบ!! แล้วมันก็พูดต่อว่า

      " โอ๋ๆ อย่าทำหน้าน่ากลัวอย่างนั้นสิจ้า เดี๋ยวไม่สวยเอานะ 55555"  ผมจุกอีกดอกแล้วคับ ผมปล่อยด้ามมีดอย่างหมดอารมณ์กับคำพูดและท่าทางของมันจร๊งจริง เรนมันเดินเข้ามาหาผมไม่ใกล้มากนัก ระหว่างที่มัน ชมหรือ ด่าก็ไม่รู้

     " กวน-ตีน-" ผมด่ามันเน้นๆ ผมเริ่มเหม็นขี้หน้าไอ่ห่าเรน แม้งกวนตีนฉิบบบบบบ ถึงแม่จะบอกไม่ให้พูดก็เถอะ เฉพาะไอ่หมอนี่ผมขอยกเว้นแล้วกัน หมั่นไส้!!

     " นี่คิมจัง อย่าร้อนตัวสิครับ หรือว่า..... คิมจังก็เป็นเด็กผู้ชาย " เรนขยับตัวเข้ามาใกล้ผมมือข้างขวายันกับกำแพง ส่วนอีกข้างก็มาบีบขมูกผมเล่น ใกล้ไปแล้ว หยี้∼

     " ใครร้อนตัวมิทราบย่ะ ฉันน่ะเป็นผู็หญิงย่ะ แล้วก็น่ะนายก็เอาหน้านายออกไปได้แล้ว ขยะแหยง " ขยะแหยง ผมใช้คำนี้ถูกแล้วล่ะครับ ผู้ชายกับผู้ชาย หน้าใกล้กันจนผมกับมันจะจูงกันอยู่แล้ว จูงกับผู้ชาย หยี้ แค่คิดผมก็ขนลุกแล้วครับ ผมเป็นชายแท้น่ะครับ ไม่ชอบไม้ป่าเดียวกัน หรือว่ามันจะชอบ เพศเดียวกันว่ะ โธ่เอย ลืมไปตอนนี้ผมเป็นผู้หญิงอยู่นี่น่ะ ใจเย็น ใจเย็น มันเห็นผมเป็นผู็หญิงนิ่น่ะ ชายหญิง ชอบกันเป็นเรื่องธรรมดา คิดอย่างนั้นแต่ผมก็ยังแหยงอยู่ดี

     " ก็ได้ๆ แต่ผู้หญิงแบบเธอหายากนะเนี่ย " เรนผละตัวออกกลับไปนั่งที่โต๊ะเรียนเหมือนเดิม ผู้หญิงอย่างผมหรอก มันหายากตรงไหน อย่างผมก็มีเยอะจะตาย กระทงกระเทย เฮ้ย ลืมตัว ผมเป้นเด็กผู้หญิงนิ่น่ะ ไม่ใช่กระเทย หลังจากที่ผมคุยกับตัวเองเสร็งสรรพ ผมก็ยืนกอดอกพิงกำแพงและถามเรนอย่างไม่เข้าใจว่า

     " ผู้หญิง? ผู้หญิงอย่างฉันมันหายากตรงไหน มีเยอะจะตาย ในห้องเรายังมีผู้หญิงเลย มันจะหายากตรงไหน " ผู้หญิงหาได้ทั่วไป มองไปทางไหนก็เจอแหละ จะยากอะไร

     " นี่เธอซื่อบื้อหรือแกล้งโง่ล่ะเนี่ย หา" 

     " อ้าว" นี่ผมผิดใช่ป่ะ ผมพูดผิดตรงไหนช่วยบอกผมทีเถอะ

     " ที่ฉันบอกว่าผู้หญิงแบบเธอน่ะหายาก ฉันหมายความว่า ผู้หญิงทุกคนเวลาที่ฉันเข้าไปพูดคุยด้วย ก็ทำท่าดีใจเหมือนได้รางวัลที่ 1 กันทั้งนั้นแหละ ยิ่งฉันทำสิ่งที่ทำกับคิมจังเมื่อตะกี้อ่ะน่ะ หน้าของพวกเธอก็จะแดงเป็นลูกมะเขือเทศ ไม่บางคนก็ถึงขั้นสลบไปเลยน่ะ ก็มีคิมจังเป็นผู้หญิงคนแรกเนี่ยแหละที่กล้าด่าฉันตรงๆ ตอนแรกก็ตกใจน่ะที่มีผู้หญิงกล้าด่าฉันแบบนี้ แต่ฉันชอบนะ "

     ">///<"  ในขณะที่ผมกำลังยืนอึ้ง ผมก็ได้ยินเหมือนมีคนเรียกชื่อของผม ถ้าผมจำไม่ผิดน่าจะเป็นเสียงของเมย์ ผมรีบเดินออกจากที่ตรงนั้นทันที เพราะผมรู้สึกได้ถึงสิ่งแปลกปลอมในใจของผม ผมแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินเสียงของอีกคนที่เรียกชื่อผมเช่นกัน แล้วผมก็เดินเข้าไปหาเมย์และคนอื่นๆ 

     " คิมจัง เป็นอะไรหรือป่าวหน้าแดงเชียว ไม่สบายหรอ ไปนอนห้องพยาบาลไหมจ๊ะ เดี๋ยวพวกเราจะบอกครูให้นะ "

     " อื้ม " ดีเลยผมจะได้ไม่ต้องไปเจอหน้าหมอนั่นอีก  นอนพักผ่อนหัวสมองก่อนดีกว่า จากนั้น เมย์ก๋พาผมมาส่งที่ห้องพยาบาล ก่อนที่จะกลับไปห้องเรียน เมย์ก็บอกผมว่า 'นอนให้หายดีก่อนน่ะ ค่อยไปเรียน อย่าลืมกินยาด้วยล่ะ ' เป็นคนที่น่ารักจิงๆ พอเมย์ออกจากห้องไปแล้วผมพยายามจะนอนให้หลับ แต่ ก็ทำยังไงผมก็นอนไม่หลับสักทีมั่วแต่ไปคิดเรื่องเรนอยู่ตลอดเวลา

     " ทำไมเราต้องเดินหนีออกมาด้วยนะ ความรู้สึกนี้มันอะไรกัน " ตอนที่เรนพูดกับคำนั้นกับผมในห้องเรียน ทำไมหน้าของผมมันร้อนและแดงมากจนผมรู้สึดได้ หัวใจของผมก็เต้นผิดปกติ นี่ นี่ผมเป็นอะไรไปเนี่ย หัวของผมมันมีแต่ภาพของเรนและคำพูดของเรนอยู่เต็มไปหมด ทำไมผมถึงคิดถึงเเต่เรื่องหมอนั่นกันนะ ทั้งที่เคยเจอกันครั้งแรกแท้ แต่ผมกลับมีความรู้สึกว่า เราสองคนรู้จักกันมานานแสนนาน

      ' แต่ฉันชอบนะ '  คำๆนี้ของเรน น้ำเสียงของเรน มันยังก้องดังอยู่ในนี้ มันยังก้องอยู่ในหัวของผม มันทำให้ผมหัวใจของผมผิดปกติขนาดนี้เชียวหรอ คำๆเดียวเนี่ยนะ หัวใจของผมมันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน มันเป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่สำหรับผม ผมชอบเรนงั้นหรอ เป็นไปไม่ได้ ไม่มีทาง ผมเป็นชายแท้น่ะ จะมาชอบผู้ชายด้วยกันทำไม สงบใจเอาไว้ จำไว้คิม เราเป็นผู้ชาย  เราเป็นผู้ชาย เราเป็นผู้ชาย

     ผมท่องไปหลายรอบพอสมควร ผมอยากหลับจะได้ไม่ต้องคิดเรื่องของเรนอีก ทำไมเรนต้องมาอยู่ในหัวของผมด้วยนะ ไม่เข้าใจจริงๆ ผมจึงหยิบหูฟังขึ้นมาเสียบกับโทสับ เปิดเสียงดังสูง ผมฟังเพลงจนเคลิ้ม เปลือกตาของผมปิดลงสู่ห้วงนิทรา ดังใจปราถนา

 **********************************************

สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด ความลับชองคิมก้ไม่เปิดเผย

การพบเจอครั้งนี้ คิม มีความรู้สึกแปลก ด้วยล่ะ

เรนได้บอกชอบคิมด้วยล่ะ คำนี้ กริ๊ดดดดดดด เลยค่ะ

>>>>> ติดตาม เม้นต์ โหวต<<<<<