[Kiss & Kids]รักทะลุร้อย ทลายหัวใจเจ้าหญิงน้ำแข็ง

14 กุมภา 25xx

วันนี้เป็นวันอะไร ไม่ต้องรอให้ใครบอกทุกคนคงรู้ดี มันเป็นวันแห่งความรัก วันที่คู่รักจะให้ดอกไม้และช็อกโกแลตแก่กัน วันที่คนขี้ขลาดบางคนจะสารภาพรักกับบุคคลที่ตัวเองชอบ

เด็กสาวคนนี้เป็นหนึ่งในนั้น...

อ้อ...แต่เธออยู่ในกรณีแรกนะ...

เด็กผู้หญิงผมยาวดำขลับ  กำลังเดินไปตามท้องถนนอย่างช้าๆ ในอ้อมอกกอดกล่องช็อกโกแลตรูปหัวใจสีแดงสดเอาไว้ ที่มุมปากระบายยิ้มน้อยๆ

วันนี้ เป็นวันที่เธอนัดกับแฟนหนุ่มเอาไว้ ณ ร้านเค้กแห่งหนึ่งในถนนสายนี้

ใกล้จะถึงแล้วสินะ

เด็กสาวคิดในใจ พลางเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น หัวใจเต้นแรงอย่างตื่นเต้น ยิ่งเดินใกล้บริเวณร้านเท่าไหร่ ในสมองก็พานคิดจนวุ่นวายมากเท่านั้น

เขาจะชอบไหม...เขาจะทำหน้ายังไง...เขาจะพูดว่าอะไร...และเรา...จะมอบจูบแรกให้เขา...ตามที่เขาขอรึปล่าว...

กึก!

ความคิดทุกอย่างพลันหยุดนิ่ง เมื่อเด็กสาวพาตัวเองมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูร้าน มือข้างซ้ายกอดกล่องช็อกโกแลตแน่นขึ้น ในขณะที่มือขวาเอื้อมมือไปจับที่เปิดประตู

เด็กสาวก้มหน้า สูดหายใจลึก ก่อนจะรวบรวมความกล้า ผลักประตูแล้วก้าวเดินเข้าไปในร้าน

ใบหน้าอ่อนเยาว์หันไปซ้ายทีขวาทีเพื่อมองหาโต๊ะของแฟนหนุ่ม พลัน ดวงตาสีน้ำเงินน้ำทะเลคู่นั้น ก็ปะทะเข้ากับแผ่นหลังกว้าง อยู่ทางขวามือของเธอ เด็กหญิงเริ่มเม้มริมฝีปาก นึกทบทวนบทพูดที่เธอจะกล่าวทักทายแฟนหนุ่มที่อุตส่าห์ท่องมาตั้งแต่เมื่อคืน เมื่อเริ่มจำได้ขึ้นมาทีละหน่อยแล้ว สองขาก็เริ่มก้าวเดินตรงไปยังโต๊ะที่ชายหนุ่มนั่ง

"คิกๆๆ~"

แต่สียงหัวเราะของผู้หญิง ทำให้เด็กสาวหยุดชะงักอยู่กับที่

"แหม...พูดตรงเกินไปมั้ยคะ"

"อ้าว ก็พี่ชอบเรานี่นา ไม่ให้บอกว่าชอบแล้วจะให้บอกว่าอะไรหละ^^"

เด็กสาวอีกคนที่ตอนนี้นั่งอยู่ตรงข้าม'แฟนหนุ่ม'ของเธอ บิดตัวไปมาด้วยความเขินอาย

ในขณะที่เด็กสาว ที่ถือช็อกโกแลตมานั้น หน้าชาไปทั้งแถบราวกับถูกตบด้วยมือที่มองไม่เห็น

'อ้าว ก็พี่ชอบเรานี่นา ไม่ให้บอกว่าชอบแล้วจะให้บอกว่าอะไรหละ อย่างนั้นเหรอ...'

ความคิดในหัวเริ่มตีกันมั่วไปหมด ทำไมเขาถึงพูดแบบนั้น...ทำไมเขาถึงยิ้มให้เธอคนนั้น...แล้วจูบแรกที่เขาเคยขอจากเราหละ...

"อะ...อ้าว..."

บทสนทนาดูเหมือนจะชะงักไปเล็กน้อย เมื่อสายตาของชายหนุ่มหันมาปะทะเข้ากับร่างของเด็กสาวที่ยืนตัวแข็งเป็นหิน

"คนรู้จักเหรอคะพี่..."

เด็กหญิงที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขาเอ่ยถามเสียงใส

"ไม่ใช่หรอก"

แต่เขากลับปฏิเสธได้หน้าตาเฉย ทั้งที่บุคคลที่เรียกได้ว่าเป็น'แฟน'ของเขา กำลังยืนอยู่ตรงนี้

"สงสัยจะเป็นเด็กมาเร่ขายช็อกโกแลตหละมั้ง"

ราวฟ้าผ่าลงกลางหัว เด็กหญิงกัดริมฝีปากในขณะที่น้ำตาเริ่มเอ่อคลอ

"เอ้า ว่าไง กล่องเท่าไหร่ ฉันจะช่วยซื้อให้เหลือกล่องเดียวแล้วนี่"

ชายหนุ่มควักกระเป๋าตังค์ออกมา พลางจ้องหน้าเด็กสาวราวกับไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เด็กหญิงจ้องเขาตอบด้วยสีหน้า สงสัยระคนตกใจ นี่เรา...ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน...จริงๆเหรอ

"โอเคๆ งั้นเอาไปเลย ไม่ต้องทอน ทีนี้เธอก็ออกไปจากร้านได้แล้วนะ"

ชายหนุ่มยัดแบงค์500ลงในอ้อมแขนของเธอแล้วแบมือขอช็อกโกแลต ในขณะที่เด็กสาวซึ่งนั่งตรงข้ามชายหนุ่มนั้นเอามือเท้าคางแล้วมองตรงมาอย่างรอช็อกโกแลตเช่นกัน

ไม่...เธอไม่ได้ต้องการเงิน เงินแค่นี้มันยังน้อยไปสำหรับช็อกโกแลตที่เธออุตส่าห์ตั้งใจทำทั้งคืนจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน ช็อกโกแลตกล่องนั้น เธอให้เขาด้วยความเต็มใจ สิ่งที่เธอต้องการให้เขาตอบแทนคือความรัก...ไม่ใช่เงิน!

"..."

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่พูดอะไร ชายหนุ่มจึงดึงกล่องช็อกโกแลตออกมาจากอ้อมกอดของเธอเสียเองแล้วโบกมือไล่ เด็กสาวเผลอกำเงิน500นั้นไว้แน่นอย่างเจ็บช้ำน้ำใจ

น้ำตาเม็ดใสไหลร่วงลงมาบนหลังมือ

เด็กสาวตัดสินใจก้าวเท้าเดินหนีออกไป โดยมีสายตาของหนุ่มสาวที่มองตามมาอยู่ไม่ห่าง มือเล็กๆผลักประตูออกไปอย่างแรง สองขาเริ่มออกแรงวิ่ง ในขณะที่เธอเองก็ก้มหน้าปกปิดน้ำตาที่กำลังไหลออกมามากเรื่อยๆ

สายตาดันเหลือบไปมองที่นิ้วของตัวเอง ซึ่งถูกปลาสเตอร์พันไว้ หญิงสาวเม้มปากอย่างน้อยใจ ชั่วครู่นั้น ในสายตาที่เคยแสดงความเสียใจกลับเปลี่ยนเป็นเจ็บแค้น เธอใช้มืออีกข้างกระชากปลาสเตอร์ยาออก ส่งผลให้แผลที่ถูกมีดบาดเปิดออกอีกครั้ง

วันวาเลนไทน์..

จะเป็นวันที่เธอเกลียดที่สุด!!!