No sweet รักนี้...ไม่หวานนะคร้าาบบ

กรี๊งงงงงง!!!เสียงออดของโรงเรียนดังสนั่นไปทั่วโรงเรียนนั้นแสดงว่า12.00น.เป็นเวลาอาหารเที่ยงแล้ววววว "นักเรียนทำความเคารพ"เสียงหัวหน้าชั้นปฏิบัติหน้าที่แบบไม่ต้องให้บอก ได้ใจผมจิงจี้ง555"ขอบคุณค่ะคุณครู" หลังสิ้นเสียง ผมนี้วิ่งออกจากห้องทันทีแบบติดเทอร์โบว์เลย ก้คนมันหิวช่วยไม่ได้ ออผมลืมแนะนำตัวผมนิกคับหนุ่มที่หล่อที่สุดใน รร.นี้╰(*´︶`*)╯555 เอาล่ะเข้าเรื่อง ผมเดินมา(อันที่จริงเรียกว่าวิ่งดีกว่าน่ะ)ถึงโรงอาหาร ผมยืนใช้สมองอยู่พักใหญว่าจะรับอะไรดี ทันใดนั้นก้มีเสียงบนมาจากด้านหลังของผม "เห้ย!!ไอ้นิกมึงไม่ได่แดกข้าวมาพันปีแล้วรึไงว่ะรีบเพื่อ ร้านข้าวเค้าไม่หนีมึงไปใหนหรอก" ผมมองหน้าเพื่อนรักอย่างเขิลๆ และตอบมันไป "ก้กูหิวมากๆๆๆๆๆๆๆๆ" ไอ้แมคมันเลยเดินหนีผมไปยังร้ายขายก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำ ส่วนผมจะช้าอยูใยรีบบึ่งไปที่ร้านข้าวแกงอย่างหิวโซ พลั่กกก ตุ๊บบบ เพล้งงงงง!!!!!ซวยแล้วไง ผมดันไปชนกับผู้ชายคนนึงที่ถือจานข้าวมาและตอนนี้มันไปกองอยู่กัยพื้นแล้ว "เห้ย!!!ขอโทษว่ะไม่ได้ตั้งใจอ่า เรารีบไปหน่อยนายเปนอะไรรึป่าว เดียวเราซื้อข้าวให้ใหม่น่ะ" ผมรีบขอโทษขอโพย "ไม่เปนไร" พูดจบเค้าก้เดินหนีไป เอ่อกูผิดขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ ช่างเหอะเค้าบอกไม่เปนไรนิ ผมจึงรีบเดินจ้ำต่อและสั่งข้าวแกงมากินอย่างไม่สนใจไคร 

เวลาต่อมา....

     กรี๊งงงงงง!!!!เสียงออดอีกครั้งเปนสัณญานบอกว่ากลับบ้านนนนเย้ๆๆๆๆ(มึงเรียนมัธทยมรึอนุบาลกันแน่ว่ะอินิก)ผมนี้ลุกขึ้นวิ่งเลยผมวิ่งลงบันใดอย่างเชียวชาญ พอถึงชั้นล่างผมก้ พลั้กกก!!! "โอ้ยยยย""โอ้ยยย"เสียงผมและไม่รู้ว่าไครผมจึงหันไปขอโทษ "เอ่อผมขอโทษค้าบบ ไม้ทัน..อ้าวนายที่ชั้นชนเมื่อตอนเที่ยงนิเห้ยขอโทษว่ะ" หมอนั้นมองหน้าผมและลุกขึ้น "ไม่เปนไร" อีกแล้วคำตอบนี้ แล้วเค้าทำท่าจะเดินหนี แต่ผมก้คว้ามือเค้าไว้ได้ก่อน "เอ่อเราชื่อนิกน่ะนายล่ะ" ผมแนะนำตัว "เคน"......"ยิ่นดีที่ได้รู้จักน่ะ เคน"ผมเอ่ย"อืม" แค่เนี้ย แล้วเค้าก้เดินจากไปอีกแล้วคับทั่น ไอ่หมอนี้แม่งหยิ่งว่ะ หล่อไม่สู้เราอ่ะดี้5555.....