รักนี้ ตะวันส่องใจ

          ก๊อก ก๊อก ก๊อก 

          เสียงเคาะประตูดังขึ้นในขณะที่นลินธารากำลังนั่งเล่น iPad ดูอะไรเพลินๆ

          "เข้ามาได้ค่ะ "พอสิ้นคำ ป้านวลจันทร์เปิดประตูเข้ามาในห้องนอนของหญิงสาวพร้อมกับรอยยิ้มที่มีให้เธอเสมอ

          "ป้าเอานมอุ่นๆมาให้ค่ะ "

          "ขอบคุณค่ะ ป้า "นลินธารารับนมมาดื่ม พลางเลื่อนหน้าจอ iPad 

          "ดูอะไรเหรอค่ะ"นวลจันทร์ยื่นหน้าดูในสิ่งที่หญิงสาวกำลังจ้องมอง

          "อ่อ ภาพสวนฟลอร่า พาร์ค ค่ะ"นลินตอบยิ้มๆ

          "คุณนลินอยากไปเที่ยวเหรอค่ะ "

          "ลินไปมาแล้วค่ะ "คำตอบของเธอทำให้แม่บ้านเก่าแก่สงสัย

          "คุณลินไปตอนไหน กับใครค่ะ"

          "กะ กับเพื่อนค่ะ ห๊าวววว! ลินง่วงนอนแล้วค่ะ ฝันดีนะค่ะ" เธอพูดพร้อมกับสางแก้วนมอุ่นที่ตอนนี้ได้หมดไปแล้ว 

          "งั้นฝันดีนะค่ะ" หญิงสูงวัยเดินออกจากห้องด้วยความงง และเธอรับรู้ได้ถึงความผิดปกติของนลินธารา ที่ดูจะสดใสร่าเริงขึ้นเยอะเลย 

         หญิงสาวรีบเดินไปปิดประตูห้องทันทีที่ป้านวลออกไป "เฮ้อ!!!! เกือบไปแล้ว ว่าแต่ทำไมเราไม่บอกว่าไปกับอีตาบ้าตะวัน" เธอยืนพิงประตูพลางทะเลาะกับตัวเอง 'นี่แกเป็นอะไรเนี้ย ลิน'เธอขยี้ผมจนฟูฟ่อง "ไปเลยแก ไปนอนเลย " 

          รุ่งเช้าวันถัดมา....

          หลังจากที่เธอรดน้ำต้นไม้เสร็จแล้ว ก็เดินเข้ามาในห้องรับแขก ที่คุณยายของเธอกับเมษาเพื่อนสาวกำลังนั่งคุยกันอยู่ คุยเรื่องอะไร?

          "ประมาณนี้แหละค่ะ คุณยาย ต้องการอะไรเพิ่มอีกไหมค่ะ"เมษาพูดพร้อมจดยิบๆ

          "ดีมากเลยลูก งานนี้ยายหวังไว้มาก ฝากด้วยนะลูก"

          "วางใจได้เลยค่ะ คุณยาย"เมษายืนยันความตั้งใจ พลางมองไปเห็นเพื่อนสาวที่ยืนงงอยู่

"อ้าว! ลินแกมาตอนไหนเนี้ย"

          "มาเมื่อกี้นี้แหละ งานอะไรเหรอ เมย์"นลินธาราถามด้วยความงงๆ

          "นี่แกยังไม่รู้เหรอ ลิน"

          "ยายว่าจะบอกลินวันนี้นี่แหละ หนูเมย์ คือ ยายอยากจะจัดงานต้อนรับหลานกลับมาและประกาศวางมือจากแก้วตาวนาลีไปเลยนะจ๊ะ"หญิงชรารีบอธิบาย พลางกลัวหลานสาวจะปฏิเสธ เพราะนลินธาราไม่ค่อยจะชอบงานแนวนี่สักเท่าไหร่

          "ถึงกับต้องจัดงานเลี้ยงเลยเหรอค่ะ ลินว่าไม่ต้องก็ได้นะค่ะ"

          "แต่ยายตัดสินใจแล้วนะ"

          "อีกอย่างงานก็ใกล้จะเสร็จเรียบร้อยแล้วด้วย"เมษามองหน้าเพื่อนสาวตัวดี งานนี้เธออุตส่าห์เป็นแม่งานเอง เธอไม่ยอมให้ปฏิเสธเด็ดขาด

          "แต่..."

          "ไม่มีแต่ ถ้าแกปฏิเสธฉันต้องเสียใจมากแน่ๆเลยนะ ลิน"

          "ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้ว ลินคงทำอะไรไม่ได้แล้ว จริงไหมค่ะ คุณยาย"หญิงสาวหันไปหาคุณยายที่ยิ้มรับกับคำตอบของเธอ ถึงนลินธาราจะไม่เคยปฏิเสธคุณยาย แต่หญิงชราก็ยังกลัวถูกปฏิเสธอยู่ดี

          "งั้นก็ตามนี้เลย นี่ก็ใกล้เวลาที่ฉันจะต้องไปรับชุดแล้วไปก่อนนะ ลิน ลาล่ะค่ะ คุณยาย"

          ในขณะที่เมษากำลังขับรถมุ่งหน้าไปยังร้านตัดเสื้อชื่อดังของจังหวัดที่เธอไปสั่งตัดชุดสุดสวยเอาไว้ให้เพื่อนสาวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม หลายวันมาแล้วที่เธอต้องนอนดึกดื่น เพื่อคอยเป็นแม่งานจัดงานเลี้ยงต้อนรับให้กับนลินธาราตามที่คุณยายได้มอบหมายไว้ และการที่เธอนอนดึกดื่น ส่งผลทำให้เธอเกิดอาการมึนๆที่ศีรษะ ตั้งแต่ตื่นนอนแล้ว

          หญิงสาวกึ่งเดินกึ่งวิ่งตรงไปจุดหมายข้างหน้า หลังจากหาที่จอดรถได้แล้ว แต่แล้วอาการมึนๆนั่นก็กำเริบขึ้น ตาของเธอพร่ามืดจนแทบจะมองไม่เห็น ทันใดนั้นเองที่เธอกำลังจะล้มลง อยู่ๆก็มือของชายหนุ่มเข้ามาประคองเธอไว้ได้ทัน หญิงสาวคล้ายๆฝัน เรื่องที่เกิดขึ้นราวกับมีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยเธอไว้แน่ะ "เจ้าชาย" เธอพูดก่อนที่สติจะวูบดับไป 

          "คุณๆ" ชายหนุ่มผู้แสนดี ที่ได้เป็น 'เจ้าชาย'ของเมษาเอ่ยขึ้น พลางสังเกตหน้าตาสาวสวยที่อยู่ในอ้อมกอด "เฮ้อ! ยัยผู้หญิงปากเสีย"

หายไปนานเลย โทดทีนะ ช่วงที่หายไปไรท์มีเรื่องไม่สบายใจนิดหน่อย แต่ตอนนี้กลับมาแล้วนะ 

พร้อมกับคู่ของเมษา แน่ๆ อยากรู้ใช่มั้ยล่ะว่า 'เขา'คนนั้นคือ ใคร ติดตามความฟินของเมษาได้จากตอนหน้าเลยจ้าาา