สะกิดรัก รุ่นพี่จอมเย็นชา

"อยากออกไปนักไม่ใช่หรอ มีทางเดียวที่นายจะออกไปจากที่นี่ได้"

"ละ....ล้อเล่นน่ะ พี่จะโยนผมลงไปจริงหรอ"

ผมถามกลับไปด้วยเสียงสั่นๆ

"อือ"

เขาตอบกลับเบาๆ

"อย่าบ้าน่า ถ้าพี่โยนผมลงไปจริงๆ ผมตายก่อนที่จะได้กลับบ้านนะ "

"โอเคๆ ปล่อยล่ะนะ"

ไม่น่าาาาาาาาาาาาาาาาาา ไอ้พี่เบธบ้า 

"กรี๊ดดดดดด อุ้ยลืม เฮ้ยยยยยยยย อย่าปล่อยนะ >O<!"

ผมใช้แขนกอดคอไอ้พี่เบธบ้าไว้แน่น แล้วก็ซุกหน้าลงที่ไหลของเขา

"นายยังจะอยากออกไปหรือเปล่า"

ไอ้พี่เบธบ้าถามขึ้น เสียงของเขาเหมือนอยู่ใกล้ๆผม ผมส่ายหัวไปมาทั้งๆที่ยังซุก หน้าอยู่ที่ไหลของเขา ส่วนแขนสองข้างก็กอดรัดที่คอไว้แน่น ส่วนหัวใจเหมือนทำหน้าที่ คือมันเต้นแรง

---------------------------------------------------------------------------------

ผมมองดูคนที่ตรงหน้า ที่กอดผมไว้แน่นในท่าองค์หญิง หึๆ ผมอยากจะหัวเราะออกมาเบาๆที่ได้แกล้งคนน่ารักตรงหน้า ผมไม่รู้ว่าพรมลิขิตหรืออะไร ที่ทำให้คนน่ารักอย่างบลูมาติดอยู่บนดาดฟ้าข้างบนตรงที่ผม แอบมางีบหลับทุกวัน 

ผมเห็นคนน่ารักตรงหน้ากลัวมากผมจึงปล่อยคนตรงหน้าลง

"นายมันบ้าที่สุดเลย!"

หึๆ เวลาเขาโกธรดูน่ารักดีครับ ผมชอบ และตามมาด้วย

"ถ้าผมตกลงไปตายนะ ผมจะตามฆ่าพี่ทุกที่ทุกเวลาเลย คอยดู......" อันนี้ผมชอบมากกว่า ฮ่าๆ  (โรคจิต)  

ฉึก!

ผมเอานิ้วจิ้มหน้าผากคนน่ารักไว้ พูดมากจังเดี๋ยวก็ประกบซะเลยดีมั้ย พ่อคุณ

"ถ้านายพูดอีก ฉันเอาจริงแน่!" ฮ่าๆ ผมล่ะขำสีหน้าตอนนี้ชะมัด ดูหน้าเกรงขามขึ้นแฮะเรา

ผมเดินมานั่งพิงระเบียงเหมือนเดิม และหยิบขนมขึ้นมากิน คนตรงหน้ายืนมองแบบน่ารัก ฮ่าๆ น่ารักจริงๆนะครับ แล้วเขาก็เดินมานั่งลงข้างผม แบบที่ผมไม่ได้สั่ง น่ารักจริงๆ อยากนั่งใกล้ผมก็ไม่บอกกกกก 

//////// ดีจ้าาาาาาาาาา ตอนนี้มีหนุ่มเบธสุดเย็นชาด้วย แต่น้องเบธของเราที่จริงไม่เลยนะ ก็อ่อนไหวตลอด รักแต่ไม่แสดงออก ประมาณนั้น////////

ติดตาม คอม คอม คอม คอมเมนต์ด้วยเน้อออออ ให้   กำลัง ใจเน้ออออออออออออ