สะกิดรัก รุ่นพี่จอมเย็นชา

วันต่อมา ต่อ ต่อ ติดตาย ( 555 ไม่ใช่ๆ)

ผมปิดกล่องข้าวลงแล้วมองไปที่ไอ้พี่เบธบ้า

เฮือก o/////O

"มองอะไร ไอ้บ้า >_<"

ผมตวาดเขาเบาๆ ก็หมอนี่นั่งจ้องผมอย่างกับการกินข้าวของผมเป็นสิ่งมหัศจรรย์อันดับสองของโลก -_- มันอะเมซิ่งขนาดนั้นเชียวหรอ ที่เห็นเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักกินข้าวกับข้าวผัดเนี่ย -_-

"เปล่า แค่ไม่เคยเห็นใครกินข้าวดุเดือขนาดนี้ ก็แค่นั้นแหละ "

"พี่จะบ้าหรือไง ><"

"คนที่บ้าก็คือนายต่างหาก กินเสร็จแล้วก็ไปสิ  -O-"

ผมมองไปที่คนตรงหน้าอย่างไม่พอใจ ชิ! คิดว่าผมอยากมานั่งกับตัวเองมากเลยละสิ 

ผมจัดการเก็บกล่องข้าวของตัวเอง แล้วลุกออกไปจากโต๊ะทันที ฮ้า....น่าเบือจริงๆ ไม่ว่าผมจะเดินไปไหน ทุกคนก็ต้องหันมามอง เป็นไรมากมั้ยเนี่ยยยยยยย!!

เกือบจะถึงเวลาเรียนคาบบ่ายแล้ว แต่ยังไม่มีใครขึ้นมาบนห้องเรียนเลยแฮะ -*- ผมเอาตารางเรียนขึ้นมาตรวจอีกครั้ง ก็ถูกแล้วนี่น๊าาาาาา

สักพักมีไอ้พวกรุ่นพี่กลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง

"บลูห้องหนึ่งหรือเปล่า"

รุ่นพี่คนหนึ่งถามขึ้น

"ครับมีอะไรหรอครับ"

"เปล่า"

เปล่าแล้วดูทำหน้าสิ

"พวกพี่มีเรื่องจะคุยด้วยครับ ขึ้นไปคุยกับพี่ข้างบนกันมั้ย"

ผมอยากจะปฏิเสธพวกรุ่นพี่พวกนี่จริงๆ แต่สายตาพวกรุ่นพี่นี่ (ถ้าแกไม่ไปตาย) อะไรประมาณนี่

ผมเดินนำหน้าพวกเข้าขึ้นไปบนดาดฟ้า ก็เขาให้ผมเดินนำนี่น๊าาา ผมจึงเปิดประตูดาดฟ้าเข้าไป ทันใดนั้น......

ปัง!

เสียงปิดประตูและ....

กริ๊ก!

เสียงล็อคประตู....

"เฮ้ยยยยยยยยยย"

ผมตะโกนขึ้นอย่างตกใจ และพยายามจะเปิดประตูออกไป

"นี่ ปล่อยโผมน๊าาาาาาา!"

ผมตะโกนออกไปอีกครั้ง แต่มันบอกว่าไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่ท่านเรียก กรุณาขายนาเติมเงินด้วยค่ะ (ยังจะเล่น) นี่มันอะไรเนี่ยยยยยยยยย ช่วยผมด้วยยยยย

เจ้าชาย!!  (อุบบบบบ) ใครก็ด้ายยยยยย 

#### มาต่อแหละนะ ตะเอง ดีใจกับเขาหน่อยดิ สัมภาษณ์ผ่านแหละ เหลือรายงานตัว