เกมฆาตกร
เขียนโดย ตังค์
วันที่ 4 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.29 น.
แก้ไขเมื่อ 4 มีนาคม พ.ศ. 2558 00.25 น. โดย เจ้าของนิยาย
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความทันทีที่ได้สัมผัสกับ รอยแผลที่เพิ่งเย็บคมก็รู้ทันทีว่าเกมนรกนี่มันคือเรื่องจริง จิตใจคมสับสนไม่รูจะทำอย่างไรดี เขารีบตั้งสติแล้ววิ่งเข้าไปซ่อนตัวในพุ่มไม้บนเกาะทันที"
" ที่นี่สงสัยจะเป็นเกาะร้าง เอาละเอาละตั้งสติไว้ไอ้คมเกมนี้ทางที่เราจะเอาชีวิตรอดก็คือต้องจับฆาตกร
ให้ได้ชุ่มดูท่าทีไปก่อนดีกว่า คิดได้เช่นนั้นคมจึงหลบในพุ่มไม้ ไม่ขยับไปใหนเลย"
" เวลาผ่านไป 4 ชั่วโมงคมทั้งเหนื่อย และกระหายน้ำเขาจึงเพลอหลับไป......
"เมื่อคมหลับได้ชักพัก ก็มีคนถือมีดปังตอ แหวกพุ่มไม้แล้วจ้องมองเขา แสงแดงส่องโดนตาของคม
ทำให้เขาต้องลืมตาขึ้น ภาพที่เห็นทำให้เขาตกใจสุดขีดร้องตะโกนสุดเสียง บุคคลลึกลับรีบเอามือปิดปาก
ของเขาไว้ทันที"
"ไอ้ หนุ่มจะร้องตะโกนทำไม" เสียงบุคคลปริศนาพูดพร้อมกับค่อยๆ เอามือออกจากปากคม"
"แสงแดดส่อง ร่างของบุคคลปริศนาเผยให้เห็นใบหน้าของ ลุงแก่ๆ ชาวประมงหนวดเคราขาวโพนผิวดำทั้งตัว ท่าทางใจดีส่งยิ้มให้คมด้วยความเป็นมิตร "
" ทำให้คมพอใจชื้นขึ้นมาบ้าง แล้วเขาก็ลุกขึ้นเดินออกจากพุ่มไม้"
"พ่อหนุ่มเป็น นักท่องเที่ยวรึหลงมาเกาะร้างนี่ได้ยังไง ลุงชาวประมงพูดพลางวางมีดปังตอลง"
"บอกไปว่ากำลังเล่นเกมฆาตกรคงไม่ได้ โกหกไปแล้วกัน คม คิดครู่หนึงแล้วพูดกับลุงชาวประมง"
"คือผมหลงทางมานะลุง ว่าแต่ลุงชื่ออะไรครับผมชื่อ คม ครับ"
" พ่อหนุ่ม หลงทางมาได้ไงนี่มันเกาะร้างนะ? ลุงชื่อ ลุงตาล"
"เอ่อ...เอ่อ คือเรือที่ผมขับมากับเพื่อนมันโดนครื่นชัดแล้วผมก็ตกเรือนะลุง " "เอาละชิเราแต่งเรื่องไปเป็นตุเป็นตะ ลุงจะเชื่อไหมวะ"
"อ๋อ อ๋อ เป็นอย่างนี้นี่เอง มิน่าผมแดงๆ อย่างนี้คงดื้อเอาเรื่อง" ตาลุงนี่เชื่อซะงั้นคมคิดในใจ"
"เอาละ ลุงจะพาไปส่งที่ฝั่งให้แล้วกัน " โอ้ขอบคุณครับลุง" ไม่เป็นไร เอ้าท่าทางหิวน้ำดื่มน้ำก่อน
พูดเสร็จ ลุงตาลก็ควักขวดน้ำออกมาจาก ถุงย่ามเก่าๆ ให้คมดื่ม คมรีบคว้าน้ำมาดื่มเพราะความกระหายทันที"
" อึก อึก อ่า ชื่นใจจริงๆ ขอบคุณมากครับลุงพูดจบ เขาเริ่มเวียนหัว และ สลบไปทันที!......
" อย่าทำอะไรหนูเลยหนูขอร้อง. ฮือ ...ฮือ...ฮือ เสียงสะอึกสะอื้นของผู้หญิงทำให้คมลืมตาขึ้น
สภาพของเขาถูกจับ มัดห้อยหัวเหมือนสัตว์กำลังรอเชือด และเมือคมสังเกตุดูรอบตัวก็พบเด็กสาววัยรุ่น
อีก 2 คนถูกมัดสภาพเดียวกับเขา"
" อย่า อย่า เสียงที่ทำให้คมต้องตื่นร้องดังยิ่งขึ้น คมพยามมองจากมุมกลับหัวตามเสียงไป
ภาพที่เห็น คือหญิงสาวในชุดกางเกงขาสั้นเสื้อสายเดี่ยวถูกมัดติดกับเตียงไม้ พยายามดิ้นเต็มที่อย่างไม่รู้สึกเจ็บ
แต่! ที่ทำให้เขาต้องตกใจแทบ สิ้นสติก็คือภาพที่มีดปังตอขนาดยักษ์ สับเข้าที่หัวเข่าของหญิงสาวอย่างแรง เลือดกระเด็นออกจากแผลอย่างแรงเสียงกรีดร้องด้วยความทรมาน ของเธอดังไปทั่วห้องไม้เก่าๆ ทำเอาสาววัยรุ่น 2 คนข้างๆ คมลืมตาขึ้น......
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ