My muggle

          สวัสดีผม เจอร์เบน เจมส์ หรือเรียก เจมส์ ก็ได้เป็นนักเรียนโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดGF ปี1 บ้านฟาสิเรตอนนี้ผมกำลังเดินไปกับเด็กผู้หญิงนาม อลิซ่า เจอเมน หรือ ลิซ่า ปี1 บ้านราเฟนเทีย ลิซ่าเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ผิวขาวดุจไข่มุก ผมดำขลับยาวสยาย นัยต์ตาสีฟ้าน้ำทะเลเป็นประกาย ริมฝีปากเธออวบอิ่มสีแดงระเรื่อไม่อยากคิดเลยว่าถ้าได้ลองบรรจงจูบแล้วจะเป็นยังไง แก้มของเธอสีชมพูอ่อน รวมแล้วเธอเป็น'นางฟ้า'ในสายตาผมชัดๆผมมองเธอตั้งแต่อยู่ในห้องโถงแล้วละแต่ดูเหมือนเธอจะรับรู้ว่าผมมองเธอเธอเลยเอาแต่มองการคัดสรรบ้านท่าเดียวจนจบพิธีผมถึงมีโอกาสแนะนำตัวกับเธอและได้เดินกลับบ้านกับเธอและเพื่อนของเธอด้วยผมมองเธอตลอดเวลาที่เราเดินกลับบ้านด้วยกันเธอยิ้มและหัวเราะกับเพื่อนของเธอและหันมาคุยกับผม

"เจมส์ไม่มีเพื่อนหรอ" เธอถามผมคงจะสงสัยว่าทำไมผมถึงมาเดินกับเธอสินะ

"มีสิแต่อยากมาเดินกับพวกเธออะ" ผมตอบเธอและเธอก็ถามกลับอย่างรวดเร็วว่า

"ทำไมอยากมาเดินกับพวกฉันละ" นั้นไงเอาแล้วคำถามนี้เป็นคำถามที่ตอบยากนะ

"ไม่รู้สิฉันผิดเหรอที่มาเดินกับพวกเธอ" ผมตอบ

"ไม่ผิดหรอกแค่อยากถามว่าไม่อายสายตาคนอื่นหรอ"เธอถามผมก่อนจะมองคนอื่นที่ต่างพากันมองเรา3คน

"อายอะไรไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย" ผมตอบอย่างไม่สนใจใครทำไมละ?ผู้ชายเดินกับผู้หญิงมันผิดตรงไหนจริงไหม?

"ไม่อายแน่นะ" เธอถามก่อนจะส่งยิ้มให้ผมรอยยิ้มนั้นมันทำให้โลกผมสดใสเยอะเลย ผมไม่ตอบอะไรได้แต่ส่งยิ้มตอบ และเมื่อเดินมาสักพักก็ถึงทางเข้าของแต่ละบ้านผมรู้สึกไม่อยากเข้าบ้านเลย

"แล้วเจอกันนะลิซ่า" ผมส่งยิ้มให้เธอก่อนจะโบกมือบ๊าย บายเธอ เธอก็ยิ้มและโบกมือเช่นกัน

"แล้วเจอกัน" เธอตอบกลับพร้อมฉีกยิ้มให้ผมก่อนจะเดินเข้าบ้านไปกับเพื่อนของเธอ 

ผมชักสนใจเธอซะแล้วสิ