Love Hunter สยบร้าย ขยายรัก

บทที่ 9

Feelings Changed..(18+)

(เด็กๆไม่ต้องอ่านตอนนี้ก็ได้ ข้ามๆไปเลยนะ!)

 

เย็นวันเดียวกัน…

 

            แอร์เย็นฉ่ำที่ไม่ฉ่ำมากเท่าไหร่นักแต่ก็ทำให้ฉันถึงกับหนาวได้ ก็แน่ล่ะสิ ตอนนี้ฉันกำลังลองชุดว่ายน้ำชุดแล้วชุดเล่าแต่ก็ยังไม่ถูกใจเลยซักกะตัวเพราะแต่ล่ะตัวที่นายสทอร์มเลือกมานี่นะทำอย่างกับว่าจะให้ฉันไปดำน้ำทะเลลึก แขนนี่ก็ยาวมาถึงข้อ แถมขาก็ตามถึงตาตุ่ม แล้วยังจะมีตีบกบโง่ๆนี่อีก ฉันไปเล่นน้ำริมทะเลนะ ไม่ได้จะไปจับมาวาฬอาลาสก้า ใต้มหาสมุทร =___=::;

 

            หลังจากที่สทอร์มเห็นฉันไม่ยอมเอาซักชุดที่เขาเลือกมาในที่สุดเขาก็ยอมให้ฉันเลือกเอง และก็ไม่เป็นที่รอช้า ฉันรีบเดินตรงไปหยิบชุดเกาะอกวันพีชสีส้มอ่อนๆแล้วเดินไปลองที่ห้องเสื้อ และแน่นอนมันถูกใจฉันมากกกกกกก ขนาดก็พอดีตัว อีกต่างหาก

 

            พอฉันลองและเอาชุดไปจ่ายเงินฉันก็เดินไปที่ชุดไว้น้ำโซนผู้ชาย ที่ไอแม็คและเลเวลกำลังจ่ายเงินอยู่เช่นกัน ส่วนสทอร์มเขาบอกว่ามีอยู่แล้วคงไม่ต้องซื้อใหม่

 

            “ริชท์ สรุปแล้วพี่ไวน์ของเธอจะมาเจอเราที่ทะเลเลยใช่มั๊ย ฉันจะได้ไม่ต้องคอย”

 

            “อืม พี่ไวน์บอกว่างั้นอ่ะ หาดส่วนตัวของนายนี่มันชื่อว่าหาดอะไรเหรอ”

 

 

            “ไม่มีชื่ออ่ะ ฉันไม่เคยคิดจะตั้งเลย เพราะว่าตั้งไปก็เท่านั้นรู้แค่ว่าเป็นที่พักส่วนตัวของฉันเท่านั้นก็โอเคแล่ว ไม่ต้องมีชื่อหรอก =_=”

 

            “เออๆ ช่างเถอะๆ เราไปค้างซักสามวันสองคืนดีมั๊ย ฉันอยากไปนานๆอ่ะ อยู่ที่คอนโดนี่ไม่มีอะไรให้น่ามองเลย -_-“

 

            “ฉันนี่ไง น่ามอง”

 

            “เฮอะ! นายเนี่ยนะ ตลก!”

 

            “เอ้า!!”

 

            “เฮ้ๆๆ แหย่กันอยู่นั่นแหละคู่ข้าวใหม่ปลามัน สทอร์ม ฉันกับเลเวลเลือกชุดได้ละ กะว่าจะกลับไปเก็บของที่บ้านก่อนพรุ่งนี้เก้าโมงเจอกันที่ล็อบบี้นะเว่ย”

 

            “เออ มีเรื่องนึงสำคัญมากๆเลยว่ะสทอร์ม ฉันกลัวว่าถ้าไม่ได้บอกแก เดี๊ยวแกคงผิดใจกับน้องริชแน่ๆ”

 

            “อะไรไอแม็ค =__=*”

 

            “เมื่อตอนที่ฉันเลือกชุดว่ายน้ำอยู่ฉันเจอน้องฮันนี่ว่ะ”

 

            “แล้ว?”

 

            “น้องเขาถามว่าพวกฉันจะไปไหน ฉันก็เผลอพูดไปว่าจะไปหาดของแก น้องฮันนี่เขาก็เลยขอฉันไปด้วย..”

 

            “แล้วแก็เผลอตอบตกลงงั้นสิ”

 

            “ก็..ก็น้องเขาร้องไห้อ่ะ ฉันก็สงสารน้องเขาเพราะว่าแกเล่นไม่ร่ำลาน้องเขาเลยซักคำ”

 

            “แกรู้ได้ไงว่าฉันไม่ร่ำลาไอแมค แกนี่สร้างปัญหาให้ฉันจริงๆ ไม่รู้ล่ะ ในเมื่อแกตกลงแกก็ดูแลฮันนี่ไปเลย ป่ะริชท์ ขึ้นห้องเถอะ”

 

            ฉันยืนฟังไอแมคพูดกับสทอร์มอยู่นาน สรุปที่เข้าใจเลยนะคือไอแมครับปากฮันนี่ไว้ว่าจะพาฮันนี่ไปด้วย เฮอะๆๆ ฉันล่ะอยากจะยกรางวันตุ๊กตากิ้งกาทองให้ยัยฮันเน่านั่นจริงๆ ยัยนั่นเล่นละครเก่งม๊ากกกกก เล่นละครกับทุกคน เหอะๆ

 

            “อืม ไปดิ”

 

            ฉันตอบสทอร์มแล้วเดินตามเขาขึ้นห้องไป ระหว่าทางที่กว่าจะกลับมาถึงห้องฉันเห็นเขาดูจะหงุดหงินอยู่ไม่น้อย คงจะเป็นเรื่องฮันนี่แน่ๆแหละ และดูเหมือนว่าถ้าฮันนี่ไป ฉันอาจจะต้องมีเรื่องผิดใจกับเขาอย่างที่ไอแม็คบอก ทำอย่างกับว่าทุกวันนี้ฉันถูกใจเขาตายล่ะ ก็แค่ทำดีด้วย แล้วก็เปิดใจให้ก็เท่านั้น =_=

 

            “ริชท์ เธอเข้าห้องไปก่อนเลย ฉัน..พอดีฉันลืมของไว้ข้างล่างกับเลเวลน่ะ”

 

            “งั้นเหรอ อืม งั้นฉันจัดกระเป๋าไปก่อนเลยนะ”

 

            “โอเค”

 

            ฉันรับถุงใส่ชุดว่ายน้ำของฉันมาจากสทอร์มแล้วก็แตะคีย์การ์ดเข้ามาในห้อง ถ้าให้ฉันเดานะ เขาไม่ได้ไปหาเลเวลหรอก แต่เขาคงไปหาฮันนี่นั่นแหละ อือ แบบนี้ก็เจ็บดีนะ…

 

            เอาล่ะ! หลังจากที่เหนื่อยจากการจัดกระเป๋ามานานสองนานในที่สุดก็เสร็จซักที ฉันลากกระเป๋าไปวางไว้ตรงข้างประตูทางเข้าเพื่อวันพรุ่งนี้จะได้สะดวกหน่อย ไม่ต้องลากไปลากมา ยิ่งเพิ่งค่อยยังชั่วจากเมื่อเช้า แต่ก็ยังไม่ดีเท่าไหร่นัก นึกจะเจ็บก็เจ็บ นึกจะหายก็หาย

 

            ฉันเดินกลับมานั่งที่โซฟา เล่นโทรศัพท์ กินขนม ฟังเพลง ไปเรื่อย เพื่อรอสทอร์มกลับมา เอ๊ะ แล้วทำไมฉันต้องรอเขาด้วยเนี่ย! ไม่ๆๆ ฉันไม่ได้รอเขานะ!! ={}=!

 

 

**รับสายหน่อยคร๊าบบบบบน้องสาวของพี่….รับสายหน่อยคร๊าบบบบบ…

 

 

            โอ๊ะๆๆๆๆๆๆ พี่ไวน์โทรมาๆๆๆๆๆ เย้ยยยยยยยยยยยยยว์ >[]<

 

            “ค่า! พี่ไวน์”

 

            (“ริชท์ เป็นไงบ้าง”)

 

            “ก็เรื่อยๆอ่ะค่ะ พี่ไวน์ที่บ้านเป็นไงบ้างคะ ริชท์ว่าจะถามตั้งนานแล้ว”

 

            (“ดีขึ้นมากเลย ยิ่งวันนี้ก็ยิ่งดีนะ หุ้นของเรากลับมาแล้ว 80% ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเมื่อเช้าที่คุณไทม์ แฟร์ไคลน์เรียกแม่ไปคุยจะเรื่องนี้หรือเปล่า”)

 

            “จ..จริงเหรอคะ!” หุ้นกลับมาแล้ว 80% อย่าบอกนะว่าเป็นเพราะฉันกับสทอร์ม…

 

            (“แต่ก็ดีมากใช่มั๊ยล่ะ ตอนนี้ริชท์ก็ดูแลตัวเองดีๆนะ อย่าไปเสียท่าให้เจ้าสทอร์มนั่นล่ะ พี่เป็นห่วง แล้วก็หวงริชท์มากรู้มั๊ย เราเป็นผู้หญิงต้องดูแลตัวเองดีๆพี่ล่ะบอกตรงๆเลย พี่ไม่ไว้ใจนายสทอร์มนั่นเลยจริงๆ ดูเพลบอยอยู่ไม่สุขยังไงก็ไม่รู้สิ”)

 

            “ค..ค่ะพี่ไวน์ ริชท์จะดูแลตัวเองให้ดีๆเลย พ..พี่ไวน์ไม่ต้องเป็นห่วงนะ”

 

            เสียงของฉันที่เริ่มตะกุกตะกักอย่างเห็นได้ชัด ไม่ใช่เพราะเรื่องที่คุยกับพี่ไวน์หรอก แต่เป็นเพราะนายสทอร์มต่างหาก! เขาเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี๊ยะ! =^=::; แถมตอนนี้ยังมานั่งจ้องฉันตาเขม็งอีก เฮือก!! ร…เริ่มอันตรายแล้วๆ!!! ={}=::;

 

            “คุยต่อไป ห้ามวาง ถ้าเธอวางฉันจูบนะ เอาสิ!”

 

            “(T__T) (_   _) (T__T)”

 

            (“ริชท์ เป็นอะไรไป เงียบเชียว”)

 

            “เอ่อ เปล่าๆค่ะพี่ไวน์ พอดีอยู่ๆสัญญาณมันก็ขัดๆอะค่ะ เมื่อกี้พี่ไวน์พูดว่าอะไรบ้างนะคะ”

 

            (“เปล่าพี่ยังไม่ได้พูด เอ้อ ริชท์ แค่นี้ก่อนนะ พ่อพี่เรียกให้พี่เข้าประชุมแล้ว”)

 

            “พ..พี่ไวน์! อย่าเพิ่งวางสิคะ!! วางไม่ได้นะคะ!!”

 

            (“อะไรกันริชท์ งอแงเป็นเด็กเชียว พรุ่งนี้ก็จะได้เจอกันแล้วนะ ไว้พี่จะทำของอร่อยๆให้กินนะ เพราะฉนั้นอย่างอแงแล้วก็ดูแลตัวเองดีล่ะ พี่เข้าประชุมก่อนนะ สายมากแล้ว..ตุ๊ด!”)

 

            “(TT______TT)”

 

            “พี่ชายสุดที่รักของเธอวางไปแล้วเหรอ…ว้า…ทำแบบนี้ได้ยังไงกัน ทั้งๆที่เธอห้ามไม่ให้เขาวางเนี่ยนะ”

 

            “(TTT______TTT)”

 

            “ไม่ต้องมาทำท่าจะร้องไห้เลย เธอกลัวฉันจะจูบเธอขนาดนั้นเลยหรือไง”

 

            “(TTT___TTT) (___   ___) (TTT___TT)”

 

            “พอๆๆ เลิกทำหน้าตาแบบนั้นได้แล้ว นี่ก็เริ่มจะมืดอีกแล้ว เธอหิวมั๊ย กินอะไรมั๊ย”

 

            “น..นายไม่จูบฉันแล้วเหรอ (TT^TT)”

 

            “ทำไม ฉันไม่จูบไม่ดีเหรอ หรือว่าจะจูบดีล่ะ ตอนนี้ฉันก็ลังเลนะ ยิ่งตอนนี้เริ่มใกล้เวลานอนแล้วด้วย ^-^”

 

            “ม..ไม่!! ดีแล้ว!!! นายไม่จูบนะดีแล้ว ฉันไม่หิว ฉันนอนเอาแรงก่อนนะ!!!”

 

            ฉันสะดุ้งโหยงสุดตัวแล้วผลักสทอร์มออกอย่างแรง เพราะว่าเขาเดินเข้ามากระซิบไกล้ๆหูของฉันแล้วยิ้มเจ้าเลห์ ไหนเขาสัญญาแล้วไงว่าจะไม่ทำมันอีก สัญญาจอมปลอมน่ะสิ! เขานี่มันหมาป่ากระหายเนื้อชัดๆ ไว้ใจไม่ได้จริงๆ!! ฉันคงต้องป้องกันตัวเองมากกว่าเดิมหน่อยแล้วล่ะวันนี้!!!

 

            ปึง!

 

            ประตูห้องนอนถูกล็อคแล้วเรียบร้อยโดยที่สทอร์มยังคงไม่รู้ว่าวันนี้ฉันจะให้เขานอนนอกห้อง ก็เรื่องอะไรฉันจะให้เขาเข้ามาทำมิดีมิร้ายฉันล่ะ ถูกมั๊ย

 

            แกร๊กๆ แกร๊กๆ

 

            ปึงๆๆๆ

 

            “ริชท์!! ริชท์!!”

 

            “มีอะไรรึเปล่าสทอร์มมมมมม >0<”

 

            “เธอล็อคประตูทำไม เปิดเดี๊ยวนี้นะ!”

 

            “ฉันไม่ได้ล๊อคคคคค ประตูมันเป็นห่วงฉันมันบอกว่าคืนนี้นายอันตรายยยยยย”

 

            “พูดเรื่องนิทานบ้าบออะไรของเธอเนี่ย ประตูบ้านเธอพูดได้ด้วยเรอะ!”

 

            “อื้มมมมมมม เพราะฉนั้นวันนี้นายนอนที่โซฟาข้างนอกไปละกันน๊า (>0<)/”

 

            “เฮ่ย!!!! ริชท์!! ไม่ได้นะ! นั่นมันห้องนอนฉันนะ! เฮ่ย!!”

 

            “อ้าวววว ของนายหรอกเหรอ ไม่บอกไม่รู้เลยนะเนี่ย >0<”

 

            “อย่างน้อยฉันก็ขอผ้าห่มกับหมอนก็ยังดีน่า! โถ่! ริชท์ ข้างนอกนี่มันหนาวนะ!”

 

            เออ จริงสิ ข้างนอกนั่นไม่มีหมอนกับผ้าห่มนี่นา เอ้า ฉันก็ลืมไปเลย ฉันรีบเดินไปหยิบหมอนกับผ้าห่มขนสัตว์ที่อยู่ในชั้นข้างเตียงนอนก่อนจะเดินไปเปิดประตู

 

            ผลัก!! โครม!!!!

 

            “กรี๊ดดดด!!!!!”

 

            ด้วยแรงดึงประตูจากฉันและแรงผลักประตูจากสทอร์มที่ดันเปิดพร้อมกันทำให้ทั้งฉันและสทอร์มเสียการทรงตัวจนมานอนแอ้งแม้งอยู่กับพื้น โชคดีที่มีหมอนและผ้าห่มผืนหนาที่ฉันกอดไว้อยู่ทำให้สทอร์มไม่ได้กระแทกลงมาแรงเท่าไหร่ แต่ก็ยังคงจุกอยู่ดีอ่ะนะ อูยยยยย T^T

 

            “ริชท์..”

 

            “={}=::;” ซ..ซวยแล้ววววงายยยยยยยยยยย

 

            จุ๊ฟ.. จุ๊ฟ.. จุ๊ฟ

 

            “!!!!!!!!!!!!!!”

 

            ย…อยู่ดีๆสทอร์มก็ก้มลงมาจุ๊ฟที่แก้มฉันเฉยเลย แถมยังจุ๊ฟไปเรื่อย ทั้งที่หลังใบหู ต้นคอ แถมเขายังขว้าแขนฉันไว้ไม่ให้ต่อต้านเขาอีก!! ไหนเขาบอกว่าจะไม่ทำมันแล้วไง!!!!

 

            “สทอร์ม!! หยุดนะ!!! อย่าทำแบบนี้!!! ไหนนายบอกว่าจะไม่ทำแล้วไง!!!”

 

            “ฉันแค่อยากจูบเฉยๆ แต่ฉันจะไม่เลยเถิดถึงขั้นปล้ำเธอหรอกน่าริชท์…จุ๊ฟ..”

 

            “อ..อึก!!”

 

            สทอร์มเลื่อนริมฝีปากของเขาที่ไซร้ซอกคอของฉันขึ้นมาจูบปากฉันแทน จะต่อต้านมือก็ถูกรวบไว้แถมขาก็ขยับไม่ได้เพราะถูกคร่อมไว้อีก ยิ่งพอลืมตามองเขาตอนนี้ภาพของเมื่อคืนก็ซ้อนทับ ภาพที่เขาทำร้ายฉันด้วยการกระทำแบบนี้..ถึงแม้ว่าคราวนี้จะดูนุ่มนวลอ่อนโยนกว่าก็เถอะ ไม่รู้เหมือนกันว่าตั้งแต่ฉันเจอเขามานี้เราจูบกับไปแล้วก็ครั้ง ฉันรู้แค่ว่ามันบ่อยมาก บ่อยเกินไป..สำหรับคนที่เพิ่งรู้จักกัน..

 

            “ริชท์.. ฉันขอลบรอยคิสมาร์คให้เธอได้มั๊ย..”

 

            “…ม..มันลบได้ด้วยเหรอ”

 

            “ฉันทำได้ ฉันก็ลบได้สิ แต่อาจจะเจ็บหน่อยนะ..จุ๊ฟ..”

 

            “!!!!!”

 

            สทอร์มก้มลงมาจูบฉันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาปล่อยมือจากแขนฉันแล้วเปลี่ยนไปปลดกระดุมแทน! ฉันพยายามคว้าแขนเขาเพื่อไม่ให้เขาทำอะไรไปมากกว่านี้แต่ดูเหมือนว่ามือของฉันมันคงจะเล็กและแรงน้อยเกินไป เพราะมันไม่ได้ช่วยอะไรขึ้นมาเลย สทอร์มอุ้มฉันที่ดิ้นไปดิ้นมาให้ขึ้นไปอยู่บนตัวเขา ดูเหมือนว่าเขากำลังจะอุ้มฉันไปที่เตียง เสื้อผ้าของฉันที่หลุดลุ่ยถูกจัดการออกไปจากตัวและร่วงไปอยู่ที่ข้างเตียงเรียบร้อยไม่มีเหลือแม้กระทั่งชั้นใน

 

            “อึก!!!!!”

 

            ฉันได้แต่กัดฟันทน ตอนนี้สทอร์มถอนจูบออกจากปากของฉันแล้ว แต่เขากำลัง ก้มลงไปจูบซ้ำที่รอยคิสมาร์คที่มีอยู่ อย่าเรียกว่าจูบจะดีกว่า เรียกว่ากัดเลยเถอะ เจ็บสุดๆ!!!!!

 

            “ม..มันจะหายจริงๆเหรอสทอร์ม!! ไม่ใช่ว่านายโกหกฉันเพื่อจะทำเรื่องอย่างว่านะ!!!!!”

 

            “ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำก็คือไม่ทำ ทนหน่อยนะ เหลืออีกสี่ ห้ารอยเอง”

 

            “ฉัน…ฉันเจ็บ!!! สทอร์ม!!!!!”

 

            สทอร์มก้มกัดที่รอยคิสมาร์คลงไปเรื่อย จากต้นคอ หัวไหล่ แขน หน้าอก หน้าท้อง แล้วตอนนี้เขาก็กำลังกัดอยู่ที่ท้องน้อยของฉัน ถ้าถามว่าฉันอายมั๊ย บอกได้เลยว่าตอนนี้ฉันอยากจะแทรกแผ่นดินหนีจริงๆ เขาต้องมาเห็นเรือนร่างเปล่าเปลือยของฉัน มีผู้หญิงคนไหนด้วยเหรอที่อยากเปิดเผยเรื่องแบบนี้ให้ผู้ชายเห็นน่ะ!

           

            ตอนนี้มือข้างนึงของฉับจับต้นคอของสทอร์มไว้และมืออีกข้างยังคงจิกไปที่หัวไหล่ของเขาด้วยความเจ็บจากการที่เขากัดลงมาบนที่เดิมๆซ้ำแล้วซ้ำเล่า

 

            “ส..เสร็จหรือยังสทอร์ม ครบทุกรอยแล้วหรือยัง..”

 

            “…จุ๊ฟ..”

 

            สทอร์มไม่ตอบ เขายังคงไล่จูบต่ำลงไปเรื่อยๆ เฮ้ยๆๆ ฉันจำได้ว่าที่ตรงนั้น กับต้นขาอ่อนฉันไม่มีรอยคิสมาร์คนะ!!!

 

            “สทอร์ม!!!!!! อ๊ะ!!!”

 

            ถึงวันนี้เขาจะไม่ได้ใส่อะไรเข้ามาในตัวฉันแต่เขาก็ยังคงเล่นกับสิ่งสำคัญของฉัน เขาทำราวกับว่ากำลังเลียไอศครีมที่กำลังจะละลายเข้าไปในปากของเขาอย่างนั้นแหละ! ฉันพยายามดันหัวของสทอร์มให้ออกไปจากตรงนั้น แต่เขาก็กลับเข้ามารวบมือของฉันอีกครั้ง! ตอนนี้ตัวฉันขนลุกวูบวาบไปหมด สทอร์ม นายกำลังจะทำให้นิยายเรื่องนี้ติดเรท 18+ นะ!!!!!!!!!!!

 

            “อ..ส..สทอร์มม!! อึก!!!!”

 

            ฉันกลืนน้ำลายที่มีอยู่เพียงน้อยนิด เพราะถูกเขาแย่งไปตั้งแต่ที่เราจูบกันอยู่ มือที่ถูกรวบเริ่มเจ็บระบม สทอร์มยังคงไม่ละออกไปจากตรงนั้น เขายังคงใช้ลิ้นกับมัน ทำราวกับว่ามันคือปาก ทำราวกับว่าเขากำลังจูบมันอยู่! น้ำตาของฉันค่อยๆไหลรินออกมา..ไม่ใช่เพราะว่าฉันเจ็บ แต่เพราะว่ามันทรมาณมากต่างหาก มันต่างจากเมื่อวานที่เจ็บมาก แต่วันนี้มันทำให้ฉันรู้สึกดีแบบแปลกๆ รู้สึกดีกับเรื่องน่าอาย!!

 

            เวลาผ่านเลยไป ฉันเหลือบสายตาขึ้นไปมองนาฬิกาที่แขวนอยู่ เมื่อไม่นานมานี้มันเพิ่งแค่หกโมงเย็นกว่าๆ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นสองทุ่มครึ่งไปแล้ว สทอร์มเล่นกับจุดไวต่อความรู้สึกของฉันอยู่นานเดี๊ยวเลียราวกับไอติมกำลังละลาย แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนเป็นเอานิ้วใส่เข้ามาแทน..จากหนึ่งนิ้ว เป็นสองนิ้ว สลับกันซ้ำแล้วซ้ำเล่า… ฉันทำได้เพียงกัดฟันทน..ไร้การต่อต้าน..ไร้เสียง..และ น้ำตาเหือดแห้งไปแล้ว..

 

            แต่มันกลับไม่ได้รู้สึกเจ็บแบบเมื่อคืน คราวนี้มันทำให้ฉันสบายตัวอย่างบอกไม่ถูก ฉันกำลังกลายเป็นผู้หญิงมักมากไปแล้วหรอไงกัน! ยิ่งตอนนี้ที่เขาเพิ่มความรุนแรงและความเร็วมันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกดีมากเข้าไปอีก!!!!!

 

            “เธอเสร็จแล้วริชท์!…เธอเสร็จแล้ว..”

 

            “ฮ..เฮ่อ..ฮึก...”

 

            สทอร์มคว้าตัวที่สั่นเทาของฉันขึ้นไปกอด มือของเขาดูจะเปียกไปหมด ฉันไม่เคยทำเรื่องอย่างนี้ มาก่อน และดูเหมือนว่ายิ่งฉันอยู่กับฉันก็มีแต่จะทำเรื่องที่น่าอาย เรื่องที่บอกใครไม่ได้ เรื่องที่มีแต่ฉันกับเขาที่รู้..

 

            ฉันกอดตอบสทอร์ม ทำไมกันนะ ทำไมครั้งนี้ฉันถึงไม่มีความรังเกียจหรือความโกรธเขา ฉันเพียงแค่อาย..ฉันเป็นอะไรของฉันกันแน่เนี่ย..

 

            ฉันถูกอุ้มเขามาในห้องน้ำ เรี่ยวแรงฉันยังคงไม่กลับมาดีเท่าไหร่ ทำไมฉันถึงได้รู้สึกเหนื่อยขนาดนี้ทั้งๆที่ฉันแค่นอนเฉยๆเท่านั้น สทอร์มค่อยๆวางฉันลงในอ่างจากุจชี่ที่มีน้ำอุ่นๆไหลวนไปวนมา เขาเดินหันหลังไปถอดกางเกงและเปลี่ยนเป็นผ้าขนหนูผืนเล็กที่ดูจะไม่ปิดของเขามิดชิดเท่าไหร่ ก่อนจะหันกลับมาแล้วก้าวลงมาในอ่างเดียวกับฉัน..

 

 

            ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตอนนี้หน้าของฉันต้องแดงมากแน่ๆ!!

 

 

            ฟองสบู่จำนวนมากที่ผุดขึ้นมาจากอ่างทำให้ฉันหายอายขึ้นมาได้บ้าง เพราะมันทำให้เขามองไม่เห็นเรือนร่างของฉันตรงๆจากที่ที่มีแสงสว่างมากขนาดนี้ สทอร์มค่อยๆถูฟองสบู่ให้ฉัน ลูบหน้าฉัน เขาอาบน้ำให้ฉันที่ได้แต่นั่งหมดเรี่ยวแรงอยู่ในอ่าง ตามจริงฉันก็ยังพอมีเรี่ยวแรงอยู่นะ แต่ฉันถูกสะกดสายตาไว้ที่เขา ร่างกายเกร็งทำอะไรไม่ถูก ทำได้แค่ปล่อยให้มันเลยตามเลย เพราะยังไงฉันก็ไม่มีอะไรที่จะต้องเสียอีกแล้ว..

 

            อยู่ดีๆฉันก็รู้สึกว่ามีผ้าขนหนูหลุดขึ้นมาอยู่บนตักของฉัน ข..ของสทอร์มแน่ๆ ย..อย่าบอกนะว่าตอนนี้เขา!!

 

            “ริชท์..ขอให้ฉันเข้าไปในตัวเธอได้มั๊ย ฉันสัญญาว่าจะทำให้มันปลอดภัย..”

 

            “…”

 

            “ถ้าเป็นตอนนี้ เธอจะไม่เจ็บริชท์ เธอจะไม่เจ็บปวดตรงไหนเลย..นะ..”

 

            “อืม..”

 

            ฉันหลับตาและพยักหน้าให้เขา ตอนนี้ฉันได้กลายเป็นของเขาอย่างแท้จริงแล้ว ถึงแม้ว่าเราจะยังไม่ได้แต่งงานกัน ถึงแม้ว่ามันจะผิด แต่ฉัน..รักเขา.. ฉันรักเขาและยอมเขาได้ทุกอย่างแล้วตอนนี้…ฉันพูดได้คำเดียวเลยว่า ..ฉันรักเขามาก..ฉันรักสทอร์ม...

 

            “อะ!!! ส…สทอร์ม!!!!!”

 

            “เจ็บเหรอ.. ฉันจะพยายามทำเบาๆนะ…”

 

            สทอร์มสอดใส่ของเขาเข้ามาในตัวฉัน ฉันรู้แล้วว่าทำไมพวกเลเวลและไอแม็คถึงได้ถามฉันแปลกๆทันทีที่เห็นหน้าฉันอีกครั้ง เพราะว่าของสทอร์มมันใหญ่มากน่ะสิ!! ต่างจากนิ้วสองนิ้วนั่นลิบลับ ราวกับว่าเอาท่อนแขนยัดเข้ามาในตัวฉันอย่างนั้นแหละ ถ้าจินตนาการเป็นภาพอย่างอื่นฉันคงนึกถึงขวดแป๊ปซี่ขวดละสิบสองบาทที่เพิ่งออกใหม่..เจ็บจนทำให้ฉันแทบดิ้นอย่างกับปลาที่กำลังจะขาดอากาศหายใจ...

 

            มือทั้งสองข้างของสทอร์มยังคงลูบไล้ไปทั่วร่างกายของฉัน ดูเหมือนเขาพยายามที่จะทำให้ฉันผ่อนคลาย เขาขว้าแขนของฉันให้ไปเกาะอยู่ที่เอวของเขาซึ่งฉันก็ทำตามอย่างว่าง่าย สทอร์มขยับตัวเป็นจังหวะน้ำที่เต็มอ่างค่อยๆล้นออกตามแรงที่ข้าขยับไปมา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะน้ำอุ่นๆหรือว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกของฉันแล้วหรือเปล่าฉันไม่รู้ จากตอนแรกที่เจ็บมากจากการที่เขายัดไอ้นั่นเข้ามาแต่ตอนนี้ฉันกลับไม่รู้สึกเจ็บเลยซักนิด กลับกลายเป็นว่ามันทำให้ฉันรู้สึกดี และรู้สึกอยากกอดเขามากเข้าไปอีก ฉันอยากอยู่แบบนี้กับเขานานๆ..

 

            หลายชั่วโมงล่วงเลย ทั้งฉันและสทอร์มต่างเริ่มเหนื่อยหอบ หลายท่าทางที่ถูกเปลี่ยนฉันทำตามที่เขาบอกราวกับว่าเคยทำเรื่องพวกนี้มาแล้วหลายครั้ง เขาสอนฉันและจัดท่าทางหลายอย่าง มีสิ่งนึงที่ต่างจากเมื่อวาน เขาไม่ได้ทำรอยคิสมาร์คไว้บนร่างกายฉันเลย ฉันมองตัวเองในกระจกที่ส่องมาเห็นอริยาบททั้งฉันและเขา..ฉันมองไปตามร่างกายตัวเองในกระจก..รอยคิสมาร์คของเมื่อวานมันหายไปแล้ว..

 

 

          ตอนนี้สทอร์มอยู่ข้างหลังฉันและยังคงทำมันต่อไปเขาทำรุนแรงขึ้นและใส่ไอ้นั่นเข้ามาลึกขึ้นทุกๆครั้ง ฉันเกาะขอบอ่างไว้เพื่อทรงตัวไม่ให้ผิดท่าตามแรงที่เขากระแทก ระหว่างสองสามชั่วโมงมานี่สทอร์มเขาบอกว่าเขาเสร็จไปแล้วสองสามครั้งแต่เขาก็ยังคงทำมันต่อเพราะว่ามันยังไม่หมดยกของเขา ฉันไม่กล้าส่งเสียงร้องเพราะมันออกจะดูน่าอายเกินไปหน่อย แต่ก็มีบ้างที่เผลอหลุดออกมา..เพราะ สทอร์มทำแรงขึ้นๆทุกครั้งที่เขาเสร็จ แรงขึ้นทุกครั้งๆและทุกครั้ง แต่ฉันก็ยังคงต้องการ…

 

…และแล้ว..ช่วงเวลาที่แสนเหน็ดเหนื่อยและแสนมีความสุขของฉันกับสทอร์มก็ผ่านพ้นไป…

 

            ฉันถูกอุ้มกลับมาที่เตียงอีกครั้งเราสองคนต่างก็เหนื่อยและเพลียมาก แต่เราก็ยังคงนอนกอดกัน ไม่ปล่อยกันไปไหน เขากอดฉันด้วยแขนแข็งแรงกำยำ แผงอกที่มีกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ ลมหายใจที่ดูหอบเหนื่อย เราสองคนต่างหลับตาลง และแน่นอน ดูเหมือนว่าฉันจะรักเขามากขึ้น ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม ฉันรักเขา.. สทอร์ม...

 

           

 

 

 

 

 

ปล.จากผูแต่งจ้าาาาา

อ่านเสร็จเม้นติชมด้วยเน้อออออออ ให้กำลังใจหน่อย

หรือบ่นเกี่ยวกับนิยายหน่อยก็ดีง่ะ เดี๊ยวเค้าไม่แต่งต่อไม่รู้ด้วยนะ

งอนอ่ะ งอนๆ งานนี้เจ๊งอนจริงนะ!

เดี๊ยวถ้าไม่เม้นนะ จะอัพช้าาๆ จะไม่รีบอัพละ =^=