สิ่งที่เคราะห์ร้าย คือหัวใจ ของผม (y)

"ครูก็ขอให้นักเรียน ทุกคนประสบความสำเร็จในทุกๆเรื่องนะ ทำอนาคตของตัวเองให้ดีที่สุด"  พวกผมก้มกราบครูประจำห้อง บางคนก็น้ำตาซึ้ม ผมก็เหมือนกัน แอบซึมนิดๆ

"มาๆ พวกเรา ถ่ายรูป" เพื่อนคนหนึ่งเรียกให้ทุกคน หัหันหน้ากลับมาถ่ายรูป ทุกคนต่างยิ้มพร้อมน้ำตา ไม่ต่างจากผม

"เฮ้ยยยยจบแล้แล้วสินะพวกเรา" หัวหน้าห้องพูดขึ้น ทุกคนต่างพากันยิ้ม

"ฉลองสิครัช" ผมนี่แหละครับพูดขึ้น เพื่อนทุกคนพยักหน้ากันเป็นแถม

"เนื้อย่าง กันเปล่า" ทุกคนพยักหน้าเช่นเดิม เราทุกคนจึงเดินลงมาจากห้องเรียน ด้วยรอยยิ้ม กอดคอกันเดินลงบันได

พวกเราไม่ขึ้นรถครับ เราเดินมาถึงร้านเนื้อย่าง ไม่ไกลจากโรงเรียนเลยครับ ใกล้มาก

"ร้อนว่ะ" ฮ่าๆทุทุกคนหัวเราะ ไอ้คิมเด็กหลังห้องมันค่อนข้างที่จะ เอ่อๆ สักหน่อย แต่นิสัยดี

"มึมึงเล่นกินซะขนาดนั้นไม่ร้อนก็ให้มันรู้ไป ฮ่าๆๆ" ไอ้หัวหน้านี่ก็ซ้ำเติมอีกคน ผมล่ะเพลียจิต กับพวกนี้

"อ้าวว ชน " อย่าตกใจ พวกเรากินน้ำอัดลมครับ ไม่มีอบายมุข เพราะเราอยู่ในเครื่องแบบนักเรียน คนอื่นมองไม่ดี เอิ้กกก คนดี

Stop ไว้นะ เดี๋ยวมาต่อทีหลัง เจ๊ติวๆ จะไปสอบเมืองเลยยยยยย