สิ่งที่เคราะห์ร้าย คือหัวใจ ของผม (y)

"อร่อยมั้ยว่ะ ดูหน้าสิ" ผมทักคนที่อยู่ตรงหน้า มันคือเพื่อนที่ผมรักมาก แซม

"ก็...ก็อร่อยนะ" ดูหน้ากับคำพูดมันสิครับ ต่างกันริบ

ฟังไม่ผิดครับ ผมชือ นนท์ ครัช เป็นผู้ชายที่ค่อนข้างจะเป็นมาก คือแมน นั้นแหละ ผมไม่มีแฟนหรอกครับ ถึงมีก็ไม่เป็นตัวเป็นตน (เป็นผี) บ้าน่าเจ๊ มันเป็นการเปรียบเทียบ เดี๋ยวมีโกรธ (จ้าๆ) ผมสนิทกับไอ้แซมมาก มากจนรู้ว่ามันเป็น....นั่นแหละ

"เอ่อๆ  รีบกินๆ เดี๋ยวไปช้อปปิ้งต่อ" ตามนั้นผมวาง Consept ไว้ว่า จะมาทานไอศรีมก่อนแล้วไปช้อป

"อืม...อิ่มแหละ" ดูหน้าตาสิเศร้า แมร่งจัง โถ่โว้ยยยยยยยยยย!!!

ผมจึงจ่ายตังค์และเดินออกมาจากร้านไอศครีมสุดหรูนั่น ช่างสิ ผมมีเงินแล้วกัน ในขณะที่เดินสายตาผมก็ไปสะดุดกับใครบางคนที่หน้าโคตรคุ้น

ไอ้ฟราน!!

ไอ้สารเลว!!

แต่ผมดันต้องเจ็บใจมากกว่าเดิม เมื่อแซมหยุดเดินและเขาเอามือทั้งสองข้างของเขา จับแขนข้างหลังผมไว้แน่น เหมือนเขาเห็นและรู้แล้ว เขาบีบแขนผมแน่น เหมือนกับกำลังร้องไห้ แต่ไอ้บ้านั่นมันไม่เห็นแซมเลยสักนิด มันเดินมาพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งดูท่าทางเป็นลูกคุณหนู

หึ ไอ้เลว!!

'ผัวะ'

ผมซัดหมัด ลงไปเน้นๆที่ใบหน้าของมัน ผมทนไม่ไหว แต่ดูเหมือนมันจะตกใจมากพอสมควร ที่เห็นผม

"อร๊ายยยยย! อะไรของแกห่ะ มาทำพี่ฟรานทำไม!" ยัยนี้ ปัญญาอ่อนจริงๆ

"หึ ถามพี่ฟรานของเธอก่อนไหม ทำใครก่อน!" 

"พี่ฟราน ทำอะไรค่ะ พี่" ยัยนี้หันหน้าไปถามไอ้บ้านั้น ที่กำลังเช็ดเลือดจากปากตัวเอง

ในขณะที่แซม ก็กุมมือผมแน่น และลากผมออกมาจากที่นั่น ผมจึงยอมเดินตามคนร่างบางมา

"ฮือ...เลิก...ฮือ...ไปยุ่งกับเขาเถอะ" แซมร้องไห้จริงๆด้วย ผมจึงเอาผ้าเช็ดหน้ายื่นให้แซม เขาจึงรับไปเช็ดน้ำตาตัวเอง 

ผมสงสารแซมมาก!!

ผมไม่มีทางยอม ให้แซม อ่อนแออีก!!