หนุ่มหน้าใสกับใยจอมซ่า

        ... หลังโรงเรียน...

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ว่าไงนะยัยนั่นมันยังยุ่งกับแน๊คอีกหรอ ทำไมทำไมมันยังยุ่งอยู่อีกห้ะ"

"เพราะ...เพราะ" หญิงสาวในกลุ่มพยายามนึกเหตุผลแต่ก็นึกไม่ออก

"เพราะอะไร ทำไมถึงนึกไม่ออกบอกแล้วไงล่ะว่าให้ไปสืบมาแต่ก็โอ้เอ้ตลอด" เสียงดีน่าพูดด้วย

ความโมโหและโกรธแค้น

"งั้นคราวนี้ฉันจะออกโรงเอง ใช้คนอย่างพวกแกนี่ใช้ไม่ได้เลยนะ"

"ขะ..ขอโทษค่ะ" ทุกคนในกลุ่มพูดพร้อมกัน

"เออ ไม่เป็นไร ไปๆออกไปซะ" ดีน่าพูดพร้อมไล่เพื่อนๆในกลุ่ม

     ...ตอนเย็น...

ลัลลา ลัลลา  ฉันกำลังเดินเล่นอย่างสบายอารมณ์ก็มีคนมาฉุดแขนฉัน

"โอ๊ย ทำอะไรน่ะ เจ็บนะ" ฉันตะโกนบอกคนกำลังดึงพร้อมกับพยายามแกะมือออก

"หึ เจ็บสิดีจะได้จำ" คนที่ดึงมาสะบัดมืออกทันทีที่ถึงที่

        ...หลังโรงเรียน(ครั้งที่2)...

"ดีน่า" ฉันอุทานออกมาด้วยความตกใจ

"ใช่ฉันเอง มีอะไรให้ตกใจหรอจ๊ะ" เธอพูดพร้อมกับแสยะยิ้มอย่างน่ากลัว

"เธอแย่งของของฉันไป"

"อ๋อ แน๊คนะหรอเขาเป็นแฟนฉันนี่ ไม่ใช่แฟนเธอ" ฉันพูดท้าทายเล่นเอาเธอโกรธจัด

     เพี๊ยะ เธอตบฉันเล่นเอาฉันหน้าชาไปเลยแหะ ยัยนี่มือหนักชิบหาย

"หน้าด้านนะเธอฉันว่าให้เอาหินมาทุบก็ไม่หายด้านอยู่ดีแหละ"

      เพี๊ยะ ฉันตอบเธอบ้างเล่นเอาเธอหน้าหันไปเลยล่ะ

"แก แกตบฉัน"

"ใช่ ฉันตบเองแล้วจะทำไมล่ะ"

ในขณะที่เธอกำลังจะพูดก็มีเสียงแทรกมา

"หยุดนะดีน่า"

"แน๊ค" เราสองคนอุทานพร้อมกัน

"หยุดสักทีเถอะดีน่า เรื่องที่เธอพูดกับออมไว้มันจะเป็นโมฆะ เพราะ ฉันขอร้องพ่อกับแม่ไว้ว่าจะไม่

แต่งงานกับเธอแต่จะแต่งงานกับคนที่ฉันรักเท่านั้น" แน๊คพูดเด็ดขาดทำให้ดีน่าอึ้งไป5วิ

"มะ...ไม่จริง ไม่จริงใช่ไหม"

"ดีน่าเธอต้องยอมรับความจริงนะ แต่ไม่ต้องห่วงเธอยังเจอผู้ชายดีๆอีกเยอะในวันข้างหน้าและเะอสา

มารถปรับความเข้าใจกับออมและเป็นเพื่อนที่ดีด้วยกันได้นะ" แน๊คพูดปลอบดีน่า

" ไม่..ไม่มีวันที่ฉันจะญาติดีกับเธอได้นะออม และฉันจะไม่หยุดแค่นี้แน่และแน๊คต้องเป็นของฉัน

เท่านั้น"

"งั้นฉันคงทำอะไรไม่ได้แล้วจริงๆนะดีน่าถ้าเธอยังเป็นแบบนี้" ฉันกับแน๊คจึงเดินออกมา          

ปล่อยให้ดีน่าสงบสติอยู่ตรงนั้น...