หนุ่มหน้าใสกับใยจอมซ่า

     "เห้อ เหนื่อยจัง"

  ฉันพูดพร้อมปาดเหงื่อ ทำงานแบบนี้ทุกวันต้องปวดหลังแน่ๆY-Y ฉันเกิดมาในตะกูลการเกษตรฉันเลยต้องทำงานทุกวัน พอจบม.3ก็ต้องลาออกมาทำงานช่วยพ่อกับแม่                                   

     "ออม เลิกทำงานแล้วมากินข้าวได้แล้วลูก"                                                            

แม่ฉันเรียก ฉันมักเลิกงานช่วง5โมง  แต่ นี่มัน5โมงครึ่งแล้วนะ                                                                                                      

     "หิวข้าวแล้วง่าา"

          ...โต๊ะทานอาหาร...

      "ออม"                                                                                                      

พ่อเรียก                                                                                                               

     "คะพ่อ"                                                                                                      

     "พ่อมีเรื่องจะบอก"                                                                                      

      "อะไรหรอคะ"                                                                                            

ฉันตอบอย่าง งงๆ                                                                                                     

     "ลูกได้เข้าเรียนที่โรงเรียนใบไม้ผลิแล้วนะ"                                                                  

     "ว้าวว จริงหรอคะ"                                                                                              

      "งั้นทานอาหารเสร็จลูกไปเตรียมของได้เลยนะ"

      "ค่ะคุณพ่อ"                                                                                              

 ฉันบอกส่งท้ายแล้วฉันรีบตักข้าวเข้าปาก เย้ๆจะได้ไปโรงเรียนแล้ว รีบเตรียมของแล้วนอนดีกว่า เดี๋ยวตื่นสาย...

          ...เวลา 22.30น.

       "เห้อ"

 ฉันพูดพร้อมถอนหายใจทำไมถึงนอนไม่หลับนะ หรือว่าเพราะตื่นเต้น ทำไงดีนะ อืม...นึกออกแล้ว

นับเลขไง " 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11..." ฉันนับไปเรื่อยๆ " 120 121 122" ทำไมมันไม่

หลับซักทีฟะ อืม....ครอก zZzZzZ"..