MY Teacher อาจารย์ขา!! สอนเรื่องความรักหนูที ><

     ที่นี่สินะหอพักข้างโรงเรียน ทำไมมันหรูอย่างนี้เนี้ยแน่ใจนะว่าเป็นที่นี่น่ะแต่หอพักข้างโรงเรียนมีที่เดียวนี่หว่า เอ่อลืมไป เอาว่ะ!! อย่ามัวช้าหน่อยเลยต้องรีบไปติวให้เร็วที่สุด ฉับรีบก้าวฉับๆตรงไปที่พนักงานหอพัก "เอ่อ..ขอโทษนะคะ ห้องของอาจารย์ เรียวตะ โคเซย์ อยู่ไหนหรอคะ" คุณพี่พนักงานสุดสวยหันมายิ้มหวานให้ สวยเว่อร์*0*ถ้าฉันเป็นผู้ชายจีบไปนานละ(อำ)

"อยู่ห้อง201ชั้น2ค่ะ น้องคนสวย" พี่พนักงานบอกด้วย รอยยิ้มเหมือนเดิม คุณเธอจะยิ้มสวยไปไหน "ขอบคุณ นะคะ" ฉันรีบก้มหัวขอบคุณ

"ยินดีค่ะ^^" แล้วคุณพี่เขาก็เดินจากไป รีบไปดีกว่ายิ่งรีบๆอยู่

     ฉันมาหยุดอยู่หน้าห้อง201แล้วรีบกดกริ่ง

"ใครครับ" เสียงทุ้มดังขึ้น

"เอ่อ..หนูเองค่ะซากุระ ฮิมาวาริ" ฉันตอบด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นเล็กน้อย

"เธอเองหรอ รีบเข้ามาเลยฉันรอเธออยู่" อุ้ยอาจารย์รอฉันด้วยแหละอ๊ายย(มโน)

"รีบเข้ามาสิ ซากุระ ฮิมาวาริ เป็นลมแดดหรอ" เอิ่ม..อาจารย์ช่างคิดเนอะในหอพักไม่มีแสงแดดเข้ามากระทบผิวกายซักเซนเดียวเลยค้า-0- ฉันเลยรีบย่างก้าวเข้าไปในห้องอาจารย์ ในห้องมีแต่สีโทนดำเกือบหมดเลยยกเว้นตุ๊กตาหมีสีขาวน่ารัก(เดี๋ยวนะอาจารย์มีของแบบนี้หรอ)

"เธอจะยืนโชว์หุ่นของเธออีกนานไหม?- -*" ฉันสะดุ้งแล้วรีบวางกองหนังสือที่หอบมาเกือบทั้งบ้านวางบนโต๊ะเสียงดังปึ้ง!! อาจารย์มองกองหนังสือแล้วทำหน้าเครียดกว่าเดิม

"เธอเอานิตยสารถ่ายแบบมาทำไมทั้งบ้าน -*-" ซวยแล้วฉันเผลอหยิบกองหนังสือที่แม่จะเอาไปขายนี่ผิดกองแล้ว อ้ากกกกฉันลอบกลืนน้ำลายแล้วมองหน้าอาจารย์ที่กำลังจ้องเขม็งมาที่ฉันอย่างอารมณ์เสีย หนูไม่ได้ทำผิดนะ .3. อาจารย์จ้องฉันซักพักแล้วก็ลุกไปเอากองหนังสือติวมาวางบนโต๊ะกองใหญ่กว่าเดิมซะด้วยอ้ากก

"วันนี้ติวแค่ครึ่งเดียวพอ..แต่เธอเอาหนังสือของเธอมาผิด เราต้องติวทั้งกองนี้!!" อาจารย์บอกทั้งทำหน้าโหด ตายๆตายแน่ๆอ้าก!!

"เอ่อหนูเกรงใจอาจารย์น่ะค่ะ แหะๆ" อาจารย์มองหน้าโหดกว่าเดิม

"ไม่เป็นไร ไม่ต้องเกรงใจ เพราะฉันไม่เกรงใจเธอ เอาล่ะเริ่มติวได้แล้ว" ฮึก!โหดร้ายจะไม่ให้พักกันเลยหรอค้าอาจารย์ หลังจากติวเสร็จตั้งแต่7โมง ณ ขณะนี้เวลาปาไป3ทุ่มแล้วค้าT0Tน้องสุดที่รักก็ไม่โทรมาตามพี่คนนี้เลย แหมน้องฉันช่างน่ารักอะไรเช่นนี้(ประชด) อาจารย์ก็นั่งดูทีวีปล่อยให้ฉันนอนสลบอยู่ที่โต๊ะ "เธอกลับบ้านไปได้แล้ว มานอนอะไรตรงนี้น่ะ" อาจารย์สุดหล่อเดินมาเขย่าตัวฉัน ครืด ครืด เอ๋โทรศัพท์ฉันร้องนี่นาฉันรีบหยิบมาแนบหูทันที

"ว่าไงน้องชายห่วงพี่สาวมากเลยนะ" ฉันพูดพร้องกับมองไปทางอื่น(หลบสายตาอาจารย์)

"ขอโทษ นะพี่สาววันนี้ไม่ได้กลับบ้านอะ เธอนอนที่บ้านคนเดียวได้ใช่มะ" โหคุณน้องสุดที่รักถึงกับทิ้งพี่ตัวเองให้นอนที่บ้าน

"ได้ไงอะ เดี๋ยวโจรก็ขึ้นบ้านหรอกเดี๋ยวมันมาทำร้ายพี่ พี่ยิ่งสวยๆอยู่" ฉันหันไปมองอาจารย์ อาจารย์ทำหน้าสะอิดสะเอียนยังไงก็ไม่รู้ หรือว่าเราคิดไปเอง

"เธออึดจะตายซัดโจรหมอบอยู่แล้ว 555 แค่นี้ก่อนนะเปลืองค่าโทรหาพี่นี่แหละโชคดี อย่าซ้อมโจรจนเละล่ะเดี๋ยวพี่จะโโนจับแทน บ๊ายบายจุ๊บๆ รักนะครับพี่สาวสุดส้วยสวย ติ๊ดๆ" ไอ้น้องบ้าใครสั่งให้มันมาเป็นแฝดฉัน แล้วฉันจะนอนกับใครเนี่ย จริงด้วยโทรหายูมะจังดีกว่า

"ไม่มีเสียงตอบรับ บลาๆๆๆ" สงสัยยูมะจังอ่านหนังสือจนไม่ได้รับโทรศัพท์แน่เลย ฉันละสายตาไปจากโทรศัพท์แล้วมองไปทางอาจารย์ อาจารย์มองแล้วทำหน้าโหด

"ไม่ต้องมานอนห้องฉันนะห้องฉันไม่ว่าง" ฉันมองหน้าอาจารย์ด้วยสายตาวิงวอน

"นะอาจารย์ น้าน้า หนูเป็นลูกศิษย์อาจารย์นะ รับผิดชอบหนูด้วย หนูไม่มีที่ไปแล้ว" อาจารย์มองหน้าฉันแล้วหอนหายใจ

"ก็ได้แต่เธอต้องนอนพื้นนะ" เอาก็เอาว่ะ

"ก็ได้ค่ะ.."

                                       END ตอนที่2(ยาวกว่าตอนแรกเยอะเลย)