Lovely Bondi คว้าหัวใจยัยตัวแสบ

          "เซลีนลูกรัก ลูกเข้าใจที่แม่บอกใช่ไหม"

          "หนูเข้าใจค่ะแม่ แต่หนูอยากเลือกที่พักเอง หนูกับสตาร์วางแผนเลือกอพาร์ทเม้นท์กันไว้แล้ว"

          "สิ่งที่แม่เลือกให้ลูกย่อมดีสำหรับหนูสองคนอยู่แล้ว"

          "แต่....."

          "ไม่มีแต่แล้วค่ะลูก ถ้าหนูไม่อยู่ที่แม่หาให้หรือย้ายออกไปอยู่ที่อื่นลูกทั้งสองต้องกลับมาอยู่บ้านทันที! เข้าใจนะคะ?ลูกรู้ว่าแม่ต้องรู้ถ้าลูกทำอะไรที่ขัดใจแม่ :) "

          "ช่วยพูดอะไรบ้างสิ!" เซลีน่าหันไปหาแนวร่วม

          "ตกลงค่ะแม่" สตาร์ลีนน้องสาวตัวดีตอบตกลงทันที ยัยเด็กบ้า เซลีน่าสถบในใจ

          สนามบิน...

          "เซลีนได้เวลาขึ้นเครื่องแล้ว" สตาร์ลีนเรียกพี่สาว

          "โอเค ไปกัน" เซลีน่าเดินจูงมือน้องสาวขึ้นเครื่อง คิดแล้วก็ใจหายเราสองพี่น้องยังร้องไห้งอแงเมื่อต้องจากพ่อแม่ไปไกล แต่เราสองคนเลือกเองที่อยากจะมีอิสระในการใช้ชีวิต

          สนามบินKingford Smith...

          "ว้าว...ถึงซักที ตาบวมหมดแล้วเนี่ย" สตาร์ลีนหล่อนส่องกระจกมองตาบวมๆแล้วบ่นเป็นยายแก่ &!#%$^

          "เลิกบ่นแล้วมาช่วยฉันเข็นกระเป๋าออกจากที่นี่เถอะ" เซลีน่าหันไปเอ็ดน้องสาว

          ฉันตัดสินใจมาเรียนต่อมหาลัยที่ซิดนีย์ สตาร์ลีนน้องสาวที่ชอบทำตัวติดฉันเป็นตังเมจึงขอตามมาเรียนด้วย ตอนแรกพ่อแม่ก็ปฏิเสธเสียงแข็งกลัวเราสองคนอยู่กันไม่ได้ เราสองคนก็ยกแม่น้ำมหาสมุทรบลาๆมาพูดให้พวกท่านใจอ่อนจนพวกเราไปบินข้ามน้ำข้ามทะเลมาอยู่ที่นี่ ซิดนีย์!~

          "ใช่ที่นี่จริงๆหรอ"

          "ถ้าแม่ไม่แกล้งเขียนแผนที่ผิดก็ที่นี่แหละ" เซลีน่าตอบกวนๆด้วยความหมั่นไส้ท่าทางโอเว่อร์ของน้องสาว

          "เข้าไปกันเถอะ" สตาร์ลีนคว้ากุญแจจากมือฉันไขเข้าบ้าน ตอนแรกฉันขึ้นว่าแม่ให้เราอยู่อพาร์ทเม้นท์หรือหอพักใกล้มหาลัยฉันหรืออาจใกล้ไฮสคูลของยัยสตาร์ ผิดคาดที่สุด!บ้านหลังใหญ่สีขาวมีสวนสวยรายล้อมบ้านแถมอยู่ใกล้ชายหาดสวยๆอย่างชายหาดบอนได เป็นอะไรที่คาดไม่ถึงจริงๆ :)

          "พี่เซลีนดูดิมีสนามหญ้าด้านนี้ด้วย" สตาร์ลีนชี้ให้ดูสนามหญ้าสวยๆที่อยู่ด้านหลังบ้าน ภายในบ้านหลังนี้ตกแต่งเป็นโทนสีขาวสบายตา เน้นกระจกบานใหญ่ที่มองออกไปเห็นสนามหญ้าและสวนสวยด้านหลังถูกใจเราสองพี่น้องเป็นที่สุด

          ฉันเดินสำรวจภายในห้องครัวเฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างมีครบถ้วนแม้แต่ในตู้เย็นก็มีอาหารทุกอย่างพร้อมไปหมด แลดูพร้อมเกินไปไหนจะเบียร์ที่แช่อยู่เต็มตู้เย็น ชักจะแปลกๆแล้วนะแม่ฉันคงไม่เตรียมเบียร์แช่ไว้เต็มตู้เย็นแบบนี้ให้ลูกสาวสองคน ฉันค่อยๆก้าวถอยหลังและเตรียมจะกดมือถือไปหาแม่ทันที          

          "โอ๊ย!" ฉันเดินชนเข้าอย่างจังกับกำแพง

          "ถอยหลังมาชนคนอื่นแล้วยังไม่คิดจะขอโทดอีก" เสียงผู้ชาย!งั้นที่ฉันถอยหลังมาชนก็ไม่ใช่กำแพงน่ะสิ! ฉันค่อยๆหันหน้ามาเผชิญกับชายแปลกหน้า เขาสูง ขาว หล่อ มีเคราเล็กน้อยดูไม่สกปรกแต่กับแฝงความเท่ ดวงตาคู่นั้นดูลึกลับและมีเสน่ห์ ฉันรู้สึกคุ้นเคยกับหมอนี่ยังไม่ไงไม่รู้

          "จะจ้องหน้ากันอีกนานมั้ย" ชายแปลกหน้าพูดเสียงเย็นๆพร้อมยิ้มมุมปากอย่างผู้มีชัย

          "เอ๊ะ โทษที นะนายเป็นใคร!" ฉันเรียกสติกับคืน พร้อมมองหายัยน้องสาวตัวแสบที่เดินหายไปในสวน

          "พี่เซลีน!! อ้าวนี่ใครอ่ะ?" สตาร์ลีนที่วิ่งเข้ามาก็เจอกับผู้ชายปริศนาที่ยืนจ้องหน้ากับฉัน

          "ฉันชื่อ เอมไพรส์ เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้" ชายแปลกหน้าแนะนำตัวพร้อมแสดงความเป็นเจ้าของบ้านแถมยังยักคิ้วแบบกวนโอ๊ยมาให้ฉันอีก เซลีนอยากจะปรี๊ด!!!!

          ฉันยกมือห้ามสตาร์ลีนพูด ก่อนจะรีบกดเบอร์โทรที่ค้างไว้ต่อสายด่วนถึงแม่ทันที

          "ฮัลโหลสวีต~ลูกรักถึงแล้วหรอค่ะ สวยถูกใจใช่มั้ย แม่บอกแล้วแม่เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูกทั้งสอง ฮาฮ่าฮา" แม่รับโทรศัพท์แล้วพูดใส่รัวๆ

          "ค่ะถึงแล้ว" ฉันสะกดอารมณ์เดือดในใจ

          "มีผู้ชายแปลกหน้าอยู่ในบ้านแล้วเค้าบอกว่าเป็นเจ้าของบ้าน มันยังไงกันค่ะ"

          "เจอกันแล้วหรอลูก เปิดสปีกโฟนหน่อยสิค่ะ" แม่ยังทำเสียงดี๊ด๊าไม่ตกใจกับการมีผู้ชายอยู่ในบ้าน

          "ฮัลโหลๆเอมไพรส์" แม่รู้จักผู้ชายคนนี้ 0_0 ฉันกับสตาร์ตกใจมาก

          "ครับคุณน้า" แม่กับเอมไพรส์รู้จักกัน!!! 0_0

          "น้าฝากน้องทั้งสองคนด้วยนะจ๊ะ ลูกสาวน้าทั้งสองคนเป็นเด็กดีไม่ดื้อออออไม่ซนนนน" แม่ลากเสียงหมายความว่างายยยยย T.T

          "ครับคุณน้าผมจะดูแลให้เองไม่ต้องเป็นห่วง"

          "แม่ไม่คิดจะอธิบายให้ลูกสาวแม่ฟังเลยรึไงเนี่ย" ฉันรีบแย้งขึ้น

          "โทษทีค่ะคุณลูกแม่คุยเพลินไปนิดนึง คือเอมไพรส์เป็นลูกของคุณป้ามิลเชลเพื่อนสนิทแม่ไงค่ะ แม่เลยฝากให้พี่เค้าดูแลลูกและจัดการเรื่องต่างๆให้"

          "แต่แม่ค่ะ..."

          "ไม่มีแต่ จำได้ใช่มั้ยข้อตกลงของเรา" แม่พูดเสียงขู่ให้นึกถึงข้อตกลง

          "หนูเป็นผู้หญิงนะแม่ จะให้มาอยู่บ้านร่วมกับผู้ชายแปลกหน้าได้ยังไง"

          "โธ่ เซลีนลูกรัก แม่เชื่อใจลูกนะ แม่ต้องวางล่ะบาย~" แม่หมายความว่ายังไง พูดแฝงความนัยแถมยังซิ่งวางสาย

          "ถ้าเข้าใจอะไรแล้ว ฉันจะพาไปดูห้อง" นายเอมไพรส์พูดเสร็จก็เดินขึ้นบรรไดไม่สนใจฉันที่นั่งน้ำตาตกใน แถมยัยน้องตัวดีไม่ช่วยพูดอะไรนอกจากยืนจ้องหน้านายนั้นส่งสายตาเป็นรูปหัวใจ ปิ๊ง ปิ๊ง ชิส์!

          ห้องนอนของเราเป็นห้องใหญ่มีเตียงใหญ่สองเตียงมีหน้าต่างบานใหญ่มองเห็นสนามหญ้าและสวนสวยหลังบ้านมีห้องน้ำและห้องแต่งตัว ทุกอย่างถูกเตรียมพร้อมไว้หมดและใช่!มันถูกใจฉันสุดๆ ในบ้านหลังนี้มีทุกอย่างที่ฉันชอบ ยกเว้นหมอนั่น คิดแล้วหมั่นไส้ ชิส์!

          "เก็บของกันเถอะสตาร์"

          "ยอมรับมาเถอะว่าพี่ชอบที่นี่สุด"

          "เฉยๆเหอะ" ฉันบอกปัดๆ ถ้าไม่เกิดห่างกัน3ปีฉันนึกว่ายัยนี่เป็นฝาแฝด ฉันทำอะไรคิดอะไรนางก็รู้ใจไปซะหมด --*

          ก๊อก ก๊อก ก๊อก

          "เก็บของเสร็จแล้ว ลงไปช่วยกันทำมื้อเย็นหน่อยนะ"

          "ค๊าาาา" สตาร์ลีนดี๊ด๊าสุดๆ ฉันละหมั่นไส้ นางรีบเก็บของเข้าที่อย่างรวดเร็วในขณะที่ฉันค่อยๆเก็บอย่างเชื่องช้าไม่รีบร้อน เรื่องอะไรจะต้องรีบฉันไม่อยากไปสุ่งสิงกับหมอนั่น --'