The Angel's Love season

หลังจากที่วนเวียนอยู่ในมิติมืดมานาน

"เฮ้!มีใครอยู่ในนันรึเปล่าครับ!"จู่ๆก็มีเสียงเด็กผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นมา ไฮเนะเริ่มรู้สึกตัวจึงลุกขึ้นยืนเงียบๆ เด็กผู้ชายคนนั้นรีบมาดูเธอ

"นี่เธอเป็นอะไรรึเปล่าครับ!?"เขารีบเข้ามาดูไฮเนะ แต่เธอกลับเอาแต่เงียบ 

"รีบออกไปก่อนเถอะครับ นี่มันก็ดึกมากแล้วจะอันตราย รีบกลับบ้านไปก่อนจะดีกว่านะครับ"เขาพูดด้วยความเป็นห่วง แต่ไฮเนะถอยห่าง สะบัดมือเขาออก

"อย่ามายุ่งกับฉัน!!ไปให้พ้น!"เธอตะโกนลั่นโรงแรม ตอนนี้เธออยากจะตามหาเพื่อนๆคนสำคัญของเธอจนทนอยู่เฉยไม่ไหว  แต่ก็ได้ยินเสียงคานะดังขึ้น

"..ไฮเนะ!"คานะรีบลงมาดูไฮเนะ ข้างหลังเธอมีเด็กผู้ชายยืนอยู่ข้างๆกำลังจ้องมองคานะอยู่ เขาหน้าแดงมาก เธอเลยสงสัยว่าทำไมเขาถึงจ้องเธออยู่ตั้งนาน

"ขอโทษนะ พอดีไปตามอุชิโอะน่ะเลยหลงทางกับคนอื่นไปด้วย"คานะพูดขอโทษไฮเนะ

"อะ..งั้นเหรอ ถ้างั้นก็ดีแล้วล่ะที่ปลอดภัย"ไฮเนะรู้สึกโล่งอกที่ได้เจอคานะอีกครั้ง 

"ว่าแต่ผู้ชายคนนั้นเป็นใครเหรอ?เพื่อนไฮเนะรึเปล่าจ้ะ"คานะถามไฮเนะถึงผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหลังพวกเธอตั้งนานแล้ว

"เอ๊ะ..เปล่าหรอก แค่เจอกันพอดีน่ะ"ไฮเนะตอบกลับ

"เอ่อ..คือผมเป็นคู่หมั้นของคุณมิซึกิ คานะน่ะครับ เห็นเธอเดินเข้ามาในนี้กับพวกคุณผมก็เลยเผลอตามเข้ามาน่ะ"เขาพูดขึ้นบอกทั้งสองคนพร้อมกับหน้าแดง ไฮเนะกับคานะตัวแข็งทื่อไปสักพัก

"..ฮิทสึจิ...มาทำไมที่นี่?"เสียงอุชิโอะดังขึ้นจากข้างหลัง ผู้ชายคนนั้นเดินเข้าไปหาอุชิโอะ

"ผมก็มาหาพวกคานะซังไงครับ มาเดินเล่นตอนดึกๆมืดๆแบบนี้น่ะ มันอันตรายนะครับ"เขาพูดกับอพวกเธอด้วยความเป็นห่วง

"เหรอ...งั้นก็แล้วไป"เธอพูดกับเขาอย่างเย็นชา คานะกับไฮเนะแค่ดูก็รู้แล้วว่าอุชิโอะคิดอะไร

...*ตรู๊ดๆ~*... จู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น คานะรับสาย

"ค่ะ..มิโฮะเหรอ ตอนนี้ฉันอยู่กับไฮเนะแล้วก็อุชิโอะน่ะ....กลับบ้านไปแล้วหรอกเหรอ?...อืม...แค่นี้นะ ไว้เจอกันจ้ะ"พอคุยโทรศัพท์กับมิโฮะเสร็จ คานะก็ชวนให้ทุกคนกลับบ้านกันเพราะว่าตอนนี้ก็มืดมากแล้ว บ้านของคานะกับไฮเนะไปทางเดียวกัน ส่วนอุชิโอะกับคู่หมั้นของเธอก็กลับทางเดียวกัน 

"งั้นคานะ..ส่งแค่นี้ก็พอแล้วล่ะ ฉันจะเดินกลับไปเองก็ได้ แค่15นาทีก็ถึงแล้ว"ไฮเนะบอกลากับคานะ หลังจากที่เดินได้ครึ่งทาง แต่ว่า....

"!?...ไฮเนะอันตราย!!"พอคานะหันกลับไป เธอก็เห็นไฮเนะกำลังจะเดินข้ามถนนและเห็นรถกำลังซิ่งเข้ามาด้วยความเร็ว ไฮเนะไม่ทันได้ตั้งตัว คานะรีบเอาตัวไปบังไฮเนะแทนก่อนที่จะถูกชน

"....คานะ!!!.."พอไฮเนะหันกลับไปมองอีกที เธอรู้สึกเหมือนมีใครมาบังตัวเธอไว้ เห็นคานะนอนสลบอยู่ข้างๆเธอ มีเลือดไหลออกมาจากบริเวณหน้าท้อง บนศรีษะก็มีเลือดไหลออกมา เธอรู้สึกเจ็บแปล๊บเมื่อเห็นเพื่อนรักของเธอถูกชนต่อหน้าต่อตา 

"..คานะ....คานะ!..คานะ!!....ไม่นะ!!!!" เธอร้องไห้และเรียกชื่อเพื่อนรักของเธอหลายครั้ง ไม่นานก็มีรถพยาบาลมารับตัวคานะขึ้นรถ ไฮเนะก็ขอตามไปด้วย เธอรู้สึกเป็นห่วงเพื่อนรักของเธอมาก เธอได้แต่นั่งรอความหวังให้เพื่อนรักของเธอฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง 

..(พระผู้เป็นเจ้า...ได้โปรด..ช่วยคานะด้วย....ได้โปรดเถอะค่ะ...อย่าแยกพวกเราออกจากกันเลย...)......

หมอเดินออกมาจากห้องผ่าตัด "..เสียใจด้วยครับ เธอเสียชีวิตก่อนที่จะมาถึงที่นี่ เราหาทางทุกวิธีแล้ว ผมเกรงว่าคงจะช่วยอะไรเธอไม่ได้แล้วครับ.." ไฮเนะช็อกมากพอได้ฟังสิ่งที่หมอพูด เธอแทบจะล้มลงกับพื้น

"ไม่นะ....ไม่!!!!"เธอร้องไห้มาตลอดทางที่เดินกลับ วันพรุ่งนี้จะต้องไปเผาศพของคานะเพื่อให้เธอได้ไปสู่โลกเบื้องบนและได้เกิดใหม่อีกครั้ง หลังจากกลับถึงบ้านแล้ว คุเรกะซังกับคุซาเมะรีบออกมาดูไฮเนะ เธอดูหน้าซีดมาก พวกเขาจึงพาไฮเนะเข้าบ้าน

"ไฮเนะจัง..ทานอาหารก่อนนะจ้ะ พรุ่งนี้เป็นวันสำคัญด้วยนะ"คุเรกะซังวางอาหารบนโต๊ะ

"ไม่ค่ะ..ตอนนี้หนูไม่หิว..กินอะไรไม่ลงเลย..."เธอยังคงพูดอย่างเหม่อลอยเหมือนคนไร้วิญญาณ ต่อจากนี้ก็จะไม่ได้เห็นอีกต่อไปแล้ว รอยยิ้มของเธอคนนั้น เพื่อนคนสำคัญที่สุดในชีวิต เธอไม่มีตัวตนอยู่ในโลกใบนี้อีกแล้ว จะไม่ได้คุยด้วยกันอีกแล้ว จะไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้ว...  

คุซาเมะเองก็เป็นห่วงไฮเนะเหมือนกัน เขาอยากจะหาวิธีที่ทำให้พี่สาวร่าเริงขึ้น แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงดี