มึงครับ...รักกูหน่อย

           ถึง คุณอาทิตย์

          สวัสดีครับ คุณไม่ต้องรู้หรอกว่าผมเป็นใคร รู้แค่ว่าผมต้องการให้คุณไปทำงานที่บ้านศรีภูมินทร์ในวันพรุ่งนี้ คุณไม่จำเป็นต้องรู้ว่างานที่คุณจะทำคืองานอะไร ให้คุณรู้แค่ว่างานนี้เป็นงานสุจริตและได้เงิน ตอนนี้คุณกำลังเดือดร้อนสิน่ะ ถ้าคุณตกลงผมสัญญาว่าคุณจะได้ค่าจ้างพอที่จะเอาไปผ่อนคอนโดของคุณแน่นอน 

                                                  จาก ...

          จดหมายนี้เชื่อได้รึปล่าวว่ะ ใช่แล้วล่ะตอนนี้ผมกำลังร้อนเงินอยู่เพราะคอนโดที่ผมอยู่ตอนนี้ถึงงวดผ่อนอีกแล้ว ตอนนี้ถึงช่วงต่ำสุดในชีวิตผมก็ว่าได้ เพราะอะไรรู้มั้ยล่ะ ? ก็เพราะตอนนี้ครอบครัวผมล้มละลายหน่ะสิ เพราะมีหน่อนบ่อนไส้อยู่ในบริษัท จากที่เคยเป็นคนใช้เงินไม่เคยคิด คิดแค่ว่าต้องจ่ายๆๆแล้วก็จ่าย พอถึงตอนนี้ที่ครอบครัวผมล้มละลาย  ผมก็เปลี่ยนเป็นอีกคน ผมใช้เงินอย่างประหยัดสุดๆเท่าที่จะทำได้ และคอนโดนี้ผมก็ยังผ่อนไม่หมดแต่ผมโกหกพ่อแม่ไปว่าผ่อนหมดแล้ว เนื่องจากไม่อยากให้ท่านต้องเดือดร้อนเพราะผม เพราะถ้าหากผมบอกท่านไปว่าผมยังผ่อนคอนโดไม่หมดท่านต้องให้เงินผมมาผ่อนคอนโดเป็นแน่แท้ ซึ่งผมอยากให้ท่านเก็บเงินไว้ใช้เองดีกว่า เท่าที่มีตอนนี้ผมก็ยังอยู่ได้ เอาล่ะเล่ามาตั้งนานยังไม่รู้ชื่อเล่นผมล่ะสิ ผมชื่อซันน่ะครับ ตอนนี้เป็นนักศึกษามหา'ลัยรังสิต คณะวิศวะ อยู่ปี 1 ครับ           

          ว่าแต่พูดถึงเรื่องจดหมายที่ผมได้รับ ผมก็ยังแปลกใจอยู่น่ะว่ามันมาได้ไง ? ใครส่งมา ? แล้วรู้ได้ไงว่าผมต้องการเงิน ? แต่เอาเถอะ ยังไงซ่ะลองไปดูสักหน่อยก็ไม่ได้เสียหายอะไร ถ้าเป็นงานที่สุจริตผมก็ทำได้ทั้งนั้นแหละ :)

เรื่องใหม่ของไรท์ฝากด้วยน่ะจ้าา