มึงครับ...รักกูหน่อย

          ตอน 2 ทุ่ม ไอ้นนท์ก็มารับผมไปที่ผับที่มันบอก ระหว่างทางมันก็ไม่พูดกับผมสักคำ ผมถามมันว่าพาผมมาทำอะไรมันก็ไม่บอก - - 

"ถึงแล้ว ลงมา!" ถึงแล้วสินะ

"เออๆ" โห ผับนี้หรูจัง 

"ตามกูมา"

"เออ!" มันเดินนำผมเข้ามาในผับ แล้วเข้าไปนั่งที่โค๊ะ VIP ในสุด 

"มึงรอกูตรงนี้แหละเดียวกูมา" มันบอก

"เออ!" ก็ไม่รู้จะพูดอะไรหนิครับ เออๆไปงั้นแหละ

สักพักมันก็เดินหายไปในฝูงคน

10 นาทีผ่านมา มันก็เดินกลับมา พร้อมกับผู้ชายอีก 2 คน ผู้ชายสองคนนั้นท่าทางดุๆ โหดๆ ร่างกายกำยำ สงสัยคงเข้าฟิตเนสบ่อย ว่าแต่อย่างไอ้นนท์เนี่ยน่ะคบเพื่อนแบบนั้น 

"นี่ไง คนนี้แหละ พวกมึงจัดการได้เลยน่ะ เอายังไงก็ได้อย่าให้มันกลับมายุ่งกับกูอีกก็พอ" ไอ้นนท์พูดแล้วชี้มาทางผม เอ้า! เหี้ยย ซวยแล้วไงกู มันคิดจะทำอะไรว่ะเนี่ย พอไอ้นนท์พูดเสร็จเท่านั้นแหละ ผู้ชายสองคนนั้นที่เดินมากับมัน ก็ย่างสามขุมมาหาผม อยู่หาเหี้ยไรล่ะครับ วิ่ง สิ วิ่ง! พอผมคิดได้เท่านั้นแหละ ผมวิ่งสุดชีวิตเลยล่ะ อันที่จริงผมก็วิ่งไม่เร็วหรอก แค่จินตนาการว่าไอ้สองคนนั้นเป็นงูที่กำลังจะกัดผม ผมก็วิ่งได้เร็วปรื๋อเลยล่ะ(เร็วสำหรับผมอ่ะนะ- -) แฮกๆๆ เหนื่อยอ่ะ นี่ก็วิ่งมาไกลแล้วมันคงตามไม่ทันหรอกมั้ง โทรให้ไอ้ธันมารับดีกว่าอยู่นานๆคงไม่ปลอดภัย 

"หึหึ จะโทรเรียกใครมาช่วยหรอ!" ซวยแล้วไงกู นี่มันยังตามทันหรอว่ะ

"นี่มึงยังตามกูทันหรอว่ะไอ้นนท์"

"โถ่ มึงวิ่งเร็วเหมือนเต่าเลยไอ้ซัน" เหี้ยยยย ว่ากูเต่าหรอ!

"แล้วมึงจะทำอะไรกูล่ะ!!"

"กูอ่ะไม่ทำอะไรมึงหรอก แต่ไอ้สองคนนี้อ่ะไม่แน่ หึ" มันพูดพลางหันไปยักคิ้วให้ไอ้สองตัวนั่น

"เสร็จกูแน่มึง" ไอ้ผู้ชายตัวขาวๆนั่นพูด คือมันมีสองคนอย่างที่บอกใช่มั้ย คนนึงก็สีผิว อีกคนก็คล้ำๆนิดหน่อย 

"อย่าหนีเลยมึง หนียังไงก็หนีไม่รอดหรอก" ไอ้คนสีผิวคล้ำๆพูด

"อย่าปล่อยให้มันหนีได้อีกน่ะ กูไปล่ะ" ไอ้นนท์บอก 

"ไอ้นนท์!! มึงทำแบบนี้กับกูทำไม กูไปทำอะไรให้มึง มึงจะทำอย่างนี้กับกูไม่ได้น่ะ กูเป็นผู้ชายแท้น่ะเว้ย มึงกลับมาพากุไปด้วย!!!!" ผมพล่ามออกไปยาวๆหวังว่ามันคงจะพาผมออกไปด้วยหรอกนะ - -

"เสียใจด้วยว่ะ มึงท้าทายกูเอง ขอให้มึงมีความสุขน่ะ กูไปล่ะ บ้ายบายยย" มันพูดแล้วทำหน้ากวนบาทาผม 

"หึ กูจะเอาคืนมึงให้สาสม จำคำกูไว้ด้วย!" ผมพูดเสร็จ ไอ้สองคนนั่นก็ลากผมไปอีกทางซึ่งสองข้างทางมีไฟสลัวๆ ผมไม่รู้ว่ามันจะพาผมไปไหน รู้แค่ว่าผมต้องหนี คิดได้อย่างนี้ผมก็ดิ้นๆๆๆ แล้วกระทืบเท้าพวกมัน พอหลุดจากการเกาะกุม ผมก็วิ่งไม่คิดชีวิต แต่ พลั่กกกก!! ผมชนกับใครไม่รู้จนล้มไปทั้งคู่ หลังจากนั้น ผู้ชายคนนั้นก็หันมามองหน้าผม เห้ย บังเอิญ? โลกกลม? พรหมลิขิต? พระเจ้าช่วยกล้วยปิ้ง ไอ้ธัน!!!

"ไอ้ธัน มึงช่วยกูด้วยไอ้สองคนนั้นมันจะลากกูไปกดว่ะ!!"  

"หรอ งั้นวิ่งสิว่ะ กูช่วยไม่ได้หรอกดูตัวกูก่อน"

"เออวิ่ง!!" พูดจบเท่านั้นแหละไอ้ธันวิ่งมาทางผมแล้วลากผมวิ่งไป มันวิ่งเร็วน่ะครับไอ้นี่อ่ะ ไม่นานนักผมกับมันก็มาถึงตัวผับ แล้วมันก็ลากผมไปในที่คนเยอะๆ ไอ้ธันลากผมไปในฝูงคนเรื่องๆจนไม่นานนักก็เห็นประตู ขอบคุณ_/\_ รอดล่ะกู

"มึงเข้าไปในนั้นได้ไงว่ะ แล้วทำไมถึงบังเอิญมาเจอกูได้ว่ะ" พอออกมาผมก็ยิงคำถามใส่มันเลย

"ก็กูกลัวว่าไอ้นนท์มันจะพามึงมาทำอะไรบ้าๆ กูก็เลยสะกดตามมานี่ไง กูรอดูอยู่หน้าผับเพราะกูไม่อยากเข้าไป พอไม่นานกูก็เห็นไอ้นนท์มันเดินออกมาแล้วซิ่งรถออกไปเลย กูก็คิดว่ามันต้องทิ้งมึงไว้ในผับแน่ๆ กูเลยตามเข้าไปไง"

"เออ ขอบใจมึงมากไอ้ธันถ้าไม่ได้มึงกูว่ากูต้องกลายเป็นเมียไอ้เหี้ยสองตัวนั้นแน่"          

"ก็มึงเพื่อนกูนี่หว่า"

"มึง กูเหนื่อยว่ะ กูเหนื่อยกับงานนี้มาก ขนาดกูพึ่งเจอหน้ามันแค่ไม่กี่ครั้ง มันยังสร้างความเดือดร้อนให้กูได้ขนาดนี้ แล้วต่อไปล่ะวะ กูจะเป็นยังไงว่ะเนี่ย"

"มึงอย่าท้อเลยหน่า กูจะเป็นเพื่อนมึงคอยช่วยเหลือมึงเอง มึงรับปากเค้ามาแล้วนี่หว่า คืนคำไม่ได้น่ะเว้ย ก็ไอ้แค่ผู้ชายที่ไม่รู้จักโตคนนั้นแค่นี้กูช่วยมึงได้สบายมาก"

"ขอบใจมึงน่ะ มึงอย่าทิ้งกูไปล่ะ"

"เออ กูรู้หน่า กูไม่ทิ้งมึงหรอก -.-"

"กลับเถอะมึง กูเหนื่อย" 

กูเอาคืนมึงแน่ ไม่ต้องห่วง ไอ้นนท์!!!