my little pony : Fluttershy x Big Macintosh

ณ โพนี่วิลล์ 

วันนี้อากาศในโพนี่วิลล์เหมาะต่อการปิกนิก เหล่าโพนี่มากมายออกมาปิกนิกกับที่เนินเขาหลังเมืองโพนี่วิลล์ แต่โพนี่ส่วนมากจะอยู่แต่ในบ้านของตัวเอง เพราะอากาศแบบนอกจากจะเป็นวันที่เหมาะจะปิกนิกแล้วยังเป็นวันที่เหมาะที่จะนอนหลับเป็นอย่างดีเลยที่เดียวละ มันเป็นวันที่สงบอีกวันหนึ่งของโพนี่วิลล์หรือเปล่านะ?

ตูม!!! จู่ๆก็เกิดเสียงระเบิดขึ้นดังไปทั่วโพนี่วิลล์แต่น่าที่โพนี่ทุกตัวแทนที่จะวิ่งหนีแต่กลับมองไปจุดที่เป็นต้นกำเนิดเสียงเมื่อกี้นี้

"พิงค์กี้พาย!!! หยุดเดียวนี้น่าาาาาาาาาาา >o<"

"ฮ่าๆๆๆๆ ตามมาให้ทันสิ แดชชี่ ฮ่าๆๆๆ ^o^"

แต่พอสักพักก็มีเสียงโพนี่สองตัวดังมาจากถนน แล้วจู่ๆก็มีโพนี่ผู้หญิงตัวสีชมพู่อ่อน ผมและหางฟูฟองเป็นสีชมพู่เข้ม มีคิวตี้มาร์คเป็นรูปลูกโป่งสามลูก

ส่วนอีกตัวเองก็เป็นโพนี่หญิงเช่นกัน ตัวสีฟ้าอ่อน มีปีกอยู่ข้างลำตัว ผมและหางเป็นของสายรุ้ง มีคิวตี้มาร์คเป็นรูปฟ้าผ่าเป็นสายฟ้าสีรุ้ง แหละตอนนี้หน้าของโพนี่ตัวนี้ ก็เลอะไปด้วยครีมของพาย

กำลังวิ่งไล่กันไปตามถนน โพนี่บางตัวที่เห็นทั้งสองตัวก็ยิ้มแบบขำๆ บางตัวก็ส่ายหน้า บางตัวก็พึมพำว่า "เอาอีกแล้วคู่นี้น่า"

โพนี่สีชมพู่คือผู้สร้างเสียงหัวเราะประจำโพนี่วิลล์ ชื่อของเธอคือ พิงค์กี้พาย

โพนี่สีฟ้าอ่อนคือผู้ที่บินเร็วที่สุดในโพนี่วิลล์ ชื่อของเธอคือ เรนโบว์ แดช

ทั้งคู่มักจะแกล้งกันเองเสมอส่วนคราวนี้ฝ่ายที่ถูกแกล้งคือเรนโบว์ แดช โดยที่ถูกพายของพิงกี้โพายบะหน้าเข้าตอนที่เรนโบว์กำลังนอนอยู่บนเมฆ

ถ้าโบะธรรมดาละก็เรนโบว์คงไม่โกรธมาก แต่ที่พิงกี้พายทำไม่ได้โบะธรรมดาด้วยแต่ใช่วิธียิงพายออกมาจากปืนใหญ่ปาร์ตี้ใส่หน้าเรนโบว์นะสิ

"ฉันบอกให้หยุดไง! พิงกี้!" เรนโบว์ตะโกนบอกพิงกี้ให้หยุดโดยที่เธอเปลี่ยนจากการวิ่งไล่พิงกี้เป็นบินตามแท้ ส่วนพิงกี้ยังคงวิ่งหนีแดชต่อไปโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุดวิ่งเลย

'สงสัยคราวนี้คงอีกยาวแน่ๆ' โพนี่ทุกตัวที่อยู่แถวนั้นต่างคิดเมื่อกันโดยไม่ได้นัดหมาย

ณ ร้าน Carousel Boutique

ตอนนี้ข้างในร้านมีโพนี่เพียงตัวเดียวที่อยู่ในร้าน โพนี่ตัวนี้เป็นโพนี่ผู้หญิงตัวสีขาว มีเขาอยู่ที่กลางหน้าผาก ผมสีม่วงเข้ม มีคิวตี้มาร์ครูปเพรชสีม่วงสามชิ้น เธอคือเจ้าของร้าน Carousel Boutique

โพนี่ที่เป็นนักออกแบบแฟชั่นที่เก่งที่สุดในโพนี่วิลล์ ชื่อของเธอคือ แรรีตี้ 

"ไม่มี! นี้ก็ไม่มี! มันน่าจะอยู่แถวๆนี้น่า!" แรรีตี้พึมพำไปใช้เวทมนต์หาของตามชั้นวางของไปด้วย ตอนนี้ในร้านสภาพที่ข้าวของกระจัดกระจายเต็มพื้นร้าน ตอนนั้นเองที่ประตูร้านเปิดออก แล้วมีโพนี่เด็กผู้หญิงตัวสีขาวเหมือนแรรีตี้ แต่ของเธอผมเป็นสีม่วงอ่อนกว่าแรรีตี้ ไม่มีคิวตี้มาร์คเป็นของตัวเอง

โพนี่ตัวน้อยตัวนี้คือน้องสาวแท้ๆของแรรีตี้ ชื่อของเธอคือ สวีทตี้เบลล์

"กำลังทำอะไรอยู่นะค่ะ? พี่แรรีตี้ -_-?" สวีทตี้เบลล์ถามแรรีตี้ในขณะที่เธอมองดูสภาพร้านของพี่สาวไปด้วย แต่แรรีตี้ไม่ได้สนใจที่สวีทตี้เบลล์ถามเลยซะนิด

สวีทตี้เบลล์ที่เห็นว่าพี่สาวไม่สนใจตัวเองเลยแต่เธอชินแล้วที่แรรีตี้แทบไม่เคยสนใจเธอเลย เธอจึงเดินเก็บของที่พี่สาวรื้อตกตามพื้น สวีทตี้เบลล์เก็บของบนพื้นแถวหน้าประตูทางเข้าเสร็จ เธอก็เดินไปเก็บของบนโต๊ะในร้านต่อ

"หือ? ใครเอากล่องไม้มาวางบนโต๊ะละเนี่ย -_-?" พอเธอเอาของที่อยู่บนโต๊ะออกหมดแล้วก็เจอกล่องไม้วางอยู่บนโต๊ะพอ แรรีตี้ได้ยินปุ้บก็รีบวิ่งไปที่โต๊ะทันทีแล้วจ้องมองกล่องใบนั้นแบบไม่กระพริบเลยทีเดียว

"อยู่นี้เอง! เล่นให้หน้าตั้งนานที่แท้ก็อยู่ตรงนี้ตลอดเลยเหรอเนี่ย" แรรีตี้พูดด้วยทางท่าดีใจแล้วหยิบกล่องไม้ใบนั้น แล้ววิ่งไปที่ห้องของตัวเองโดยไม่สนใจสวี้ทตี้เบลล์ที่ยืนมองอยู่เลย

"พี่เขาเป็นอะไรของเขาละเนี่ย =-=;;" สวี้ทตี้เบลล์พูดออกมาอย่างสงใสกับท่าทีของพี่สาวตัวเอง แต่ก็สงใสได้แป็บเดียวเธอก็เลิกสงใสแล้วเดินเอาของที่แรรีตี้รื้อทิ้งไว้ไปเป็นที่ของมนตามเดิม

ส่วนทางด้านแรรีตี้หลังจากที่วิ่งเขาห้องไป เธอกำลังใช้เวทมนต์เตรียมอุปกรณ์เย็บผ้า เช่น เข็ม ด้าย ผ้าสำหรับตัดชุด หุ่นลองชุด เป็นต้น

หลังจากที่เธอเตรียมอุปกรณ์เสร็จเธอก็ใช้เวทมนต์หยิบกล่องไม้ใบเดิมลอยอยู่ตรงหน้าเธอ เธอเปิดฝากล่องช้าๆสิ่งที่อยู่ในกล่องใบนั้นมันก็คือ แว่นตาสีแดง? แรรีตี้ใช้เวทให้แว่นลอยขึ้นมาส่วมใส่ที่ใบหน้า

"อือ ทีนี้เราก็ทำงานได้แล้ว" เธอใช้กีบเท้าหน้าดันแว่นให้เขาที่แล้วเริ่มตัดเย็บเสื้อผ้าที่เธอยังทำไม่เสร็จรวมทั้งชุดที่ลูกค้าสั่งไว้ด้วย

[สรุปไอ้ที่หาเนี่ย แว่นหรอกเหรอ!? by ไรเตอร์] [ใช้แล้ว! ถ้าฉันไม่แว่นนี้ละก็ฉันก็ทำงานไม่ได้นะสิ by แรรีตี้] [แล้วใครเขาบ้าเอาแว่นตาไปใส่ไว้ในกล่องไม้กันเล่า! by ไรเตอร์] [ก็...พิงกี้บอกว่าให้เอาแว่นไปเก็บไว้ในกล่องไม้มันจะหาง่ายกว่าและไม่ต้องห่วงว่าจะโดยฝุ่นเกาะด้วยนี้ by แรรีตี้ ][..... by ไรเตอร์]

ณ หอสมุดโกลเด้นท์โอ๊ก

จากเมื่อก่อนที่แทบจะไม่มีโพนี่ตัวไหนเข้ามาอ่านหนังสือเลย อย่าว่าแต่เข้าไปข้างในเลยโพนี่บางตัวแทบไม่เฉียดเข้าใกล้ด้วยซ้ำไป แต่ตอนนี้ที่หอสมุดประจำเมืองโพนี่วิลล์กลับมีโพนี่มากมายพากันเข้าไปอ่านหนังสือข้างใน 

ตอนนี้ข้างในเปลี่ยนไปมากกว่าเมื่อก่อนมากจากที่กลางห้องเป็นพื้นที่ว่างเปล่า แต่ตอนนี้มีโต๊ะไม้สี่ตัวให้เหล่าโพนี่ยืนอ่านหนังสือและมีบรรณารักษ์ประจำอยู่ที่หน้าประตูหอสมุดคอยรับเหล่าโพนี่ที่มาอ่านหนังสือที่นี้

จากนั้นประตูหอสมุดก็เป็นออกแล้วมีโพนี่สาวเผ่าอัลลิคอร์นลำตัวสีม่วงอ่อน มีเขาอยู่ที่หน้าผากเหมือนแรรีตี้และมีปีกที่ลำตัวเหมือนเรนโบว์ แดช มีผมเป็นสีน้ำเงินเข้มมาก ปนม่วงนิดๆ ม่วงอ่อน และชมพู มีคิวตี้มาร์คเป็นรูปดาวที่ส่องประกาย เมื่อก่อนเธอเคยอาศัยอยู่ที่นี้และดูแลรักษาที่นี้มาก่อนและเมื่อก่อนเธอเคยเป็นยูนิคอร์นธรรมดาๆทั้วไปเหมือนโพนี่ทั้วไปแต่ตอนนี้เหล่าโพนี่เคารพและรักเธอในฐานะของ....เจ้าหญิง

โพนี่ผู้ชาญฉลาดที่สุดในโพนี่วิลล์และหนึ่งในเจ้าหญิงทั้งสี่ เธอคือเจ้าหญิงแห่งมิตรภาพ ชื่อของเธอคือ ทไวไลท์ สบาร์เคิล

"ยินดีต้อนรับเพค่ะ องค์หญิงทไวไลท์ ^-^" บรรณารักษ์ประจำหอสมุดกล่าวต้อนรับทไวไลท์อย่างอ่อนน้อมถ่อมต้น ทไวไลท์พยักหน้าให้กับบรรณารักษ์ เธอเดินผ่านเหล่าโพนี่ที่มองเธออย่างไม่กระพริบตาเพราะเธอไม่ค่อยจะออกมาจากปราสาทของตัวเองซะเท่าไร

เธอเดินไปถึงห้องๆนึงเธอยืนมองประตูอยู่ซักพักเธอก็เคาะประตู จากนั้นซักพักประตูก็เปิดออกทไวไลท์เธอเข้าไปหลังไปประตูจากนั้นประตูก็ปิดลง

พอทไวไลท์เข้ามาในห้องเธอก็มองไปรอบห้องที่เคยใช้เป็นห้องนอนและห้องทำงานวิจัย แต่ตอนนี้มันกลายเป็นห้องเก็บหนังสือที่ยังไม่ได้แปลภาษา พอทไวไลท์มองรอบๆจนพอใจแล้วเธอก็หันไปมองโพนี่ตัวนึงที่กำลังก้มหน้าแปลภาษาหนังสือที่อยู่บนโต๊ะอย่างตั้งใจ

ทไวไลท์มองโพนี่ตัวนั้นจนโพนี่ตัวนั้นรู้สึกตัวว่าตัวเองกำลังถูกจ้องอยู่ โพนี่ตัวก็เงยหน้าขึ้นมามองทไวไลท์

"สวัสดีและยินดีต้อนรับนะ ทไวไลท์ ^-^" โพนี่ตัวนั้นกล่าวทักทายทไวไลท์อย่างสนิดสนมผิดกลับโพนี่ข้างออกห้อง โพนี่สาวตัวนี่เป็นเผ่ายูนิคอร์ค ลำตัวสีส้มอ่อนๆ ผมสีแดงเข้มสลับเหลือง มีคิวตี้มาร์คเป็นรูปพระสีแดงและสีเหลืองข้างละครึ่ง

เมื่อก่อนเธอคือผู้ได้ชื่อว่าเป็นศิษย์เอกขององค์หญิงเซเลสเทียและเคยคิดจะขโมยมงกุฏของทไวไลท์เพื่อจะยึดครองเอเควสเทรียแต่ตอนนี้เธอเธอกลับใจเป็นโพนี่ที่ดี

เธอคือโพนี่ที่ชาญฉลาดอีกตัวในโพนี่วิลล์และเธอคือหนึ่งในเพื่อนสนิดของทไวไลท์ ชื่อของเธอคือ ซันเซทชิมเมอร์

"เช่นกันนะ ชิมเมอร์" ทไวไลท์เดินเข้าใกล้โต๊ะของซันเซทชิมเมอร์ เธอเหล่มองไปที่กองหนังสือที่ยังไม่ได้แปลมีเหลือสองร้อยกว่าเล่ม

ซันเซอรทชิมเมอร์เดินออกจากโต๊ะแล้วเดินไปหยิบถ้วยแก้วเปล่าสองใบแล้วเดินมาวางไว้ที่บนโต๊ะ

"งานใหม่เธอดูท่าจะไปได้สวยดีนะ ชิมเมอร์" ทไวไลท์มองที่กองหนังสือที่แปลเสร็จแล้วมีทั้งหมดเจ็ดร้อยกว่าเล่ม ซันเซนชิมเมอร์ได้ยินที่ทไวไลท์พูดแล้วก็หันไปยิ้มให้ทไวไลท์

เธอเดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมกับเหยือกชามาลินใส่ถ้วย พร้อมซันเซทชิมเมอร์ลินชาเสร็จทไวไลท์ก็ใช้เวทมนต์จับหูถ้วยยกขึ้นมาจิบ

"แล้วที่เธอมานี้คงมาเอา"ไอ้นั้น"ใช้ไหมทไวไลท์" ซัมเซทชิมเมอร์มองดูทไวไลท์ว่าจะตอบคำถามเธอยังไง ทไวไลท์ที่ได้ยินที่ซันเซทชิมเมอร์ถามก็ไม่ได้ตอบอะไรแต่พอเธอวางถ้วยลงเธอก็พยักหน้า

ซันเซทชิมเมอร์เห็นคำตอบของทไวไลท์แล้วก็ยิ้ม เธอก้มใช้เวทมนต์เปิดลิ้นชักแล้วหยิบซองกระดาษสีน้ำตาลขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะ ทไวไลท์หยิบซองแล้วเปิดดูข้างใน

"เธอนี่ไม่เคยทำให้ฉันผิดหวังเลยนะชิมเมอร์" ทไวไลท์ยิ้มอย่างถูกใจของที่อยู่ข้างในเธอปิดซองจากนั้นเธอใช้เวทมนต์เทเลพอร์ตย้ายซองกลับไปที่ปราสารของเธอ

"พูดแบบนี้มันเหมือนเธอไม่เชื่อใจฉันเลยนะ -*-" 

"โธ้∼ ชิมเมอร์ฉํนไม่ได้หมายความอย่างงั้นนะ ^-^;;"

แต่ซันเซทชิมเมอร์ไม่สนใจที่ทไวไลท์พูดแล้วก้มหน้าโดยที่ตาซ้ายของเธอกระตุกสองถึงสามครั้ง ทไวไลท์เห็นตาซ้างของซันเซทชิมเมอร์กระตุกด้วยความที่สนิดด้วยกันมานานแค่นั้นก็รู้แล้วว่าเธอกำลังงอน

'ยังไงไอ้นิสัยที่ตาซ้ายของเธอจะกระตุกเวลางอนเนี่ยก็ไม่เปลี่ยนเลยนะ ชิมเมอร์' พอทไวไลท์นคิดได้ยังงั้นเธอก็เกิดนึกถึงสมัยก่อนขึ้นมา พอเธอนึกถึงตอนที่ชิมเมอร์ช่วยเธอและเพื่อนไว้มันก็อดยิ้มได้ 

ทไวไลท์ส่ายหน้าไล่เรื่องเมื่อก่อนออกไปจากนั้นเธอก็คิดหาวิธีง้อซันเซทชิมเมอร์ต่อ

[ผมขอบอกแก่คนที่ดูเคยดูมายลิตเติ้ลโพนี่หรือไม่เคยดูก็ตาม เรื่องตาซ้ายของชิมเมอร์จะกระตุกตอนงอนนะ อันนี้ไม่มีในเนื้อเรื่องหลักแต่อย่างใดผมคิดขึ้นมาเองทันสิขอให้เข้ากันไว้ด้วยครับ by ไรเตอร์] 

ณ ไร่สวีทแอปเปิ้ลเอเคอร์

ที่นี้ถือว่าเป็นสถานที่สำคัญอีกแห่งในโพนี่วิลล์เพราะที่เป็นที่แหล่งผลิตแอปเปิ้ลที่ดีที่สุดและเคยเป็นแจกจ่ายไปทั่วโพนี่วิลล์ แต่นั้นมันเมื่อก่อนเพราะตอนไม่ได้แค่แจกจ่ายแค่ในโพนี่วิลล์เท่านั้นแต่ตอนนี้มันได้กระจายไปทั่วเอเควสเทรียแล้ว

"แอปเปิ้ลแจ็ค! แอปเปิ้ลแจ็ค!" ที่ใต้ระเบียงบ้านได้มีโพนี่แก่ๆตัวนึงตัวสีเขียวอ่อนๆ ผมและหางเป็นสีขาวสนิด มีผ้าพันคอสีส้มลายเป็นรูปหัวใจ มีคิวตี้มาร์คเป็นรูปแอปเปิ้ลพายกำลังนั่งใช้โทรโข่งเรียกหาโพนี่ที่ชื่อแอปเปิ้ลแจ็ค 

โพนี่ที่อายุมากที่สุดและรอบรู้แทบจะทุกเรื่อง ชื่อ คุณยายสมิธ

"ค่าๆ มาแล้วค่า" สักพักมีโพนี่สาวตัวสีส้มอ่อน ผทและหางสีเหลือนไข่ สวมหมวกคาวบอย คิวตี้มาร์ครูปแอปเปิ้ลสามรูป เดินออกมาจากตัวบ้าน

เธอคือโพนี่ที่ขยันที่สุดและซื่อสัตย์ที่สุด ชื่อ แอปเปิ้ลแจ็ค

"มีอะไรเหรอค่ะ? คุณยาย" แอปเปิ้ลแจ็ดเดินออกมาพร้อมกับแอปเปิ้ลพายที่พึ่งอบเสร็จมาร้อนๆ

"เมื่อกี้มีคนเอาจดหมายมาจากองค์หญิงเซเลสเทียมาให้หลานนะ" ยายสมิธยืนจดหมายให้แอปเปิ้ลแจ็ด

"จดหมายจากองค์หญิงถึงหนู?" แอปเปิ้ลแจ็ดวางพายไว้ตรงริมหน้าต่าง แล้วหยิบจดหมายจากยายาสมิธมาอ่าน

"“ถึงแอปเปิ้ลแจ็ด ฉันส่งจดหมายมาในวันนี้เพื่อขอให้เธอช่วยส่งแอปเปิ้ลมาให้ฉันซะสองร้อยลังภายในอาทิตย์หน้าหน่อยจะได้ไหม เพราะแอปเปิ้ลของเธอตอนนี้กำลังเป็นที่นิยมกันมากในCanterlot ปล.ฝากบอกพวกแอปเปิ้ลบลูมด้วยว่าลูน่าฝากความคิดถึงมาให้ จากเซเลสเทีย” สองร้อยลัง!! แถมภายในอาทิตย์หน้าด้วย!! แบบนี้ต้องรีบแล้ววววววววววววววววว!!" แอปเปิ้ลแจ็ดโยนจดหมายให้ยายสมิธก่อนแล้วเธอก็วิ่งไปทางไร่แอปเปิ้ล แต่จู่ๆแอปเปิ้ลแจ็ดก็หยุดวิ่ง

"จริงสิ คุณยายเห็นบิ้กแม็กไหมค่ะ? หนูไม่เห็นเขาอยู่ในบ้านเลย -_-?"

"อ้อ เห็นว่าจะออกไปซ่อมรั้วให้ฟลัตเตอร์ชายน่านะ คงจะกลับมาช้าหน่อย" ยายสมิธวางจดหมายที่พึงอ่านจบ แล้วยืนแขนหยิบพายมากิน

"โธ้∼ในเวลาสำคัญแบบดันไม่อยู่ซะได้ บิ๊กแม็กไอ้พี่บ้าาาาาาาาาา >o<"

ณ ชานเมืองโพนี่วิลล์

ที่นี้เป็นทั้งที่พัก ที่หาอาหารและที่รักษาของสัตว์และยังเป็นทีทีเดียวในโพนี่วิลล์ที่รวมสัตว์ชนิดต่างๆมาอยู่ด้วยกันตั้งแต่กระรอกถึงหมีตัวใหญ่

"ฮึบ!" ที่หลังบ้านมีโพนี่ตัวใหญ่ๆสีแดงเข้ม ผมและหางเป็นสีส้มอ่อน ที่คอสวมที่ลากเกวียน มิวคี้มาร์ครูปแอปเปิ้ลสีเขียวผ่าครึ่ง กำลังใช้มือ(เท้าหน้า)กดเสาให้จมดิน

เขาคือโพนี่แข็งแรงที่สุดในโพนี่วิลล์ ชื่อ บิ๊กแม็กอินทอชหรือบิ๊กแม็ก

"ขอบคุณนะ บิ๊กแม็ก ที่อุส่ามาทำรั้วให้นะ ^-^" ที่ข้างหลังบิ๊กแม็กมีเพกาซัสโพนี่สาวตัวสีเหลืองอมขาว ผมและหางเป็นสีชมพู่ คิวตี้มาร์ครูปผีเสื้อสายตัว ยืนอยู่ข้างหลังพร้อมลูกหมูสี่ถึงห้าตัว

เธอคือโพนี่ที่สามารถคุยกับสัตว์ได้ทุกชนิด ชื่อ ฟลัตเตอร์ชาย

"ไมเป็นไร" บิ๊กแม็กลองขยับไม้ที่พึงปักลงไปดูว่ามันแข็งแรงพอหรือเปล่า พอขยับจนแน่ใจแล้วก็หันไปพยักหน้าให้ฟลัตเตอร์ชาย

"เอาละ บ้านใหม่ของพวกเธอเสร็จแล้ว เข้าไปเลยจ๊ะ" ฟลัตเตอร์ชายเดินไปเปิดประตูรั้วให้พวกหมูวิ่งเข้าไป พอหมูตัวสุดท้ายเข้าไปเธอปิดประตูรั้ว

"งั้นเธอจะดื่มอะไรก่อนไหมเดียวฉันไปเอามาให้ ^-^"

"น้ำเปล่า" ฟลัตเตอร์ชายได้ยินก็เดินเข้าบ้านไปส่วนบิ๊กแม็กกำลังเก็บกล่องเครื่องมือที่แทบจะไม่ได้ใชงานอะไรเลย

"ได้แล้ว" สักพักนึงฟลัตเตอร์ชายเดินออกมาพร้อทกับน้ำหนึ่งแก้วยืนให้บิ๊กแม็ก เขารับแก้วแล้วดื่มจนหมด

"ขอบใจ" บิ๊กแม็กยืนแก้วคืนให้ฟลัตเตอร์ชาย....แต่แล้ว

"ว้าย!/เฮ้ย!"

จู่ๆฟลัตเตอร์ชายที่กำลังจะรับแก้วจากบิ๊กแม็กก็ล้มทับเขาเฉยๆ

"เจ็บๆ แองเจิล จู่ๆเธอมาชนขาฉันทำไหม" ฟลัตเตอร์ชายหันไปมองกระต่ายตัวโปรดของเธอที่ชื่อแองเจิล ข้างๆตัวแองเจิลมีกระต่ายอีกตัวยืนอยู่ใกล้ๆด้วยความเป็นห่วง แองเจิ้ลไม่ได้สนใจฟลัตเตอร์ชายเลยสะนิดเอาแต่คุยกับกระต่ายตัวนั้นอย่างเดียว ฟลัตเตอร์ชายเห็นว่าแองเจิลไม่ได้สนตนจึงหันกลับไปมองบิ๊กแม็ก

"ไม่เป็นไร ใช้มั้ย บิ๊ก-"  ฟลัตเตอร์ชายชะงักกึกเพราะพอเธอหันกลับมาจมูกของเธอและบิ๊กแม็กก็ชนกันจากนั้นสายตาของทั้งสองก็ประสานกัน

บิ๊กแม็กที่ถูกฟลัตเตอร์ชายทับอยู่มองลึกลงไปในดวงตาสีเขียวน้ำทะเลนั้นด้วยความหลงใหลบวกกับแสงอาทิตย์ลอยมาอยู่หลังหัวฟลัตเตอร์ชายพอดจึงทำให้หัวใจของบิ๊กแม็กเต้นรั้ว

ส่วนฟลัตเตอร์ชายเองก็ไม่ต่างกันแทนที่จะลุกขึ้นเธอกลับยังนอนทับบิ๊กแม็กไว้พร้อมกับมองลึกลงไปในดวงตาสีเขียวอ่อนที่ดูอ่อนโยนกว่าเจ้าของด้วยความรู้สึกหลงใหลเช่นกัน

"เออ∼ฟลัตเตอร์ชายเธอช่วยลุกไปก่อนได้ไหม? -////-" ฟลัตเตอร์ชายสะดุ้งแล้วกลางปีกออกจากนั้นเธอสะบัดปีกสองสามครั้งแล้วลอยขึ้น บิ๊กแม็กเองก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปหยิบกล่องเครื่องมือของตัวเอง

"ธ..เธอจะกลับแล้ว ใช้มั้ย -///-"

"e..eeyup -///-" บิ๊กแม็กตอบเสร็จวิ่งออกไปจากบริเวณบ้านของฟลัตเตอร์ชาย ส่วนฟลัตเตอร์ชายยังคงยืนอยู่ที่เดิมหน้าของเธอตอนนี้แต่จัดเหมือนแอปเปิ้ลลูกหนึ่ง

"หัวใจฉัน/หัวใจเราเป็นอะไรไปแล้วละเนี่ย>////< -///-"