"Hey! Brother." รักนะคะ คุณพี่ชายหน้ามึน

         16

          ฉันยังไม่หาย งง นะเนี่ยอาตี๋น้อยฉันเป็นอะไรเนี่ยย ไม่สิเคนจิเป็นอะไรเนี่ย?? 

อืมชั่งเหอะ ยังไงตอนนี้ก็ไปเรียกเคนจิลงมาทานข้าวกันดีกว่า พ่อแม่จะจัดฉลองที่ฉันกับเคนตะคบกัน-/- แต่ยังไงฉันก็เป็นห่วงความรู้สึกของเคนจินะ เขาไม่สบายหรอ? - - ไม่นะก็เห็นปกติดี 

อ่าาทำไงดีเนี่ยฉันอยู่ที่หน้าห้องของเคนจิแล้วนะ ไม่กล้าเคาะอ้ะT^T เอาไงดี เคาะ ? ไม่เคาะ? หรือจะเคาะดี?? 

               "มายืนทำอะไรที่หน้าห้องฉันมีอะไรก็พูดมา"

               "เอ่อคือว่าฉันแค่จะมาตามลงไปทานข้าวด้วยกันน่ะ"

               "เหอะ ฉลองที่คบกันว่างั้น?"

               "อื้ม ก็ทำนองนั้นแต่ฉันว่าเราลงมาทานข้าวด้วยกันเถอะนะเดี๋ยวเป็นโรคกระเพาะเอา"

               "จะกินก็กินไปเหอะไม่ต้องมายุ่งกับฉัน"

               "เอ๋ แต่ว่า.."

               "ลิกะ ถ้าเขาไม่อยากกินก็ปล่อยเขาเหอะ ลงไปข้างล่างกัน"

อ้ะ ไม่ใช่เสียงเคนจินะ แต่เป็นเสียงของเคนตะน่ะ 

               "อย่าพูดแบบนี้สิเคนตะ เคนจิเขาเป็นน้องนายนะ -3-"

               "เฮอะ มันเคยเห็นฉันเป็นพี่ด้วยหรอ"

               "แล้วแกเคยเห็นฉันเป็นน้องด้วยหรอ"

อะ..เอาแล้วไง ทะเลาะกันอีกแล้วพี่น้องคู่นี้ ฉันอยากรู้จริงๆเขาเป็นอะไรกัน เจอหน้ากันทีไร ทะเลาะกันทุกที มันจะเป็นไปได้มั้ยนะว่าเขาสองคนเคยมีเรื่องบาดหมางกันในอดีต.. 

               "ลองกลับไปถามตัวเองดูก่อนเถอะ เคนจิ ฉันไปทำอะไรให้แกไม่เคยพูดดีกับฉันเลยด้วยซ้ำ"

               "แกทำฉันเจ็บมาหลายครั้งจนนับไม่ถ้วนเลยล่ะ เคนตะ!"

               "นี่ พวกนายใจเย็นๆกันก่อนสิ มีอะไรค่อยพูดค่อยจากันได้มั้ย"

ฉันผู้ที่อยู่กลาง T^T ไม่รู้เรื่องรู้ราวไรกับเขาเลย แสดงว่าในอดีตมันต้องมีเรื่องบาดหมางกันจริงๆสินะ 

               "แกพูดมาเถอะเคนจิ ฉันไปทำไรให้ ขืนแกยังหนีอีกล่ะก็เรื่องก็ไม่มีวันจบหรอก"

               "แกจำที่ฉันบอกกับแกได้มั้ย ว่าฉันน่ะแอบชอบอลิซ"

ห้ะ O__o ! เคนจิแอบชอบพี่อลิซ..?? 

               "........"

ทั้งห้องตกอยู่ในความวังเวง เงียบราวกับเราอยู่ในป่าช้า ฉันไม่ได้เวอร์นะแต่2คนนี้น่ากลัวจริงๆ ดูจากความเงียบและสายตาที่เขามองกัน ToT แล้วเรื่องมันเป็นไงต่อทำไมเคนตะเงียบ

               "เคนตะ แกก็รู้ว่าฉันชอบอลิซ แต่แกดันไปคบอลิซ เหอะถ้าฉันไม่บอกว่าฉันชอบอลิซแกก็คงไม่รู้จักกับอลิซสินะ รู้ทั้งรู้ว่าฉันชอบแต่แกก็หาเรื่องมาแกล้งฉันตลอด จับมือให้ฉันเห็น กอดกันต่อหน้า ทั้งๆที่แกก็รู้ว่าฉันแอบชอบอลิซ !"

               "ฉันไม่ได้ตั้งใจเลยนะ เคนจิ.. ฉันไม่รู้ ไม่รู้จริงๆว่าแกจริงจังกับอลิซมาก แต่เมื่อก่อนฉันเองก็หวั่นไหวกับอลิซ ฉัน..ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ...."

ฉันปล่อยให้สองพี่น้องปรับความเข้าใจและฉันก็กำลังจะเดินออกไปจากห้องเงียบๆ..และฉันก็ต้องชะงักเมื่อเคนจิบอกว่า..

               "พอฉันเลิกชอบอลิซ และกำลังชอบลิกะอยู่ แกก็ดันมาก้าวก่ายมายุ่งกับลิกะแกจะยุ่งกับทุกคนที่ฉันชอบจริงๆใช่มั้ย เคนตะแล้วตอนนี้แกก็คบกับลิกะอยู่ หึ ขอร้องขอให้ฉันอยู่เงียบๆแล้วทำใจก่อนเถอะ"

อึ้งเลยสิงานนี้ ฉันไม่รู้จริงๆนะ ว่าเคนจิเคยชอบฉันเนี่ย =[ ]=! 

               "จริงๆแล้วฉันน่ะชอบลิกะก่อนที่จะคบกับอลิซด้วยซ้ำฉันมองเธอตั้งแต่เธออยู่มัธยมต้นแล้ว แต่ถึงยังไงฉันก็ไม่อยากให้เรามาแตกแยกกันแบบนี้นะ เคนจิเรากลับมาเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมเถอะ "

จะ..จริงหรอที่ เคนตะเคยชอบฉันมาก่อน.. นี่เขาไม่เคยเล่าเรืองนี้ให้ฉันฟังเลยนะเนี่ย โอ้วันนี้เป็นวันสารภาพความจริงหรอ? โห้วว ลิกะอึ้ง !

               "แกลงไปฉลองกับลิกะเถอะเคนตะ ขอฉันอยู่ในห้องคนเดียวเถอะนะ"

               "อืม ถ้ามันจะทำให้แกสบายใจ ฉันขอโทษจริงๆนะเคนจิ"

เคนจิไม่ตอบเพียงพยักหน้าลงเบาๆ แล้วปิดประตู 

               "นี่! เคนตะทำไมนายไม่เคยเล่าให้ฉันฟังเลยว่านายเคย..มองฉันตอนอยู่ ม.ต้นอ่ะ"

               "เอ้า ก็เธอไม่เคยถามเกี่ยวกับอดีตฉันเลยนี่"

               "ยังมีน่ามากวนประสาทอีกนะ หน้ามึนไม่พอรึไงเนี่ย -*-"

               "เธอว่าใครน่ามึน- -"

               "ป๊าวววว ฉันพูดลอยยยยยๆเท่านั้นเอ๊งงง"

               "เอ้าๆ หยอกล้ออะไรกันจ้ะแม๋หวานกันจังนะจ้ะ แล้วเคนจิละจ้ะ?"

คุณแม่ถาม

               "อ๋อออ คือเขาบอกว่าเค้าไม่หิวน่ะค่ะแม่"

คุณแม่พยักหน้าเบาๆก่อนจะยิ้มแล้วนำอาหารมาวาง ว้าววววน่ากินจัง *^*

               "ตาเป็นประกายเชียวนะ ยัยตะกละเอ้ย ฮ่าๆๆ"

               "นายว่าใครตะกละฮะ - -!"

               "ป๊าวววว ฮ่าาๆๆๆ"

kenji talk -----เคนจิ-----

ผมแอบเปิดประตูมองลงไปข้างล่าง เขาดูมีความสุขกันจัง..มีแต่ผมคนเดียวที่ยังยึดอยู่กับอดีต ผมควรจะปล่อยวางใช่มั้ย..? นี่ผมกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย..มาแอบมองเขากินข้าวกันทั้งๆทีท้องร้องโครกครากอยู่- - ผมอยากลงไปร่วมวงด้วยนะ แต่ผมเองก็กลัวผมแอบชอบอลิซมาเป็นปี

แต่ผมก็ต้องอกหักเมื่อรู้ว่าพี่ชายของผมกำลังคบกับอลิซ กว่าผมจะตัดใจได้มันก็นานนะครับ หัวใจนะไม่ใช่กระดาษเอสี่ ที่จะได้ตัดขาดง่ายๆ แต่ว่าในที่สุดผมก็ตัดใจจากอลิซได้จริงๆ ผมควรจะเรียกเธอว่าพี่อลิซสินะ แต่มันไม่ใช่ประเด็น ผมตัดใจจาดเธอได้นี่ก็บุญแค่ไหน

แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมไปชอบลิกะเข้าตอนไหน อยู่ๆมันก็กลายเป็นรู้สึกรักสะงั้น ความรู้สึกมันห้ามกันได้ที่ไหน เวลาผมเห็นเคนตะกับลิกะหวานกันทีไร ผมเจ็บจี๊ดทันทีเลย ทั้งๆที่สเป็คสาวในฝันผมคืออลิซ แต่ลิกะไม่ตรงกับสเป็คผมเลยด้วยซ้ำ ผมชอบคนสวยหุ่นดี สูงๆขาวๆ เรียกว่าเซ็กซี่เลยดีกว่า-.,- แหม่ก็ธรรมดาของผู้ชายล่ะเนอะ

แต่ลิกะน่ะเธอไม่สวย แต่เธอน่ารักรูปร่างเธอจะตัวเล็กไม่สูง แต่เธอก็น่ารักในแบบของเธอ.. เอ่อนี่ผมโรคจิตเกินไปมั้ยนะ มานั่งเพ้อฝันถึงแฟนคนอื่นเนี่ย ฮ่าๆๆ แต่ยังไงผมคงต้องตัดใจล่ะนะ เจ็บแล้วไม่รู้จักจำสักที    หัวใจดวงนี้ไม่หลาบจำเหมือนโดนซ้ำๆ แล้วสะใจ หัวใจนี่มันงมงาย ตักเตือนไม่เคยฟังกันนน(เพลงเคลิ้ม)   เฮ้ออใช่เวลามาร้องเพลงมั้ยเนี่ยยยย เจ็บจริงไรจริงเนอะ เฮ้ออ ผมควรตัดใจจากเธอให้เร็วที่สุดใช่มั้ย ?? เดี๋ยวหนีไปทะเลเลย ไปนั่งทำใจอยู่ในทะเล ตะละล้าาา 

เพ้อไรวะเนี่ยยย อกหักแล้วพาลหรอ? โอวววว ผม งง กับตัวเองจังคิดอะไรปัญญาอ่อนไร้สาระมาก คนมันพึ่งอกหักนี่!! ToT #อกหักแล้วพาลลล 

ไม่ได้แต่งนานเลยพอดีเราพึ่งปิดเทอมน่ะ ยังไงก็ติชมได้นะค้าาา ^^