"Hey! Brother." รักนะคะ คุณพี่ชายหน้ามึน

ง่ำๆ~ งืมมมมมมมม @__@
ฉันลุกขึ้นจากเตียงขึ้นมาทำไมรู้สึกหนักๆงี้น้าาา~ (-- )

"อย่าพึ่งสิ.. นอนต่ออีกสิกำลังสบาย:)"

"หะ...เห้ยย!!!! >///< "
โอ้ยยยย ทำไมนายนี่มากอดฉันเนี่ยย-//-
เห็นฉันบ้าคนหล่อไม่ได้แปลว่าจะทำอะไรตามชอบนะยะ! -//- หึยยยย

"ออกไปจากตัวฉันนะ-/////-"

"ทำไมล่ะ:) เธอก็น่าจะชอบนะลิกะจัง~"

"อย่ามามั่วนิ่มนะฉันไม่คิดแบบน้านนนน~ "
เคนตะไม่ตอบแต่ดันกอดฉันแน่นขึ้น...
อึ๋ยยยยย เขินอ่ะ ./////.

"ถ้าอยากให้ฉันปล่อยต้องทำตามที่ฉันขอ เคป่ะ(?)"

"จะให้ทำอะไรล่ะ-.- นายนี่ชอบทวงจังนะ"

".... ขอจูบหน่อยดิ"

"ห้ะ!? ..."

"55555 ล้อเล่นน่าาา
ฉันก็ไม่ได้อะไรมากก็แค่สนใจเธอเท่านั้นเอง ~~ :)) แต่ถ้าเธอยอมก็โอเคนะ 555"

"ฉันไม่ใช่สิ่งของนะ อย่ามาล้อเล่นมันไม่ตลก"

"เฮ่ๆ- - ฉันพูดเล่นเว้ย"

"แล้วเมื่อไหร่จะปล่อยฉันปากฉัน จะจูบกับซอกคอนายแล้วเนี่ย! -.-"

"เออๆ ปล่อยก็ได้หน้าบูดหน้าบึ้งอยู่ได้ทีอยู่กับเคนจิยิ้มหน้าบานเชียว เห้อะ ~"

"ก็นายกับตี๋ไม่เหมือนกันนี่! -*-"

"อ้อ นี่ถ้าคนกอดเธอเป็นไอ้เคนจิเธอก็คงลั้ลลาแล้วยอมให้มันกอดใช่มั้ยล่ะ!"

"พูดบ้าอะไรของนาย! ฉันไม่คิดจะกอดจะจูบอะไรใครง่ายๆหรอกถ้าคนนั้นไม่ใช่คนรักของฉัน!"

"อ้อเหรอ แล้วที่เธอบอกว่าหวงฉันวันนั้นแปลว่าอะไรล่ะ "

"ก็... ก็... "

"พูดไม่ได้ใช่มั้ยล่ะ.. อืมชั่งมันเถอะ"

"...."
ฉันไม่รู้จะพูดยังไงกับเขาแล้วนะ
อะไรของเขาเนี่ย.. คิดจะจูบกับเคนจิน่ะหรอ
ฉันทำไม่ได้หรอกถ้าคนนั้นไม่ใช่นาย..
ใช่ฉันชอบเคนตะ.. แต่เราเป็นพี่น้องกันนี่
...ถึงจะไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน..

"ก๊อกๆ ๆ ๆ... ขอเปิดน้าา~"

.....O_o!! ทำไม.. อลิซมาอยู่นี่ล่ะ..

"มาทำไม" เสียงเคนตะ..

"โหยย~ เคนตะป่วยทั้งทีก็ต้องมาเยี่ยมสิ
ไม่มีใครรู้จักเคนตะดีเท่ากับฉันแล้วนี่~ เนอะลิกะ^^"

"..ค่ะ..ก็จิงค่ะเคนตะป่วยทั้งทีแฟน(เก่า)จะเป็นห่วงก็ไม่แปลกหรอกค่ะ ขอตัวนะคะ^^ .... ปัง!(เสียงปิดประตู)"

เฮอะ! :/ แน่สิฉันไม่ใช่อลิซนี่เนอะเขามีคนดูแลแล้วนี่.. เชอะ.. :( ไม่สนหรอกโว้ยยย.
...ไม่สน.... -0-

ฉันเดินลงบรรไดด้วยความหงุดหงิด
.
.

"คุณลิกะเป็นอะไรคะทำไมดูเครียดๆจัง.."

"เปล่าค่ะไม่ได้เป็นอะไร^^"

"เอ่อ..แล้ว..คุณเคนตะเป็นยังไงบ้างคะ?"

"ก็ดีแหละมั้งคะตอนนี้เขามีคนดูแลแล้วแหละค่ะ งั้นลิกะขอตัวนะคะ^^"

"ค่ะๆ"

ไม่สนแล้ว!.... ไอ้บ้าเคนตะ คอยดูจะลั้ลลาข้างนอกให้สมใจเลยเว้ย!! -0-!
.
.
.

-----ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง-----

.
.

.

"จะมาเที่ยวแล้วจะลากฉันมาทำไม- -"

"อย่าบ่นน่าา ฉันแค่ไม่มีเพื่อนเฉยๆนะเคนจิ"

"จะให้ฉันช่วยถือของก็บอก"

ต้ายยยยรู้ทันอีก-////- ตอนนี้เรากลับมาพูดฉันกับนายเหมือนเดิมแล้ว
อาตี๋บอกว่า พูดเค้าแล้วมันเหมือนแฟนกัน เขาเลยไม่พูด-/- แต่ฉันว่ามันน่ารักดีจะตาย
>0<!

"ไปได้ยังคุณเธอ - -มายืนชิโบ้ชิเบ้อย่างกับนางเอกเอ็มวีฉันรีบนะว้อยย- -*"

"-3- ขัดตลอดเลย ไปก็ไป" 

.
.
.
.
.
.

----------1 ชม.ผ่านไป---------

(ไวมาก555)
.
.

ตอนนี้ฉันอยู่บ้านแล้ว.. ฉันไปห้างนี่ไม่ได้ช่วยให้ฉันดีขึ้นสักนิดT^T
ฉันพยายามแล้วแต่ก็อดห่วงเคนตะไม่ได้เลยหมอนั่นจะเป็นไงบ้าง.. อาการเขาดีขึ้นรึยัง... เฮ้ออออออ สุดท้ายก็มานั่งหงอยอยู่ห้องครัวสินะ.. หาไรกินดีกว่า-3-
...

"อ้าว ลิกะ มาทำอะไรตรงนี้หรอน่าบึ้งเชียว:)"

"อารมเสียนิดหน่อยค่ะ ^^* ว่าจะมาหาของกินคลายเครียดค่ะ..แล้ว.. เคนตะเป็นไงบ้างคะ?"

"เคนตะน่ะหรอ:) .... ก็ดีขึ้นนะแต่ไม่ต้องเป็นห่วงนะเดี๋ยวฉันจะ 'ดูแล' ให้^^ "

"ค่ะ - -"

ว่าแล้วนางก็วางจานอาหารแล้วเดินสะบัดก้นขึ้นบรรได - - เฮอะแค่อดีตแฟนเก่าอวดอย่างกับตัวเองเป็นแฟนใหม่เขางั้นแหละ -..,- ขอโทดนะที่ฉันมองเขาในแง่ลบ-3-แต่ก่อนฉันมองพี่อลิซเป็นคนดี- - ทำไมตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกว่าพี่อลิซไม่ธรรมดาล่ะเนี่ยย
แต่ชั่งเถ้อะ ฉันไม่อยากไปมีเรื่องอะไรกับใครมากมายนักหรอกเพราะฉันเกลียดที่สุดอะเวลา ผญ ต้องมาตบตีกันเพราะ ผช คนเดียว - - หงุดหงิดว้อยยยย
ป่านนี้คงจะยิ้มหน้าบานแล้วมั้งอยู่กับพี่อลิซที่คบกัน2ปีเชียวน้าาาาา-..-

RRRR...

....ไอหย๋าา.! ตกใจหมด-.,- เสียงโทรสับสั่น..
เบอร์แปลกจังใครโทรมาล่ะเนี่ย... -0- ?......

ขอโทดนะ-3- ไม่ได้อัพนานช่วงนี้ติดสอบค่ะ T^T

พึ่งสอบวันแรกเส็ดเองงง จะพยายามอัพให้น้าาาา~