For Love เพราะ...รัก

กันต์ Say:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

‘’มีไรให้กันต์ช่วยป่าว’’ ผมบอกกับพี่ภูที่ตอนนี้กำลังเตรียมของสำหรับปาร์ตี้เย็นนี้อยู่

 

 

 

‘’พี่กลัวว่าจะช่วยให้ยุ่งกว่าเดิมมากกว่านะ’’

 

 

 

‘’พี่ภูอ่า’’ พี่ภูยิ้มให้ผมก่อนจะหันไปสนใจกับกุ้งหอยปูปลาต่อ ตั้งแต่เรามาถึงบ้านพี่ภูก็ไม่สนใจผมเลยบอกแค่ว่านั่งดูทีวีรอไปก่อนแล้วก็เดินเข้ามาในครัวโดยที่ไม่ออกไปหาผมเลย ผมนั่งกินขนมแล้วก็ดูหนังรอจนเบื่อแล้วนะ คนอื่นก็ยังไม่มีใครมาสักคน

 

 

 

‘’พี่ภู’’

 

 

 

‘’หืม’’ พี่ภูตอบรับผมนะครับแต่ไม่ได้หันมามองผม

 

 

 

‘’เมื่อกี้กันต์โทรไปบอกพีแล้วนะว่าจัดปาร์ตี้ที่นี่แล้วพีถามว่าจะให้ซื้ออะไรมาเพิ่มหรือป่าว’’

 

 

 

ผมเพิ่งจะคุยกับพีเมื่อสักพักนี้ครับ โทรไปบอกว่าให้มาที่บ้านพี่ภูเพราะจะจัดปาร์ตี้ที่นี่กัน ซึ่งพีก็รู้จักบ้านนี้อยู่แล้วผมเลยไม่ต้องบอกรายละเอียดอะไรมาก แค่กำชับว่าให้พาเอกกับเก้ามาด้วยก็แค่นั้น

 

 

 

‘’พี่ซื้อมาครบแล้วครับ’’ พี่ภูบอกกับผมโดยที่ไม่หันมามองผมอีกแล้วครับ ผมไม่ชอบแบบนี้เลย ทำไมเวลาคุยกันถึงไม่หันมามองหน้ากันนะ

 

 

 

‘’พี่ภู’’

 

 

 

‘’คร๊าบบ’’ ได้ผลคราวนี้พี่ภูหันมาสนใจผมแล้ว ฮ่า ๆ ๆ

 

 

 

‘’พี่ภูโทรไปบอกพี่ไม้หรือยัง’’

 

 

 

‘’บอกแล้ว มันกำลังมา’’

 

 

 

‘’ใครมามั่ง’’

 

 

 

‘’ไม่ต้องห่วงหรอก ไอ้ดินไม่มาหรอก’’ พี่ภูบอกผมพร้อมกับรอยยิ้ม

 

 

 

‘’พี่ภูเข้าใจกันต์ใช่ไหม’’

 

 

 

‘’ครับ พี่เข้าใจกันต์นะ ไม่ต้องคิดมากหรอก พร้อมจะเจอมันเมื่อไหร่ก็บอกพี่นะ’’

 

 

 

‘’อื้มม’’ ผมตอบพี่ภูพร้อมกับรอยยิ้ม พี่ภูยิ้มให้ผมเล็กน้อยก่อนจะขยี้หัวผมแล้วก็หันไปหั่นของต่อ ผมเลยยืนเอาหัวพิงไปที่หลังของพี่ภูเพราะไม่รู้จะทำอะไรดีจะให้ออกไปนั่งดูทีวีก็น่าเบื่ออยากอยู่กับพี่ภูมากกว่า เลยกลายเป็นว่าไม่ว่าพี่ภูจะเดินไปตรงไหนในห้องครัวก็จะมีผมที่ติดหนึบอยู่ที่หลังเดินตามไปทุกที่

 

 

 

‘’ทำอะไรกัน’’ ผมกับพี่ภูหันไปตามเสียงก่อนจะเจอกับพี่ไม้แล้วก็พี่เสกซึ่งทั้งสองคนมองพวกผมพร้อมกับทำหน้าสงสัยคงจะคิดกันว่ามึงสองตัวทำอะไรกันภาพที่ทั้งสองคนเห็นก็คือพี่ภูยืนหั่นหมูโดยที่มีผมยืนเอาหัวพิงอยู่ที่หลังของพี่ภูพร้อมกับเดินตามไปทุกที่โดยที่หัวของผมไม่หลุดออกจากหลังพี่ภูเลย

 

 

 

‘’เตรียมของไง’’ พี่ภูตอบแล้วก็หันมาสนใจหมูเห็ดเป็ดไก่ต่อ พี่ไม้กับพี่เสกมองหน้าผมพร้อมกับยิ้มให้ผมจึงยิ้มตอบกลับไปเล็กน้อย

 

 

 

‘’กันต์ พวกพี่ขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ไหม’’ พี่เสกบอกกับผมพร้อมกับรอยยิ้มผมไม่รู้จะตอบยังไงจึงหันไปมองหน้าพี่ภู พี่ภูไม่ได้พูดอะไรแค่พยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้มให้ผมแค่นั้น พอเห็นแบบนี้แล้วผมจึงเดินตามพี่ไม้กับพี่เสกออกไป เราสามคนเดินออกมาคุยกันที่ห้องนั่งเล่น

 

 

 

‘’พวกพี่มีอะไรจะคุยกับกันต์หรอครับ’’

 

 

 

‘’คือ พวกพี่อยากขอโทษกันต์สำหรับเรื่องที่ผ่านมา’’ พี่เสกบอกกับผมพร้อมรอยยิ้มส่วนพี่ไม้ไม่ได้พูดอะไรได้แต่สงยิ้มแห้ง ๆ ให้ผม

 

 

 

‘’ช่างมันเถอะครับ เรื่องมันผ่านมาแล้ว แล้วมันก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ด้วย’’

 

 

 

‘’เอ่อ จริง ๆ แล้วไอ้ดินมันก็อยากมาขอโทษกันต์นะแต่ว่า...เอ่อ ไอ้ภูมันบอกว่ากันต์ยังไม่อยากเจอมัน’’

 

 

 

‘’ครับ กันต์ยังไม่อยากเจอพี่ดิน’’ ผมตอบพี่เสกไปตรง ๆ

 

 

 

‘’ทำไมล่ะ’’

 

 

 

‘’ไม่มีเหตุผลครับ ก็แค่ยังไม่อยากเจอ’’ พี่เสกมองหน้าผมพร้อมกับคิ้วที่ขมวดกันเป็นปม แต่ผมก็ไม่มีคำตอบให้พี่เสกอยู่ดีว่าทำไมผมถึงยังไม่อยากเจอพี่ดิน ผมแค่รู้สึกว่ายังไม่พร้อมจะเจอก็แค่นั้น แต่ถึงยังไงสักวันก็ต้องได้เจอกันอยู่แล้วเพราะถึงยังไงเค้าก็เป็นเพื่อนกับพี่ภู เพียงแต่มันยังไม่ใช่ตอนนี้

 

 

 

‘’โอ้ยย พอ ๆ เลิกคุยเรื่องนี้ เสียบรรยากาศป่าว ๆ สรุปว่ากันต์ไม่โกรธพวกพี่แล้วนะ’’ พี่ไม้บอกพร้อมกับรอยยิ้มทะเล้นตามสไตล์ของพี่เค้า

 

 

 

‘’อืม’’ ผมตอบพี่ไม้หลังจากนั้นพวกเราก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก

 

 

 

‘’กันต์ไปดูพี่ภูก่อนนะ’’ ผมบอกพร้อมกับเดินเข้าไปในครัวทันที แล้วก็เจอกับพี่ภูที่กำลังนั่งปอกผลไม้อยู่

 

 

 

‘’ใกล้เสร็จหรือยัง’’ ผมเข้าไปนั่งข้าง ๆ พี่ภูพร้อมกับหยิบแอปเปิ้ลในจานมาใส่ปากตัวเอง

 

 

 

‘’อยากกินส้ม’’

 

 

 

‘’กินที่มีไปก่อน’’ พี่ภูบอกพร้อมกับจิ้มหน้าผากผมไปหนึ่งทีถ้วนจนผมหน้าหงาย ก็อยากกินส้มมากกว่าอ่า

 

 

 

‘’จะกินส้ม’’ ผมยังยืนยันความต้องการของตัวเองจนพี่ภูต้องลุกขึ้นไปหยิบส้มในตู้เย็น ฮ่า ๆ ๆ ผมชนะ

 

 

 

‘’เอาใยมันออกให้หมดด้วยนะ กันต์ไม่ชอบ’’

 

 

 

‘’คร๊าบบ’’ พี่ภูบอกพร้อมกับรอยยิ้มก่อนจะส่ายหัวน้อย ๆ

 

 

 

‘’แล้วคุยอะไรกับพวกมันเล่าให้พี่ฟังมั่งสิ’’

 

 

 

‘’ไม่บอกหรอก จะเสร็จหรือยัง’’ ผมยิ้มแล้วก็ถามย้ำคำถามเดิมที่พี่ภูยังไม่ตอบผมเลย

 

 

 

‘’ใกล้แล้ว เหลือแค่ปอกส้มให้คุณชายอยู่ บอกให้ไอ้ไม้มาขนของไปหน้าบ้านเลย’’

 

 

 

‘’คริคริ (^^)’’ ผมหัวเราะน้อย ๆ ใส่พี่ภูแล้วก็เดินออกมาแต่ไม่เจอพี่ไม้เจอแต่พี่เสกคนเดียวที่นั่งดูทีวีอยู่

 

 

 

‘’พี่เสก พี่ไม้ไปไหน’’ ผมถามพี่เสกพร้อมกับมองหาพี่ไม้ไปด้วย

 

 

 

‘’มันขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า กันต์มีไรหรือป่าว’’

 

 

 

‘’พี่ภูให้มาตามไปช่วยกันขนของไปที่สนามหน้าบ้าน’’

 

 

 

‘’งั้นกันต์ขึ้นไปตามมันนะ เดี๋ยวพี่ไปช่วยไอ้ภูก่อน’’ ผมพยักหน้าเป็นคำตอบพี่เสกจึงเดินเข้าไปในครัวส่วนผมก็เดินขึ้นบันไดมา

 

 

 

ก๊อกก ก๊อกก.... ผมยืนอยู่หน้าห้องพี่ไม้ก่อนจะเคาะประตูสักพักพี่ไม้ก็เปิดประตูมาพร้อมกับรอยยอ้มที่ผมดูแล้วไม่ค่อยน่าไว้ใจสักเท่าไหร่

 

 

 

‘’พี่ภูให้มาตามไปช่วยกันเตรียมของ’’ ผมบอกก่อนจะหันหลังเดินออกมา

 

 

 

‘’กันต์’’ ผมหันไปตามเสียงเรียกของพี่ไม้

 

 

 

‘’ว่า’’

 

 

 

‘’พี่มีของจะให้ ยื่นมือมาสิ’’ พี่ไม้บอกพร้อมกับรอยยิ้ม ผมมองพี่ไม้อย่างไม่ไว้ใจเพราะผมเคยมีประสบการณ์ที่สยองกับพี่ไม้มาก่อนตอนนั้นก็แบบนี้แหละ บอกว่ามีของจะให้พอผมไม่รับก็โยนจิ้งจกใส่ผมทันที ตอนนั้นผมวิ่งหนีจนตกบันไดเลย ผมหรี่ตามองพี่ไม้อย่างชั่งใจว่าจะรับดีไหม

 

 

 

‘’กันต์ไม่ไว้ใจพี่หรอ’’ พี่ไม้บอกพร้อมกับทำหน้าตาน่าสงสาร ถูกต้องเลยยยย ผมไม่ไว้ใจพี่ไม้อย่างแรง ผมคิดสักพักก่อนจะยื่นมืออกไปรับของจากพี่ไม้ หวังว่าครั้งนี้จะไม่ใช่จิ้งจกอีกนะ พี่ไม้ยิ้มให้ผมก่อนจะ...

 

 

 

‘’อ๊ากกกกกกกกกกก’’

 

 

 

ผมร้องสุดเสียงก่อนจะสะบัดสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในมือผมทิ้งทันที ไอ้พี่ไม้เลวววววววววววววววว มันจับจิ้งจกมาให้ผมอีกแล้ววววววววว ผมวิ่งลงมาข้างล่างทันทีพร้อมกับไอ้พี่ไม้ที่ยังคงกำจิ้งจกไว้ในมือแล้ววิ่งตามผมมาพร้อมกับเสียงหัวเราะ

 

 

 

‘’มีอะไรกัน’’

 

 

 

‘’พี่ภู ช่วยกันต์ด้วยยยยย’’ ผมรีบวิ่งไปหาพี่ภูทันที

 

 

 

‘’ฮ่า ๆ ๆ ๆ’’ พี่ไม้ที่วิ่งตามผมมาด้วยเอาแต่หัวเราะอย่างเดียว ฮึ่ยย เลวอ่ะ

 

 

 

‘’มันแกล้งอะไร’’ พี่ภูถามผมพร้อมกับมองผมและไอ้พี่ไม้สลับกันไปมา

 

 

 

‘’พี่ไม้จับจิ้งจกให้กันต์อีกแล้วอ่า’’ ผมรีบฟ้องพี่ภูทันที

 

 

 

‘’เล่นอะไรเป็นเด็กนะมึง เดี๋ยวกันต์ก็ตกบันไดอีกหรอก’’ พี่ภูหันไปดุพี่ไม้ทันทีแต่อย่าหวังว่าจะสลดครับ

 

 

 

‘’ฮ่า ๆ แกล้งกันต์นี่สนุกดีเนอะ ฮ่า ๆ ๆ’’ พี่ไม้หัวเราะจนตัวโยน ผมทำอะไรไม่ได้เพราะพี่ไม้ยังคงมีจิ้งจกไว้ในมือทำได้แค่ด่าด้วยสายตาไปเท่านั้น ทำไมถึงจับมันได้หน้าตาเฉยนะ ไม่ขยะแขยงมั่งหรือไง ผมนี่ขนลุกเลยครับ

 

 

 

‘’ไอ้ไม้..!!!’’

 

 

 

เราสามคนสะดุ้งทันทีพร้อมกับหันไปตามเสียงก็เจอกับพีที่ยืนทำหน้าโหดอยู่หน้าประตู

 

 

 

‘’คร๊าบบบบ’’ ฮ่า ๆ ผมอยากให้ทุกคนเห็นพี่ไม้ตอนนี้จังเลยครับ ทันทีที่พี่ไม้เห็นพีก็แทบจะคลานเข่าเข้าไปหาพีทันทีเลย พี่ไม้คนที่ทะเล้น ๆ หายไปเหลือแต่พี่ไม้ที่เชื่องเหมือนลูกหมาตัวน้อย ๆ เลย ฮ่า ๆ พีนี่เก่งจังเลยเนอะทำให้พี่ไม้อยู่ในโอวาทแบบนี้ได้ด้วย

 

 

 

‘’แกล้งอะไรเพื่อนกู มาช่วยกูถือของหน่อย หนัก’’

 

 

 

‘’ป่าวจ้า ไม่ได้แกล้งแค่เล่นกันเฉย ๆ’’ พี่ไม้รีบเดินเข้าไปช่วยพีถือของทันทีพร้อมกับแก้ตัวไปด้วย

 

 

 

‘’พี่ไม้จับจิ้งจกมาแกล้งเรา’’ ผมรีบฟ้องพีทันที พี่ไม้ทำหน้าตกใจมองผมทันทีก่อนจะหันไปโบกไม้โบกมือปฏิเสธว่าไม่จริงกับพี

 

 

 

 

 

หลังจากนั้นพี่ไม้ก็โดนพี่ด่าไปชุดใหญ่เลยส่วนพี่ไม้ก็ได้แต่นั่งเงียบ ๆ ให้เพื่อนผมด่าอย่างเดียว ฮ่า ๆ มีความสุขที่ได้เห็นพี่ไม้ในโหมดนี้จริง ๆ หลังจากที่พี่ไม้โดนเทศจบแล้วเราทั้งหมดซึ่งประกอบไปด้วย ผม พี่ภู พี่ไม้ พี่เสก เอก และก็เก้า ก็ช่วยกันเตรียมอุปกรณ์สำหรับปิ้งย่างเสร็จแล้วก็ได้เวลากิน พี่ภูเตรียมทุกอย่างให้เสร็จหมดแล้วเหลือแค่ให้พวกเราช่วยกันย่างตอนนี้ทุกคนเลยมารุมกันอยู่หน้าเตา แต่พอปิ้งไปได้สักพักพีก็ชวนพวกผมไปนั่งเพราะอยู่หน้าเตาแล้วร้อน เลยกลายเป็นว่าพวกผมสี่คนนั่งรอกินอย่างเดียวโดยมีพี่ไม้คอยบริการ เพราะถือเป็นการทำโทษที่บังอาจมาแกล้งผมซึ่งทั้งหมดพีเป็นคนสั่งนะครับผมไม่เกี่ยว

 

 

 

‘’กินเหล้าไหม’’ พีถามขึ้นก่อนจะมองหน้าพวกผม

 

 

 

‘’ก็ดีนะ เก้าเอาไหม’’ ผมบอกพร้อมกับหันไปถามเก้าที่นั่งเงียบ ส่วนไอ้เอกไม่ต้องถามเพราะมันกินอยู่แล้ว

 

 

 

‘’อืมม เอาดิ’’ เก้าตอบผมก่อนจะเหลือบตาไปมองไอ้เอกเล็กน้อยแต่มันก็ไม่ได้พูดอะไร พีจึงเรียกพี่ไม้ให้มาชงเหล้าที่พีซื้อติดเข้ามาให้พวกผมกิน หลังจากนั้นพวกเราทั้งหมดรวมทั้งพี่ภู พี่ไม้แล้วก็พี่เสกก็นั่งคุยนั่งดื่มกันไปจนมืดค่ำ

 

 

 

‘’เอ้า ชนแก้ววววว’’ พี่ไม้บอกพร้อมกับยกแก้วขึ้นมาทุกคนจึงยกแก้วขึ้นมาชนกันหมดก่อนที่จะดื่มจนหมดแก้วกันทุกคน

 

 

 

‘’ฉลองให้กับเรื่องดี ๆ ที่เกิดขึ้น ส่วนเรื่องร้าย ๆ ที่ผ่านมาแล้วก็ปล่อยมันไป ชนแก้ววว’’ พีพูดพร้อมกับยกแก้วเหล้าขึ้นพวกเราทุกคนก็เลยต้องชนแก้วกันอีกแล้วก็เหมือนทุกครั้งคือพรวดเดียวหมดแก้ว

 

 

 

‘’ต่อไปนี้ใครทำเพื่อนกูเสียใจอีก กูเอาตาย เอ้า ชนแก้วววว’’ คำพูดของพีทำเอาพี่ภู พี่เสก พี่ไม้ ถึงกับสะดุ้งเลยทีเดียวก่อนจะยกแก้วขึ้นมาชนกับพีอย่างเกร็ง ๆ ฮ่า ๆ ๆ เพื่อนผมโหดจัง หลังจากนั้นเราก็ชนแก้วกันอีกกี่ครั้งก็ไม่รู้จนผมนับไม่ไหวเพราะทุกคนหาเรื่องมาชนแก้วกันอย่างไม่มีใครยอมใครเลย จนผมรู้สึกว่าหัวตัวเองเริ่มจะหนักขึ้นทุกทีจนต้องพิงไปกับไหล่ของพี่ภูที่นั่งอยู่ข้าง ๆ

 

 

 

‘’เมาแล้วหรอ’’

 

 

 

‘’มั้ง’’ ผมตอบพี่ภูก่อนที่พี่ภูจะขยี้หัวผม ทำไมถึงชอบขยี้หัวผมนักก็ไม่รู้ ผมเสียทรงหมด

 

 

 

‘’คืนนี้นอนนี่นะ’’

 

 

 

‘’อืม’’ ผมตอบก่อนจะค่อย ๆ หลับตาลงพร้อมหับรอยยิ้ม นี่จะเป็นครั้งแรกที่ผมนอนที่บ้านพี่ภูเลยนะเนี่ย หลังจากนั้นรอบข้างผมเกิดอะไรขึ้นผมก็ไม่รู้ด้วยแล้ว ผมหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีคือตอนที่พี่ภูอุ้มผมขึ้นมาบนห้องแล้ว

 

 

 

‘’อาบน้ำไหม’’ พี่ภูถามพร้อมกับวางผมลงบนเตียง

 

 

 

‘’งืมม ขี้เกียจอ่า อาบให้กันต์หน่อย’’ ผมบอกทั้ง ๆ ที่ยังคงหลับตาอยู่

 

 

 

‘’รู้ตัวไหมว่าตอนนี้กันต์ขี้อ้อนมากขนาดไหน’’ พี่ภูบอกพร้อมกับมานั่งบนเตียงข้าง ๆ ผมก่อนจะลูบหัวผมไปด้วย

 

 

 

‘’รู้มั้ง’’ ผมตอบก่อนจะซุกไปที่ตักของพี่ภู

 

 

 

‘’พี่รู้สึกเหมือนกับว่ากันต์ที่พี่รู้จักมีสามคนเลยทุกคนหน้าตาเหมือนกันมีแค่นิสัยต่างที่กัน’’ ผมลืมตามองหน้าพี่ภูอย่างไม่เข้าใจเล็กน้อย พี่ภูหมายความว่ายังไง

 

 

 

‘’หมายความว่ายังไง’’

 

 

 

‘’กันต์คนแรกที่พี่รู้จักจะเรียบร้อย ไม่ค่อยพูด แววตาใสซื่อ ส่วนกันต์คนที่สองนิสัยไม่ค่อยดีเท่าไหร่เพราะชอบพูดทำร้ายจิตใจพี่ แววตาก็น่ากลัว ส่วนกันต์คนที่สามก็คือกันต์ที่นอนอ้อนพี่อยู่ตรงนี้ไงล่ะ กันต์คนนี้นิสัยเหมือนเด็ก ขี้อ้อน เอาแต่ใจบ้างบางครั้ง ขี้งอนด้วยนิดหน่อย’’ พี่ภูพูดไปพร้อมกับรอยยิ้มที่อบอุ่น

 

 

 

‘’แล้วพี่ภูชอบแบบไหน’’

 

 

 

‘’อืมมม ไม่รู้สิ ขอแค่เป็นกันต์พี่ก็ชอบหมดแหละ’’ คำตอบของพี่ภูทำเอาผมหน้าร้อนผ่าวเลยทีเดียว เล่นเอาผมไม่กล้าสบตากับพี่ภูเลยจนต้องหลับตาเพื่อหลบสายตาของพี่ภูเลย พี่ภูหัวเราะในลำคอก่อนพร้อมกับลูบแก้มผมก่อนที่ผมจะรู้สึกถึงริมฝีปากร้อนผ่าวของพี่ภูแตะเบา ๆ ที่ริมฝีปากของผม ก่อนที่จะผละออกไป

 

 

 

‘’กันต์’’

 

 

 

‘’หื้มม’’ ผมตอบพร้อมกับลืมตามองพี่ภู

 

 

 

‘’ทำไมไม่ชวนไวท์มาด้วยล่ะ ตั้งแต่วันที่เราคืนดีกันพี่ยังไม่เจอกับไวท์เลยนะ’’

 

 

 

‘’กันต์โทรไปชวนแล้วแต่ไวท์อยู่ต่างจังหวัด สงสัยพาแฟนไปเที่ยวมั้ง’’

 

 

 

ผมไม่ได้ลืมไวท์นะครับ ไวท์นี่ถือว่าเป็นคนสำคัญที่ทำให้ผมกับพี่ภูคืนดีกันเลยนะ วางแผนจัดการให้ผมหมดทุกอย่าง เรื่องคืนนั้นจริง ๆ แล้วไวท์ก็เป็นคนวางแผนให้ผมแกล้งเมาเพราะผมบอกว่าไม่กล้าคุยกับพี่ภูตรง ๆ ไวท์จึงบอกให้แกล้งเมา เพราะอยากจะพูดอะไรก็พูดจะได้ไม่ต้องอาย ไวท์บอกว่าคนเมาจะพูดจะทำอะไรอะไรก็ได้เค้าไม่ถือสาหรอก เพราะถือคติอย่าถือสาคนบ้าอย่าว่าคนเมา แล้วหลังจากนั้นก็เป็นอย่างที่เห็น ผมต้องขอบคุณไวท์เลยนะที่ช่วยผมมาตลอดทั้งเรื่องส่วนตัวแล้วก็เรื่องงานเพราะไวท์ช่วยเข้าไปดูร้านแทนผมบ่อย ๆ จนผมคิดว่าจะชวนไวท์ให้มาเป็นหุ้นส่วนร้านด้วยกัน แต่ก็ยังไม่มีโอกาสได้คุยกันเลยเพราะช่วงนี้ไม่ค่อยจะได้เจอกัน

 

 

 

‘’งั้นหรอ’’

 

 

 

‘’กันต์ง่วงแล้วนะ ถ้าไม่พาไปอาบน้ำกันต์จะนอนแล้วนะ’’ ผมบอกพร้อมกับทำหน้างอใส่พี่ภูที่ไม่ตอบอะไรมีเพียงรอยยิ้มให้ผมเท่านั้น

 

 

 

 

 

 

 

*******************************************************************

 

 

 

1 โหวต 1 เม้นต์ ของคุณ คือ กำลังใจของเรานะคะ