friend or love เพื่อนหรือคนรักกันที่ฉันคิดกับเขา

มาแล้วรอตั้งนานแหละจะคุยเรื่องอะไรกันนะหรือว่าจะสารภาพรัก><อ๊ากกกกคิดแล้วฟินฉันรอมานานมากเลยนะเนี่ย

"นารุโกะ..."

"ชู้ว....เงียบๆสิเดี๋ยวพวกเขาก็ได้ยินหรอก"ฉันเอามือปิดปากคนข้างหลังแล้วบอกให้พูดเบาๆและเขาก็ทำจริงคำทำท่าเสียงแหบ...จนฉันต้องอารมณ์เสีย...จะให้พูดง่ายๆเขาก็กวนประสาทฉันนั้นแหละ

"ซาสึเกะฉันไม่ได้บอกให้พูดเบาขนาดนั้นพูดให้ฉันพอรู้บ้างก็ได้ว่านายจะพูดอะไร"

"อ้าวอย่างงั้นเหรอ นึกว่าจะให้พูดอย่างงั้นซะอีก^^"

"กวนประสาทที่สุด"

"แต่ฉันว่าปล่อยให้พวกเขาอยู่กันตามลำพังดีกว่านะ จะได้ไม่ต้องขัดจังหวะเขาดีกว่านะ"

"เธอพูดถูก ซากุระ"ถึงฉันอยากจะดูพวกเขามากเท่าไหร่แต่ฉันว่าปล่อยให้พวกเขาอยู่กันตามลำพังจะดีกว่านันคือวิธีที่ดีที่สุด^^

"นี่พวกเรา...จะไปไหนกันเหรอ...ว้าวพวกนายมีสถานที่แบบนี้กันตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ"

"กะเป็นเซอร์ไพร์ให้เธอน่ะ...นึกแล้วว่าต้องถูกใจเธอนารุโกะ"

"thank you ฮินาตะเธอเป็นเพื่อนที่น่ารักที่สุดเลย"ฉันโผกอดเพื่อนสนิทของฉันโดยเพื่อนฉันอื่นถือกับเงิบตรงที่ว่าฉันหอมแก้มเพื่อนฉัน(ล เลสเบี้ยน=[]=)ฮินาตะหันมามองหน้าฉันโดยขึ้นสีหน้าแดงๆนิดๆแต่จะทำไงได้ล่ะก็เพื่อนฉันออกจะน่ารักขนาดนี้เลยอยากหอมแก้มซักฟอกจริงๆอยากจะจุ๊บไปเลยด้วยซ้ำแต่ไม่เอาดีเดี๋ยวพวกนั้นจะเงิบไปกว่านี้ ฉันหัวเราะออกมาเบาๆ เพราะฉันชอบแกล้งเพื่อนให้เงิบแบบนี้แหละ 

"นารุโกะจัง!!!!!!!!!!"

"น่าๆ ฉันล้อเล่น ขอโทษนะ"

"นารุโกะจังก็รู้นี่นาว่าฉันไม่ชอบ"

"อืมมมม รู้แล้วล่ะน่า ขอโทษนะ แค่อยากเล่นด้วยเอง"

"อื้มไม่เป็นไร แต่คราวหลังอย่าทำอย่างนี้อีกนะ"

"ถ้าฉันทำอีกล่ะ???"

"นารุโกะจัง!!!!!!!!!!!"

"พูดเล่นน่า ฉันไม่ทำอย่างนั้นแล้ว..."บอกตามตรงผมพึ่งเคยเห็นยัยนารุโกะหอมแก้มผู้หญิงแปลว่า...ยัยนารุโกะเป็นเลสเบี้ยนถ้ายัยนั้นได้ยินที่ผมพูด ผมโดนตรบหน้าหันแน่นอน ชัวร์ร้อยเปอร์เซ็นต์ก็ยัยแสนดีนี่มันก็ดีมาตั้งแต่ผมรู้จักกับยัยนี่แล้ว..รู้จักกันงันเหรอผมไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าไปเป็นเพื่อนยัยนั้นตอนไหน...

..........................

"thank you ที่มาส่งนะ ฮินาตะ"

"ไม่เป็นไรหรอก..ไปนะนารุโกะอื่อ"ฉันบอกมือลาเพื่อนสาวของฉันก่อนที่เพื่อนของฉัน..จะเดินจากฉันไปไกลๆแล้วหายไปอย่างกับวาบตัวได้ ฉันปิดประตูรั้วบ้านแล้วค่อยๆเดินเข้าบ้านของฉันและเดินไปที่ห้อง...ของฉันอย่างรวดเร็วแล้วล้มตัวลงนอน

"เฮ้อ..."ระหว่างที่ฉันคิดอะไรเพลินๆก็มีคนกระชากคอเสื้อของฉันให้ไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาเขาค่อยๆแขนของเขารวบตัวฉันไว้ อ๊ากกกกกกก><ไอ้พวกโรคจิตงั้นเหรอ ฉันพยายามแงะแขนของเขาออกแต่ก็ไม่ได้ผลซักนิด ฉันคิดไปเพลินๆ

"หืม???อะไรกันเคลิ้มงั้นเหรอ"เคลิ้มบ้านนายสิ เดี๋ยวเสียงนี้มันคุ้นๆหรือว่าจะ....ไอ้บ้า!!!!!!!!ฉันอยากจะตะโกนลั่นบ้านชะมัด แต่ไม่ได้ ฉันโดนเขาล็อคตัวอยู่นี่นา ใครก็ได้T^Tมาช่วยฉันที...เอ้าไอ้หัวเป็ดออกไปจากฉันหน่อย ไอ้หมอนี่มันโรคจิตชัดๆT0T งั้นก็

งับ...

"โอ๊ย....เจ็บนะ ทำอะไรของเธอเนี่ย นารุโกะ"

"ก็กัดแขนนายไง^^นายอยากมากอดฉันก็ต้องเจออย่างนี้นะ^^จำไว้ซะด้วย...คุณหัวเป็ด"

"ว่าไงนะ...ยัยแสนดี"

"ก็หัวเป็ดไง^^หรือจะให้ฉันเรียกจ่าฝูง..."

หมับ

โอ๊ะ จู่ๆเขาก็จับมือของฉันแล้วค่อยก้มหน้าลงมา...แล้วทำการประกบริมฝีปากอันเร้าร้อนของเขา ฉันผลักตัวฉันแล้วรีบเด้งตัวขึ้นจากเตียงของฉัน แล้วเอามือทั้งสองปิดปากของฉันฉันรู้สึกได้ว่าหน้าของฉันมันเริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆเหมือนกับไฟในตอนนี้ ไอ้บ้านี่มันขโมย first kiss ฉันไปแล้วทั้งๆที่ฉันเก็บไว้กับคนที่ชอบนะแต่หมอนี่มันแย่งไปซะแล้ว แถมยังฉ่วยโอกาสแย่งไปด้วยก็เล่นตอนทีเผลออย่างนี้เนี่ยถึงไม่มีคนอื่นเขาชอบไงล่ะไอ้หัวเป็ดเอ๊ย...

"ไอ้....ไอ้บ้าซาสึเกะ!!!!!!!!!นายมาจุ๊บฉันทำไม"

"ก็เธออยากเรียกฉันอย่างนี้เองนี่นา^^แล้วเธอก็รู้อยู่แล้วว่าฉันไม่ชอบให้เธอเรียกฉันที่ไม่ใช่ชื่อฉันแล้วฉันก็แค่อยากลองดูว่าเธอจะเป็นยังไงต่อ ก็เท่านั้นเอง^^"ถูกของเขาฉันผิดเองT0Tลืมไปว่าเขาไม่ชอบให้เรียกแบบนั้น แต่ฉันก็ลืมไปแล้วนี่...ว่านั้นคือคำต้องห้ามของเขานี่นา

"แต่ฉันก็ลืมไปแล้วด้วยว่านั้นคือคำต้องห้ามของนายนี่นา"

"งั้นเหรอ ถ้าเธอเรียกฉันอีกครั้งหน้ามันแรงกว่านี้อีกนะ"

เฮือก!!!!ไอ้หมอนี่มันโรคจิตจริงๆด้วยT0Tทำไมฉันถึงได้มีเพื่อนแบบนี้กันนะไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ

                              .........................................