มัธยมวิปลาส มิตรฆาตวิทยา

เขากับเธอในห้องเรียนยามสนธยา

บทที่ ๑ - ทิวทัศน์

              นาฬิกาบนผนังบอกเวลาห้าโมงเย็น

              แสงอาทิตย์เปลี่ยนครึ่งห้องเป็นสีส้มอมแดง  และอีกครึ่งที่ส่องไม่ถึงเป็นสีหม่นมัว

              เหลือแค่เธอนั่งอยู่ข้าง ๆ เขา  หรือที่ถูกควรจะพูดว่าเธอนั่งอยู่ก่อนแล้วเขาเดินมานั่งข้าง ๆ เธอ  ท่ามกลางโต๊ะเก้าอี้ตั้งเรียงรายดูคล้ายเจ้าของสถานที่ผู้เคร่งขรึม  เขาเป็นแขกผู้แปลกแยก  ส่วนเธอกลับกลมกลืนเป็นหนึ่งในพวกมัน...นิ่งเงียบไม่ต่างกัน

              เขาเคยคิดว่าเธอเหมือนเขียวอี๋  และเคยเรียกเธอแบบนั้น

              เด็กผู้ชายที่โตขึ้นมาหน่อยมักหัวเราะเยาะการละเล่นในวันวานว่าเป็นเกมปัญญาอ่อน  แต่บ่อยครั้งบางทีก็นึกคึกอยากย้อนกลับไปเล่นมัน  ตอนนั้นกลุ่มของเขาฮิตเล่นดินน้ำมัน  ลงขันซื้อมาหลาย ๆ ก้อน  จะใช้ปาพื้น  เพดาน  หรือเสื้อเพื่อน  ทำรางเป่าลูกกลิ้งอะไรก็แล้วแต่  เล่นจบก็เอามาขยำรวมกันเป็นก้อนใหญ่ ๆ สีผสมกันน่าเกลียดวางซุกไว้ที่ชั้นหลังห้อง  ‘เขียวอี๋’ เป็นนิคเนมที่รู้กันของเจ้าก้อนที่ว่า  เป็นคำแซวสาวที่โคตรเชย  และเป็นคำทักทายที่เสียมารยาทอย่างแรงสำหรับคนไม่เคยคุยกัน

              แต่เธอยิ้ม  ถึงจะไม่ค่อยพูด  แต่พอล้อเล่นด้วย  เธอก็ยิ้ม

              เขาเปลี่ยนความคิด...รวมทั้งความรู้สึกที่มีต่อเธอ  พอมองให้ดี ๆ แล้ว  เธอก็...อืม  นิ่งเงียบนั่นแหละ  แต่ไม่ใช่ก้อนดินน้ำมันหลังห้องเลย  ดอกไม้ในแจกันบนโต๊ะครูหน้าห้องต่างหาก  อยู่เฉย  แต่ดึงดูดสายตา  มีชีวิต...งดงาม

              เวอร์ไปหน่อยถ้าจะใช้ชมสาว  เขาเหยียบเบรคชุดคำที่ทยอยแวบขึ้นมาในหัว  คงเพราะบรรยากาศ  อีกสักพักเขาอาจเพี้ยนถึงขั้นชวนเธอคุยกันเป็นกลอน

              ...ผ่านไปหลายพัก

              ไม่มีกลอน  จะกาพย์โคลงเห่เสภาอะไรไม่มีทั้งนั้น  ไม่มีสักแอะเล็ดลอดจากปาก  เขาเงียบยิ่งกว่าเจ้าเขียวอี๋  สุดท้ายก็เป็นอีกวันที่เขาแค่นั่งมองดูเธอ  ในขณะที่เธอมองดูอย่างอื่น

              เธอชอบนั่งตรงนี้  ที่ริมหน้าต่าง  เหม่อมองออกไป

              ภาพแบบนี้หาดูได้แค่เวลานี้นะ  เธอตอบเมื่อเขาถามเหตุผล

              ท้องฟ้าเหรอ  เขาชี้  เธอพยักหน้า  แม่สาวอารมณ์สุนทรีย์  เขานึกเสียดาย  ร่ายกลอนใส่เธออาจเข้าท่าก็ได้

              แต่เธอก็มองลงไปข้างล่างด้วย  ต้นไม้?  เขาชี้  เธอพยักหน้า

             เสาธงใช่มั้ย  สวน?  กลุ่มเด็กผู้ชายในสนามบอล? (มีใครในกลุ่มนั้นที่เธอแอบชอบรึเปล่า  เขาชักหวั่น) กลุ่มเด็กผู้หญิงตรงม้านั่ง? (หรือเธอไม่ได้ชอบผู้ชาย?  เขาหวั่นกว่า)  เขาชี้มั่วไปเรื่อย  เธอพยักหน้าทั้งหมด

              วันนั้นเขาไม่เข้าใจ  ออกจะนึกขำ  และคิดว่าเธอบ๊องนิด ๆ

              วันนั้นเขายังหัวเราะ...