สนธิสัญญารักฉบับยัยไฮโซกับนายต่างดาว

เงียบมาก เงียบมากๆนี่มันเงียบเกินไปแร้วนร้าในเมื่อไม่มีเสียงตอบกลับมาฉันจึงรีบเร่งฝีเท้าวิ่งขึ้นบันไดอีกและก้อมาถึงหน้าห้องจนได้ฉันที่ยืนหอบแฮกๆอยู่หน้าประตูบานใหญ่ตอนนี้รู้สึกไม่ค่อยปกติเหมือนกลัวอะไรสักอย่างใช่แร้วฉันกลัวว่าถ้าเปิดประตูไปไม่เจอพี่ชายของฉันฉันจะทำอย่างไรแต่ถ้าไม่เปิดก้อคงไม่รุ้หรอกว่าพี่ฉันอยุ่ข้างในห้องรึป่าว"แอ๊ดดดดด"ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกพร้อมร่างของฉันที่ค่อยๆลืมตาขึ้นมองไปยังเบื้องหน้าช่างยากเย็นอะไรเช่นนี้

แต่แร้วฉันก้อพบแต่ความว่างป่าว"

พี่ค่ะพี่อยุ่ไหนพี่ค่ะอยุ่รึป่าว"ฉันเริ่มตะโกนโวยวายวิ่งเข้าห้องโน้นทีออกห้องนี้ทีตอนนี้ฉันเริ่มกลัวมากขึ้นจนแทบจะเป็นบ้าอยู่แร้วความฝันนั้นมันจะเป็นจิงหรอมันจะเกิดขึ้นจิงๆอย่างนั้นหรอทำไมฉันถึงทำอะไรไม่ได้เลยได้แต่วิ่งไปมาอย่างนี้น่ะหรอ

ฉันวิ่งมาเป็นวันแร้วล่ะหาทั้งในบ้านนอกบ้านตามที่ต่างๆที่คิดว่าพี่ชายจะไปแต่ก็ไม่มีเลยสักที่ตอนนี้ฉันนั่งอยู่หน้าประตูบ้านนอว่าเมื่อไหร่พี่ชายฉันจะกลับมารอแร้วรอเล่าก็ไม่มีวี่แววว่าเขาจะมาเลย ไม่มีจิงๆ

"พี่ค่ะเมื่อไหร่จะกลับมาหนูไม่มีคน

อยู่เป็นเพื่อนเลยนะคระ"แปลกจริงบ้านเราก็ออกจะใหญ่โต