Forget me not ดอกไม้ที่เลือนหายไป

Forget me not

      ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งซึ่งได้รับแจ้งอุบัติเหตุเร่งด่วนในยามเย็นของวันนี้ เนื่องจากมีคนขับรถบรรทุกขับรถพุ่งเข้าร้านคาเฟ่แห่งหนึ่งในตัวเมืองใกล้ๆ กับที่ตั้งโรงพยาบาลแห่งนี้ ด้วยความเร็วสูง สาเหตุน่าจะมาจากคนขับเกตุอาการหลับใน และการพุ่งชนครั้งนี้ทำให้มีผู้บาดเจ็บเป็นจำนวนไม่น้อยแต่จัดผ่าอยู่ในขั้นไม่ร้ายแรง

      แต่ทว่ากลับมีผู้เคราะห์ร้ายคนหนึ่งซึ่งเป็นหญิงสาววัยรุ่นเพียงแค่คนเดียว ที่โดนรถบรรทุกพุ่งเข้าชนด้วยความเร็วทำให้ทั้งร่างกายเสียหายอย่างหนัก และอยู่ในขีดอันตรายเป็นอย่างมาก รายชื่อผู้ป่วยคนนี้ชื่อ มิซากิ ฮานะ หญิงสาวอายุเพียง 16 ปี และ และในตอนนี้เธอคนนั้นก็ได้ถูกนำส่งโรงพยาบาลเข้าไปที่ห้องผู้ป่วยฉุกเฉิน เพื่อรับการรักษาอย่างเร่งด่วนที่สุด

      ตรึกกกก.....!

      เสียงฝีเท้าของผู้เป็นแม่ท่านหนึ่ง ที่กำลังวิ่งตรงมายังหน้าห้องผู้ป่วยฉุกเฉินด้วยทีท่าที่ใจร้อนกระสับกระส่ายไปทั่วร่างกาย เนื่องจากว่าลูกสาวของตนได้ประสบอุบัติเหตุอย่างร้ายแรง และในตอนนี้ก็ยังไม่พ้นขีดอันตราย ยิ่งทำให้สัญชาตญาณของความเป็นแม่เป็นห่วงมากยิ่งขึ้น ราวกับอกจะแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆ

      เมื่อผู้เป็นแม่ได้มาถึงยังหน้าห้องผู้ป่วยฉุกเฉิน สิ่งแรกที่ผู้เป็นแม่เห็นไม่ใช่หมอ แต่กลับเป็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังยืนหันหน้าไปมองที่หน้าประตูห้องฉุกเฉิน และไม่มีทีท่าว่าจะลดสายตาลงแม้แต่วินาทีเดียว สีหน้าของเด็กหนุ่มคนนั้นช่างดูสิ้นหวังสายตากลับว่างเปล่า และผู้เป็นแม่ก็เหลือบตาไปเห็นคาบเลือดที่เปอะมือของเด็กหนุ่มคนนั้น มันยังดูสดราวกับว่าเด็กนั้นคนนั้นพึ่งผ่านเหตุการณ์ที่โหดร้ายมาหมาดๆ มือของเด็กหนุ่มคนนั้นยังไม่ยอมหยุดสั่นแต่อย่างใด

      จนทำให้ผู้เป็นแม่ที่ได้แต่ยืนมองแผ่นหลังของเด็กหนุ่มคนนั้น กลับคิดว่าไม่เพียงแค่ตนที่กำลังเศร้าอยู่ในตอนนี้ แต่ในเวลาเดียวกันกลับมีคนอื่นที่เศร้าไม่น้อยกว่าตัวเองเช่นกัน แม้ความคิดแค่นั้นอาจจะไม่ได้บรรเทาความปวดร้าวในใจได้ก็ตาม แต่มันก็สามารถที่จะเยียวยาหัวใจที่เจ็บปวดอยู่ในตอนนี้ให้ดีขึ้นบ้าง

      “ขอโทษนะจ้ะ นี่ใช่ห้องผู้ป่วยฉุกเฉินของคนที่ชื่อฮานะ หรือเปล่า?” ผู้เป็นแม่ก็ได้ตัดสินใจเดินเข้าไปถามเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหน้าของตน ทำให้เด็กหนุ่มคนนั้นหันหน้ากลับมามอง

      “ชะ...ใช่ครับ แล้วคุณน้าเป็นใครเหรอครับ?” เด็กหนุ่มพยายามเช็ดคาบน้ำตาที่ติดอยู่ที่ใบหน้าของตัวเอง พยายามทำสีหน้าให้ดูเป็นปกติที่สุด

      “ฉันเป็นแม่ของฮานะ หรือว่าเธอคือ ยู แฟนหนุ่มที่ฮานะพูดถึงบ่อยๆ หรือเปล่าจ้ะ ?”

      “กะ ก็ใช่ครับ ฮานะพูดถึงผมบ่อยเลยเหรอครับ?”

      “จ้ะ! เกือบทุกเวลาเลยล่ะ แล้วนี่อาการของฮานะเป็นไงบ้าง หมอได้บอกอะไรหรือเปล่า?”

      “ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ หลังจากที่ฮานะเข้าไปที่ห้องนั้นก็ผ่านมาเกือบๆ 2ชั่วโมงแล้ว ก็ไม่เห็นหมอคนไหนจะเดินออกมากันเลย ขอโทษนะครับ”

      ขอโทษ....ขอโทษ....ขอโทษ !

      ยู พูดคำเดิมซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบ ด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูสะอึกสะอื้นพร้อมกับน้ำตาที่ค่อยๆ ไหลพรากลงจากดวงตาของเขา ทีละน้อย ทั้งๆ ที่เขาพยายามจะทำสีหน้าให้ดูเป็นปกติแล้วแท้ๆ แต่เขากลับทนต่อความรู้สึกที่เอ่อล้นออกมาในใจไม่ไหวจริงๆ ทำให้ตัวของเขาได้ร้องไห้ออกมาต่อหน้าของผู้เป็นแม่ด้วยความเศร้าใจ

      ไม่เป็นไรจ้ะ ........

      เมื่อผู้เป็นแม่เห็นเด็กหนุ่มที่กำลังร้องไห้ต่อหน้าของเธอ เธอจึงตัดสินใจเดินเข้าไปโอบกอดเด็กหนุ่มเข้ามาที่อ้อมอกของตัวเองด้วยความอบอุ่ม ทำให้เด็กหนุ่มคนนั้นสามารถที่จะปล่อยความรู้สึกที่อยู่ในใจออกมาได้อย่างเต็มที่ แม้ว่าในใจลึกๆ ของเธออยากที่จะร้องไห้ออกมาก็ตาม และพอเวลาผ่านไปซักพัก เด็กหนุ่มก็ได้เงยหน้าขึ้น พร้อมกับค่อยๆ เดินออกมาจากอ้อมแขนของผู้เป็นแม่ที่ละน้อย

      “ขอโทษนะครับ ที่จู่ๆ ผมก็” ยู พยายามพูดขอโทษ ด้วยสีหน้าที่เขินอาย ทั้งๆ ที่เขาร้องไห้ออกมาแทบเป็นแทบตาย แต่ว่าเขากลับไม่เห็นแม้แต่น้ำตาของแม่ฮานะแม้แต่หยดเดียว

      “ไม่เป็นไรจ้ะ เวลาที่เราเศร้าหรือเสียใจ แล้วเราได้ร้องไห้กับใครซักคนมันทำให้สบายใจขึ้นเยอะใช่ไหม?”

      “ขะ ขอบคุณครับ ตอนนี้ผมรู้สึกดีขึ้นมาบ้างแล้วละ”

      ปรึงงงงงงง !

      เสียงของประตูห้องฉุกเฉินได้เปิดออกมาอย่างรวดเร็ว พวกเขาทั้ง 2 คน ได้เหลียวหน้าไปมอง ก็ได้พบกับหมอท่านหนึ่งที่กำลังเดินออกมาจากด้านในห้องฉุกเฉินด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่นัก

      “คุณหมอคะ ลูกสาวของฉัน ฮานะ เธอเป็นยังไงบ้างหรือคะ?”  คุณแม่ของฮานะ รีบว่งตรงเข้าไปถาม อย่างไม่รีรออะไรเลย

      “เอ่อ…คุณเป็น คุณแม่ของเด็กคนนั้นหรือครับ?”

      “ใช่ค่ะ แล้วอาการลูกสาวของฉันเป็นยังไงบ้างหรือคะ หมอ ?”

      “เรื่องนั้นหมอเอง ก็ยังบอกแน่ชัดไม่ได้หรอกครับ แต่หมอแนะนำให้พวกคุณกลับบ้านไปพักผ่อนก่อน แล้วถ้ามีเรื่องอะไรหมอจะรีบแจ้งไปทันทีครับ”

      “หมายความว่ายังไงคะ !!”

      “ใจเย็นๆ ก่อนครับ ทางเราเองก็พยายามรักษาผู้ป่วยอย่างเต็มที่แล้ว แต่เนื่องจากผู้ป่วยเสียเลือดมากไปเป็นจำนวนมาก และยังมีโรตประจำตัวรวมไปถึงร่างกายที่อ่อนแออยู่แล้ว อีกทั้งอวัยวะภายในของผู้ป่วยเสียหายและฉีกขาดเนื่องจากอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นเป็นจำนวนมาก และไม่อาจจะทนรับการผ่าตัดนานๆ ซ้ำไปซ้ำมาได้อย่างแน่นอน เพราะมันจะเสี่ยงต่อตัวของผู้ป่วยเอง เพราะฉะนั้นหมอเลยอยากจะให้พวกคุณทั้งสองคนกลับไปพักผ่อนก่อนในคืนนี้ และถ้ามีอะไรทางเราจะแจ้งไปอย่างแน่นอน”