เหตุใดถึงรักเธอ

     อยู่กลางทะเลมีน้ำกับทรายยยยย

     เสียงคลื่นกระทบชายฝั่งมันก็ไม่เลวแหะ ไม่ต้องเดาให้เสียเวลาหรอกครับ ตอนนี้ผมอยู่ทะเล(ไหนมึงบอกว่าไม่ชอบไงเนบิว) ก็ไอพวกเพื่อนๆตัวดีมันลากผมมาน่ะสิ 

     รู้ทั้งรู้ว่าผมกินอาหารทะเลไม่ได้ยังจะลากผมมาอีก แต่มันเอาไข่เจียวอาหารจานโปรดผมมาล่อครับ มันบอกว่าถ้าผมมาด้วยมันจะให้มาอิทำไข่เจียวให้กินทุกวัน ลืมบอกไปว่ามาอิทำอาหารอร่อยมากกกก (เห็นแก่กินชัดๆ) ผมก็เลยยอมมา และแน่นอนว่าพี่ริเคียวต้องตามมาด้วย 

     เรามากันทั้งหมด 8 คนครับ มีผม พี่ริเคียว จิ๊กซอร์ มาอิ นาว ฟามเมอร์ เอโร่ และก็สาวสวยเพียงหนึ่งเดียวนานา เอโร่นี่คือแฟนของไอจิ๊กซอร์มันครับหนุ่มหล่อ คณะนิเทศพวกมันคบกันมาตั้งแต่ตอนเปิดเทอมขึ้นปีหนึ่ง

     ส่วนนานาสาวสวยนี่แฟนไอนาวมันครับเพิ่งคบกันได้สองอาทิตย์ก่อนมาทะเลนี่ล่ะครับ

     "เนบิวๆ เล่นน้ำกัน" ไอจิ๊กซอร์วิ่งมาชวนผมที่กำลังนอนอ่านหนังสืออยู่แถมมันยังลากผมลงไปในทะเล ถ้ามึงจะลากขนาดนี้ไม่ต้องถามก็ได้มั้งเถอะ
     "เห้ยๆๆ ไอจิ๊กซอร์ เบาๆหน่อยดิว่ะ ถ้ามึงจะลากกูขนาดนี้ความจริงมึงไม่ต้องถามความคิดเห็นของกูก็ได้"     

     มันลากผมลงไปในน้ำ มึงลืมอะไรไปรึป่าวว่ะจิ๊กซอร์ กูว่ายน้ำไม่เป็น ลากมาแบบนี้นี่ฆ่ากูชัดๆ คนอื่นๆลงมาเล่นรอตั้งนานแล้วล่ะครับ ส่วนพี่ริเคียวนั่งรออยู่บนเสื่อที่ผมนอนอยู่เมื่อกี้นั่นล่ะครับ

     เราเล่นน้ำจนเย็น กว่าจะขึ้นจากน้ำสภาพผมซืดอย่างกะไก่ต้ม กินน้ำทะเลไปไม่รู้กี่อึกต่อกี่อึก จะขึ้นมาก่อนก็ไม่ได้พวกมันจะหาว่าไม่สนใจเพื่อนอีก

     "เนบิว มึงไหวป่าวว่ะเนี่ย ไม่ใช่ไข้แตกพรุ่งนี้อดเที่ยวนะโว๊ย" ไอนาวพูดขึ้นพร้อมเดินมากอดคอผม

     "เอ่อ กูจะป่วยก็เพราะพวกมึงนั่นล่ะไอควาย"

      ผมด่ามันก่อนจะรีบเดินเข้าบ้านพัก พวกเราพักกันที่บ้านพักส่วนตัวของไอฟามเมอร์ บ้านมันทำธุรกิจส่งออกข้าวรายใหญ่ของประเทศ แน่นอนว่าบ้านแม่งรวย

     ภายในบ้านมีสี่ห้องนอนซึ่งก็แยกๆกันนอนเป็นคู่ครับ ผมนอนกับพี่ริเคียว จิ๊กซอร์นอนกับเอโร่ นาวนอนกับนานา ส่วนฟามเมอร์นอนกับมาอิครับ ผมว่าสองคนนี้มันแปลกๆนะ ดูแลเอาใจใส่กันเป็นพิเศษถ้ามันสองคนจะคบกันก็คงจะไม่มีใครว่าอะไร ออกแนวจะดีเสียอีก

     เมื่อแยกย้ายกันอาบน้ำอาบท่าเรียบร้อยแล้วพวกเราก็มารวมตัวกันตรงสนามหญ้าหน้าบ้านเพื่อจะได้เริ่มปฎิบัติการการกินแหลก ซึ่งทุกคนมีอาการดี๊ด๊าเป็นพิเศษ ยกเว้นผม จะดีใจไปเพื่ออะไรในเมื่อผมกินอะไรกับพวกนั้นไม่ได้เลยสักอย่าง

     "น้องนานาครับ นี่กุ้งครับเดี๋ยวพี่แกะให้นะครับ" ไอนาวแทคแคร์คนของมันจนน้ำตาลเรียกพี่ตอนนี้ทุกคนกำลังสนใจอาหารทะเลสดๆตรงหน้าแล้วสวาปามกันอย่างเอร็ดอร่อย ถ้าผมกินได้ผมคงจะไปร่วมวงด้วยอยู่หรอกนะ

     "เนบิว มึงกินนี่ดิ อันนี้ปลาเผากูแกะกางให้แล้ว" พี่ริเคียวเดินมาแล้วยื่นจานเนื้อปลาที่แกะก้างออกเรียบร้อยแล้ว ผมยื่นมือไปรับจานปลาเผาจากพี่ริเคียวผมเป็นคนที่ไม่ชอบกินปลาสักเท่าไหร่เพราะมันมีก้างแต่ถ้ามีคนแกะให้ผมก็ชอบนะ ^_^

     "ขอบคุณครับ" ผมกล่าวขอบคุณแล้วก็หันมาสนใจปลาตรงหน้า

     "เปลี่ยนเป็นอย่างอีกแทนได้มั้ยล่ะไม่อยากได้คำขอบคุณอ่ะ"

     พี่ริเคียวหันมาทำหน้าเจ้าเล่ใส่ผม พร้อมกับเอาลมเข้าปากแล้วทำแก้มป่อง
     "อยากได้อะไรล่ะ ลูกถีบแรงๆสักสองที หรืออยากโดนต่อยปากแตก" ผมหันไปก่อกวนพี่มันด้วยคำพูด พี่มันถึงกับทำหน้าเซ็งใส่ผมเลย

     "โหย หวานหน่อยก็ไม่ได้ แม่งไม่โรแมนติกเลย"

     เมื่อพูดแบบนี้ผมก็เลยหอมแก้มพี่มันทีหนึ่งแล้วหันมากินปลาในจานของตัวเองต่อ พี่มันทำสีหน้าพอใจแล้วโน้มตัวมากระซิบข้างหูผม
     "คืนนี้ขอจัดหนักนะเนบิว" เฮือกจัดหนักงั้นหรอ ไม่มีทางผมยังอยากเที่ยวอยู่นะไม่อยากนอนป่วย
     "ไม่!" ผมหันไปกระโกนใส่หูพี่มัน จนคนอื่นหันมาสนใจและทำหน้า งงๆว่าสองคนนี้มันทะเลาะอะไรแล้วก็หันไปสนใจอาหารทะเลกันต่อ
     "โอ๊ยย จะกระโกนทำไมเนี่ย หูจะแตก" ฮ่าๆๆๆ สะใจชะมัดผมได้แต่ยิ้มอย่างผู้ชนะ แต่หลังจากแยกย้ายผมจะยังยิ้มได้แบบนี้หรือป่าวก็ไม่รู้นะ

     หลังจากที่อิ่มกันเรียบร้อยพวกเราก็ทำกิจกรรมร่วมกันอีกนิดหน่อยและแยกย้ายกันไปนอนเพราะพรุ่งนี้เรามีโปรแกรมจะไปดำน้ำดูปะการังกัน ซึ่งแน่นอนว่าพอแยกย้ายรอยยิ้มปรากฎขึ้นบนใบหน้าของพี่ริเคียวทันที ชินี่ก็จะกดกูจังเลยนะ

     "เนบิว มาหาพี่เร็ว"พี่ริเคียวพูดพร้อมตบลงบนที่นอนตรงข้างๆตัวเอง และทำหน้าหื่นใส่ผม
     "ทำไมต้องหน้าตาแบบนั้นด้วย สายตาโคตรหื่นอ่ะ" ผมพูดและเดินลงไปนั่งบนเตียงข้างๆพี่ริเคียวพี่ริเคียวไม่รอช้ารีบประกบปากจูบผมโดยที่ผมยังไม่ทันได้ตั้งตัวมือไม้เริ่มจับนั่นจับนี่ ตอนนี้เสื้อผ้าบนตัวผมกับพี่ริเคียวไม่เหลือเลยสักชิ้น พี่ริเคียวถอนจูบจากผมแล้วเริ่มฝากรอยไว้บนร่างกายของผมแทน
     "อือ พี่ริเคียวเบาๆหน่อย ผมเจ็บ" ผมครางออกมาเบาๆก็พี่มันเล่นกระแทกซะไม่มีเบาเลย
     "อย่าเกร็งสิจะได้ไม่เจ็บ มึงชอบเกร็งอ่ะ" พี่มันยังคงกระแทกเข้ามาในร่างผมไม่หยุด กว่าผมจะได้พักก็แทบจะหมดสติพรุ่งนี้เช้าหวังว่าผมคงจะตื่นมาแล้วเป็นปกตินะ