รักอันตรายยัยหมาป่า

เมื่อเราได้เจอใครสักคน

แค่มองหน้า

ก็ตกหลุมกับดักหัวใจ

โดยไม่รู้ตัว

ณ สนามบิน  10.00 น.

“ดูแลตัวเองดีๆ นะลูกแม่ ฮือๆ” ผู้เป็นแม่ร้องไห้ด้วยความเป็นห่วงลูกสาว

“คะ คุณแม่”

“เอาน่าคุณ...ลูกโตแล้ว ดูแลตัวเองได้อยู่แล้วเนอะ”ผู้เป็นพ่อพูดขึ้น

“ใช่คะคุณพ่อ...”

“เห็นไหมละ...ลูกอยู่ได้น่าคุณ อย่าร้องไห้สิ”

“คุณพ่อกับคุณแม่ก็เดินทางดีๆ นะคะ ถึงแล้วโทรมาบอกหนูด้วยนะคะ” ครอบครัวเล็กๆ สวมกอดกันอย่าอบอุ่นก่อนที่จะต้องจากกัน

          หลังจากที่เด็กสาวบอกลาพ่อกับแม่เสร็จ  เธอก็เดินทางกลับหอพักของเธอทันที หอพักของเธอนั้นไม่ใหญ่หรือเล็กจนเกินไปมีห้องน้ำและห้องนอนในตัว เธอพอใจกับห้องเล็กๆ นี้มากเพราะสะดวกต่อการเดินทางไปมหาลัยของเธอ เธอเป็นลูกสาวของนักธุกิจชื่อดัง ทำให้เรื่องค่าใช้จ่ายไม่ค่อยจะมีปัญหามาก แต่เธอจะชอบปิดเรื่องนี้เป็นความลับเพราะกลัวเพื่อนๆ จะมองดูเธอเป็นตัวประหลาดหรือไม่ก็ลูกคุณหนู     

          นิสัยส่วนตัวของเธอจะเป็นคนแข็งนอกอ่อนใน ลุยอย่างเดียว จะเรียกว่าสาวห้าวก็ได้ แต่ถ้าเจอเรื่องเดือดร้อนอะไรเธอจะไม่ไปทำให้คนอื่นเดือดร้อนไปด้วย เข้มแข็งและอดทน (^w^)y เย้

          เมื่อแท็กซี่จอดหน้าหอพัก เธอจ่ายเงินและลงรถไปอย่างปกติเหมือนทุกๆ วัน แต่เมื่อเดินไปหน้าประตูหอเธอก็เจอเข้ากับสุนัขตัวใหญ่สีเทามานอนเลียแผลอยู่หน้าหอของเธอนั้นเอง เจ้าสุนัขตัวนี้ดูท่าทางอ่อนล้า มอมแมม และแผลเต็มตัว เธอเห็นแล้วก็เลยคิดว่าจะเอาขึ้นห้องไปด้วยซะเลย

“เจ้าหมา...ไปทำไรมา แผลเต็มตัวเลย ^-^”

“โฮ่งๆ ๆ โฮ่ง แฮ่ๆ =,..,= ” (อะไรของเธอเนี่ย....เดี๋ยวก็กัดซะหลอก แฮ่ๆ =,..,= )

“ขู่ทำไมเล่า...”

“โฮ่งๆ ๆ” (ไปให้พ้น)

 “มา มะ ขึ้นไปทำแผลกัน” เดินเข้าไปจับตัว หวังจะลากขึ้นห้อง

 “แฮ่ๆ =,..,=” (แฮ่ๆ อยากโดนดีหรอไง)

แหง่ม!! กัดหลอกๆ แบบไม่โดน

“อะ!! จะกัดกันเลยหรอ คนอุส่าจะช่วยนะ เจ้าหมาดื้อ หมานิสัยแย่ หมาไม่ดี !@#$%^&*!@#$%”

“................” (ยัยบ้า=,..,= ลุกก็ได้) หมาสีเทาค่อยๆ ลุกขึ้นและมองหน้าหญิงสาว

“ดีมากหมาน้อย^w^….ตามมาๆ”    

          เจ้าหมาสีเทาเดินตามเด็กสาวไปอย่างอ่อนแรง และเมื่อถึงถึงเจ้าหมาก็ล้มลงและหลับไปเพราะพิษจากบาดแผล เด็กสาวตกใจและวิ่งเข้ามาดูด้วยความเป็นห่วง กลัวมันจะตายคาห้อง (=..=)

“เจ้าหมา ๆ ๆ”

_____BOY_____

2. 2. 2. 22.35 น.

“อา...คืนร่างซะที”

          ผมลุกขึ้นนั่งบนพรมกลางห้องที่ผมไม่คุ้นเคย ผมมองสำรวจไปทั่วห้องจนกระทั่ง ผมเห็นร่างน้อยๆ นอนหลับไหลอยู่ข้างๆ ผม ใบหน้าของเธอชั่งน่ารักอะไรอย่างนี้นะ เค้าโครงหน้าของเธอดูคร้ายจะเป็นลูกครึ่ง ผมของเธอก็ยาวลอนถึงกลางหลังสีน้ำตาลทอง ขนตาดำยาว แก้มสีชมพู ปากสีแดงอ่อนๆ  ผมเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆ หมายจะลิ้มรสริมฝีปากนั้น แต่ทว่าเจ้าผ้าพันแผลที่หน้าผากผม ดันยาวเกิน มันเลยไปแตะที่หน้าผากของเธอก่อนปากผมซะอีก

“ฮือ...อือ...”

“..........”

“เจ้าหมา...เจ้...าห..ม...า....คร่อก ZzzZz”

“ละเมองั้นหรอ....ตกใจหมด =,.= ”

ตึกตัก ๆ ตึกตัก ๆ ~

          อ่า...หัวใจเราเป็นอะไรเนี่ย ทำไมมันเต้นไม่หยุดเลย เธอกะแค่ละเมอเท่านั้น ปกติเราก็ไม่ได้ตกใจอะไรง่ายๆ นี่เป็นบ้าอะไรวะเนี่ยยยย....หรือว่า !!! เป็นเพราะเธอ อย่าบอกนะว่าผมตกหลุมรักเธอเข้าไปซะแล้ว

          ฮึ้ย.....บ้าแล้วๆ บ้า ๆ เป็นไปไม่ได้ !!!  ผมสะบัดหัวไปมา สะบัดความคิดไร้สาระเมื่อกี้ออกไปให้หมดแล้วตั้งสติอีกครั้ง แต่ผมก็ละสายตาจากเธอไปไม่ได้อยู่ดี ผมนั่งจ้องเธออยู่ซักพักใหญ่ๆ และลูบหัวเธอเบาๆ เพื่อเป็นการบอกลา เพราะเวลาของผมกับเธอในตอนนี้มันหมดลงเสียแล้ว....ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน กว่าที่ผมจะได้เจอกับเธออีกครั้ง แต่ที่รู้ๆ คือ “ผมอยากเจอเธออีกครั้ง”