Angel's Love season

 ..."ผมจะให้ไฮเนะไปเป็นลูกบุญธรรมของคุณ เพราะผมเองก็คิดว่าเธอไม่ควรอยู่ที่นี่ตั้งแต่แรกแล้ว.." ชายคนโตคนหนึ่งพูดขึ้นมาหลังจากที่เรียกตัวนักธุรกิจร่ำรวยที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก 

"เอ๊ะ..ลูกบุญธรรมหรอครับ แต่ว่าไฮเนะจังยังเด็กอยู่เลยนะครับ คงจะไม่ค่อยเหมาะถ้าจะให้มาอยู่กับผม.."ขณะที่นักธุรกิจกำลังจะพูดต่อ ชายคนนั้นก็พูดขัดขึ้นมา "..ผมตัดสินใจไว้แล้ว.." หลังจากที่พูดจบก็รีบลุกขึ้นออกจากห้องไป เหลือแต่เพียงนักธุรกิจคนนั้นที่ลังเลใจ

"...ฮิซึกิซัง กรุณารับหนูเอาไว้เถอะค่ะ หนูได้ยินจากคุณพ่อหมดแล้ว..ถึงจะอยู่ในบ้านคามิยะต่อไปก็คงไม่มีความสุข...." เด็กสาวตัวเล็กเดินเข้ามาหลังจากที่นักธุรกิจกำลังจะออกจากห้องรับแขก

ณ คฤหาสตระกูลโอโทมิยะ

 "ไฮเนะจัง ผมเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้เรียบร้อยแล้วนะ เดี๋ยวผมจะออกไปข้างนอกสักพักมีอะไรก็เรียกพวกสาวใช้ได้นะ.."ฮิซึกิซังพูดจบก็เรียกให้สาวใช้มาคอยดูแลไฮเนะอย่างดี แต่สีหน้าของเด็กน้อยที่ถูกทอดทิ้งมานั้นดูเศร้าหมองยิ่งกว่าชะตาที่เธอเคยได้รับมา...

 ก๊อกๆๆ..เสียงเปิดประตูทำให้เด็กสาวค่อยๆลืมตาขึ้นมา "ท่านไฮเนะ ได้เวลาอาหารเช้าแล้วค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะเตรียมน้ำให้อาบนะคะ" สาวใช้คนนึงพูดเสร็จก็ค่อยๆเก็บที่นอนและเตรียมน้ำอุ่นให้เด็กสาวได้อาบ 

 "อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณหนู" เมื่อเด็กสาวค่อยๆเดินลงมาจากห้องก็ได้ยินเสียงพวกสาวใช้ทักทายเธอในตอนเช้า ไฮเนะยังรู้สึกไม่ค่อยสบายใจกับการมาอยู่ที่บ้านโอโทมิยะนัก เธอยังคงคิดถึงแม่กับน้องสาวของเธอ และอยากรู้ว่าทำไมพ่อของเธอถึงให้เธอมาเป็นลูกบุญธรรมของเพื่อนสนิท..หรือว่าเพราะเธอทำอะไรให้เขาไม่พอใจ เธอยังคงคิดมากตั้งแต่นั้นมา....

(ผ่านไป7ปี)

  "ไฮเนะจังอาหารเช้าเสร็จแล้วจ้า"เสียงผู้หญิงคนหนึ่งเรียกชื่อเด็กสาวที่กำลังหลับอยู่ในห้อง เธอลืมตาขึ้นมาและรีบแต่งตัวลงไปชั้นล่าง

"ขอโทษด้วยนะคะคุเรกะซัง เมื่อคืนหนูนอนไม่ค่อยหลับน่ะเลยตื่นช้า"เธอรีบพูดขอโทษผู้หญิงที่ยืนทำอาหารอยู่ในครัว

"ไม่เป็นไรจ้ะไฮเนะจัง ขนาดคุซาเมะคุงยังไม่ตื่นเลยนะ"คุเรกะซังยิ้มให้กับไฮเนะ รอยยิ้มของเธอคนนั้นดูอ่อนโยนเสมอ  ไม่เคยโกรธไฮเนะเลยแม้แต่ครั้งเดียว  คุเรกะซังเป็นภรรยาของฮิซึกิซังที่เลี้ยงดูไฮเนะมาตั้งแต่ยังเล็กๆ เขาแต่งงานกับคุเรกะซังตั้งแต่ตอนที่ส่งไฮเนะเข้าโรงเรียนดังและได้พบคุเรกะซังที่เป็นอาจารย์ที่ปรึกษา และมีลูกติดมาเป็นเด็กผู้ชายอายุพอๆกับไฮเนะจึงให้เป็นน้องชายของไฮเนะ คุเรกะซังเป็นคนใจดีและอ่อนโยนมากๆเหมือนกับแม่ของไฮเนะจริงๆ เธอไม่เคยคัดค้านอะไรไฮเนะเลย ไฮเนะก็ไม่ได้รู้สึกเกลียดหรือว่าร้ายคุเรกะซังเพราะเธอเป็นคนที่เข้าใจไฮเนะมากที่สุด ทั้งๆที่ไม่ใช่ลูกแท้ๆของเธอ ทั้งคุซาเมะที่เป็นน้องชายของไฮเนะก็ไม่เคยเกลียดหรือรังแกเธอเลย ทั้งสองคนสนิทมากตั้งแต่เด็กจนถึงทุกวันนี้ หลังจากวันที่ผ่านๆมา6ปี คุซาเมะก็เริ่มชอบไฮเนะตั้งแต่นั้นแต่ไม่กล้าบอกไฮเนะว่าชอบพี่สาวของตัวเอง เขาไม่ได้รักไฮเนะในแบบพี่น้อง แต่รักในฐานะผู้หญิงคนหนึ่ง ไฮเนะก็ไม่ได้คิดอะไร แค่อยากทำหน้าที่พี่สาวให้ดีที่สุด เธอชอบทั้งฮิซึกิซังกับคุเรกะซัง รวมถึงคุซาเมะก็ด้วย เธอรักครอบครัวของเธอ แต่ว่ามันทำให้เธอนึกถึงเรื่องครอบครัวที่แท้จริงของเธอเอง ทั้งแม่ทั้งโคมากิที่เป็นน้องสาวแท้ๆของไฮเนะก็คิดถึงไฮเนะมาก 7ปีที่จากกันเธอไม่เคยได้ไปเยี่ยมแม่กับโคมากิเลย เพราะหวาดกลัวว่าพวกเขาจะลืมเธอไปแล้ว อาจจะคิดว่าเธอเป็นเด็กไม่ดี...ในใจของไฮเนะสับสนเอามากๆแต่ก็ยังฝืนยิ้มเพื่อไม่ให้ครอบครัวที่เลี้ยงดูเธอมาก็มาพัวพันกับอดีตของเธอไปด้วย ไฮเนะพยายามไม่คิดถึงเรื่องนั้นและตัดสินใจว่าจะใช้ชีวิตในฐานะลูกสาวตระกูลโอโทมิยะต่อไป....

 "จะว่าไปไฮเนะจังได้เป็นสมาชิกสภานักเรียนแล้วสินะ ดีจังเลย..แต่อย่ากลับบ้านให้ดึกนักนะ กลางคืนมันอันตรายนะจ้ะ"คุเรกะซังยิ้มให้เธออีกครั้ง ไฮเนะรู้สึกขอบคุณที่คุเรกะซังอุตส่าเป็นห่วง

"ค่า แล้วหนูจะรีบกลับให้เร็วๆนะคะ อยากกินอาหารที่คุเรกะซังทำให้มากๆเลย อร่อยที่สุดเท่าที่เคยกินเลยล่ะค่ะ"ไฮเนะยิ้มตอบให้กับคุเรกะซัง เธอรู้สึกขอบคุณคุเรกะซังมากจริงๆที่ไม่เคยคัดค้านอะไรเธอเลย เข้าใจความรู้สึกของเธอดี

"...ว้ากกก~!สายแล้วๆๆ! ทำไมแม่กับไฮเนะไม่ปลุกผมเลยล่ะ!"คุซาเมะรีบลงมาจากชั้นบนมากินข้าวทันที เพราะวันนี้เป็นเวรทำความสะอาดตอนเช้าเขาจึงต้องตื่นเร็วกว่าไฮเนะเป็นธรรมดา แต่เพราะเมื่อคืนไม่ค่อยได้นอนเพราะเรื่องติวสอบความสามารถในวันนี้

"ก็พี่กับแม่ปลุกแล้วนะ แต่คุซาเมะนั่นแหละที่เอาแต่หลับต่อไม่ยอมตื่นซะทีน่ะ"ไฮเนะพูดหยอกน้องชาย ทำเอาคุซาเมะหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด แน่นอนว่าไฮเนะรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับคุซาเมะเพราะเขาเป็นน้องชายที่เธอเล่นด้วยกันมาตลอด มีแค่เรื่องเดียวที่คุซาเมะไม่ยอมบอกเธอ...

"ถ้างั้นหนูไปก่อนนะคะคุเรกะซัง วันนี้มีเด็กใหม่ย้ายมาที่ห้องน่ะค่ะ หนูอยากเจอเด็กคนนั้นเร็วๆ"ไฮเนะรีบเดินไปเก็บจานในครัวให้เรียบร้อย แล้วหยิบกระเป๋าออกจากห้อง

"อ้ะ! ขี้โกงนี่ไฮเนะ!..ผมไปก่อนนะครับ!"คุซาเมะรีบหยิบกระเป๋าตามไฮเนะไปจนถึงโรงเรียน...

---------------------------------------------------------------------------------

ไว้แค่นี้ก่อนนะคะแหะๆ^^" เหนื่อยแล้ว เขียนเยอะซะจนมือปวดไปหมดเลย ที่จิงก็คิดไว้อีกเยอะแยะแต่พอก่อนดีกว่า ไว้จะมาต่อทีหลังนะคะ ถ้าชอบก็ช่วยติดตามกันหน่อยนะคะ^^