Digent school ไม่กล้าอย่าเข้ามา

        เซย์ไฮครับที่รัก ตอนนี้ก็ถึงช่วงเวลาที่ลอยคอรอคอยกันแล้วนะ ผมกำลังเดินลงไปที่โถงกลางหอเพื่อไปพบพวกประธานระหว่างทางเดินมาผมได้ยินพวกเด็กปี2เล่าถึงประสบการณ์ปีที่แล้วของพวกเขา ไหนจะกระโดดหน้าผา ไหนจะเอาหัวเข้าไปในปากจระเข้ ไหนจะต้องเต้นบัลเลต์กลางสนามบอลของโรงเรียน และบลาๆๆๆ เท่าที่ผมได้ยินมานี้น่าสนุกทั้งนั้นเลยนะ แต่เอ่อ....ยกเว้นเต้นบัลเลต์ไว้อันหนึ่งแล้วกันเนอะ -..- 
"สวัสดี ฉันชื่อไปร์ทเป็นประธานหน่วยนี้ หลายคนคงรู้กันอยู่แล้วเอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันจะอธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับกิจกรรมวันนี้ให้พวกนายฟัง เอ้า ! ไอเด็กปี 1 ที่พึ่จะลงมาหน่ะเร็วด่วนเลยเฟ้ย" ผมเดินลงมาก็ได้ยินเสียงประธานหน่วย แต่ไอที่บอกให้เด็กปี1ลงมาเร็วๆหน่ะใช่ผมหรือเปล่า ผมแอบหน้าสั่นเลยนะ

"การทดสอบทางหน่วยเราจะเข้าไปทดสอบกันที่ป่าด้านหลังของที่พักของเรา ซึ่งป่านี่เป็นป่าธรรมชาติที่ทางกรมป่าไม้และทางโรงเรียนของเราได้อนุญาติให้เป็นที่ฝึกหรือเป็นที่ทดสอบของหน่วยเราเรียบร้อย ฉันจะอธิบายกฎในการมีชีวิตรอดในป่าให้พวกนายฟัง "กล้าเท่านั้นคือทางรอดของพวกนาย" นี้คือกฎหรือจะเรียกว่าเป็นคำแนะนำก้ได้นะเพราะถ้าพวกนายที่นั่งหน้าสล่อนกันตรงนี้ไม่มีความกล้าพวกนายไม่มีทางออกมาจากป่านั้นได้แน่ๆ และสิ่งที่ฉันอยากฝากไว้ก็คือ เชื่อคำสั่งของรุ่นพี่ทุกคน เข้าใจปะ ?" ประธานอธิบาด้วยท่าทางสบายๆ

"Osss !!" พวกเด็กปี1คนอื่นตอบรับ

"ดี !! ในแบบทดสอบที่ 1 จะเป็นตัวชี้แนะว่าพวกนายเหมาะสำหรับหน่วยของเราจริงหรือเปล่าเอาหล่ะพวกเรากำลังจะเริ่มการทดสอบกันแล้ว ไปได้ !!" ประธายพูดพร้อมเดินออกไปทางด้านหลังของหอพักซึ่งเป็นทางเดินที่มืดมากๆอย่างกัยมาฝึกสายลับแหนะ หู้วว เริี่มจะสนุกขึ้นมาแล้วสิ ระหว่างทางเด็กปี1คนอื่นๆก้คุยกันบ้าง เงียบบ้างและบางคนแอบมีทีท่ากังวล โห่วผมละเบื่อเบื่อไอพวกแบบนี้ไม่รู้ความกล้าของตัวเองซะเล้ยแล้วจะมาเข้าหน่วยนี้ทำบ้าอะไร เนอะๆ

"เห้ยไอหนู แกเป็นไรวะตัวสั่นตั้งแต่ทางเข้านู้นละ"

"ครับ ? เอ่อ..เรียกผมหรอครับ?"

"เออ แกนั้นละ"

"ผมไม่ใช่ไอหนูนะครับ เรียกให้มันดีๆหน่อยครับ"

"เออจะไอหนูไอควายเอ้ยไออะไรก็ชั่งเถอะหน่า ฉันถามว่าแกเป็นอะไรของแกเห็นตัวสั่นอย่างกับกังวลไร" ผมถามไอตัวเล็กนี้ มันตัวเล็กจริงๆนะครับเล็กที่สุดในหน่วยนี้เลยมั้วงเนี้ย ท่่าทางจะสูง 170 กว่าๆ ใช้ได้ที่ไหน ผมเนี้ยสูง 188 เลยนะครับ (ยืดอก ภูมิใจ)

"เอ่อ...ผมแค่กังวลอะไรนิดหน่อยหนะครับ"

"ไม่นิดแล้วม้างงงง ~ เอาดีๆดิเฟ้ย"

"เอ่อ..คือแบบว่าผมได้ยินคนพูดมาหนะครับว่ามีคนตายจากการรับน้องของหน่วยนี้" ไอตัวเล็กอธิบายพร้อมกับขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม

"แกจะไปใส่ใจอะไรว้ากับลมปากหนะห้ะ ถามจริงนี้หลงพวกมาปะหือ ?" ผมถามพร้อมกับยื่นมือไปจับคิ้วไอหมอนั้นให้หายเป็นปม "แล้วไอคิ้วนี้เลิกขมวดสักทีเหอะเอ็งมันน่าเตะ"

"เอ่อแต่คนที่พูดคือพวกรุ่นพี่นะครับ"

"ไร้สาระหน่า พวกรุ่นพี่พวกนั้นก็ขู่ไปงั้น ถามจริงแกหลงพวกมาจริงๆใช่ปะวะ" ไอหมอนี้ใจไม่สู้เลยจริงๆวะให้ตายย

"เอ่อ...."

"ว่าไง ?"

"ตามจริงคะแนนของผมมันได้อยู๋หน่วย LTC หนะครับแต่ผมดันหลงมาในนี้" 

"ไอหน่วยพวกเด็กเอ๋อนั้นอะนะ ไม่เห็นน่าสนใจ" ไอหน่วยนั้นอะไม่เห็นจะน่าอยู่เลยผมเห็นวันๆเอาแต่เดินทำหน้าเอ๋อๆ (พูดเหมือนอยู่มาแล้ว10ปี) ที่ผมรู้คือพี่ผมเคยเรียนที่นี้แล้วเล่าให้ฟังหนะ

"อะไรนะครับ พวกเอ๋อหรอ ?"ไอตัวเล็กมันพูดพร้อมมองหน้าผมอย่างกับจะแดกเอ้ยจะกินผมไปทั้งตัว "ไหนพูดอีกทีสิครับ" แล้วตั้งท่ากระโดดทีบใส่ผมแบบเต็มที่

"อ่อเปล่าๆ ไม่มีอะไรแหะๆ" ไอบ้านี้เวลาโมโหนี้เดือดเป็นบ้า "แล้วชื่อไรแกอะ"

"คินครับ แล้ว ?"

"ตอติทส์พี่นี้มีแต่ให้"

"บ้าไรของนายหนะครับ" ไอบ้านี้กำลังด่าผมอยู๋หรือเปล่านะ 0-0

"ชื่อติสท์เฟ้ย ไอบ้านี้" ผมเริ่มจะมีนำโหแล้วนะ

"เดือดง่ายเป็นบ้า เอ่อว่าแต่ขอบคุณครับที่เข้ามาคุยกะผมหนะผมไม่ค่อยกล้าทักใครก่อน"

"เออชั่งมันเหอะ ฉันมันเป็นพวกบ้าพรรคพวกเข้าเลือด"

"อ่อเหรอครับ"

"ตอบแบบนี้ไม่ได้จะกวนทรีน?"

"ป่าวค้าบป่าวว"

"เอาหละถึงที่หมายแล้ว เข้ามานั่งตรงนี้แล้วจะอธิบายสิ่งแรกที่พวกนายต้องทำ" ไบร์ทประธานของหน่วยพูดขึ้นเมื่อถึงที่หมายแล้ว ระหว่างที่ผมกับไอคินกำลังจะเข้่าไปนั่งผมก็หันไปบอกมันว่า

"อย่าไปกลัวเว้ย อย่างมากก็แค่เดินข้ามอะไรสักอย่างนิดๆหน่อยๆมันแค่เริ่ม"

"ผมก็หวังแบบนั้นนะครับ" ยังไม่ทันที่ก้นจะหย่อนถึงพื้นทั้งๆที่ผทพึ่งเสนอหน้าเข้ามาแท้ๆ เสียงประธานก้แว่วมาว่า

"...........ที่นี้คือหน้าผา500เมตร อันเชิญกระโดดขอรับมายเบบี๋............" ทันทีที่ผมได้ยินผมกับพวกเด็กปี1คนอื่นก็โห่วร้องสะใจ นี้มันท้าทายเป็นบ้าเลยนะว่ามั้ย นี้เป็นคำแรกที่ท้าทายหลังจากที่ผมเข้ามาในหน่วยนี้ แต่ไอคนที่อยู่ข้างผมตอนนี้คงไม่คิดแบบนั้นสินะ

"เห้ยไง ช้อกไปเลยอ่อวะ" ผมหันไปตบไหล่

"หนะ....ไห...ไหนบอกว่ามันแค่เดินข้ามอะไรไงให้ตายหน้าผา500เมตรไอพวกรุ่นพี่บ้านั้นคิดอะไรอยู่วะเนี้ยยยย"ไอคินสบถมาอย่างหัวเสีย แต่วินาทีนี้ผมก็คงปลอบอะไรมันไม่ได้นอกจากคำว่า "ความกล้าเท่านั้นที่จะรอดจากป่านี้......แล้วเจอกันข้างล่างหน้าผมนะครับที่รัก" ผมพูดพร้อมกับเดินออกไปและ

"ผมขอคนแรกครับ *ยิ้มหล่อ" 

เอาแล้วไง ข้างล่างหน้าผาจะมีอะไรไว้ลุ้นกันนะค้าาา เป็นกำลังใจให้ด้วยนะค้า ♥♥