Revolutionary สงครามมหาเทพ

           "นายอย่ามาพูดโกหกนะ !!!" เอร่าตะค่อกใส่มาสึกิแบบโมโหมากมาสึกิไม่สนใจและดึงมืออกพร้อมกับเดินกลับไปที่ห้องเรียนเอร่ารู้สึกโกรธมาสึกิแล้วพยายามคิดที่จะเปิดเผยตัวจริงของมาสึกิให้ได้
"ให้ตายสิๆ ทำไมวันนี้มันน่าเบื่อขนาดนี้นะ" ธามพุดด้วยความน่าเบื่อหน่ายเป็นอย่างมาก "นั่นสิค่ะ"
โซเฟียร์พูดตอบพี่ธาม "แล้วฉันจะไปรู้ด้วยไปไหมล่ะเนี้ย" เธวินพูดเสริมและนอนอยู่บนเตียงพวกเขากำลังนั่งคิดหาอะไรสนุกๆทำกันอยู่
.
.
.
ทางด้านทะเลทรายมีชายผมสีดำตาสีเหลืองเข้มใส่ชุดคุมสีดำเดินกำลังเดินอยู่ "ร้อน..."ทมิฬพูดด้วยน้ำเสียงไร้ซึ่งอารมณ์ทั้งสิ้น "หืม?..." พื้นในทะเลทรายเริ่มสั่นสะเทือนขึ้นเรื่อยๆและในละเททรายก็มีปีศาจชั้นสูงขึ้นได้ว่ามีพลังมากโผล่ออกมาแล้วพุ่งเข้าใส่ทมิฬอย่างรวดเร็ว "ปังงง !!!"
ทันใดนั้นมีเสียงปืนดังขึ้นมา "ฉันไม่ว่างมาเล่นด้วยหรอกนะ.."ทมิฬเก็บปืนพกสีดำที่ยิงใส่ปีศาจตัวนั้นในพรบิตาจนค้างหยุกับที่ร่างกายของปีศาจตัวนั้นค่อยๆใหญ่ขึ้นและระเบิดจนไม่เหลือซาก
"นี่ๆ มาสึกิคุง เธอใช่เวทย์อะไรงั้นหรอ" นักเรียนเพื่อนร่วมช้นในห้องถามด้วยความสงสัย
มาสึกิเห็นเพื่อนๆถามแบบนั้นจึงยอมตอบ "เวทย์ไฟครับ" เพื่อนร่วมชั้นถึงกับทำตาเป็นประกายและถามต่อว่า "แล้วเป็นเวทย์ไฟแบบไหนหรอ..." มาสึกิไม่ตอบและนั่งนิ่ง "ปัง !!!" เสียงเอร่าเปิดประตูเข้ามาในห้องเรียนด้วยความไม่พอใจแล้วเดินมานั่งข้างๆมาสึกิมาสึกิหันไปมองนิดหน่อยแล้วหันกลับมา "กรี๊งงงงงงงงง !" เสียงออดโรงเรียนดังขึ้นอาจารย์เข้ามาในห้องเรียนพอดี "เอาล่ะ วันนี้ อาจารย์จะมีเรื่องแจ้ง ด่วนและสำคัญมากขอให้ทุกๆคนเข้าใจและฟัง" นักเรียนทุกๆนได้ยินแบบนั้นจึงตั้งใจฟังกันอย่างมากอาจารย์เห็นแบบนั้นจึงรีบที่จะบอกให้เร็วที่สุด "โรงเรียนของเรานั้นเป็นโรงเรียนสอนเวทย์ เพื่อให้พวกเรานั้นได้ใช้ปกป้องและช่วยเหลือคนอื่นๆ แต่ว่านักเรียนของเราเอร่าได้เข้าปะทะกับปีศาจชั้นสูงคนเดียวจนสลบไป นั่นเป็นเหตุที่ไม่คาดคิดขอให้ทุกๆคนระวังตัว
โดนเฉพาะ Revolutionary หรือก็คือ นักปฏิวัติในตำนาน" นักเรียนได้ยินชื่อนั้นจึงตกใจกลัวกันอย่างมากเพราะกลัวพวกเขาจะมาทำลายโรงเรียนอาจารยืเห็นนักเรียนทุกนกลัวจึงต้องรีบดำเนินการขั้นเด็ดขาด "เอาล่ะ !!! ในโรงเรียนของเราก็มีมหาเทพช่วยพวกเราอยู่ถึง 4 คน ธาม เธวิน โซเฟียร์และ เอร่า !" นักเรียนทุกคนๆดีใจขึ้นมาเมื่อมีคนจะมาช่วยมาสึกิได้ยินแบบนั้นจึงเดินออกจากห้องเรียนโดยไม่สนใจอะไรเอร่ามองเห็นมาสึกิออกไปจึงตามไปและกำลังมองเห็นมาสึกิยืนคุยโทรศัพท์กับใรสักคน "ครับ..ผมก็ไม่คิดหรอกนะว่าจะมีอยู่ด้วย" มาสึกิพูดอย่างไร้อารมณ์ "นั่นสินะครับ มาสเตอร์ว่าระวังๆนะ งั้นแค่นี้ล่ะ" เสียงของชายที่พุดแบบสุภาพได้กดวางสายไปมาสึกิหันไปมองเอร่าแล้วเดินไปที่ด่านฟ้าตามเคย "เฮ้อ..แบบนี้ท่าทางผมจะเล่นยากแล้วสินะครับ" ชายผมสีดำอมเข้ม ดวงตาสีแดงฉาน ใส่ชุดสีดำแขนเสื้อสีขาวใส่เสื้อด้านในสีดำ "ฉันว่าจัดการไปเลยดีกว่า..ดราก้อน" เสียงที่เข้มและนิ่งพูดออกมา ตาสีแดง ผมสีดำ ใส่ชุดสีดำทั้งตัว "แบบนั้นมันก็มากเกิไปนะ แบล็ค รอดูไปอีกหน่อยล่ะกัน"
.
.
เอร่าตามมาสึกิไปจนถึงด่านฟ้าและมองมาสึกิแบบเกรงกลัวเมื่อเห็นมาสึกิมีไอสีดำลอยออกจากตัวอย่างรุนแรงเหมือนพลังความมืดที่ไร้สิ้นสุดกำลังจะหลั่งออกมา มาสึกิหันไปมองเอร่าด้วยนัยตาสีแดงเลือดเข้มและพุดกับเอร่าแล้วยิ้ม "ได้เวลา...สนุกแล้วสิ.."